Thursday, March 30, 2017

17 (2017, Nottapon Boonprakob)

17 (2017, Nottapon Boonprakob) is so minimal, yet every second of it screams out in pain and sorrow. There is no blood shown in the film, but why do I feel as if a bucket of blood was thrown at me? And now I am covered in blood from head to toe. Like SOUTH (1999, Chantal Akerman), LETTERS FROM THE SILENCE (2006, Prap Boonpan), EUROPA 2005 – 27 OCTOBER (2006, Jean-Marie Straub + Danièle Huillet), and RAJPRASONG (2011, Nok Paksnavin), this is a kind of films which are born out of misery, injustice, and unbearable pain in the heart. The sound of the shots in this film will keep on reverberating, echoing, because the dead hasn’t finished dying, until the truth is revealed, and justice has been restored.

Sunday, March 12, 2017

.ANTS IN THE LEGS (2016, Danielle Zorbas, Australia, 41min, A+30)

.ANTS IN THE LEGS (2016, Danielle Zorbas, Australia, 41min, A+30)

(This is the English translation of what I wrote in Thai on Saturday, with some added comments)

You can watch the film from the link below. When I saw this film, I couldn’t help crying out “Oh my god!” every minute. The film overwhelms me completely. It certainly will be in the list of my top ten most favorite films I saw in 2017. I can’t decide which scene in this film is the weirdest scene. One of my most favorite scenes is the scene in which the characters are practising in a yoga lesson while playing something like a ouija board at the same time (around minute 7-8 in the film). The moment that I like the most in this film occurs in minute 15. It is the moment when the film cuts suddenly from a scene which looks funny but cheap like a scene in Poj Arnont’s films (the scene which portrays a mad woman harassing some people in public or something like that) to a romantic scene which portrays a man and a woman wearing sunglasses and dancing in a club. The atmosphere or feeling of this romantic scene reminds me of Wong Kar-wai’s or Claire Denis’ films. How could any filmmaker in this world dare to connect a scene which feels like Poj Arnont’s films to a scene which feels like Wong Kar-wai’s films?!?!?! The juxtaposition of these two scenes is the kind of thing I have never seen before. So the moment in minute 15, when these two scenes collide with each other, is one of my most favorite “editing” moments of all the films I have ever seen in my entire life.

Two of my most favorite scenes in this film are the scene in which the two women keep bumping onto each other in a gallery, and the scene in which the woman tries some sunglasses.

This film reminds me of two of my most favorite films of all time. One is I-BE AREA (2007, Ryan Trecartin), because both ANTS IN THE LEGS and I-BE AREA are extremely funny and energetic, and portray the filmmakers in various styles. The other film is VIDEO 50 (1978, Robert Wilson), because both VIDEO 50 and ANTS IN THE LEGS put scenes which seem to be unrelated to each other with each other, and sometimes this kind of weird juxtaposition results in one of the most hilarious moments I have ever experienced in my life.

Moreover, ANTS IN THE LEGS reminds me of some “bad films which are full of unintentionally funny moments”, such as GUARDIANS (2017, Sarik Andreasyan) and BOXING IN LOVE (2016, Rearngsak Meesiri + Kriangsak Pintusornsri). The difference is that for ANTS IN THE LEGS, the fun is intentional, not unintentional like in those bad films.




Tuesday, March 07, 2017

RAP SPAIN

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด น้ำตาไหลอาบแก้ม ร้องไห้หนักมาก  นึกว่าอัลบัม “แร็พสเปน”  (1993) ของ “สองสาวสเปน”  หายสาบสูญไปจากโลกนี้แล้ว ปรากฏว่าวันนี้ลอง search ดู พบว่ามีคนอัพโหลดอัลบัมนี้ไว้ในยูทูบจ้า ดีงามที่สุด

ฟังอัลบัมนี้ได้ที่

ว่ากันว่า ช่วงปลายทศวรรษ 1980-ต้นทศวรรษ 1990 วง girl group ของไทยที่ฮามากมีอยู่สามวง ซึ่งได้แก่ สามสาวแครอท, สองสาวแร็พสเปน และสองสาวก้างปู ปรากฏว่าพอเวลาผ่านมาราว 25-30 ปี อัลบัมของสองสาวแร็พสเปนกับสองสาวก้างปูก็ดูเหมือนจะหายสาบสูญไปจากโลกนี้แล้ว ในขณะที่เพลงของสามสาวแครอทยังสามารถหาฟังได้ในยูทูบอยู่

