Monday, March 30, 2009

POLL 51: DIVINE COMEDIENNES

My poll 51 is inspired by Zachary Campbell’s article in Rouge—ANNA FARIS, SERIOUS RESPECT FOR THE UNSERIOUS.
http://www.rouge.com.au/13/faris.html
This article reminds me that my blog hasn’t paid enough attention to comedies, comedians, and comediennes, though in fact I think effective comedic performances are as extremely difficult as effective dramatic performances. I think some greatest dramatic performances require the performers to truly understand the characters they play, while some effective comedic performances require the performers to truly understand how to manipulate the audience.

Zach’s article also made me realize that there are very few sexy comediennes like Anna Faris.

This poll focuses on the comediennes, not on the films/plays/TV series listed here. So if you love Akeera Modesakul as the horny ghost in WHERE SHOULD I LAY MY SOUL? (2007, Nikorn Saetang, A+), or if you love Parnrut Kritcharnchai in THE 24 (2008, Sonthaya Sukchada, A+), you can also vote for them here.


THESE ACTRESSES GAVE ME A LOT OF LAUGHS. WHICH ACTRESSES DO YOU LIKE? (You can also consider their performances which are not listed here)

1.Akeera Modesakul (aka Dia) – BABYMIME SHOW VOL.1 (2008, Thai play)
http://www.theatre8x8.com/about_us.htm

2.Anna Faris – JUST FRIENDS (2005, Roger Kumble)
http://farm4.static.flickr.com/3426/3398071131_dfba8d2c1f_b.jpg

3.Bette Midler – BIG BUSINESS (1988, Jim Abrahams)
http://ecx.images-amazon.com/images/I/51SRZZ76C3L._SS500_.jpg

4.Carmen Maura – PEPI, LUCI, BOM (1980, Pedro Almodovar, Spain)
http://farm4.static.flickr.com/3567/3398071139_d05e91605b_o.jpg

5.Christine Baranski – MAMMA MIA! (2008, Phyllida Lloyd)
http://farm4.static.flickr.com/3612/3398071135_4d6d41dd3c_o.jpg
Actually I think Baranski’s performance in MAMMA MIA! is not special, but I like her very much in CRUEL INTENTIONS (1999, Roger Kumble) and CHICAGO, and I think there’s something very funny about her, so I’d like to include her in this poll. Since this poll is about comedic performances, I decided to put MAMMA MIA! in the list here, because I’m not sure if I can call her performances in CRUEL INTENTIONS and CHICAGO as comedic performances or not.

6.Elaine May – SMALL TIME CROOKS (2000, Woody Allen)
http://farm4.static.flickr.com/3456/3398078531_376249188a_o.jpg

7.Jennifer Coolidge – LEGALLY BLONDE (2001, Robert Luketic)
http://farm4.static.flickr.com/3630/3398071149_300d60b78a_o.jpg

8.Jerrica Lai – SELL OUT (2008, Yeo Joon Han, Malaysia)
http://thaifilmjournal.blogspot.com/2008/11/6th-world-film-festival-of-bangkok.html

9.Kanokwan Buranon – 3 KON OLAWENG (Thai TV series in early 1990’s)
http://farm4.static.flickr.com/3475/3398078537_3d7bee16ee_o.jpg

10.Lily Tomlin – ALL OF ME (1984, Carl Reiner)
http://ecx.images-amazon.com/images/I/51VwfWJqGnL._SS500_.jpg

11.Linda Hunt – IF LOOKS COULD KILL (1991, William Dear)
http://farm4.static.flickr.com/3447/3398078539_90a6287e8d_o.jpg

12.Naowarat Yuktanun – GHOST-IN-LAW (2008, Seree Phongnithi + Tanit Jitnukul, Thailand)
http://farm4.static.flickr.com/3447/3398078543_3f16ee85f1_o.jpg

13.Nina Hagen – TICKET OF NO RETURN (1979, Ulrike Ottinger, West Germany)
http://farm4.static.flickr.com/3475/3398078549_e137d08ca9_o.jpg
http://filmsick.exteen.com/20090326/ticket-of-no-return-ulrike-ottinger-1979-german

14.Parnrut Kritcharnchai – MAHANAKORN 2009 (Taweewat Kamnerdpetch + Paiboon Soponsuwaparp, Thai play)
http://crescentmoonspace.blogspot.com/2009_01_01_archive.html

15.Roseanne – SHE-DEVIL (1989, Susan Seidelman)
http://ecx.images-amazon.com/images/I/51kOxsdeDtL._SS500_.jpg

16.Sabine Azema – SMOKING/NO SMOKING (1993, Alain Resnais, France)
http://farm4.static.flickr.com/3447/3398078555_f28528c52d_o.jpg

17.Sununta Naksompop – KOON YING BAO TUNG (A SELF-APPOINTED LADY) (Thai TV series in early 1990’s)
This TV series is referred to in the film SAYEW (2003, Kongdej Jaturanrasamee + Kiat Songsanant, A+). Her performance in KOON YING BAO TUNG can be considered one of the most unnaturalistic, unconvincing performances I have ever seen in my whole life. And that’s why watching her extremely awkward performance in this TV series is one of the greatest joys I have ever experienced.

18.Selma Blair – THE SWEETEST THING (2002, Roger Kumble)
http://farm4.static.flickr.com/3034/3398080269_612bab9266_o.jpg

19.Valerie Lemercier – LE DERRIERE (1999, Valerie Lemercier, France)
http://farm4.static.flickr.com/3452/3398080273_05338227a7_o.jpg

20.Warapan Nguitrakool – LOOG KOON LUANG (2007, Pa-oon Chantornsiri, Thai play)
http://farm4.static.flickr.com/3586/3398080277_d6a446c719_o.jpg

You can cast multiple votes.

I also love the comedic performances of these actresses very much:

21.Amanda Bynes – SHE’S THE MAN (2006, Andy Fickman)
22.Anne Ramsey – THROW MOMMA FROM THE TRAIN (1987, Danny DeVito)
23.Charisma Carpenter – BUFFY THE VAMPIRE SLAYER (1997-1999, US TV series)
24.Cloris Leachman – SPANGLISH (2004, James L. Brooks)
25.Eileen Essel – DUPLEX (2003, Danny DeVito)
26.Jennifer Tilly – SEED OF CHUCKY (2004, Don Mancini)
27.Kathy Kinney – THE DREW CAREY SHOW (1995-2004, US TV series)
I only watched several episodes of this TV series, but the character Mimi is very memorable.
28.Mayura Tanaboot – SECRETARIES GOSSIP ABOUT THEIR BOSSES (1987, Suprawat Patamasoot, Thai TV series)
29.Panissara Phimpru – DEAR DAKANDA (2005, Komgrit Triwimol, Thailand)
30.Sally Field – SOAPDISH (1991, Michael Hoffman)
31.Tori Spelling – TRICK (2000, Jim Fall)


--After making this list, I noticed that the name Roger Kumble came up three times as the director of CRUEL INTENTIONS (B-), THE SWEETEST THING (B), and JUST FRIENDS (A-). I think his films are pretty bad, but there are some elements in his films that I love or think are very memorable. The performances of Anna Faris and Selma Blair in his two films are unforgettable. And there are some kind of pleasures to see Sarah Michelle Gellar as Kathryn Merteuil in CRUEL INTENTIONS and dream that I could be like this character in my next life. The scene in which Cameron Diaz complains about her breasts in THE SWEETEST THING is very memorable, too. In Zach’s article, he mentioned something about “the virtues of mass genres”. And I think his article may also inspire me to think about some mainstream films in a new way.


--Talking about Roger Kumble makes me think about three different types of directors who make films which look “bad”:

1.Directors who make really bad films: Uwe Boll
http://www.imdb.com/name/nm0093051/


2.Directors who make generally bad films, but they have something I love very much in them.

2.1 Roger Kumble

2.2 Poj Arnon
http://riverdale-dreams.blogspot.com/2009/03/short-replay.html

2.3 Sununta Naksompop – She produced “bad” TV series which may have no aesthetic values at all, but I much prefer her “bad” TV series to most expensively-produced Thai TV series. There are some kinds of extreme pleasures I only get from watching her TV series, and I can’t find these pleasures anywhere else. If anybody knows where I can buy a set of DVD/VCDs of the TV series PLEARNG PAI and KOON YING BAO TUNG, please tell me. I think these two TV series are unique.

2.4 Sukit Narin, who directed SIN SISTERS (2002, B)


3.Cult film directors, and directors who can aestheticize bad tastes.

3.1 Weerasak Suyala
3.2 Peter Jackson
3.3 John Waters
3.4 Bruce La Bruce





























































































































FAVORITE DOCUMENTARIES OF THIS DECADE

This is my comment in Kevin Lee’s blog:
http://alsolikelife.com/shooting/

These are my favorite documentaries of this decade. I just think they are wonderful. :-)

1.MODERN LIFE (2008, Raymond Depardon, France)

2.THE HALFMOON FILES (2007, Phillip Scheffner, Germany)

3.1/3 OF THE EYES (2004, Olivier Zabat, France)

4.FINAL SOLUTION (2004, Rakesh Sharma, India)

5.A WEDDING IN RAMALLAH (2002, Sherine Salama, Palestine)

6.ALEXEI AND THE SPRING (2002, Motohashi Seiichi, Belarus)

7.SOMETHING MORE THAN NIGHT (2003, Daniel Eisenberg, USA)

8.UN ABOLITIONNISTE (2001, Joel Calmettes, France)

9.TREES (2002, Sophie Bruneau + Marc-Antoine Roudil, France)

10.DUTCH LIGHT (2003, Pieter-Rim de Kroon, Netherlands)

Saturday, March 28, 2009

JULIA JENTSCH IS THE WINNER

My poll 50 ended with 7 votes. Thanks to everyone who participated in it. Here is the result:

I LOVE THESE ACTRESSES IN RECENT (GERMAN) FILMS. WHICH ACTRESSES DO YOU LIKE?

1.Julia Jentsch (SOPHIE SCHOLL: THE FINAL DAYS, THE EDUCATORS, GETTING MY BROTHER LAID)
She got 5 votes, or 71 %.

2.Alexandra Maria Lara (Romanian) (THE BAADER MEINHOF COMPLEX, CRAZY, THE READER, CONTROL)
+Martina Gedeck (THE BAADER MEINHOF COMPLEX, THE LIVES OF OTHERS)
+Sabine Timoteo (Swiss) (GESPENSTER, A FRIEND OF MINE)
+Sandra Hueller (REQUIEM)
Each of them got 3 votes, or 42 %.

6.Franka Potente (RUN LOLA RUN, IT’S A JUNGLE OUT THERE, AM I BEAUTIFUL?)
+Hannelore Elsner (NO PLACE TO GO, GO FOR ZUCKER!, CHERRY BLOSSOMS – HANAMI)
+Julia Hummer (GESPENSTER, THE STATE I AM IN, GIGANTIC)
+Juliane Koehler (NOWHERE IN AFRICA, ANNALUISE & ANTON)
+Lena Stolze (THE NASTY GIRL, AND ALONG COME TOURISTS, FORGIVENESS)
+Nina Hoss (YELLA, THE WHITE MASSAI)
Each of them got 2 votes, or 28 %.

12.Birgit Minichmayr (Austrian) (THE FAREWELL: BERTOLT BRECHT’S LAST SUMMER, CHERRY BLOSSOMS – HANAMI, YOU BET YOUR LIFE)
+Hannah Herzsprung (FOUR MINUTES, THE BAADER MEINHOF COMPLEX, THE READER)
+Johanna Wokalek (THE BAADER MEINHOF COMPLEX, BAREFOOT)
+Marie-Luise Schramm (GETTING MY BROTHER LAID)
+Marion Mitterhammer (Austrian) (PINGPONG, FREE RADICALS)
+Monica Bleibtreu (THE FAREWELL: BERTOLT BRECHT’S LAST SUMMER, FOUR MINUTES, AMEN)
+Nina Petri (AM I BEAUTIFUL?, RUN LOLA RUN, EMMA’S BLISS)
Each of them got 1 vote, or 14 %

19.Joerdis Triebel (EMMA’S BLISS)
+Nadja Uhl (THE BAADER MEINHOF COMPLEX, CHERRY BLOSSOMS – HANAMI, FOUR MINUTES)
Each of them got 0 vote.

--I like these actresses very much, so I voted for 16 of them, excluding Franka Potente, Joerdis Triebel, Julia Jentsch, and Nadja Uhl. I didn’t vote for Potente and Jentsch because they are famous. I didn’t vote for Joerdis Triebel, because I’m not sure if I love her performance in EMMA’S BLISS or not, but I’m sure I love “what her character does” in EMMA’S BLISS. And that means I’m more impressed by the screenplay of EMMA’S BLISS than by her performance.

