HAPPY NEW YEAR 2014 (2013, Theeraphat Ngathong, A+20)
Tuesday, December 31, 2013
Friday, December 27, 2013
Favorite Actress: Myriam Boyer – LIFE AHEAD OF YOU (2010, Myriam Boyer, A+30)
Favorite Actress: Myriam Boyer – LIFE AHEAD OF YOU (2010, Myriam
Boyer, A+30)
I like a quote in this film very much. It says, “Life could be
beautiful, but we haven’t really found it. In the meantime, one has to live.”
“ชีวิตอาจจะเป็นสิ่งสวยงาม แต่เรายังไม่เคยได้เจอมันเลย
และในระหว่างนั้น เราก็จำเป็นต้องดำรงชีวิตอยู่ต่อไปให้ได้”
Wednesday, December 25, 2013
PRINCESS OF CLEVES
Some characters in BLUE IS THE WARMEST COLOR (2013, Abdellatif
Kechiche, A+30) talk about the classic novels THE PRINCESS OF CLEVES and
DANGEROUS LIAISONS. Adele in BLUE IS THE WARMEST COLOR also says, “It’s beyond
my control,” like Valmont in DANGEROUS LIAISONS, though Adele says it
sincerely, unlike Valmont.
I don’t know why BLUE IS THE WARMEST COLOR mentions these two
novels, but this mentioning reminds me of the films DANG DANGEROUS LIAISONS (1988, Stephen
Frears), and PRINCESS OF CLEVES (1961, Jean Delannoy, A+30). I like the intense
romantic relationships in all these three films. I can understand the hurt that
the main characters in these three films feel, though I don’t really identify
myself with the main characters in these three films.
The photo comes from THE PRINCESS OF CLEVES.
Saturday, December 21, 2013
Wednesday, December 18, 2013
UNTITLED – HYPNO PROJECT (2009, Doug Fishbone, video installation, A+15)
UNTITLED – HYPNO PROJECT (2009, Doug Fishbone, video installation,
A+15)
UNIQUE (2013, Cherry Pongprajakkul, Thanakrit Srisuwan, Thanyathorn Tangsongcharoen, A+30)
UNIQUE (2013, Cherry Pongprajakkul, Thanakrit Srisuwan, Thanyathorn
Tangsongcharoen, A+30)
ดิฉันเชื่อเด็กคนนี้ค่ะ :-)
Tuesday, December 17, 2013
DIARY (2010, Tim Hetherington, A+30)
DIARY (2010, Tim Hetherington, A+30) one of the films that made me
cry this year
Monday, December 16, 2013
TEN FILMS THAT HAVE STAYED WITH ME
Filmsick asked us to list ten films that have stayed with us in
some ways. So here is my list:
1.AUTOHYSTORIA (2007, Raya Martin, Philippines)
2.BIRTH OF THE SEANEMA (2004, Sasithorn Ariyavicha, Thailand)
3.THE CORRIDOR (1994, Sharunas Bartas, Lithuania)
4.DEATH OF MARIA MALIBRAN (1972, Werner Schroeter, West Germany)
5.DYING AT A HOSPITAL (1993, Jun Ichikawa, Japan)
6.GLORIA (1999, Manuela Viegas, Portugal)
7.INDIA SONG (1975, Marguerite Duras, France)
8.THE KITE (2002, Alexei Muradov, Russia)
9.SWORDSMAN II (1992, Ching Siu-tung, Hong Kong)
10.ZOETROPE (2011, Rouzbeh Rashidi, Ireland)
Most of them come from the list of my most favorite films of all
time I made a few years ago
MY CHARACTER FOR 2013
Filmsick asked us what characters we would like to play in the
films we saw this year. My answer is the blonde woman (Natalie Dormer) in THE
COUNSELOR (2013, Ridley Scott, A+30), because this character is a “gray”
villainess. She works for the super-villainess Malkina (Cameron Diaz), but she
seems to have some principles of her own.
เราขอเลือกเป็นสาวผมบลอนด์ (Natalie Dormer) ใน THE
COUNSELOR จ้ะ เรารู้สึกว่าตัวละครตัวนี้มันเป็นตัวร้ายที่เทาๆดี
คือเธอดูเหมือนมีหลักการในการทำความชั่วหรืออะไรทำนองนี้ เธอก็เลยกลายเป็นตัวละครที่น่าสนใจสำหรับเรา
คือตัวละครตัวนี้ทำให้เรานึกถึงตัวร้ายระดับรองในหนังจีนกำลังภายในน่ะ
อย่างเช่นตัวละคร “แมงป่องคราม” ใน “ฤทธิ์มีดสั้น” หรือ “อั้งเล้งปอ”
ที่เป็นลูกศิษย์ลี้มกโช้วใน “มังกรหยก” คืออั้งเล้งปอมันเป็นตัวเลวก็จริง แต่เธอก็เหมือนจะเอ็นดูเล็กบ้อซังที่เป็นสาวขาพิการอยู่บ้าง
มันก็เลยทำให้เรานึกถึงตัวละครสาวผมบลอนด์ใน THE COUNSELOR ที่มันเป็นตัวร้ายแบบเทาๆเหมือนกัน
Sunday, December 15, 2013
MY NOMINATIONS FOR LA CEREMONIE FILM PROGRAM
MY NOMINATIONS FOR LA CEREMONIE FILM PROGRAM
This list is made for Filmsick. The list is about films I think
should be screened alongside LA CEREMONIE (1995, Claude Chabrol), which is one
of my most favorite films of all time.