ตอนนี้ก็เหลือแต่อัลบัมของสองสาวก้างปูเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในฐานะ “หายสาบสูญไปจากโลกนี้แล้ว” เพลงดังของสองสาวนี้คือเพลงที่ร้องว่า “เขาว่าให้เอาห้าหาร ปากคนพาลเชื่อยาก เชื่อยาก” ที่มิวสิควิดีโอถ่ายทำที่แดนเนรมิต (ถ้าจำไม่ผิด) ถ้าหากใครพบเห็นมิวสิควิดีโอหรืออัลบัมของสองสาวก้างปู ก็ได้โปรดนำมาเผื่อแผ่คนอื่นๆด้วย

คนอัพโหลดอัลบัมของสองสาวสเปนเป็นเจ้าของเพจ “มนต์เพลงเทปคลาสเซ็ท” เมื่อกี้ลองเข้าไปอ่านเพจนี้ดู พบว่าแม้แต่ตัวศิลปินสองสาวสเปนเองก็ไม่มีอัลบัมนี้เก็บไว้ โดยตัวศิลปิน (Orawan Arkunken) ได้เขียนว่าตัวเธอนั้น “มีแต่โปสเตอร์หน้าปกเทปเองคะ ส่วนเทปนั้นได้หายไปแล้วเมื่อครั้งน้ำท่วมกรุงเทพฯ เสียดายมากๆๆๆคะ ” และตัวศิลปินเองก็ดูเหมือนจะดีใจมากๆที่อัลบัมชุดนี้ยังไม่ได้หายสาบสูญไปจากโลก

อันดับความชอบเพลงในอัลบัมแร็พสเปน

1.ลุงลุยเธค (นาทีที่ 11.20)
2.หัวใจชา (นาทีที่ 34)
3.กลัวเสียฟอร์ม (รึไง) (นาทีที่ 7.30)
4.บอกให้รู้ไว้ (นาทีที่ 23.20)
ชอบเนื้อร้องท่อนที่ว่า
“ตกตอนเย็นเธอก็นอนแต่หัววัน เธอมาทำอย่างนี้ ฉันเซ็ง”
5.พูด ชุ่ย ชุ่ย (นาทีที่ 4.00)
เข้าใจว่าบางส่วนของเพลงนี้มาจาก TOO LEGIT TO QUIT (1991) ของ Mc Hammer

ฟังอัลบัมนี้แล้วรู้สึกว่าเหมือนมันรวมแนวเพลงในยุคนั้นไว้หลายแนว ทั้ง rap, freestyle, บางเพลงก็ออก easy listening แบบ Viktor Lazlo และบางเพลงก็นึกถึง Mandy นักร้องในค่าย Stock Aitken Waterman ด้วย

แน่นอนว่ามันไม่ใช่อัลบัมเพลงที่ “เพราะ” หรอก แต่มันมีความฮาบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึก nostalgic ดี

อย่าถามว่ามัน “สเปน” ยังไง เพราะเราก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะ


รูปมาจากเพจ “มนต์เพลงเทปคลาสเซ็ท”

Thursday, March 02, 2017

่JAPANESE DRAMA SONGS

Music Nostalgia: I FOR YOU (1998) – Luna Sea เพลงประกอบละครทีวีเรื่อง GOD, PLEASE GIVE ME MORE TIME ที่นำแสดงโดย จินเฉิงอู่ กับ Kyoko Fukada ที่หลายคนรู้จักดี  พอเราคิดๆดูแล้วละครทีวีญี่ปุ่นนี่มีเพลงไตเติลฝังอยู่ในความทรงจำเรามากๆ ทั้งละครเรื่องนี้, ละครทีวีที่นำแสดงโดย Momoe Yamaguchi และเธอมักจะร้องเพลงไตเติลเอง, เพลง Kanashimi Monument ที่ร้องโดย Yoko Minamino ที่ใช้ประกอบละครทีวี SUKEBAN DEKA PART 2, เพลง SAY YES (1991) ของ Chage & Aska ที่ใช้ประกอบ “101 ตื๊อรักนายกระจอก”, เพลง BETWEEN THE SKY AND YOU (1994) ของ Miyuki Nakajima ที่ใช้ประกอบ ANGRY INNOCENCE และสองเพลงที่เราชอบที่สุดอาจจะเป็นเพลง SORA MO TOBERU HAZU ของ Spitz ที่ใช้ประกอบ “อดีตฝันวันวาน” (1996) และ LOVE STORY WA TOTSUZEN NI ของ Kazumasa Oda ที่ใช้ประกอบ TOKYO LOVE STORY (1991)