--I didn’t vote for Nadja Uhl, because I think I haven’t seen her full potential yet. I only saw her in small roles in THE BAADER MEINHOF COMPLEX and CHERRY BLOSSOMS-HANAMI. I saw FOUR MINUTES, but I have forgotten about her role in this film. I think her acting is great in CHERRY BLOSSOMS-HANAMI, and her character in THE BAADER MEINHOF COMPLEX is very interesting. I want to call her “la belle dame sans merci” (the beautiful lady without pity) for her role as Brigitte Mohnhaupt in that film.
http://en.wikipedia.org/wiki/Brigitte_Mohnhaupt

Before I saw THE BAADER MEINHOF COMPLEX, I hadn’t heard of Brigitte Mohnhaupt. I found this character very interesting because I think Thailand is full of people like her—people who believe they are doing the right things or doing the good things for mankind, but they use extremely wrong means to achieve their ends. Think about those Thai terrorists/fascists called PAD who seized the airports last year.

Somehow I think Sophie Scholl and Brigitte Mohnhaupt may be two sides of the same coin. They thought they devoted their lives for the right things or for the benefits of other people. But Sophie Scholl used the right means to achieve the right ends, while Brigitte Mohnhaupt used extremely wrong means. It’s extremely sad that Thailand is full of people like Brigitte Mohnhaupt, but lacks people like Sophie Scholl. But that’s very understandable. Thailand is a country which has no freedom of speech. If you speak what you really think about some topics, you will be imprisoned.

I am not Sophie Scholl. I’m the opposite of her, because I am a very coward person. I dare not speak the truth like her. I think what I’m doing now is just like those characters in THE PARTY AND THE GUESTS (1966, Jan Nemec) who try to survive by obeying the fascist regime.

Thursday, March 26, 2009

CUTE ACTOR: THANATHORN UTSAHAKUL

I like MEAT GRINDER (2009, Tiwa Moeithaisong, A+/A) very much. The only reason why I don’t give it A+ is just because I don’t like the gore in this film. It is too much for me.

MEAT GRINDER stars Rattanaballang Tohssawat, who looks much more handsome in this film than in BANGKOK LOVE STORY (2007, Poj Arnon, A-). Another handsome actor in this film is Thanathorn Utsahakul, who plays a police officer in this film. He also has a small role in COMING SOON (2008, Sopon Sakdapisit, A-).

This is the HI5 of Thanathorn
http://arttnt.hi5.com

Thanathorn plays in some commercials, including this one for Leo Beer
http://www.kosanathai.com/tvcupdated/view_tvc.asp?GID=1&TVCID=28798

He also stars in the music video THE ONLY THING I CAN’T GIVE (เรื่องเดียวที่ให้ไม่ได้) for the band Hyper:
http://www.youtube.com/watch?v=chopJwjjqlk


However, after talking with Wiwat Lertwiwatwongsa (aka Filmsick), I think I may give MEAT GRINDER “A+” in the future. It depends on how much longer this film will stick in my mind.

Filmsick talked about a very convincing theory that actually MEAT GRINDER may talk about the same subject as THE MOONHUNTER (2001, Bhandit Rittakol, A). MEAT GRINDER may actually be a symbolic film. The real subject of it may be the struggle of the Thai communists and the conflict among the Thai communists in the late 1970’s. MEAT GRINDER just presents this subject by using symbols, while THE MOONHUNTER tackles this subject straightforwardly.

I don’t know what Tiwa thinks, but I like what Filmsick thinks very much. It is very suspicious that this film chooses to open with the event very similar to the Bangkok massacre in October 6, 1976. And it is very suspicious that this film emphasizes its period settings. Actually, the story of the serial killer in this film doesn’t need to be set in the past at all. But this film emphasizes all the time via its set decorations that the story happened about 30-40 years ago.

There are many details about the symbols in this film, about which thing actually stands for which thing. I think Filmsick may write about it in Thai in the future. Maybe MEAT GRINDER is like FIREBALL (2009, Thanakorn Pongsuwan, A+), WOR (2008, Banjong Sinthanamongkolgul, A+), and BUS LANE (2007, Kittikorn Leosirikul, A-). All of them are Thai political films which disguise themselves.

Here is my conversation with Filmsick in Facebook:

Filmsick: MEAT GRINDER – When communists’ fleeing to the forest = cooking food using human flesh

Celinejulie: “I didn't think about this symbolic level when I was watching it. But after you told me about it on Saturday night, I thought about it on Sunday, and I really agree with you.”

“The keypoint is the scene in which the hero told the mother of the dead student about what he had just done. Then we see the flashback that he went to visit the heroine and he also went to visit a group of students who will flee to the forests. That student group scene is not quite connected to the main story. So there must be a reason why it is put there.”

Filmsick: “yes i thnik so. I think the scene in which he met his friends before they go out to the woods is the key point . actually he goes to the woods too but in surrealistic way”

“and more for that the first victim we've seen is the student before it flashbacks to the capitalist (Somlek) and yes the people eating each other , so the commie was just a hysterical woman eating student's flesh”

Celinejulie: “I also think there is an interesting comparison between the body of the dead student which is hidden in the food stall, and the body of that character which is hidden in the earthen jar. The hero searches for the body of his friend, while the heroine is haunted by the body in the jar.”

Filmsick: “yeah yeah it was very interesting. Actually those are the only two bodies that the heroine doesn't kill”

Celinejulie: “Maybe the ending scene is not so bad, hahaha. The ending scene says that the violence to women and children will lead to something really really bad. But if "women and children" in this film can be referred to "people who oppose fascist system", the real message may be "the violence done to people who oppose fascist system will be repaid in the future."”

Filmsick: “i totally agree with you now haha”


After talking with Filmsick about MEAT GRINDER, I realized I have no knowledge about the communist struggle in Thailand. I searched in the internet and found a very interesting article called MURDER AND PROGRESS IN MODERN SIAM, written by Benedict Anderson. You can read this great article in Midnight University’s website:
http://www.midnightuniv.org/forum/index.php?topic=10188.0

Here are some excerpts from the article:

“The Collapse of Rural Insurgency

Now it has been plausibly argued that Siam, Thai parliamentary democracy, and/or the Thai middle class benefited from an extraordinary stroke of luck in the collapse of the cpt’s rural insurgency as a result of the triangular Cambodia–Vietnam–China war that opened in December 1978. It is true that the Party was gravely damaged by its leadership’s decision to remain wholly loyal to Peking’s positions. It thereby lost its secure retreats in Laos and Cambodia, its opportunities for training cadres in Vietnam, and even its powerful radio-transmitter in Yunnan. (Prime Minister [General] Kriangsak Chomanan was shrewd enough to see the advantages of cementing close ties with ‘Little Bottle’ and his henchmen.) [24] But it can also be argued that the damage was especially severe because the Party was already struggling with the problem of what to do with the hundreds of middle-class youthful activists who fled to its jungle protection in the wake of the bloody 6 October 1976 coup. From a much younger generation, from comfortable homes, well-read and articulate, and with some real experience in national-level legal politics, these activists found it hard to accept many cpt positions automatically; the Party’s obtuse response to the crisis of 1978–79 made it almost impossible. Prime Minister Kriangsak was shrewd enough to offer a general amnesty, enabling the activists to come safely home. It is significant that the cpt made little effort to stop them, even though the spectacle of ‘massive defections’ compounded the severe political damage it had already suffered. All in all, there can be no doubt that the cpt’s decline, caused not by the Thai military’s battlefield successes, but by international political developments and its own internal haemorrhage, redounded principally to the benefit of the new Thai bourgeoisie. After 1978–79, it faced no serious threats from the left, or from below. By then it was also no longer much alarmed by the presence of Vietnamese troops on the country’s eastern border, though the military tried hard to make it so. The bourgeoisie recognized the real limits of Vietnam’s power, and Siam’s advantages in having the us–China–Japan axis ranged firmly behind it.But the Cambodia–Vietnam–China fighting erupted well after the fall of the post-6 October 1976 right-wing regime of Justice Thanin Kraiwichian, and it is his rise and fall that are really instructive for understanding the changing dynamic of Thai politics in the bourgeois era.”



Is the heroine of MEAT GRINDER the representative of rural communists? Is the hero of MEAT GRINDER the representative of urban intellectual communists who fled to forest at that period? I don’t know.




Talking about the communist struggle in Thailand, one incident in which I’m very interested is the Red Drum Massacre. I don’t know if any films have talked about this incident or not.

From Benedict Anderson’s article:

“The appearance of a mass-media audience for which political murders needed to be staged also meant that certain other political killings had to be kept secret from that audience. A good example of this paradox is the case of the Red Drum (Tang Daeng) slayings in Patthalung province in 1971–72. [9] These murders, designed to terrorize a local peasant population suspected of Communist sympathies, were not acceptable to a national audience which even the military regime of Sarit’s successors felt somewhat constrained to respect. Similarly, in the immediate aftermath of the fall of the military regime in October 1973 (see below), student activists were able to expose the locally public, nationally secret Ban Na Sai affair to undermine severely the state security apparatus’s legitimacy. [10] A conspicuous gap was opening up between the state as law and the state as apparatus.”

“[9] The victims, some dead, most still alive, were incinerated by the security forces in gasoline-filled, used oil drums. See Norman Peagam, ‘Probing the “Red Drum” Atrocities’, Far Eastern Economic Review, 14 March 1975.”


This is a Thai article about the Red Drum Massacre:
http://www.thaingo.org/story3/red_tang.htm

“ประวัติศาสตร์ประชาชน "คอมมิวนิสต์และกรณีถังแดง" พัฒนาการหนึ่งของการขับเคลื่อนชุมชน



ประวัติศาสตร์ประชาชน "คอมมิวนิสต์และกรณีถังแดง"
พัฒนาการหนึ่งของการขับเคลื่อนชุมชน

3,008 ศพ ที่ถูกสังหารไปในระหว่างปี 2508-2534 ในเหตุการณ์
"ถีบลงเขา เผาถังแดง"
ยังเป็นที่จดจำรำลึกถึงและฝังความเจ็บร้าวไว้ในใจของคนที่สูญเสีย
และเมื่อม่านควันแห่งความสะพรึงกลัวต่อ "ปีศาจคอมมิวนิสต์"
นั้นเริ่มจากหายผ่านพ้นไป บวกกับสถานการณ์การเมืองคลี่คลายลง
ประชาชนมีเสรีภาพและมีสิทธิมากขึ้น
ตลอดจนสังคมไทยปัจจุบันกำลังสำลักความสะดวกสบายที่เฝ้ารอและเรียกร้องผู้ชนะในการแข่งขันอยู่ในกระแสทุนนิยม


กระนั้น....จนถึงวันนี้ การกลับมากล่าวถึงความจริง "กรณีถังแดง"
กล่าวถึงเหตุแห่งความสูญเสีย
กล่าวถึงคุณูปการในการเสียสละต่อสู้กับอำนาจทมิฬ
กล่าวถึงพลังทำร้ายต่อกันอันเกิดจากความงมงาย
เพราะถูกครอบงำจนหวาดกลัวออกอากัปกิริยาระแวงภัยต่อกันของสังคมไทยโดยเฉพาะผู้มีอำนาจ
หรือแม้แต่กล่าวถึงบทเรียนของชุมชน
ประชาชนชั้นรากหญ้าที่ต้องเข้าไปสู่สนามแห่งการต่อสู้และต้องสูญเสียชีวิตมากมาย
เพียงเพื่อลดทอนความระแวงและสะพรึงกลัวของผู้มีอำนาจนั้น
กลับไม่เกิดขึ้นเลย แทบจะในทุกๆ พื้นที่การศึกษา
ทุกระดับอำนาจของรัฐ หรือในกระบวนการเคลื่อนไหวของสังคม ว่าจะให้
"ดวงวิญญาณผู้สูญเสียชีวิตครั้งนี้
ถูกจารึกไว้ในหน้าใดของประวัติศาสตร์
และในที่ทางใดของหัวใจคนในสังคม"

วันนี้ประชาชน ชุมชนที่ร่วมรู้เห็นและญาติมิตรที่ต้องสูญเสีย
กำลังลุกขึ้นรำลึกพร้อมทั้งสร้างอนุสรณ์สถานให้วีรชนของตน
ที่ต้องพลีชีวิตในเหตุการณ์ "ถังแดง"
และตลอดจนกล่าวถึงบทเรียนนั้น ทั้งในทางประวัติศาสตร์
ที่รัฐไทยไม่กล้าบันทึกไว้ให้อนุชนรุ่นหลังได้ศึกษา
และในทางกระบวนการเรียนรู้เคลื่อนไหวของชุมชน
เพื่อสร้างความเข้าใจกับชุมชน ถึงความเป็นมา ว่า "กรณีถีบลงเขา
เผาถังแดง" คือพื้นที่หนึ่ง
ซึ่งเป็นชุมชนของความทรงจำทางการเมืองของขบวนการภาคประชาชน
และคือประวัติศาสตร์อันหาญกล้าของคนเล็กคนน้อย
ที่ต้องสังเวยชีวิตสนองอำนาจผู้ปกครองไทยที่ขลาดเขลาและขลาดกลัวในยุคสมัยนั้น