1.BALL OF FAT (2011, Philippe Bérenger, France, from the writing of
Guy de Maupassant)
2.BREMEN FREEDOM (1972, Rainer Werner Fassbinder, West Germany)
3.CLAUDE GUEUX (2009, Olivier Schatzky, France, from the writing of
Victor Hugo)
4.COUP POUR COUP (1972, Marin Karmitz, France)
5.CRAINQUEBILLE (2010, Philippe Monnier, France)
6.DERNIER MAQUIS (2008, Rabah Ameur-Zaïmeche, France)
7.DÉSENCHANTÉE – Mylène Farmer (1991, Laurent Boutonnat)
8.ELECTRA, MY LOVE (1974, Miklós Jancsó, Hungary)
Favorite quote from ELECTRA, MY LOVE:
“" I,
Electra, am speaking
Truth speaks and the law
Cursed be every tyrant
And blessed be every man who resists tyranny
Blessed be every man whom a tyrant destroys
I, Electra, who doesn't forget
While one person lives who doesn't forget
No one can forget
You have no power over me
Because Electra tortured is Electra
Electra dead is Electra
You have no power over me
Because I am justice
Though I know I can't kill you, I wait and don't forget
Every man you killed lives on in me
Once upon a time there lived in the faraway orient a wonderful bird. Brighter than the sun, more dazzling than the rainbow, lovelier than a jewel, for it was born of man's eternal dreams. Its father was liberty, its mother happiness. Wherever the bird flew, the heavy clouds parted, the sun shone, rainbows glistened in the sky, suffering abated, the oppressed stood tall, the weary gained strength, the poor grew angry. On it flew, westward, and people's faith grew stronger. Their strength increased.
And once landowners and factory workers cease to be, and there is neither bourgeois nor proletarian, rich or poor, oppressor or oppressed. Once there is not too much food for some, and not enough for others, when all may partake equally on the basket of plenty, when all shall sit as equals at justice's table, when the spirit shall shine in every window, then, and only then shall man live a life worthy of him, one of liberty, joy, peace. Yet the firebird shall still fly here above us, and still perish every day, to be reborn even more wondrous the day after. Blessed be your name, revolution."
Truth speaks and the law
Cursed be every tyrant
And blessed be every man who resists tyranny
Blessed be every man whom a tyrant destroys
I, Electra, who doesn't forget
While one person lives who doesn't forget
No one can forget
You have no power over me
Because Electra tortured is Electra
Electra dead is Electra
You have no power over me
Because I am justice
Though I know I can't kill you, I wait and don't forget
Every man you killed lives on in me
Once upon a time there lived in the faraway orient a wonderful bird. Brighter than the sun, more dazzling than the rainbow, lovelier than a jewel, for it was born of man's eternal dreams. Its father was liberty, its mother happiness. Wherever the bird flew, the heavy clouds parted, the sun shone, rainbows glistened in the sky, suffering abated, the oppressed stood tall, the weary gained strength, the poor grew angry. On it flew, westward, and people's faith grew stronger. Their strength increased.
And once landowners and factory workers cease to be, and there is neither bourgeois nor proletarian, rich or poor, oppressor or oppressed. Once there is not too much food for some, and not enough for others, when all may partake equally on the basket of plenty, when all shall sit as equals at justice's table, when the spirit shall shine in every window, then, and only then shall man live a life worthy of him, one of liberty, joy, peace. Yet the firebird shall still fly here above us, and still perish every day, to be reborn even more wondrous the day after. Blessed be your name, revolution."
9.ELISE, OR REAL LIFE (1970, Michel Drach, France)
10.THE HOME AND THE WORLD (1984, Satyajit Ray, India)
11.MOTHER (1926, Vsevolod Pudovkin, Soviet Union)
12.MS. F (2008, Wilma Labate, Italy)
13.RED PSALM (1971, Miklós Jancsó, Hungary)
Favorite quote from RED PSALM (from
some songs the character sing continuously):
"Friends, sing together, the sad song and crowned work
Only the rich people have a fatherland
The valley and the field belong to them
We built their palate
Who dominate us so proudly
Who dominate us so proudly?
But, what are there for us in these campaigns?
Nothing is with us, not a piece
Only our tomb, all at the end,
When we leave this bagne
Take care with the hungry people!
All will become insurrectionists!
They will rise! They will kill!
Tomorrow, we will be free!
The wild anger of the tempest struck us
Every damnation of vicious hell upon us
The day for our final attack is nearing
Who knows what the future brings?
We look forward with proud hearts,
We carry the red flag of the workers, ...
With too many lords, there's no freedom
With too many rich, there's even more poor
With too many pomp, men don't work
With too much past, the present is poor
With so much ignorance, there are many tyrants
Where there are many pharisees, their humanism is rare.
"Friends, sing together, the sad song and crowned work
Only the rich people have a fatherland
The valley and the field belong to them
We built their palate
Who dominate us so proudly
Who dominate us so proudly?
But, what are there for us in these campaigns?