ณ วันนี้ ชุมชนตำบลลำสินธุ์ และชุมชนอื่นๆ ในบริเวณใกล้เคียง
ทั้งในเขตอำเภอกงหรา กิ่ง อ.ศรีนครินทร์ และอำเภออื่นๆ
ในจังหวัดพัทลุง ก็ยังขับเคลื่อนวิถีชีวิตมาเรื่อยๆ
ตราบตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน เก็บงำเหตุการณ์ เรื่องราว
ความทุกข์ยากลำเค็ญมากมายไว้เพียงความทรงจำที่พร่าเลือน
แต่มิอาจปฏิเสธได้ว่า บทเรียนการต่อสู้ในยุคนั้น
ได้ก่อเกิดกระบวนการเรียนรูอะไรแก่ชุมชนและสังคมไทย
โดยเฉพาะคำตราหน้าว่า "คอมมิวนิสต์"
แท้จริงในทัศนะของคนในชุมชนคือใครและคืออะไร
เกิดขึ้นและเกี่ยวพันกับเขาได้อย่างไร

นายสมยศ เพชรฉาด นักวิจัยประวัติศาสตร์ท้องถิ่น
ซึ่งศึกษาวิจัยกรณีถังแดง กล่าวย้อนถึงวิถีชีวิตชาวตำบลลำสินธุ์
และข้อค้นพบเกี่ยวกับความเข้าใจเรื่องคอมมิวนิสต์ว่า
"ตำบลลำสินธุ์ มีประวัติความเป็นมาที่ยาวนานมาก
เกี่ยวพันธ์กับเจ้าเมืองพัทลุง หรือเกี่ยวพันกับชาวกงหรา
ซึ่งที่นี่มีประวัติศาสตร์มายาวนานมากพอที่จะยืนยันจากซากกระดูกมนุษย์โบราณได้
ที่กล่าวถึงนี่เพียงเพื่อจะบอกกล่าวถึงวิถีชีวิต
วัฒนธรรมของคนที่นี่ว่ามีความเป็นมาที่ยาวนานนะครับ
อาชีพส่วนใหญ่ของคนที่นี่ในอดีตคือ
การเกษตรที่พึ่งพาธรรมชาติเป็นหลัก ซึ่งทำมาแต่ดั้งเดิม
แต่กระนั้นชาวลำสินธ์ก็ยังต้องพึ่งพาปัจจัยภายนอกด้วยเช่นกัน
ทำให้คนที่นี่แต่โบราณเขาก็ออกไปแลกของหรือค้าขายด้วยเช่นกัน
เช่น หาลางสาดไปแลกข้าว หาของป่าไปขาย


ปัญหาของชาวลำสินธ์ก่อนยุคสมัยที่คอมมิวนิสต์จะเริ่มเข้ามานั้นคือ
ปัญหาโจรผู้ร้าย ซึ่งชุกชุมมาก ปัญหาการพนัน
ปัญหาหญิงสาวในชุมชนถูกฉุดคร่า ไปข่มขืน
ในขณะที่กฎหมายเข้ามาไม่ถึง ทำให้สภาพปัญหาในขณะนั้น
คือชุมชนไม่รู้จะพึ่งพาใคร พึ่งพาเจ้าหน้าที่ของรัฐก็ช่วยไม่ได้
เจ้าหน้าที่บางคนกลับเลี้ยงโจรไว้เอง ดังนั้น
เงื่อนไขการเข้ามาอาศัยอยู่ได้ของคอมมิวนิสต์คือ
สามารถปราบโจรได้ ซึ่งสังคมปัจจุบันอาจจะมองภาพนี้ไม่ออกแล้ว

ส่วนลัทธิคอมมิวนิสต์ ก็เป็นเพียงอิทธิพลทางความคิดที่เข้ามา
เหมือนกับการเข้ามาของอิทธิพลศาสนาพราห์ม หรือพุทธ
กับคอมมิวนิสต์นี้ แม้ว่าเราจะรับมาจากฝรั่งก็ตาม
แต่ก็เป็นแนวทางการแก้ไขปัญหาสังคม ดังนั้น
ในการเสาะหาหนทางแก้ไขปัญหาสังคมของชุมชน ของประเทศชาติ
หรือของโลก ถ้าเรามองในหลักการเรื่องเสรี
เราก็ควรจะเปิดกว้างให้มากที่สุด
แล้วก็หาวิธีแก้ไขที่ดีที่สุดมาแก้ปัญหา
ด้วยเหตุนี้อย่างการเข้ามาของลัทธิคอมมิวนิสต์ในพัทลุง
การมาฝังตัวที่เขาเจียก
หรือที่ไหนก็ตามมันเริ่มตั้งแต่หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 แล้ว
และในภาคใต้ก็เริ่มนานแล้ว
แม้แต่ในตรังก็เริ่มมีการต่อสู้ของกรรมกรแล้วครับ

ส่วนการสาเหตุที่ชาวบ้านเข้าไปร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์
สาเหตุมาจากรัฐกลั่นแกล้งมากเกินไป จนต้องลุกขึ้นสู้
อย่างความเดือดร้อนเรื่องน้ำจากเขื่อนนาท่อมในสมัยนั้น
ชาวบ้านเดือดร้อนร้องเรียนยังไงก็ไม่ได้รับการแก้ไข
จนชาวบ้านต้องประกาศจะไประเบิดเขื่อนเลย
ถามว่าคอมมิวนิสต์เข้ามาได้อย่างไร ทางไหน ก็ทางนี้แหละครับ
แล้วมันก็เติบโตขยายไปตามระบบเครือญาติอย่างรวดเร็ว ทั้งๆ
ที่ผู้นำพรรคบางคนเป็นคนท้องถิ่นนี้เอง ซึ่งไม่เคยอ่าน
ไม่เคยศึกษาลัทธิมาร์กซ์-เลนินหรอก

อีกอย่างชาวบ้านเข้าไปร่วมเพราะอยู่ในภาวะเขาควายด้วย
ไม่เข้าร่วมกับรัฐก็ถูกยิง ไม่เข้าร่วมกับคอมมิวนิสต์ก็ถูกยิง
ทำให้ส่วนหนึ่งต้องหันมารวมตัวดูแลกันเอง
แต่ถึงกระนั้นก็ยังถูกตราหน้าให้เป็นคอมมิวนิสต์ครับ" นายสมยศ
กล่าวอธิบาย


นายวัฒนา ดิษฐาอภิชัย หรือ ครูกาด
อดีตสมาชิกพรรคสังคมนิยมและนักเคลื่อนไหวเรียกร้องในยุค 14 ตลาฯ
กล่าวถึงบริบททางสังคมและสถานการณ์ทางการเมืองของไทยและของโลกในขณะนั้น
ที่มีอิทธิพลผลักดันให้ชนชั้นผู้ปกครองไทยหวาดกลัวจนหันมาเข่นฆ่าประชาชนผู้บริสุทธิ์
"ผมก็เกิดและอยู่ร่วมสมัยพอควร แต่ผมอยู่กรุงเทพฯตั้งแต่ 2510
ตอนเกิดเหตุการณ์ถังแดง ผมอยู่กรุงเทพฯ พอเหตุการณ์นี้แดงขึ้นมา
คนที่มาจากใต้ทั้งหมดที่ไปเปิดพื้นไฮปาร์คที่สนามหลวง
ส่วนใหญ่จะได้รับทราบข่าวผ่านพรรคพวกของตนที่ภาคใต้ จากคนหลายๆ
คน ส่วนผมก็รับรู้จากผู้ใหญ่เชือน ลุงสุข ซึ่งเป็นคนในสมัยนั้น

ส่วนตัวผมไม่ค่อยได้ใกล้ชิดสนิทสนมกับคนที่นี่มากนัก
เพราะบ้านผมอยู่ทางทะเลน้อย แต่พอเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น
ทำให้เริ่มรู้สึกใกล้ชิด ผมลงมาทุกครั้งจะลงไปที่บ้านลุงสุข
บ้านผู้ใหญ่เชือน ซึ่งเท่าที่ผมประมวลจากประสบการณ์ทั้งหมด
เหตุการณ์นี้มันแยกไม่ออกจากสถานการณ์โลก
เมื่อครู่น้องผมพูดถึงเรื่อง
การโฆษณาเรื่องคอมมิวนิสต์ซึ่งในสมัยเด็กๆ ผมชอบไปดูหนังกลางแปลง
ประมาณปี 2501-2502 ผมอยู่ชั้นมัธยม 1 - 2 เท่านั้นเอง
ในสมัยนั้น ซึ่งตั้งแต่ พ.ศ. 2494 จนถึงผมเข้าโรงเรียน
พวกจัดตั้งแบบนี้เริ่มมีเข้ามาแล้ว
และก็มีพวกเจ้าหน้าที่รัฐเอาเฉพาะหนังมาฉาย เป็นหนังภาพการ์ตูน
ที่มีทศกัณฑ์ มีพระราม ให้พวกคอมมิวนิสต์เป็นทศกัณฑ์
เพราะฉะนั้นในความคิดของเราในตอนนั้นคือ คอมมิวนิสต์ไม่มีศาสนา
จับเอาคนไปทำปุ๋ย คนแก่ไปไหนไม่รอดก็เอาไปทำปุ๋ย
หรือจับพระไปไถนา เป็นต้น เรากลัวกันมาก เรื่องคอมมิวนิสต์นี่

หลังจากสงครามเย็น เมื่ออเมริกาเข้ามา
เมืองไทยพยายามจะเอาความคิดทุกอย่างเข้ามาใส่ให้คนไทย
ไม่ว่าจะผ่านระบบการศึกษา
ซึ่งครูบาอาจารย์ผมก็จบจากนั่นเหมือนกัน เพราะผมไปเรียนที่
มศว.ประสานมิตร อาจารย์ส่วนใหญ่จบจากที่นั่น จากระบบการศึกษา
จากโฆษณา จากการปฏิบัติงานของฝ่ายรัฐ
ก็เลยทำให้เราคิดว่าโลกคอมมิวนิสต์ในสายตาของคนทั้งหมด
เป็นโลกที่ไม่ดีเลย แม้แต่ผมก็ถูกปลูกฝัง จนยังเชื่อแบบนั้นอยู่
มันจึงสู้โลกของเสรีภาพไม่ได้
ส่วนจะเสรีภาพเทียมหรือแท้ก็ค่อยคุยกันนะครับ

ปัญหาก็คือ เมื่อเขามาบอกเราให้เราเชื่อตามนั้น
และให้เราคิดตามที่เขาบอกให้คิด เลยทำให้เราไม่เป็นตัวของตัวเอง
เพราะถูกบอกให้คิดตามเขา อย่างผมนี้เป็นลูกชาวนา
ผมกลับไม่สามารถบอกได้เลยว่า ชาวนานั้นเขาเป็นยังไง
เพราะผมเรียนหนังสือตั้งแต่เด็กๆ ผมอาจจะไปช่วยพ่อแม่บ้าง
หาบข้าว เก็บข้าว แต่ว่าจะให้เรียนรู้วิถีชีวิตจริงๆ
ของชาวนาคงจะยาก และไม่สามารถจะพูดแทนชาวนาได้
ซึ่งตอนนั้นมีคนมาบอกว่าชาวนาเหนื่อยยากผมไม่รู้หรอก
เมื่อผมไม่รู้ เวลาที่ผมไปแก้ไขปัญหาชาวนาก็แก้ตามคำเขาบอก
ทำอย่างโน้นอย่างนี้

ตรงนี้คือปัญหากับนักศึกษา ซึ่งเมื่อจบไปแล้วต้องศึกษาสังคมด้วย
ว่าสังคมเขาคิดยังไง ที่นี้สังคมมันมีประวัติศาสตร์ความเป็นมา
จากยุคสงครามเย็นมาถึงวันนี้ มันเริ่มการปลูกฝังความคิด
แล้วพยายามให้สิ่งที่ต้องการของคน โดยเฉพาะทางด้านความจำเป็นก่อน
และความจำเป็นที่เขาพยายามสร้างให้เราเห็นว่านั่นคือความจำเป็น
ก็มักจะมีวาระซ่อนเร้น เมื่อมีวาระซ่อนเร้นก็กลายเป็นว่า
การใช้วิธีคิดแบบการพัฒนา ใช้เศรษฐกิจแบบทุนนิยม
ทำให้การพัฒนานั้นแทนที่จะให้คนได้ปัจจัยการดำรงชีพตามความต้องการ
ตามความจำเป็น ปรากฏว่ากลายเป็นความต้องการที่ล้นเกินความจำเป็น
ก็เลยทำให้การพัฒนานั้น แทนที่จะทำให้คนอยู่เย็นเป็นสุขกลับ
เป็นการทำให้คนทุกข์ยากยิ่งขึ้น เพราะทรัพยากรทั้งหมด
ที่เคยอุดมสมบูรณ์ป่า นี้มีถึง 60-70% เหลือแค่ 10%
มันหมดเกลี้ยงเลย แร่ธาตุหมด อะไรหมด จากตรงนี้เอง
คนที่เห็นภัยจากการพัฒนาแบบนี้
โดยเฉพาะคนที่เคยผ่านการเรียนจากสถาบันการศึกษาก็เลยมีความคิดในการต่อต้าน