Nothing is with us, not a piece
Only our tomb, all at the end,
When we leave this bagne
Take care with the hungry people!
All will become insurrectionists!
They will rise! They will kill!
Tomorrow, we will be free!
The wild anger of the tempest struck us
Every damnation of vicious hell upon us
The day for our final attack is nearing
Who knows what the future brings?
We look forward with proud hearts,
We carry the red flag of the workers, ...
With too many lords, there's no freedom
With too many rich, there's even more poor
With too many pomp, men don't work
With too much past, the present is poor
With so much ignorance, there are many tyrants
Where there are many pharisees, their humanism is rare.
14.SARI SOLDIERS (2008, Julie Bridgham, Nepal, documentary)
15.THE SECOND AWAKENING OF CHRISTA KLAGES (1978, Margarethe von
Trotta, Germany)
16.VICTOR SCHOELCHER, THE ABOLITIONIST (1998, Paul Vecchiali,
France)
Favorite Music Videos 64: MY BEST DRESS – Murr featuring Rosina (2012, C. Hudson Hwang)
Favorite Music Videos 64: MY BEST DRESS – Murr featuring Rosina
(2012, C. Hudson Hwang)
Saturday, December 14, 2013
Favorite Actor: Masaharu Fukuyama – LIKE FATHER, LIKE SON (2013, Hirokazu Koreeda, A+)
Favorite Actor: Masaharu Fukuyama – LIKE FATHER, LIKE SON (2013,
Hirokazu Koreeda, A+)
LIKE FATHER, LIKE SON is a good film with which I feel no emotional
connection at all. I’m not sure why.
Favorite Actress: Judy Greer – CARRIE (2013, Kimberly Peirce, A-)
Favorite Actress: Judy Greer – CARRIE (2013, Kimberly Peirce, A-)
What I like the most in this version of CARRIE is the antagonistic
relationship between Chris Hagensen (Portia Doubleday) and Ms. Desjardin (Judy
Greer) and the semi-antagonistic relationship between Chris Hagensen and Sue
Snell (Gabriella Wilde). It’s hard to care about Carrie when you know she can
surely defend herself. It is interesting for me to ask myself what I would do
if I were in the position of Ms. Desjardin or Sue Snell.
Tuesday, December 10, 2013
MARIONETTEN (1964, Boris von Borresholm, West Germany, 11min, A+30)
MARIONETTEN (1964, Boris von Borresholm, West Germany, 11min, A+30)
ตายแล้ววววววววววววว ชอบหนังเรื่องนี้สุดๆ เสียดายไม่มีใน youtube อยากจะ
quote ประโยคเกือบทุกประโยคในหนังเรื่องนี้
สิ่งที่ชอบในหนังเรื่องนี้รวมถึง
1.เนื้อหาส่วนหนึ่งของหนังที่เกี่ยวกับการที่บรูตุสปลุกระดมวุฒิสมาชิกให้ร่วมกันสังหารจูเลียส
ซีซาร์ โดยอ้างว่าซีซาร์ทะเยอทะยานมากเกินไป และเหตุการณ์นี้นำไปสู่สงครามกลางเมืองในเวลาต่อมา
2.การพูดถึงตำนาน Pied Piper of Hamelin ซึ่งเป็นตำนานในยุคกลางของเยอรมนีเกี่ยวกับชายนักเป่าขลุ่ยคนหนึ่งที่ใช้เสียงขลุ่ยวิเศษของตนในการล่อลวงเด็กๆในเมือง
Hamerlin ให้เดินตามตนเองไปเรื่อยๆ และทำให้เด็กๆหายสาบสูญไปตลอดกาล
พระเอกของหนังเรื่อง MARIONETTEN ซึ่งเป็นหุ่นกระบอกตัวหนึ่งที่ไม่ยอมตกอยู่ในสถานะการเป็น
“หุ่นเชิด” อีกต่อไป ได้พูดเปรียบเทียบว่า Pied Piper of Hamerlin ไม่ได้เป็นเพียงแค่ตำนาน แต่มีคนประเภทนี้อยู่ในยุคปัจจุบัน เพียงแต่ pied
piper ในยุคปัจจุบันไม่ได้ใช่ขลุ่ย แต่ใช้ “โทรโข่ง” หรือ “ไมโครโฟน” โดยคนประเภทนี้คือ demagogue
(นักปลุกปั่นประชาชน) ซึ่งรวมถึงฮิตเลอร์ด้วย
และหนึ่งในวิธีการที่ demagogue จูงใจคนได้สำเร็จ
ก็คือการพูดย้ำซ้ำไปซ้ำมา
“Even the craziest things become believable if they are repeated often
enough.”
3.พระเอกยังตั้งข้อสังเกตอีกด้วยว่า
3.1 demagogue จะไม่พูดว่า 2+2 = 4 เพราะนั่นเป็นการพูดในสิ่งที่ถูกต้อง
3.2 demagogue จะไม่พูดว่า 2+2 = 5 เพราะทุกคนจะจับได้ทันทีว่า
demagogue พูดโกหก
3.3 demagogue จะหลอกลวงผู้คนด้วยการพูดว่า 2+2 =
3+X แต่ไม่บอกว่า X เป็นอะไร ไม่มีใครสามารถควบคุม
X ที่ demagogue พูดได้ และ
demagogue ก็จงใจใช้ X นี่แหละในการล่อลวงประชาชน
“No one can control what he means by X. For example, that X could
be the wool he’s trying to pull over our eyes. But open eyes are still the best
protection against wool-pullers.”
4.พระเอกยังเล่าถึงเหยื่อของ demagogue ในยุคสมัยต่างๆ อย่างเช่น
4.1 ในยุคของกษัตริย์เนโรแห่งอาณาจักรโรม เหยื่อก็คือชาวคริสเตียน
4.2 ในยุคกลาง เหยื่อก็คือคนสองขั้วที่ตรงข้ามกัน
นั่นก็คือพวกนอกรีตและนักบุญอย่างเช่น Joan of Arc ที่ต่างก็ถูกจับไปเผาทั้งเป็นเหมือนกัน
4.3 ในยุคของฮิตเลอร์ ก็คือคนยิว
4.4 ในยุคปัจจุบัน ก็คือใครก็ตามที่ demagogue ไม่ชอบ
ซึ่งอาจจะเป็นตัวคุณ
ดังนั้นพระเอกก็เลยเตือนว่า ให้ระวังใครก็ตามที่กล่าวว่า “ผมไม่ได้มาเพื่อพูดเพื่อให้พวกคุณรักผม
ผมไม่ใช่คนพูดเก่ง แต่ทุกคนรู้จักผมดีว่าผมเป็นคนธรรมดาที่พูดจาตรงไปตรงมา”
“So beware of someone who comes along saying, “I come not, friends,
to steal away your hearts. I am no orator, as Brutus is, but, as you know me
all, a plain blunt man.”
โดยในฉากนี้เราจะเห็นภาพการกล่าวปราศรัยของฮิตเลอร์กับมุสโสลินีควบคู่ไปด้วย
5.และหนังเรื่องนี้ก็นำไปสู่ฉากกล่าวปลุกระดมมวลชนของนาซี
ด้วยการพูดจูงใจให้ทุกคนลุกขึ้นสู้เพื่อประเทศชาติด้วยความมุ่งมั่น, เด็ดเดี่ยว, กล้าหาญ
จนกว่าจะประสบชัยชนะ
และฉากต่อมาที่เราเห็นก็คือฉากจำลองของซากปรักหักพังของเยอรมนีหลังสงครามโลกครั้งที่สอง
Sunday, December 08, 2013
MARY IS HAPPY, MARY IS HAPPY (2013, Nawapol Thamrongrattanarit, A+30)
MARY IS HAPPY, MARY IS HAPPY (2013, Nawapol Thamrongrattanarit,
A+30)
(รูปภาพที่เห็นอยู่นี้ไม่ได้มาจากหนัง)
SPOILERS ALERT
หนังเรื่องนี้ทำให้นึกถึงสิ่งต่างๆดังต่อไปนี้
1.ปัจจัยหนึ่งที่ทำให้เราชอบหนังเรื่องนี้สุดๆเป็นเพราะว่ามันไม่เหมือนกับหนังเรื่องอื่นๆที่เราเคยดูมาก่อนเลย
ซึ่งคงเป็นเพราะ form ของมันที่ประหลาดมากๆ ซึ่ง form ของหนังคงได้รับแรงบันดาลใจมาจากทวิตเตอร์ด้วย
2.เราไม่เคยเล่นทวิตเตอร์มาก่อน ไม่รู้ด้วยว่ามันเล่นกันยังไง
เราเดาว่ามันคงเป็นเหมือนกับ Facebook status ที่มันสั้นๆใช่ไหม
ถึงแม้ว่าเราจะไม่มีความรู้เรื่องทวิตเตอร์เลย
แต่หนังเรื่องนี้ก็ทำให้เราคิดไปถึงสิ่งต่างๆใน social media ยุคปัจจุบัน
คือเราไม่รู้ว่าผู้กำกับตั้งใจอะไรยังไงมากน้อยแค่ไหน แต่ form ของหนังเรื่องนี้ทำให้เรานึกถึงการที่เราได้รู้จักคนบางคนในยุคปัจจุบันผ่านทาง
social media ซึ่งเป็นสิ่งที่แตกต่างไปจากการได้รู้จักคนในอดีตหรือคนในยุคก่อนทศวรรษ
2000 อย่างเช่น
2.1 social media ทำให้เราได้รู้จักคนบางคนที่เราไม่เคยพบเห็นเขาในชีวิตจริงมาก่อน
มันทำให้เราได้รู้จักเรื่องราวชีวิตของเขา
แต่การรู้จักเรื่องราวชีวิตของเขาผ่านทวิตเตอร์และเฟซบุ๊คมันแตกต่างจากการอ่านไดอารี่,
จดหมายหรืออัตชีวประวัติของเขาอย่างมากๆ คือเรารู้สึกว่าหนังเรื่องอื่นๆมันเล่าเรื่องเหมือนไดอารี่,
จดหมาย หรือหนังสือชีวประวัติของคนคนนั้นน่ะ นั่นก็คือเล่าเรื่องเป็นเส้นตรง
ติดตามเรื่องราวได้ง่าย หรือเน้นไปที่แง่มุมใดแง่มุมหนึ่งในชีวิตของนางเอกในหนังหนึ่งเรื่อง
อย่างเช่นปัญหาในการหาผัวไม่ได้ (หรือปัญหารัก), ปัญหาเรื่องเพื่อน, ปัญหาชีวิตครอบครัว