ในขณะที่ประชาชนที่ถูกปกครองในลักษณะที่ดูเหมือนมีสิทธิเสรีภาพ
แต่ความจริงๆ กลับไม่มี เพราะว่า รัฐไม่ต้องรับผิดชอบอะไร
เหมือนลูกไก่ที่โตขึ้นมาได้ก็ปล่อยให้มันหากินเอง
รัฐไม่ต้องรับผิดชอบอะไร
อย่างมากก็รับผิดชอบด้านการศึกษาเพียงเพื่อปลูกฝังความคิด
วิธีการพัฒนาแบบทุนนิยม แล้วสร้างวัฒนธรรมแบบทุนนิยม
แล้วก็ปล่อยให้หากินกันเอง ดังนั้น คนจึงยากจนอัตคัด
ก็เลยทำให้ความเป็นอยู่ลำบาก ผมผ่านช่วงนั้นมาพอสมควร
ผมผ่านการไปอยู่ที่โคราช แถวปากช่องมา ปรากฏว่า
การพัฒนาเศรษฐกิจเพื่อการส่งออก ทำให้ป่าแถวนั้นฉิบหายหมดเลย
มีแต่ไร่ข้าวโพด แล้วยังถูกตกเขียวอีก
ตอนนั้นผมไปสอนหนังสือที่นั่น น่าสงสารชาวไร่ชาวนามาก
ทำให้ทุกอย่างที่ชาวไร่ชาวนาทำมาเสียเปล่า เพราะเขาไม่มีทุนเลย
เวลาไถก็ให้นายทุนไถให้ เมล็ดพันธุ์นายทุนออกให้
ดังนั้นพอได้ผลผลิตออกมานายทุนก็หักเอา
ทำให้แทบจะไม่เหลืออะไรเลย
พอถึงฤดูผลิตปีต่อมาก็มาเอากับนายทุนอีก
ทำให้ความยากจนมันแผ่ขยายออกไปมากเลยในช่วงนั้น

มันทำให้คนเริ่มที่จะรู้จักปัญหาว่า มันต้องทำยังไง
โดยเฉพาะคนที่ผ่านการศึกษามา หรือประชาชนที่ถูกกดขี่
ก็เลยมีการเคลื่อนไหว ในลักษณะที่ไม่ขึ้นกับรัฐ
หรือไม่ค่อยเชื่อรัฐ

อีกอย่างในพัทลุงมันก็มีวัฒนธรรมแบบเฉพาะอีกด้วย
คือคนพัทลุงมีอุปนิสัยไม่ค่อยยอมใคร
มันจึงเป็นตำนานการต่อสู้กับอำนาจรัฐ ซึ่งมันก็มีมาตลอด
อย่างชุมโจร 'ดำ หัวแพร' ซึ่งก็คือรายหนึ่งที่ไม่ค่อยยอมใคร
เวลาเขาจัดองค์กรในชุมโจรของ 'ดำ หัวแพร'
เขาจะมีการจัดตำแหน่งเป็น ท่านขุน ท่านพระ
เลียนแบบองค์กรของรัฐเลย นี่คือ
ลักษณะทางประวัติศาสตร์ของพัทลุงที่ต่อสู้กับอำนาจรัฐ
ซึ่งมีมาโดยตลอด การต่อสู้นี้ไม่ใช่การสู้เพื่อยึดอำนาจรัฐ
แต่เป็นการต่อสู้แบบไม่ยอมคน ไม่ยอมใคร
ซึ่งความจริงก็มีสารนิพนธ์อยู่เล่มของ คุณโกศล มณธรรม
ที่ทำออกมาดีและถ้านำมาประกอบกับงานวิจัยเรื่องถังแดงจะทำให้ประวัติศาสตร์เรื่องนี้ชัดเจนขึ้นมากครับ


ส่วนกรณีของคอมมิวนิสต์ จริงๆ แล้ว
ผมเองไม่เคยรู้เรื่องคอมมิวนิสต์เลย
จนถึงช่วงสุดท้ายของเหตุการณ์จึงได้รู้ว่าคอมมิวนิสต์คืออย่างงี้เอง
ผมอยู่กรุงเทพ ฯช่วง 14 ตุลา ผมกับ สมคิด นวลเปี่ยน เพียง 2
คนในมหาวิทยาลัยศีนครินทรวิโรฒ ที่ออกมาเคลื่อนไหวตั้งแต่วันแรก
เพราะเหล่าครูไม่มีใครมีความคิดทางการเมืองเลย
ที่นั่นเขาไม่สอนเด็กๆ เรื่องการเมือง แม้จนถึงทุกวันนี้
อาจจะมีบ้างก็แอบๆ เช่นพี่ชายของคุณผล ศรีละมุล ที่สอนราชภัฏนครฯ
ก็ถูก กองอำนวยการรักษาความมั่นคงภายใน (กอ.รมน.) พาไปอบรมอยู่ 2
ปี เพราะพูดเรื่องการเมือง
ซึ่งเขาไม่อยากให้ครูพูดเรื่องการเมือง เรื่องนี้ผมยืนยันได้เลย
ในมหาวิทยาลัยศรีนครินทร์
ประสานมิตรเขาห้ามนักศึกษาพูดเรื่องการเมือง ใครพูดเรียบร้อยเลย
ถ้าไม่ได้ คะแนน E ก็ถือว่าเป็นบุญเลยครับ
ความใจกว้างไม่มีหรอกครับ

ผมเองไม่รู้เรื่อง พอดีเกิดเหตุการณ์ 14 ตุลา ขึ้นมา
และเมื่อการเคลื่อนไหวสำเร็จ มันเหมือนน้ำที่ถูกอัดไว้มาก
อะไรต่อมิอะไรพากันทะลักลอยขึ้นมาหมดเลยครับ แปลกนะครับ
ประเทศอื่นๆ ถ้ายึดอำนาจรัฐ เขายึดโดยปากกระบอกปืน แต่เมืองไทย
เปลี่ยนแปลงอำนาจรัฐโดยเด็ก เด็กนักศึกษานี่เองครับ อย่าง
ดร.ณรงค์ เพชรประเสริฐ ในตอนนั้นก็พึ่งปี 4 เองครับ หรือ
ดร.เสกสรรค์ ประเสริฐกุล ก็ปี 7 สมัยนั้น ปรีดี บุญซื่อ ปี 5
คนเหล่านี้ไม่เรียนหรอก พากันเคลื่อนไหว
แล้วก็มาตั้งพรรคสังคมนิยมซึ่งผมเองก็อาจหาญมาก
ไม่ไปทำมาหากินหรอก ไปลงเล่นการเมืองกับเค้า โดยลงคู่กับ อรุณ
รังสี แล้วผมก็เป็นคอมมิวนิสต์มาตั้งแต่ลงเลือกตั้งนั้นเอง
ซึ่งแถวนี้ตำรวจ ทหาร เดินหมดครับ ว่าใครลงให้พรรคสังคมนิยมบ้าง
เพราะถ้าใครลงคะแนนให้ก็คือคอมมิวนิสต์ทั้งนั้น
ผมนี่เป็นโดยไม่ได้รู้เรื่องเลย
โดยเฉพาะครูนี่เขาไม่ให้เรียนเรื่องการเมือง
ตำรับตำราอย่างลัทธิมาร์กซ์ นี่ห้ามมีเด็ดขาด ไม่ให้เรียน
ไม่มีใครรู้หรอกว่า คืออะไร วิธีคิดของมาร์กซ์ คืออะไร
หรือวิวัฒนาการของคอมมิวนิสต์เป็นอย่างไร เราไม่เคยรู้หรอก
แต่ก็เป็นไปแล้วคอมมิวนิสต์

รับราชการปี 2518-2519 ช่วงนั้นมีเหตุการณ์ 'ถีบลงเขา เผาถังแดง'
ผมสอนอยู่ในโรงเรียนเดี๋ยวๆ ก็เห็นเฮลิคอปเตอร์บินผ่านไปมา
ผมออกจากโรงเรียนได้ก็วิ่งเข้าป่าซึ่งนั่นคือจุดที่เราเริ่มจับปืนต่อสู้
และถูกตราหน้าว่าเป็นคอมมิวนิสต์ เรื่องแบบนี้ถ้าไม่เจอกับตนเอง
หลายๆ คนอาจจะไม่รู้สึก แต่คนที่สูญเสียพ่อ สูญเสียญาติ
สูญเสียลูก สูญเสียภรรยาหรือสามี จะรู้ว่าเจ็บปวดอย่างไร
แต่เราควรจะเรียนรู้เรื่องนี้ก็เพื่อว่า
จะได้เข้าใจว่าเขารู้สึกอย่างไร เขาอยู่กันอย่างไร
จะได้ไม่ทำอะไรตามอำเภอใจเมื่อมีอำนาจ

เมื่อปี 2530-2539 ช่วงนั้น
ที่ชาวบ้านเริ่มหันกลับมาฟื้นฟูชุมชนร่วมกัน และ มี
พอช.เข้าไปพัฒนาก็พัฒนาอย่างไม่เข้าใจ พัฒนาแบบอื่น เช่น
เอารั้วทาสี เอาลูกหินทาสี ซึ่งมันไม่เข้าใจความเป็นชุมชนเลย
ในขณะที่ชุมชนเขาทำกลุ่มออมทรัพย์
อย่างในจังหวัดพัทลุงชาวบ้านที่นี่ริเริ่มทำมาก่อน ก่อนที่ พอช.
จะเข้ามาเสียอีก ครับ

ปัญหาความไม่เข้าใจแบบนี้มีในหลายๆ แห่ง ถ้ามีชุมชนที่ดังขึ้นมา
แล้วก็มักโดนพวกไปชุบมือเปิปเอา เช่น
เสนอให้กลุ่มออมทรัพย์ไปจดทะเบียนเพื่อที่จัดระเบียบ
ทำให้เห็นว่า ทุกๆ เรื่องที่รัฐทำให้สมัยนี้
ทำพอจะสอดคล้องกับปัญหาพื้นฐานของชาวบ้านไปบ้าง
ก็ล้วนเอาความจริงจากชาวบ้านนี่แหละไปเป็นฐานคิด
อย่างชุมชนไม้เรียง คือ คุณประยงค์ รณรงค์
ก็ทำวิสาหกิจชุมชนขึ้นสำเร็จ
ซึ่งตอนนี้รัฐเขาทำออกมาเป็นพระราชบัญญัติ
เรื่องพวกนี้ชาวบ้านเขาทำเดินหน้าไปมากแล้ว
เพียงแต่รัฐมาเรียนรู้
แล้วเอาไปยกระดับเพื่อจะเอากลับมาชี้นำชาวบ้าน อย่างครูชบ
ยอดแก้ว คุณอัมพร ด้วงปาน เหล่านี้ชาวบ้านเขาทำมานานแล้ว
ถ้าเราสนใจประวัติศาสตร์กับการเคลื่อนไหวทางสังคมของชาวบ้าน
ซึ่งเป็นความจริงที่สอนให้เราไม่ปฏิเสธตัวเองครับ" นายวัฒนาย้ำ


นายผล ศรีละมุล
ชาวบ้านที่เคยเข้าร่วมขบวนการสู้รบในเขตป่าตามแนวทางพรรคคอมมิวนิสต์
กล่าวถึงเหตุการณ์ต่างๆ
ที่แวดล้อมบีบคั้นกับชีวิตชาวบ้านที่นี่จนต้องลุกขึ้นต่อสู้
หาทางออกให้กับญาติพี่น้องและชุมชนตนว่า
"ผมอยากพูดถึงวิถีชีวิตของคนที่นี่ ของชุมชนที่นี่ บ้านโล้ะอม
และบ้านอื่นๆ ในบริเวณนี้
ว่าถิ่นแถบนี้ในอดีตเป็นที่ดินของท่านขุนคนหนึ่ง
ซึ่งเป็นที่ดินกว้างมากไปจรดถึงถนนเพชรเกษม
ซึ่งในสมัยนั้นมีทาสให้ใช้แรงงานมากมายมาจนถึงยุคต่อมาจึงได้มีการยกเลิกไป
ซึ่งความจริงไม่ได้ถูกยกเลิกแบบที่เข้าใจ
แต่มาจากการต่อสู้ของลูกหลานทาสเอง หรือแทบจะพูดได้ว่า
ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันเปลี่ยนแปลงมาจนถึงทุกวันนี้
มาจากการต่อสู้ทั้งสิ้น ไม่ว่าปลาสักตัว
หรือข้าวสักเม็ดเราต้องไปต่อสู้กันมาทั้งนั้นแหละครับ
ด้วยเหตุนี้มันจึงยอมรับเสมอว่าที่ไหนมีการกดขี่
ที่นั่นมีการต่อสู้ ที่ไหนมีแรงกดที่นั่นต้องมีแรงดันเสมอ