และนำไปสู่การเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในตอนจบ
แต่การรู้จักคนบางคนผ่านทาง social media เพียงอย่างเดียว มันแตกต่างออกไป
เราจะได้รู้จักคนๆนั้นผ่านทางประโยคสั้นๆ ที่อาจจะพูดถึงเรื่องอะไรก็ได้
อาจจะพูดถึงปัญหาสำคัญในชีวิตของเขาก็ได้ หรืออาจจะพูดถึงปัญหาเล็กๆน้อยๆก็ได้ หรืออาจจะพูดถึงอะไรต่างๆที่ไม่มีความสำคัญมากนักในชีวิตของเขาก็ได้
social media มันอาจจะทำให้เราได้รู้จัก “แง่มุมธรรมดา” ใน “ชีวิตธรรมดา”
ของ “คนธรรมดา” มากยิ่งขึ้น มันเหมือนกับการได้เห็น fragments เล็กๆน้อยๆในชีวิตคนธรรมดาคนหนึ่ง fragments ที่ไม่ปะติดปะต่อกัน
และไม่สามารถนำมาประกอบเข้าด้วยกันจนเป็นภาพสมบูรณ์ได้
เราก็เลยชอบ form ของหนังเรื่องนี้มาก ตรงที่มันทำให้เราได้เห็น fragments
เล็กๆน้อยๆในชีวิตของนางเอกไปเรื่อยๆ เราจะได้รู้ว่าเขามีเพื่อนสนิทเป็นใคร,
ปัญหาใหญ่ในชีวิตของเขาในแต่ละเดือนคือเรื่องอะไร, เขาหมกมุ่นกับเรื่องอะไร (magic
hour), เขามีภาระหนักคืออะไร (ทำหนังสือรุ่น)
ซึ่งเหมือนกับสิ่งที่คนหลายๆคนสื่อสารออกมาผ่านทาง social media
2.2 อีกสิ่งที่ชอบสุดๆก็คือ การสร้าง “โลกที่ไม่เหมือนจริง”
ในหนังเรื่องนี้ เพราะมันคือการรู้จักคนผ่านทาง social media จริงๆ
ในขณะที่หนังทั่วๆไปมักจะนำเสนอชีวิตนางเอกในแบบ realistic (อย่างเช่น
BUSU, LOVELY RITA) และเหมือนกับจะบอกผู้ชมว่า “ฉันกำลังเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับตัวละครตัวนี้ให้พวกเธอได้รับรู้นะ”
หนังเรื่องนี้กลับแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่า โลกในหนังเรื่องนี้ไม่ใช่โลกแห่งความเป็นจริง
โดยแสดงออกผ่านทางองค์ประกอบต่างๆ อย่างเช่นเครื่องแต่งกาย, ฉาก, โลเกชั่น, เหตุการณ์ที่ไม่สมจริง
แต่ในขณะเดียวกัน โลกในหนังเรื่องนี้ก็ไม่ใช่โลกแฟนตาซีโดยสมบูรณ์ มันเป็นโลกกึ่งจริงกึ่งแฟนตาซีคล้ายๆหนังบางเรื่องของทศพล
บุญสินสุข (มีหมาป่าอยู่ที่ชั้นหนังสือ, UNDER THE BLANKET, แสนนาน)
แต่มีระดับความเป็นแฟนตาซีน้อยกว่าหนังของทศพล
ลักษณะกึ่งจริงกึ่งแฟนตาซีนี้มันทำให้เรานึกถึงการรู้จักคนผ่านทาง social media น่ะ
เพราะเวลาที่เราอ่าน facebook status ของคนบางคน
เราไม่รู้หรอกว่า
2.2.1 เขาพูดจริงทั้งหมดหรือไม่
2.2.2 เขาพูดทั้งเรื่องจริงและเรื่องล้อเล่นใช่ไหม
คือเขาพูดถึงเรื่องที่ไม่จริงด้วย แต่ไม่ได้ตั้งใจจะหลอกลวงใคร
เพราะเขาแค่เขียนฮาๆเท่านั้น และคนอ่านก็รู้อยู่แล้วว่ามันไม่จริง
2.2.3 เขาอาจจะขยายเรื่องบางอย่างให้มันใหญ่เกินจริง เพื่อความฮา (อย่างเช่นการไปผจญภัยในป่าของแมรี่)
2.2.4 เขาพูดถึงทั้งเรื่องจริงและความฝันของเขา
2.2.5 เขาพูดทั้งเรื่องจริงและเรื่องโกหก
2.2.6 เขาโกหกเป็นหลัก
สิ่งต่างๆที่ขัดแย้งกับความเป็นจริงในหนังเรื่องนี้ มันก็เลยทำให้เรานึกถึงการได้รู้จักคนผ่านทาง
social media น่ะ social
media อาจจะทำให้เราได้รู้จักคนบางคน
แต่นอกจากเราจะได้รับรู้เพียงแค่ fragments เล็กๆน้อยๆในชีวิตของคนๆนั้นแล้ว
fragments เหล่านั้นยังมีทั้งเรื่องจริงและเรื่องไม่จริงด้วย
2.3 ข้อนี้เกี่ยวข้องกับ 2.2.4 นั่นก็คือ social media ทำให้เรารู้จักทั้งความจริงและความฝันของคนๆนั้นน่ะ
และรู้จักทั้ง “เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคนๆนั้น” และ “อารมณ์ความรู้สึกในใจของคนๆนั้นด้วย”
และเราก็รู้สึกว่าหนังเรื่องนี้สะท้อนจุดนี้ออกมาได้ดี คือมันสะท้อนทั้งโลกภายในและโลกภายนอกของตัวละครน่ะ
เราคิดว่าหนังเรื่องอื่นๆมันอาจจะสะท้อนโลกภายนอกของตัวละครเป็นหลัก
หรือทำให้เราแยกระหว่างความจริงกับความฝันของตัวละครได้อย่างง่ายดาย
คือในหนังเรื่องอื่นๆ เราจะมองจาก “เหตุการณ์ข้างนอกตัวละคร เพื่อจินตนาการถึงความคิดความรู้สึกข้างในตัวละคร”
น่ะ อย่างเช่น ถ้าหากเราเห็นฉากเพื่อนนางเอกยิงแก๊สน้ำตาใส่นางเอก
เราก็จะจินตนาการว่านางเอกรู้สึกเจ็บตามากน้อยแค่ไหน หรือถ้าหากเราเห็นนางเอกถือปืนยิงขึ้นฟ้าไปตามท้องถนน
เราก็จะจินตนาการว่านางเอกรู้สึกอะไรยังไงถึงทำแบบนั้น
แต่ในหนังเรื่องนี้ มันมีหลายๆฉากที่ทำให้เรารู้สึกว่าเรากำลังมองจาก “โลกข้างในจิตใจนางเอก
เพื่อจินตนาการว่าจริงๆแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับนางเอกในโลกแห่งความเป็นจริงน่ะ”
อย่างเช่นในฉากที่เพื่อนนางเอกยิงแก๊สน้ำตาใส่นางเอก
เรารู้ว่ามันไม่มีทางเกิดขึ้นจริงแน่นอน ฉากนี้มันเกิดขึ้นในหัวของนางเอกเท่านั้น เพราะฉะนั้นอะไรกันล่ะที่เกิดขึ้นจริง
ทั้งสองทะเลาะกันอย่างรุนแรงหรือเปล่า หรือฉากที่นางเอกถือปืนยิงขึ้นฟ้าไปตามท้องถนน
เราก็รู้ว่านางเอกไม่ได้ทำอย่างนั้นจริงๆแน่นอน
แล้วจริงๆแล้วนางเอกทำอะไรบ้างในโลกแห่งความเป็นจริง
เธอแสดงออกแบบไหนในโลกแห่งความเป็นจริงเพื่อสะท้อนความรู้สึกรุนแรงข้างในออกมา
สรุปว่าหนังเรื่องนี้มันทำให้เรามองกลับทิศทางกับหนังหลายๆเรื่องน่ะ
คือหนังเรื่องอื่นๆมันทำให้เรา “มองจากข้างนอก เพื่อจินตนาการถึงข้างใน”
แต่หนังเรื่องนี้มันทำให้เรา “มองจากโลกข้างในใจ เพื่อจินตนาการถึงเหตุการณ์ภายนอก”
จุดนึงที่ทำให้เราจินตนาการแบบนี้มากๆก็คือฉากที่เอ็ม (วสุพล เกรียงประภากิจ)
อยู่ดีๆก็แนะนำตัวกับแมรี่ก่อน และบอกว่าเขายังไม่มีแฟน
คือฉากนี้มันไม่มีทางเกิดขึ้นได้ในโลกแห่งความเป็นจริงแน่นอน
เพราะคนปกติคงไม่มีใครพูดแบบนั้น แต่ฉากนี้มันสะท้อนความฝันของนางเอกออกมาได้ดี
นางเอกคงอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น คงอยากให้เรื่องมันออกมาง่ายๆแบบนี้
เพราะฉะนั้นฉากนี้มันก็เลยทำให้เราจินตนาการว่า จริงๆแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
นางเอกอาจจะเป็นฝ่ายชวนเขาคุยก่อนก็ได้ และอาจจะคุยกันนานถึง 15
นาทีก็ได้กว่าจะล้วงข้อมูลมาได้ว่าเขายังไม่มีแฟน
ลักษณะอะไรแบบนี้มันทำให้เรานึกถึงการสื่อสารผ่าน social media เพราะหลายๆครั้งมันไม่ได้สะท้อนความจริงตามความเป็นจริง
แต่มันสะท้อนถึงโลกที่อยู่ภายในใจของผู้เขียน facebook status นั้น และผู้อ่าน status ก็ต้องจินตนาการเอาเองว่าจริงๆแล้วข้อความนี้มันสะท้อนอะไรในโลกแห่งความเป็นจริง