ดังนั้น ประชาชนในตำบลสินธุ์ ในยุคนั้นที่ผมจำความได้
วัวสักตัวก็ไม่มี หรือไก่สักหางก็ไม่มีเช่นกัน มันเพราะโจร
ผู้ร้าย สมคบกับเจ้าหน้าที่ มันเข้ามาลัก มาปล้น มาขอ
บางวันก็มากลางวัน แบกปืนลูกซองมาขอเอาไปง่ายๆ เลย ในยุคนั้น
ผมจำภาพของตำรวจและสมุนชาวบ้านได้เลย
จนมีสำนวนเรียกภาพนั้นติดปากชาวบ้านว่า 'แบกเหล็กช้างให้นาย'
เที่ยวปล้นเอาวัวชาวบ้าน เอาลูกสาวชาวบ้านไปตามใจชอบ

ชีวิตความเป็นอยู่ของเราจริงๆแล้ว มันแบบพึ่งพาอาศัยกัน ทำนา
ถางป่า ไม่มีเครื่องมืออะไรมากมาย
ได้ขวานอันหนึ่งก็ช่วยกันออกไปโหมฟันถากถาง
มันลำบากมากข้าวสารไม่มีกินกันเลย ในสมัยนั้น
ใครมีข้าวสารติดบ้านถือว่าทำมาหากินประสบผลสำเร็จมาก
เพราะอย่างอื่นๆ นั้นหาได้ กุ้ง หอย ปู ปลา เอาตามลำคลองได้
วิถีชีวิต ชาวบ้านในสมัยนั้น
ต้องเอาไม้ไผ่ใส่น้ำแล้วแบกเอาไปจากคลองที่เห็นนี้แหละ
ซึ่งไหลมาจากเทือกเขาบรรทัด อย่างไรก็ตาม
ที่นี่เป็นแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์มาก พืชพันธุ์ธัญญาหารมาก
เข้าป่าไปเก็บเอามากินกันเหลือเฟือ ในน้ำมีปลา ในนาข้าว
ในป่ามีของ

ถึงกระนั้นอีกด้านหนึ่งมันอยู่กันลำบาก
ใครมีลูกสาวมีน้องสาวก็ต้องพาไปหลบนอนในป่า
ซึ่งผมเองก็มีคนหนึ่งก็ต้องทำอย่างนั้น เพราะกลัวโจรกันมาก
คิดแล้วมันเวทนาตัวเอง นี่คือสภาพชีวิตพวกเราในสมัยนั้น
ที่ไม่มีอิทธิพล ไม่มีอำนาจอะไร คล้ายๆ ชาวบ้านอื่นๆ
ก็ต้องมีสภาพชีวิตแบบนี้แหละ

มาช่วงหลังยิ่งอำนาจโจรมีมากขึ้น เราก็ต้องรวมตัวกันมากขึ้น
ไปนอนรวมกันทีละมากๆ พาครอบครัว ไปทำไร่ร่วมกัน
เกี่ยวข้าวช่วยกัน เพื่อช่วยกันดูแล
แล้วก็กลายเป็นชุมชนที่เกาะเกี่ยวช่วยเหลือกัน
มันทำให้เห็นว่าเรานี่ถูกบีบคั้นมากทั้งจากโจรและจากเจ้าหน้าที่
พอช่วงหลังมาผู้ชายก็เริ่มต่อสู้บ้าง
ใครมีปืนก็ออกลาดตระเวนกลางคืนป้องภัยให้คนแก่ให้ผู้หญิง
เมื่อสามารถดูแลชุมชนได้ ชาวบ้านก็รวมตัวกันมากขึ้น ซึ่งจริงๆ
พวกเราในพัทลุงแถบนี้ไม่ได้รู้เรื่องพรรคคอมมิวนิสต์เลย
มันเจ็บปวดตรงนี้แหละ เพราะจริงๆ
แล้วยุคนั้นพรรคคอมมิวนิสต์มันเกิดขึ้นทางภาคอีสาน ทางนี้ไม่มี
แต่รัฐบาลกลับเดินนโบายเอาคอมมิวนิสต์มาโฆษณา
ไม่ว่าจะเป็นจับคนแก่มาไถนา ตีคนแก่ สูบเลือดเด็ก ภาพเผาวัดเผาวา
สิ่งเหล่านี้จะเกิดขึ้นถ้าเกิดการรวมตัวกันของคนพวกนี้
ซึ่งแม้ว่าชาวบ้านจะไปลงแขกทำไร่ช่วยกัน
ก็จะถือว่าเป็นพวกคอมมิวนิสต์หมด
ซึ่งนี่คือภาพของการเกิดคอมมิวนิสต์ขึ้นในแถบนี้

ผมออกไปใช้ชีวิตในป่า 10 ปี ตอนขึ้นไปบอกลูกๆว่า ในสมัยนั้น
ผู้ใหญ่บ้านทุกหมู่บ้านถ้าไม่รายงานว่ามีลูกบ้านเป็นคอมมิวนิสต์แล้วไม่ได้
และไม่ใช่ ดังนั้นผู้ใหญ่บ้านก็ต้องรายงานชื่อไป
ซึ่งตรงนี้ถ้าเป็นพรรคพวกตัวเองก็เก็บไว้ เอาแต่ชื่อคนอื่นๆ
ไปแทน วันนั้นผมเองไม่รู้เลย
พี่ชายผมเรียนอยู่ที่วิทยาลัยครูบ้านสมเด็จ ขอเงินมา 300 บาท
แล้วผมก็ต้องออกไปส่งธนาณัติให้ ไม่ได้ออกปากวานกับผู้ใหญ่
ก็เลยถูกรายงานว่าเป็นคอมมิวนิสต์ทันที มีทหาร 2
กองร้อยไปล้อมบ้านในคืนนั้น
ซึ่งโชคดีที่ผมกับคุณแม่ออกไปกรีดยางก่อน แล้วเราก็หลบหนีกัน ไป
2-3 วัน แม่ก็ทนความหิวไม่ไหว ก็กลับเข้าหมู่บ้าน
ส่วนผมเข้าป่ายาวเลย

เมื่อพรรคมาเคลื่อนไหว ในพัทลุง
ซึ่งมันสอดคล้องกับสถานการณ์เชือดคอไก่ให้ลิงดู คือ 'กรณีถังแดง'
นี่แหละทำให้ชาวบ้านลุกขึ้นสู้ จับปืนเข้าป่ากันเยอะมากครับ"
นายผลเล่าย้อน


นายสุชาติ ชายเกตุ ซึ่งเป็นผู้สูญเสียพ่อไปในเหตุการณ์ถังแดง
กล่าวเพียงสั้นๆ ว่า กรณีถังแดง
ตลอดจนถึงกรณีลุกขึ้นสู้ของประชาชน
ไม่เกิดขึ้นแน่ถ้าผู้ปกครองไทยมีความสามารถกว่านี้
และเข้าใจปัญหาชาวบ้านกว่านี้
เพราะในอดีตชาวบ้านดำรงอยู่อย่างมีความสุข พอเพียง
เนื่องจากมีทรัพยากรมาก เหลือกิน เหลือใช้
แต่รัฐเองที่ยึดเอาปัจจัยของชาวบ้านไป
และก็กดขี่ทำร้ายชาวบ้านจนต้องต่อสู้
เมื่อสู้กติกาที่เป็นที่รู้จักคือ ผู้แพ้ก็คือขบถ "เมื่อ 30 ปี
ที่แล้ว สังคมไทยเป็นอย่างไร ตรงนี้ที่ตำบลลำสินธุ์ ตำบลกงหรา
หรือพัทลุงก็เป็นส่วนหนึ่ง เมื่อ 30 ปี ที่แล้ว
ประเทศไทยมีทรัพยากรเพียงพอ และเราก็น่าจะอยู่กันแบบสบายๆ
น่าจะกินกันแบบมีกินมีใช้ เพราะทรัพยากรเรามีมาก ถึง 3 เท่า
ของปัจจุบัน แต่ว่าสังคมเกิดความวุ่นวาย
และคนเกิดความยากลำบากนั้น เหตุก็มาจากการปกครอง หรือผู้ปกครอง
ไม่สามารถทำให้ประชาชนอยู่กันได้แบบมีความสุข ทั้งๆ
ที่ในสมัยนั้น ถ้าวิสัยทัศน์ของผู้ปกครองพอมีบ้าง
หรือผู้นำการเมืองสามารถที่จะเอื้อประโยชน์ให้ประชาชนอยู่กันได้
ในระบบที่เป็นไปตามทำนองคลองธรรม
ในยุคสมัยนั้นมันน่าจะสบายมากกว่าสมัยนี้ ถึง 5-6 เท่า
เพราะเมื่อมองไปแล้ว มันตรงกับคำที่นักปราชญ์กล่าวไว้เลย
นี่คือสิ่งที่ต้องการ คือ เรามีอาหารมากมายเพียงพอให้กินกันทุกคน
ในสมัยนั้นทรัพยากรเรามีมาก แล้วคนของเรามีน้อยเสียด้วย
เอาแค่หมูป่าก็ชุกชุมมากหามากินวันละตัวยังได้
ผลไม้ก็มากจนไม่มีปัญญาจะแบกไปขาย มังคุด ลังสาด ทุเรียนพื้นบ้าน
ล้วนแต่มีมากจนไม่มีปัญญาเอามาขาย

ประวัติศาสตร์ที่เป็นบทเรียนของเราคือ
ในสมัยนั้นการเมืองมันไม่เข้มแข็ง
เพราะผู้ปกครองไม่มีประสิทธิภาพ
จึงทำให้มาสู่คำอธิบายเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ในช่วงหนึ่งที่กำลังพูดถึงว่า
ทำไมคนถึงอยู่กันอย่างหวาดระแวงและเกิดการต่อสู้ในสมัยนั้น
เพราะเมื่อระบบมันไม่สมบูรณ์
เมื่อผู้ปกครองมันไม่มีคุณธรรมเพียงพอ
เมื่อสังคมยังไม่มีความยุติธรรม
การต่อสู้มันก็เกิดขึ้นตามธรรมชาติ
เพราะผู้ใดก็ตามที่มันเห็นว่าสังคมมันไม่ได้รับความยุติธรรม
มันจะเกิดการต่อสู้ เพื่อเปลี่ยนแปลงให้ดีขึ้นเท่านั้นเอง
มันเป็นวิถีเช่นนี้มาแต่ประวัติศาสตร์แล้วครับ
มันจึงเกิดกรณีถังแดงขึ้นมา

ในยุคนั้นมันมีคนจำนวนหนึ่งที่กล่าวว่า
สังคมมันยังไม่มีความเป็นธรรม อยากจะเรียกร้องต่อผู้ปกครอง
หรือผู้มีอำนาจว่า คุณทำให้สังคมมีความเป็นธรรมกว่านี้ได้ไหม
มีความยุติธรรมกว่านี้ได้ไหม
ทำการเมืองให้มันถูกต้องกว่านี้ได้ไหม
เมื่อผู้ปกครองไม่สามารถทำได้ และมองว่าตัวเองทำดีแล้ว
ซึ่งนั่นเราก็กลับถูกมองว่า เราเป็นฝ่ายก่อการร้าย
เป็นธรรมดาที่เราถูกมองว่าเป็นขบถ นั่นเพราะเราไม่ชนะ
ถ้าเราชนะเราคงไม่ใช่ขบถหรอกครับ

เราต่อสู้ในสิ่งที่ถูกต้องทำในสิ่งที่เป็นธรรมเมื่อแพ้
เราก็ต้องเป็นขบถ มันเหมือนกันทั่วโลกแหละครับสำหรับผู้แพ้
ดังนั้น เรายอมรับว่าเป็นขบถ แต่เราทำในสิ่งที่เป็นคุณธรรม
เราในฐานะขบถ เราทำเพื่อเปลี่ยนแปลงให้สังคมดีขึ้น ครับ"
นายสุชาติชี้แจง


นายอุทัย บุญดำ
ชาวบ้านตำบลลำสินธุ์ที่เคยเข้าร่วมกับขบวนการต่อสู้ในเขตป่าอีกคนหนึ่ง
กลับยืนยันว่า หลังจากออกจากป่าแล้ว และกลับมามีชีวิตปกติ
มาพัฒนาชุมชน อดีตแกนนำ
หรืออดีตสหายก็ได้นำเอาบทเรียนและประสบการณ์ในเขตป่าเหล่านั้นมาทำในชุมชนดีขึ้น
ผ่านการจัดตั้งกลุ่มต่างๆ
และสามารถพัฒนายกระดับชีวิตชุมชนเป็นเครือข่ายกลุ่มและชุมชนได้อีกด้วย
"กรณีถังแดงในช่วงนั้น ชุมชนแถวนี้ ผู้ชาย หนีภัยออกจากบ้านหมด
จนผู้หญิงที่พอมีกำลังวังชาก็ต้องออกนอกบ้านเหมือนกัน
เพราะอยู่แต่ในบ้านไม่ได้ เมื่อผู้ชายที่เป็นกำลังออกไปเสียแล้ว
เจ้านายที่มาตั้งฐานกองกำลังอยู่ใกล้ๆ
หมู่บ้านก็เข้ามาบีบคั้นเอาความจริงว่า พวกผู้ชายไปไหน
ผู้หญิงคนที่เป็นกำลังหลักในครอบครัวเมื่อถูกถามก็ตอบไม่ได้
สุดท้ายก็หนีออกจากบ้านไปด้วยเหมือนกัน