อย่างเช่นเพื่อนเราอาจจะเขียน status ว่า “He ฉันก็มีหัวใจ” ซึ่งคนที่อ่านก็จะรู้ได้ในทันทีว่า หัวใจของเขาไม่ได้อยู่ที่
he อย่างแน่นอน
ประโยคที่เขาเขียนเป็นการสะท้อนอารมณ์ความรู้สึกในใจเขา แต่คนอ่าน status ต้องจินตนาการเอาเองว่า
เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นกับเขาถึงดลบันดาลใจให้เขาเขียน status นี้ออกมา คือแทนที่เราจะได้อ่าน “เหตุการณ์” ที่ทำให้เกิดความรู้สึกนี้
เรากลับได้อ่านตัวความรู้สึกนั้น แต่กลับไม่ได้รับรู้ตัวเหตุการณ์ที่เป็นต้นเหตุของความรู้สึกนั้น
2.4 ชอบป้ายประกาศสถานที่และปกหนังสือต่างๆในหนังเรื่องนี้
เพราะนอกจากมันจะทำให้เรานึกถึง “ความไม่จริง” ของการสื่อสารผ่าน social media แล้ว
มันยังทำให้เรานึกถึงลักษณะอีกอย่างของ social media ด้วย
นั่นก็คือ “ความไม่สมบูรณ์” ของ social media ประเภทต่างๆ
อย่างเช่น
2.4.1 ถ้าหากเราอ่านแต่ทวิตเตอร์หรือ facebook status ของบางคน
เราก็จะไม่เห็น “ภาพ” ของคนๆนั้นหรือสิ่งต่างๆที่แวดล้อมตัวเขาอยู่ เราจะไม่เห็น “รายละเอียด”
ของสิ่งต่างๆที่แวดล้อมตัวเขาอยู่ อย่างเช่น ถ้าหากเขาเขียนแค่ว่าเขาไปโรงเรียน
เราก็อาจจะไม่รู้ว่าเขาไปโรงเรียนอะไร ป้ายโรงเรียนใช้ font ตัวอักษรประเภทไหน
สภาพโรงเรียนเป็นอย่างไรกันแน่ ถ้าหากเขาเขียนแค่ว่าเขาอ่านหนังสือเกี่ยวกับความชื้นสัมพัทธ์
เราก็จะไม่เห็นภาพปกหนังสือของเขา ไม่รู้ว่าใครเขียนหนังสือเล่มที่เขาอ่านอยู่
เราจะไม่เห็น “โลกที่สมบูรณ์” ของคนเขียน status นั้น เราจะจินตนาการได้เพียงแค่
“ภาพสเก็ตช์คร่าวๆของโลกของเขา” เท่านั้น
2.4.2 ถ้าหากเป็น social media ประเภทอื่นๆ
ความไม่สมบูรณ์ก็จะแตกต่างกันออกไป อย่างเช่นถ้าหากเป็น instagram เราก็อาจจะ “เห็นภาพ” ของเขาและสิ่งต่างๆที่แวดล้อมตัวเขาอย่างชัดเจน
แต่จะไม่รู้เรื่องราวละเอียดๆเกี่ยวกับตัวเขา
2.5 ช่วงครึ่งหลังของเรื่องอาจจะไม่สนุกเท่าช่วงครึ่งแรก
เพราะนางเอกดูเหมือนจะเพ้อไปเรื่อยๆในบางครั้ง แต่เราชอบจุดนี้มากในแง่ที่ว่า
มันทำให้เรานึกถึงการได้รู้จักคนผ่านทาง facebook หรือ social media
นั่นแหละ เพราะคนแต่ละคนที่เป็นเจ้าของ facebook หรือทวิตเตอร์นั้นล้วนมีทั้งแง่มุมที่ตรงกับความสนใจของเราและไม่ตรงกับความสนใจของเรา
ถ้าหากช่วงไหนเขา post เรื่องที่เราสนใจ เราก็สนุกไปกับเขา
ถ้าหากช่วงไหนเขาหมกมุ่นกับเรื่องที่เราไม่สนใจ
หรือคร่ำครวญพร่ำเพ้อไปกับเรื่องที่เราไม่สนใจ เราก็จะรู้สึกว่าเขาน่าเบื่อ
หนังเรื่องนี้ก็เลยแตกต่างจากหนังทั่วไปในแง่ที่ว่า มันไม่ได้คัดเอามาแต่แง่มุมที่น่าสนใจ
สนุก ตื่นเต้นของตัวละครเท่านั้น แต่มันเหมือนกับการที่เราได้รู้จักคนผ่านทาง social media จริงๆ
มันมีทั้งเรื่องธรรมดาในชีวิตประจำวัน, เรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตอย่างไม่มีที่มาที่ไป
(การถูกผู้ชายบ้าเข้ามาตีหัวในโรงเรียน) และเรื่องที่เจ้าของ facebook หรือ twitter นั้นหมกมุ่น
แต่อาจจะไม่มีความสำคัญหรือไม่น่าสนใจในสายตาของคนอื่นๆ คนอื่นๆอาจจะมองเจ้าของเฟซบุ๊คนั้นว่า
“อีนี่เพ้อเรื่องนี้อยู่ได้ ไม่หยุดเสียที” ในขณะที่เจ้าของเฟซบุ๊คอาจจะมองว่า “นี่มันเป็นเรื่องที่ฉันทำใจไม่ได้จริงๆ