ในชุมชนแถวนี้ จึงเหลือเฉพาะเด็กๆ คนชรา คนทำงานไม่คล่อง
แต่คนในหมู่บ้านหรือคนในตำบลแถบนี้
มันก็มีสัญชาตญาณของการเอาตัวรอดเช่นกัน ก็คือการรวมกลุ่มกัน
ช่วยเหลือกัน ในสมัยนั้นตำบลลำสินธุ์ยังไม่ถูกยกเป็นตำบล

ผมอายุประมาณ 14-15 ปีได้ ในขณะนั้น พอรวมตัวกันอยู่ได้
ทั้งลูกเล็กเด็กแดง มารวมตัวกันอยู่ มันได้ร่วมทุกข์ ร่วมสุขกัน
แต่ที่ทุกข์หนักคือ ผู้ชายที่เป็นกำลังหลักของเราล้วนสูญหายไป
หายไปเพราะเขาอยู่กันดีๆ เจ้านายก็มาพาเขาไป แล้วก็หายสาบสูญไป
คนที่ไม่คล่องตัวจึงต้องออกไปตามหาคนที่สูญหาย
บางคนก็ไปพบว่ากำลังหุงข้าวให้เจ้านายกิน หรือหาบน้ำให้เขาใช้
หรือไปเป็นศพก็มี แล้วคนซึ่งมีสภาพร่างกายไม่คล่องตัวอยู่แล้ว
ต้องไปจัดการกับศพเหล่านี้
สภาพความรู้สึกมันเจ็บปวดมากเกินกว่าจะบอกได้
มันบอกไม่ถูกว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเขา
ลูกเล็กเด็กแดงถามก็ตอบไม่ถูก ทำให้สภาพเราในขณะนั้น
บางศพก็พบพิธีพระ บางศพก็ไม่พบพิธีพระเลย เพราะมันไม่สะดวก
รถราก็ไม่มี

เมื่อเขารวมตัวกันอยู่แน่นอนครับ ว่าเขาต้องกิน เมื่อเขาต้องกิน
ก็ต้องไปทำงานร่วมกัน 10 คนก็คือ 10 ครอบครัว
ยกครอบครัวไปช่วยกันเต็มที่ ในส่วนผมมีอะไรก็ยกไปหมด
ไปกินร่วมกันไปช่วยกันทำ ที่เหลือจากนั้น
เราก็หาบของในสวนในไร่ไปขาย พอขายได้ก็ไม่ได้เอาไปไหน
ก็เอามาเป็นกองกลาง เพื่อเป็นทุนซื้อกินซื้อใช้ต่อไป
หรือว่าเด็กๆ ไปโรงเรียนก็จะได้เป็นทุนให้เด็กๆ ไปโรงเรียน
เราก็มีชีวิตแบบนี้ แล้วอยู่ๆ
ก็เป็นคอมมิวนิสต์ขึ้นมาโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลย
มันก็เกิดขึ้นโดยลักษณะ แบบนี้

สภาพชีวิตที่ชุมชนเราเผชิญอะไรมามาก แล้วร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน
มันจึงทำให้เรารวมกลุ่มกันโดยธรรมชาติ พอหลังจากนั้น ประมาณปี
2513 ซึ่งเกิดการเปลี่ยนแปลงการเมือง ในช่วงนั้น รัฐก็พบว่า
ยิ่งปราบปราม ก็ยิ่งมีมากขึ้น มีคนต่อสู้มาก
พอมาช่วงหลังมีนักศึกษาเข้ามาร่วมรบด้วย
ช่วงนั้นมีนักศึกษามหาวิทยาลัยหนีภัยเข้ามาอยู่ในชุมชนเรา
เข้ามาที 20-30 คน
ซึ่งเราก็พยายามพาเขาหลบหนีเข้าไปอยู่ในป่าให้ปลอดภัยได้
พอหลังจากนั้น กองกำลังที่ทำการต่อสู้เริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้น
ก็มีการนำนโยบายการเมืองนำการทหารขึ้น ทำให้นักศึกษาออกจากป่า
เมื่อปี 2523 ทำให้คนที่เข้าป่า ก็เริ่มทยอยออกมาจากป่า
จนประมาณปี 2526-2528 ผมก็กลับเข้ามาในหมู่บ้านอีกทีหนึ่ง

หลังจากนั้นประมาณ 2529
ก็มีหน่วยสันตินิมิตรเข้ามาฟื้นฟูสภาพจิตใจของชาวบ้าน
และพอหลังจากสันตินิมิตรออกไป ก็มีหน่วยพัฒนาองค์กรชุมชน (พอช.)
เข้ามาจัดตั้งกลุ่มจำพวกออมทรัพย์ เพื่อการผลิต
เข้ามาจัดตั้งเกือบทุกหมู่บ้าน
พอตั้งเสร็จก็ออไปแบบไม่ติดตามดูผลเลย ทำให้บางกลุ่มก็อยู่ได้
แต่บางกลุ่มก็ล้มเหลว ตอนนี้อยู่ในช่วงประมาณปี 2531-2534
ประมาณนี้แหละครับ ทำให้พวกที่ออกจากป่าที่พอมีพื้นฐานอยู่แล้ว
ก็ใช้แนวคิดที่ได้เรียนรู้ในป่านั่นแหละครับ มาพัฒนาชุมชนตัวเอง
โดยเฉพาะกระบวนการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ระหว่างกลุ่มที่เข้มแข็งกับกลุ่มที่กำลังล้มเหลว
ซึ่งมันเกิดขึ้นโดยธรรมชาติ อีกเหมือนกัน
ที่ชาวบ้านเริ่มเข้ามาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน
เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นประมาณปี 2539
เป็นกระบวนการที่เกิดขึ้นในช่วงที่มาร่วมพิธีแต่งงาน งานศพ
หรืองานอื่นๆ ที่มีคนจากชุมชนอื่นๆ
เข้ามาก็เกิดการแลกเปลี่ยนถ่ายทอดความคิด
การบริหารจัดการกลุ่มองค์กรของเขา

ปัจจุบันหมู่บ้านหมู่ที่ 5 ตอนนั้นเงินที่ออมเริ่มต้นกันคือ
5,000 บาท ในปัจจุบันนี่ 20,000-30,000 บาท
ซึ่งชาวบ้านไม่ได้ปันผลออกไปไหนเลย
แต่ละปีชาวบ้านจะสมทบเข้าเพิ่มตลอด
ทำให้เกิดความรู้สึกร่วมกันว่า
เราน่าจะนัดแต่ละกลุ่มมาพบกันเสียที ประมาณปี 2540-2541
ก็เกิดเวทีเพื่อที่จะหาบทเรียนร่วมกัน ก็นัดมาหมดทั้งตำบลเลย
ทำให้เกิดเครือข่ายสินแพรทองขึ้นร่วมกัน และประมาณปี 2543
เราก็ได้มีเวทีร่วมกันขึ้นมาอีก
ซึ่งส่วนใหญ่แกนนำที่เข้ามาทำงานกลุ่มเกือบทุกกลุ่ม
คือคนที่ลงมาจากเขา ทั้งสิ้น

กิจกรรมของเราที่ร่วมกันเป็นเครือข่ายก็คือ
การได้มาร่วมกันทบทวนดูการบริหาร การทำบัญชี การจัดการของกลุ่ม
เพราะแต่เดิมเราไม่รู้เรื่องอะไรเลย เราทำกันแบบชาวบ้าน
แต่พอเรามารวมตัวกัน
เมื่อเราเปิดเวทีเป็นเครือข่ายเราสามารถทำได้ถึงขนาดกำหนดเป็นแผนพัฒนาตำบล
มียุทธศาสตร์หลักร่วมกันในเครือข่าย เช่น ตอนนี้เรามี 3
ยุทธศาสตร์ คือ หนึ่ง เสริมความเข้มแข็งให้กับองค์กรชุมชน สอง
พัฒนาคุณภาพชีวิต และ สาม ฝ่ายแผนและพัฒนาประชาคม
ทั้งสามยุทธศาสตร์นี้ก็ยังมีถึง 18 แผนงานย่อยๆ อีก
เมื่อเราทำดังนี้
ก็พบว่าเครือข่ายนี้ไม่ใช่ทำงานแค่เรื่องกลุ่มอย่างเดียว
แต่กำลังจะเข้าไปแก้ปัญหาระดับสาธารณะด้วย
ที่รัฐเองไม่ได้แก้ปัญหาหรือผู้นำชุมชนฝ่ายทางการแก้ไขไม่ได้
เช่นปัญหาสิทธิที่ดินทำกิน เป็นต้น
เพราะตำบลลำสินธุ์ในปัจจุบันนี้ ปัญหาสิทธิที่ดินทำกินนั้น
มีปัญหามาก อาจจะมีแค่ 70% เท่านั้น ที่มีสิทธิในที่ดินทำกิน
นอกนั้นไม่มีสิทธิในที่ดินทำกิน ตรงนี้เองที่เครือข่ายสินแพรทอง
กำลังเข้าไปจัดการแก้ปัญหาให้อย่างได้ผลครับ" นายอุทัยอธิบาย

อัฎธิชัย ศิริเทศ
ทีมงาน ThaiNGO รายงาน
20 กันยายน 2547”

Wednesday, March 18, 2009

POLL 50: ACTRESSES IN RECENT GERMAN FILMS

POLL 50: ACTRESSES IN RECENT GERMAN FILMS

My poll 50 is inspired by THE BAADER MEINHOF COMPLEX (2008, Uli Edel, A+), which stars Martina Gedeck (Ulrike Meinhof), Johanna Wokalek (Gudrun Ensslin), Alexandra Maria Lara (Petra Schelm), Nadja Uhl (Brigitte Mohnhaupt), and Hannah Herzsprung (Susanne Albrecht). Seeing these five actressses in the same film is such a great experience, and it reminds me that I like many actresses in recent German films that I saw, though I have seen very few German films lately.

During the past 5-6 years, the Goethe Institute in Bangkok has shown German films only 3 months a year, instead of 12 months a year like in the past. That means I get to see very few German films now. I can only read about films from the Berlin School, but almost have no chance to see them. If I am going to make a wish list of recent German films that I would like to see, the list may include not less than 100 films.

Though now I can watch only 2-3 new German films a year, I’m still impressed by them and by the actresses in them. I hope my list will inspire other people to watch more German films, so that German films will become more famous. Then some DVD distributors will buy the rights of many German films and release them with English subtitles.

The films in the brackets are the films that I saw, though some of them are not German films, and some of them are the films I don’t like.

You can vote for the actresses you like, though the films are not listed here. If you love Sabine Timoteo in THE FREE WILL, love Martina Gedeck in SUMMER’O4 (2004, Stefan Krohmer), love Nadja Uhl in THE LEGENDS OF RITA (2000, Volker Schlondorff), or love Alexandra Maria Lara in DER FISCHER UND SEINE FRAU (2005, Doris Doerrie), please vote for them.


I LOVE THESE ACTRESSES IN RECENT (GERMAN) FILMS. WHICH ACTRESSES DO YOU LIKE?

1.Alexandra Maria Lara (Romanian) (THE BAADER MEINHOF COMPLEX, CRAZY, THE READER, CONTROL)
Actually I don’t like THE READER (B+), and I hate CRAZY (C+).
http://farm4.static.flickr.com/3603/3364952933_4f284fdbed_b.jpg

2.Birgit Minichmayr (Austrian) (THE FAREWELL: BERTOLT BRECHT’S LAST SUMMER, CHERRY BLOSSOMS – HANAMI, YOU BET YOUR LIFE)
http://farm4.static.flickr.com/3588/3364952941_1d8d6d748e_o.jpg

3.Franka Potente (RUN LOLA RUN, IT’S A JUNGLE OUT THERE, AM I BEAUTIFUL?)
I give IT’S A JUNGLE OUT THERE only “B”.
http://farm4.static.flickr.com/3591/3364952949_a5f2e80d07_o.jpg

4.Hannah Herzsprung (FOUR MINUTES, THE BAADER MEINHOF COMPLEX, THE READER)
http://farm4.static.flickr.com/3632/3364952955_e9d29a9717_o.jpg

5.Hannelore Elsner (NO PLACE TO GO, GO FOR ZUCKER!, CHERRY BLOSSOMS – HANAMI)
http://farm4.static.flickr.com/3567/3364952957_11f813b3b3_o.jpg

6.Julia Hummer (GESPENSTER, THE STATE I AM IN, GIGANTIC)
I give GIGANTIC only “B+”.
http://farm4.static.flickr.com/3543/3364959849_9c1ef4fc75.jpg

7.Joerdis Triebel (EMMA’S BLISS)
http://farm4.static.flickr.com/3631/3364959829_fc4b7b3805_o.jpg

8.Johanna Wokalek (THE BAADER MEINHOF COMPLEX, BAREFOOT)
Johanna is amazing. I can’t believe that the same actress plays in the two films above, because she is mesmerizing in THE BAADER MEINHOF COMPLEX, and she looks so stupid in BAREFOOT (C+).
http://farm4.static.flickr.com/3537/3364959835_f857b9a859_o.jpg

9.Julia Jentsch (SOPHIE SCHOLL: THE FINAL DAYS, THE EDUCATORS, GETTING MY BROTHER LAID)
I don’t like THE EDUCATORS (B).
http://farm4.static.flickr.com/3445/3364959843_5c54018036_o.jpg

10.Juliane Koehler (NOWHERE IN AFRICA, ANNALUISE & ANTON)
http://farm4.static.flickr.com/3443/3364959857_e8c7f58d95_o.jpg

11.Lena Stolze (THE NASTY GIRL, AND ALONG COME TOURISTS, FORGIVENESS)
http://farm4.static.flickr.com/3537/3364959865_bcae517629_o.jpg

12.Marie-Luise Schramm (GETTING MY BROTHER LAID)
http://farm4.static.flickr.com/3564/3365805740_91d5fa73c5_o.jpg


13.Marion Mitterhammer (Austrian) (PINGPONG, FREE RADICALS)
http://farm4.static.flickr.com/3456/3364978375_42b4f6595d_o.jpg

14.Martina Gedeck (THE BAADER MEINHOF COMPLEX, THE LIVES OF OTHERS)
Is she the new Angela Winkler?
http://farm4.static.flickr.com/3469/3365007875_af90358c1e_o.jpg

15.Monica Bleibtreu (THE FAREWELL: BERTOLT BRECHT’S LAST SUMMER, FOUR MINUTES, AMEN)
http://farm4.static.flickr.com/3661/3364978381_0c8ab58fbc_o.jpg

16.Nadja Uhl (THE BAADER MEINHOF COMPLEX, CHERRY BLOSSOMS – HANAMI, FOUR MINUTES)
http://farm4.static.flickr.com/3634/3364978383_a0314e172b_o.jpg

17.Nina Hoss (YELLA, THE WHITE MASSAI)
http://farm4.static.flickr.com/3454/3364978385_970bb56c97_o.jpg

18.Nina Petri (AM I BEAUTIFUL?, RUN LOLA RUN, EMMA’S BLISS)
She usually plays a supporting character, but I like her very much.
http://farm4.static.flickr.com/3446/3364978391_7b03fe88c6_o.jpg

19.Sabine Timoteo (Swiss) (GESPENSTER, A FRIEND OF MINE)
http://farm4.static.flickr.com/3553/3365805744_99102e6981_o.jpg

20.Sandra Hueller (REQUIEM)
http://farm4.static.flickr.com/3640/3364978395_c9d141e995_o.jpg

You can cast multiple votes.


Recommended Reading:

1.Andrew Tracy on films from the Berlin School
http://www.theauteurs.com/notebook/posts/569

2.Peter Nellhaus on THE FREE WILL
http://www.coffeecoffeeandmorecoffee.com/archives/2008/07/the_free_will.html

--I just realized that I messed up about the alphabetical order of the names. The name of Julia Hummer should have come after Joerdis Triebel and Johanna Wokalek.

--I like some actresses very much, but I exclude them from the list because they haven’t played in many films. They are Verana Jasch (NIGHTFALL), Isa Hochgerner (NIGHTFALL), Anna Schmidt (FROST), and Sophie Kempe (SCHOOL TRIP).



































































































































































































SOME JAPANESE FANTASY GHOST FILMS

This is my comment in Peter Nellhaus’ blog:
http://www.coffeecoffeeandmorecoffee.com/archives/2009/03/crouching_tiger.html

You wrote that “Nothing I saw would have made me predict that Takita would even be a nominee.”

I totally agree with you. I haven’t seen DEPARTURES, but I think WHEN THE LAST SWORD IS DRAWN (2003, A-) is just a good film, but not an outstanding one. I like some ideas in ASHURA (2005, B-) and THE YIN YANG MASTER (2001, Yojiro Takita, B), but they are not as exciting as I wish they would be.

I nearly forgot everything about ASHURA after I had seen it. I had already forgotten about the devil girl with the ball before I read your review. I think FEARDOTCOM (2002, William Malone, C) also has the devil girl with the ball, but the film is extremely bad.

I think KOKKURI (1997, Takahisa Zeze, A+) also has the ghost of a little girl and a haunted ball in the film, but maybe KOKKURI is not related to KILL BABY, KILL, because the ghost girl and the haunted ball may not appear together. (I saw this film many years ago, so I can’t remember its details.) I just checked its information in IMDB, and it says that the haunted ball in KOKKURI refers to THE CHANGELING (1980, Peter Medak, A-).

Though I don’t like ASHURA, I still like some fantasy ghost films from Japan, such as KITARO AND THE MILLENNIUM CURSE (2008, Katsuhide Motoki, A+/A), KITARO (2007, Katsuhide Motoki, A), and DORORO (2007, Akihiko Shiota, A-).

IN THE REALM OF THE SENSES IS THE WINNER

My poll 49 ended with 11 votes. Wow! Thanks to everyone who participated in it. Here is the result:
THESE FILMS PORTRAY INTERESTING FEMALE CHARACTERS WITH DESIRE. WHICH FILMS DO YOU LIKE?

1.IN THE REALM OF THE SENSES (1976, Nagisa Oshima, Japan)
It got 6 votes, or 54%.

2.BLISSFULLY YOURS (2002, Apichatpong Weerasethakul, Thailand)
It got 5 votes, or 45%.

3.SEX AND THE CITY (1998-2004, USA, TV series)
It got 4 votes, or 36 %.

4. FOREVER YOURS (CHUA FAR DIN SALAI) (1955, Tawee na Bangchang, Thailand)
+A GOOD LAWYER’S WIFE (2003, Im Sang-soo, South Korea)
+JE TU IL ELLE (1974, Chantal Akerman, Belgium)
+UNPRONOUNCABLE IN THE LINGUISTIC IMPERIALISM OF YOURS (2008, Ratchapoom Boonbunchachoke, Thailand)
Each of them got 3 votes, or 27 %.

8. AN AUTUMN TALE (1998, Eric Rohmer, France)
+FRIDAY NIGHT (2002, Claire Denis, France)
+JUNO (2007, Jason Reitman, USA)
+LOST IN EMOTION (ความรู้สึกที่หายไป) (2007, Soraya Duangtape, Thailand)
+A MOMENT IN JUNE (2008, O Nathapon, Thailand)
Each of them got 2 votes, or 18 %.

13.LES AUTRES FILLES (2000, Caroline Vignal, France)
+BEWARE OF MY LOVE (1998, Jeanne Labrune, France)
+BLIND (ธรรมดาสู่สามัญ) (2008, Kanjana Akasin, Thailand)
+GETTING MY BROTHER LAID (2001, Sven Taddicken, Germany)
+THE LAST MISTRESS (2007, Catherine Breillat, France)
+WINGS OF BLUE ANGELS (2007, Tongpong Chantarangkul, Thailand)
Each of them got 1 vote, or 9 %.

19.A HELL OF A DAY (2001, Marion Vernoux, France)
+MOTHER (1963, Kaneto Shindo, Japan)
Each of them got 0 vote.

--My own vote is for LES AUTRES FILLES, AN AUTUMN TALE, BEWARE OF MY LOVE, FOREVER YOURS (CHUA FAR DIN SALAI), GETTING MY BROTHER LAID, IN THE REALM OF THE SENSES, JE TU IL ELLE, LOST IN EMOTION, SEX AND THE CITY, and UNPRONOUNCABLE IN THE LINGUISTIC IMPERIALISM OF YOURS.

--I’m glad that IN THE REALM OF THE SENSES is the winner. I like some women in Oshima’s films, especially the two leading characters in VIOLENCE AT NOON.

--Though I like films with sexually expressive female characters like Samantha in SEX AND THE CITY, films which I worship are usually films with a female character who abandons her husband/lover, such as LE BLEU DES VILLES (1999, Stephane Brize), THE GREATEST THING (2001,Thomas Robsahm), SHIRLEY VALENTINE, and VALERIE FLAKE.

--I also like some films in which bad girls win, though the word “bad girls” here doesn’t necessarily mean “villainesses”, but means “female characters who behave very differently from most heroines”. The examples include the only victim who can escape from the serial killers in MUANG NAI MORK (1978, Permpol Choei-arun). This lone surviving victim is a very promiscuous woman. In PLEARNG PRANANG, a period Thai TV-series about the wars between Burmese queens, some virtuous queens are murdered, while the surviving queens are very bad. Many films by Claude Chabrol seem to obey this logic. The surviving women in LES BONNES FEMMES, COP AU VIN, and LA CEREMONIE seem to behave more badly than the murdered women in the same films. The reason why I like films like this is not because I believe in evil, but because I’m very sick and tired with the narrow-mindedness and the extreme morality in other films.

Opening Title of PLEARNG PRANANG
http://www.youtube.com/watch?v=ntgMHb7-YEs

--Another female character with desire that I like very much is the heroine in THE LOVERS (1958, Louis Malle). Jesse just wrote about this film here:
http://memoriesofthefuture.wordpress.com/2009/03/15/154/

POWER KIDS (2009, Krissanapong Ratchata, A+)

This is my comment in Filmsick’s blog:
http://filmsick.exteen.com/20090317/rough-cut-5-2552

เราชอบฉากจบของหนังเรื่องนี้มากๆ เกี่ยวกับ "เด็กคนสุดท้าย" ที่ถูกตีน่ะ เพราะเรารู้สึกว่าเด็กคนนี้มันสมควรโดนตีเป็นอย่างยิ่ง เรารู้สึกว่าอีเด็กนี่มันรังแต่สร้างความชิบหายให้กับตัวละครคนอื่นๆตลอดทั้งเรื่อง แล้วทุกคนก็คอยแต่เอาใจมัน พอฉากสุดท้ายมันโดนตีเสียบ้าง เราก็เลยรู้สึกสะใจ

อันนี้มันเกี่ยวข้องกับเรื่องในชีวิตประจำวันของเราด้วย คือเรารู้สึกว่าบางคนในสังคมรอบตัวเรา ได้รับ "อภิสิทธิ์" เพียงเพราะเขา "เป็นผู้ใหญ่กว่า" หรือเพียงเพราะ "เขาเด็กกว่า" เขาก็เลยไม่ต้องถูกตำหนิทั้งๆที่เขาทำผิด ซึ่งมันตรงข้ามกับความเห็นของเรา คือถ้าเราเห็นคนแก่ทำผิด อย่างเช่นแซงคิวเรา เราก็จะด่ามันในทันที ถึงแม้ว่ามันเป็นผู้ใหญ่สูงวัยก็ตาม

เราก็เลยรู้สึกว่าตอนจบของหนังเรื่องนี้ สะใจดี และยุติธรรมดี

Tuesday, March 17, 2009

I FANCY MYSELF AS THE HEROINE'S MOTHER

This is my reply to Jesse in my English-only blog:
http://celinejulie.wordpress.com/2009/03/03/most-desirable-actors-of-2008/

I just read from Wisekwai’s blog that LULLABY BEFORE I WAKE will be shown in the San Joaquin International Film Festival. I’m glad this film still has a place in the festival circuits.

I like your words very much -- “a patient, low-key approach in observing the relationship”. I think this is what I like the most about this film.

I just realized that Cam Gigandet plays the villain in TWILIGHT, but I don’t like him at all in TWILIGHT, because of his hairstyle in that film. I much prefer Kellan Lutz (Emmette Cullen) or even Billy Burke (Charlie Swan) to him. I promise I will not steal Robert Pattinson from you, Jesse. So if you fancy yourself as Bella Swan in TWILIGHT, I fancy myself as your mother. Hahaha.


------------------------------------------------


This is my comment in Screenout webboard:
http://zaa.xq28.org/viewtopic.php?f=5&t=79&start=575

ขอบคุณน้อง Matt และน้อง ZM มากค่ะที่มาแสดงความเห็นเกี่ยวกับเรื่องบุญชู 9

เห็นน้อง PAAAAE พูดถึงกวิเน็ธแล้ว ก็เลยนึกขึ้นมาได้ว่าอยากดูเรื่อง TWO LOVERS (2008, James Gray) มากพอสมควร เพราะเห็นบางคนตั้งข้อสังเกตว่ากวิเน็ธเล่นหนังเรื่องนี้ได้น่าสนใจมากๆ
http://elusivelucidity.blogspot.com/2009/03/im-still-predictable.html

พูดถึง TWILIGHT ไม่รู้น้อง Paaae ได้อ่านที่โอลิเวอร์เขียนถึง TWILIGHT แล้วหรือยัง เขาเขียนได้น่าสนใจดีเหมือนกันค่ะ
http://riverdale-dreams.blogspot.com/2008/12/blog-post.html
http://riverdale-dreams.blogspot.com/2008/11/blog-post_30.html

แต่ในหนังเรื่อง TWILIGHT นี้ ไม่รู้มีใครดูแล้วรู้สึกเหมือนดิฉันบ้างหรือเปล่า ว่าดิฉันชอบ “พ่อนางเอก” มากกว่า “พระเอก” ซะอีก ในหนังเรื่องนี้ดิฉันชอบ Kellan Lutz (Emmette Cullen) กับ Billy Burke (Charlie Swan) มากที่สุดค่ะ ส่วน Robert Pattinson นั้น ดิฉันรู้สึกว่าเขาดูไม่ค่อยมี sex appeal มากนัก

Kellan Lutz
http://farm4.static.flickr.com/3417/3363092364_5ddbbec17c_o.jpg

Billy Burke
http://farm4.static.flickr.com/3551/3363092354_4cd0fb0b6a_o.jpg






Saturday, March 14, 2009

WHERE ARE THOSE MIDDLE-AGED TICKET SELLERS NOW?

This is my comment in WiseKwai’s blog:
http://thaifilmjournal.blogspot.com/2009/03/dead-and-dying-single-screen-cinemas-of.html


I also miss old theatres very much. This topic reminds me of a short Thai documentary called B-GRADE THEATRES (RONG NUNG SHUN SONG) (2005, Norachai Katchapanon, 12 minutes), in which the director interviews many people connected to a standalone theatre. It is sad to see that this kind of business can't survive in the modern world. And I wonder how the standalone theatres' employees earn their living now. From what I noticed, the ticket sellers in some standalone theatres in Bangkok were middle-aged women who had been working there for many decades. After all these standalone theatres shut down, how would they earn a living? You don't develop many skills by being a ticket seller for 30 years. How would they find a new job? Where are they now? These questions bother my mind because I used to frequent a big theatre called Mackenna in Bangkok during 1984-1996, and saw the same old faces at its ticket booth during those years. You can also notice that the ticket sellers at Scala, Lido, and Siam have been working there for more than ten years, unlike those multiplexes which always use new faces. Anyway, I just hope all those old ticket sellers are happy somewhere now.


----------------------------------


This is my comment in Twilight Virus’ blog:
http://twilightvirus.blogspot.com/2009/02/housekeeping.html


เคยเห็นภาพจากหนังเรื่องนี้ลงในนิตยสาร ENTERTAIN เมื่อราว 20 ปีก่อน ตอนนั้นดูไม่ออกว่าหนังเรื่องนี้เป็นแนวอะไรกันแน่ แล้วหลังจากนั้นก็ไม่เคยได้รับรู้อะไรเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้อีกเลย

เคยดู GREGORY’S TWO GIRLS (1999, Bill Forsyth, B+ ) แต่จำอะไรเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้แทบไม่ได้เลย สาเหตุนึงเป็นเพราะว่าได้ดูแบบไม่มีซับไตเติล แล้วเราก็ฟังสำเนียงอังกฤษในหนังเรื่องนี้ไม่ออก เราก็เลยนั่งบ้าใบ้ถือใยบัวขณะดูหนังเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ

เรารู้สึกชอบ LOCAL HERO แค่ในระดับ A มั้ง เราไม่ได้รู้สึกจี๊ดอะไรกับหนังเรื่องนี้ตอนที่ได้ดูหนังเรื่องนี้เมื่อราว 20 ปีก่อน สาเหตุเป็นเพราะเราไม่เคยคิดที่จะช่วยเหลืออะไรสังคมอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ จำได้ว่าช่วงนั้นหนังที่เราอินสุดขีดกรี๊ดคลั่งมากๆ คือ BETRAYED (Costa-Gavras) กับ CASUALTIES OF WAR (Brian De Palma) ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่า BETRAYED มีเนื้อหาเกี่ยวกับผู้หญิงที่ฆ่าผู้ชายที่เธอรัก ส่วน CASUALTIES OF WAR มีเนื้อหาเกี่ยวกับผู้ชาย (ไมเคิล เจ ฟ็อกซ์) ที่ส่งผู้มีพระคุณ (ฌอน เพนน์) ที่เคยช่วยชีวิตเขาไปเข้าคุก หนังสองเรื่องนี้ก็เลยกลายเป็นหนังในดวงใจในช่วงวัยรุ่นของเราในทันที

เคยดูหนังที่ Christine Lahti กำกับด้วย เรื่อง MY FIRST MISTER (2001, A-) จัดว่าเป็นหนังอินดี้ระดับปานกลาง เราดูแล้วไม่ค่อยอินเท่าไหร่ เพราะเราไม่ได้อินกับบทผู้ชายวัยกลางคนในหนังเรื่องนี้ และไม่อินกับบทเด็กสาวที่ไปหลงรักผู้ชายวัยกลางคนที่มีหน้าตาแบบนั้น เราก็เลยไม่รู้สึกว่าหนังอินดี้เรื่องนี้มีอะไรที่โดดเด้งเป็นพิเศษ

CUTE ACTOR: PRAJANPON WONGDONTREE

I don't know if I am the only person who feels like this or not. In ANUENG KID TUENG PEN YANG YING (2009, Bhandit Rittakol, B+ ), I feel uncomfortable watching all the boys and girls playing pranks on the laborers. It's not a harmless prank, but their pranks can cause serious damages on the laborers' personal lives. And this film is not just a comedy in which we should not be serious too much about things happening. Since this film seems to make the viewers care for the boys and girls' feelings for their school, why does the film ignore the laborers' feelings?

I also have this kind of problem with BOONCHU 9 (2008, Bhandit Rittakol, B+/B). There's a long fight scene in this film in which the hero's group fight with the street kids/criminal gangs in order to save a criminal girl from being beaten up by this gang. This long fighting scene seems to make a lot of fun out of hurting these street kids. But I feel a little bit uncomfortable watching it. Somehow I wonder if it is fair or not that the film treats these street kids like this. Surely, we should fight these street kids to save the criminal girl, but does the film go too far? Is this the right attitude? Do these street kids get punished because they really did very bad things? Or do they get punished partly because they are just "supporting characters", not "main characters" like the criminal girl? Or partly because they are not as beautiful as the criminal girl? Or partly because they are not as lucky as the criminal girl to become friend with the hero's group?

The laborers and the street kids in these two films seem to be the opponents or the obstacles to the hero's groups. But are these opponents also human beings? And they are opponents to the hero's groups not because they are really bad persons, but just because they have to earn their living. Do the films present the right attitude towards these supporting characters?

If I remember it correctly, in ANUENG KID TUENG PEN YANG YING, the hero seems to say something which indicates that he does not understand the existence of homosexuality. Is this just an opinion of "a character"?

Anyway, I give this film B+, instead of B, because many actors in this film are cute, including:
http://www.nangdee.com/title/?movie_id=1835

Prajanpon Wongdontree
http://farm4.static.flickr.com/3653/3351065053_da2b19c737_o.jpg

Pichet Pradubchananurat
http://farm4.static.flickr.com/3583/3351065049_6965fca539_o.jpg

Tibadin Suntudkar
http://farm4.static.flickr.com/3600/3351065057_c0b73e35a4_o.jpg

--------------------------

This is my comment in Konmongnang's blog:
http://konmongnang.exteen.com/20090312/entry

ตอนแรกรู้สึกดีใจที่เห็นชื่อ "สุกัญญา มิเกล" เข้าชิงสีสันอะวอร์ด เพราะไม่รู้มาก่อนว่าเธอออกอัลบัมใหม่ กะว่าจะต้องไปหาซื้อมาฟังซะหน่อย แต่ตอนหลังได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับแนวคิดทางการเมืองของเธอ ว่าเธออยู่สีอะไร ก็เลยตัดสินใจไม่อุดหนุนเธอดีกว่า ฮ่าฮ่าฮ่า









Friday, March 13, 2009

LOVE AND MONEY (Adjjima Na Patalung, A++++++++++)

LOVE AND MONEY (2009, Adjjima Na Patalung, A++++++++++)

You can find information about this play’s schedule here:
http://www.siamdemocrazy.com/news05.html

SPOILERS ALERT

I went to see LOVE AND MONEY (2009, Adjjima Na Patalung, Thai play, A++++++++++) on Friday, March 6. I love it a lot. It’s much better than I expected. I hadn’t had any expectations for this play at all before I went to see them, because this play bills itself as an anti-capitalist play. And I have lost my interest in anything “anti-capitalist” in Thailand, because the recent events in Thailand show us that the “anti-capitalists” here are “the fascists”, not “the socialists”. That’s why I doubted that this play would be just a very didactic play which teaches us everything we already know, such as “money is evil”, “don’t spend too much money”, “don’t be too greedy”, or “you can’t buy happiness or love”. I would be bored to death to watch a play which teaches us things like this, because I think I have seen 1,000 films which teach us these same things.

However, LOVE AND MONEY is much more than all these boring moral lessons. This play makes me think about the unexplainable mysteries of human being. I love every act in this play. If I remember it correctly, the first act is about a confident businesswoman who starts a relationship with a man who used to help his wife commit suicide. The second act is about a middle-class couple who hurt a richer man indirectly without any appropriate reasons. The couple seems to regard “the richer” as “an enemy”, ignoring the fact that “the richer” is also a human being. The third act is about a man who faces extreme pressure from his ex-lover during his job interview. The fourth act is about a credit card company which views its customers as “numbers” or “amount of money”, not as “human beings” who can suffer. The fifth act is about a fetishistic man and a female employee who loves to causes trouble to her own company. The sixth act is about a senseless killing, a woman who buys too many CDs and her husband who pays more attention to his money than to his wife’s feelings. The seventh act is about a woman who seems to understand the universe and our unimportance to the universe, but she can’t escape the vicious circle of suffering in this world when she starts to raise a family.

I think this play goes far beyond morality, psychology, religion, science, and simplistic lessons about materiality vs spirituality. I think this play is about life and some mysteries of life. It seems to touch something very deep in my heart, but I can’t understand it, explain it, or verbalize it. It’s about the void in our hearts. It’s about the emptiness of our souls, and this emptiness is something which can never be replaced by money or by blind religious faith.This play also reminds me of some absurd theatre + the reverse structure of 5X2 (2004, Francois Ozon, A+) + the topic of CRIMSON GOLD (2003, Jafar Panahi, A+) + the feelings in THE SEVENTH CONTINENT (Michael Haneke, A+). This play is narrative, but I think it is very poetic, especially its lighting. I think this play may be one of my most favorite plays of all time.

One of the most important things why I love this play is because it directly speaks to me. Though I’m very poor and rarely uses my credit card, I have bought too many magazines, books, tapes, videotapes, CDs, VCDs, and DVDs. Why have I bought all these unnecessary things? Why don’t I donate all these money to the poor instead? Watching Rivette’s DVDs make me extremely blissful, but are they really necessary for my life? No. The necessary things for my life and my happiness are good health, enough money, freedom, and being far from the persons who hurt me in the past. Not films, not books, not various kinds of entertainment, not internet.

Somehow LOVE AND MONEY makes me question myself. Are my film-watching, blog-writing, and facebook-using ways to fill the void inside myself? However, though the answer is yes, I still believe it is not wrong to do these activities, as long as I do them moderately and as long as I’m not too much addicted to them.

Things I like in this play include:

1.The husband feels as if there is a stamp on his forehead which indicates that he is POOR, and some luxury shop attendants can see this stamp and look down on him. I also feel like this in my everyday life.

2.The play doesn't portray only greedy people, but it also portrays some people who may be still far from finding true happiness, no matter whether they are greedy or not.

3.The play seems to allow a lot of space for the viewers to think, or allow the viewers to fill in the narrative blanks by themselves. The play doesn’t answer every question.

The questions I have in my mind include all the reasons why the wife commits suicide. Surely she commits suicide to escape her tremendous amount of debts. But is she or her mental state also severely affected by the senseless killing she witnesses and by her husband's ignorance of her feelings? Is her shopaholism the result of being brought up by middle-class parents who extremely envy the rich?

The hero's ex-lover is a very interesing character. She looks like a real mean woman. But is she mean to the hero because her nature is evil? Or is she mean because the hero and his friends did bad things to her in the past? Did they start to hate her after she had been mean? Or did she become a mean person after they had hated her for her religious belief?

4.The various aspects of characters. Some characters may look bad, but they are morally "grey", not totally evil. The husband may look like a bad person because he ignores his wife's feelings, but I think he is forgivable because he suffers a lot in order to earn a living. The credit card company employees may look bad for enticing people to buy too many things, but I think these employees are like many of us who try to earn a living by persuading customers to buy unnecessary things from us. We don't only have voids inside ourselves, but we also try to create voids inside other people too, so that they will keep on buying things from us to fill the voids inside themselves. We tell ourselves that we don't have to care for other people's ways of spending money, because they should be responsible for themselves. We tell ourselves that we should not worry too much about our customers' lives or other people's lives, because what is important is only our own lives and our own income. But in the end, will we be really happy? Will our conscience let us be really happy?


--LOVE AND MONEY indirectly reminds me of a character in LANDSCAPE AFTER THE BATTLE (1970, Andrzej Wajda, A+). In this film, there is an intellectual character who survives the Holocaust and tries to carry many books with him. But maybe his book-loving is just his excuse to use the books to fill the void inside himself.