ฉันไม่รู้จะทำใจยังไง สิ่งที่ฉันทำได้มีเพียงแค่ระบายมันออกมาทางเฟซบุ๊คเรื่อยๆ
แต่ฉันไม่รู้ว่าจะทำยังไงถึงจะดับความรู้สึกนี้ได้”
3.ชอบลักษณะความเป็นเผด็จการของโรงเรียนในหนังมาก
มันทำให้เรานึกถึงสิ่งที่ประสบพบเจอในชีวิตจริง ตอนที่นางเอกพูด “MARY IS HAPPY” ในหนังเรื่องนี้
มันจึงเป็นสิ่งที่เจ็บปวดมาก
4.ชอบความหมกมุ่นกับ magic hour ของนางเอกด้วย
มันทำให้เรานึกถึงเรื่องบางเรื่องในชีวิตเราเอง โดยที่ผู้กำกับไม่ได้ตั้งใจ
นั่นก็คือเรามองว่า ในบางครั้งนางเอกควรจะต้องเลือกบางสิ่งแล้วทำมันให้สำเร็จน่ะ
นางเอกไม่สามารถเลือกสิ่งที่ตัวเองต้องการได้ทั้งหมดทุกสิ่งหรอก นางเอกไม่สามารถที่จะทำได้ทั้งทำหนังสือรุ่นให้เสร็จโดยถ่ายภาพเพื่อนร่วมรุ่นทุกคนในช่วง
magic hour และปลีกเวลาไปหาเอ็มได้
ถ้านางเอกต้องการจะได้ทั้งสามอย่าง นางเอกก็จะไม่ได้อะไรเลย
ถ้านางเอกต้องการไปหาเอ็ม นางเอกก็จะถ่ายภาพช่วง magic hour ไม่ได้
และในความเห็นของเรา เราว่าถ้าหากนางเอกอยากถ่ายภาพช่วง magic hour นางเอกก็ไม่ควรที่จะบังคับให้เพื่อนคนอื่นๆมา fit in กับสิ่งที่นางเอกหมกมุ่น นางเอกควรจะถ่ายภาพเหี้ยห่าอะไรก็ได้ในช่วง magic
hour ส่วนภาพในหนังสือรุ่นก็เป็นภาพถ่ายเพื่อนตอนไหนก็ได้ที่เพื่อนๆสะดวก
การที่นางเอกพยายามจะเกณฑ์ให้เพื่อนๆมาถ่ายรูปตอน magic hour ในบางแง่มุมมันก็ไม่ต่างไปจากการที่ครูในโรงเรียนบังคับให้นักเรียนมาถ่ายภาพหมู่ตอนที่ผอ.โรงเรียนอยู่ด้วย
มันเป็นการพยายาม “กะเกณฑ์คนอื่นๆให้มา fit in กับสิ่งที่ตัวเองต้องการ”
น่ะ และเราก็ชอบมากที่หนังเรื่องนี้แสดงให้เห็นว่า
การที่นางเอกพยายามจะกะเกณฑ์อะไรแบบนี้กับคนอื่นๆ
มันนำไปสู่ความล้มเหลวและความผิดหวัง
5. หนังเรื่องนี้ทำให้เรานึกถึงประเด็นๆนึงในชีวิตเราเอง
ซึ่งผู้กำกับอาจจะไม่ได้ตั้งใจ นั่นก็คือประเด็นที่ว่าเราเพิ่งเริ่มเล่น facebook
ตอนปี 2008 น่ะ ดังนั้นนอกจากประโยค “Mary is happy” ในหนังเรื่องนี้
จะทำให้เรานึกถึงลักษณะของสังคมเผด็จการที่ปฏิเสธความเป็นจริงแล้ว ในอีกแง่นึง
มันก็ทำให้เรานึกถึงตัวเราเองเวลาสื่อสารกับคนอื่นๆผ่านเฟซบุ๊คด้วย
นั่นก็คือเรามักจะนำเสนอแต่ “ความสุขในปัจจุบัน” ของเราเท่านั้น อย่างเช่น
การเขียนถึงหนังที่เราชอบเป็นหลักลงเฟซบุ๊คและ blog ของเรา ซึ่งมันก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเราจริงๆ
แต่ในความเป็นจริงนั้น เราคิดว่าตัวตนของเรา มันไม่ได้มีเพียงแค่ความสุขในปัจจุบันเท่านั้น
แต่มันรวมถึง “บาดแผลในอดีตที่เจ็บปวด” และ “ความเกลียดชังที่มีต่อคนบางคนทั้งในอดีตและปัจจุบัน”
ด้วย แต่เราไม่สามารถแสดงสิ่งเหล่านี้ออกมาทาง social media ของเราได้
ด้วยเหตุผลต่างๆกันไป ทั้งๆที่จริงๆแล้ว เราคิดว่า “บาดแผลในอดีตที่เจ็บปวด”
นี่แหละ มันคือแก่นแท้ของตัวตนที่แท้จริงของเรา “ความสุขจากการดูหนังในปัจจุบัน”
ที่เรามักแสดงออกผ่านทางเฟซบุ๊คน่ะ มันไม่ใช่แก่นแท้ทั้งหมดของเราหรอก
และเราก็เชื่อว่า เราไม่ใช่คนเดียวที่เป็นแบบนี้ เราเชื่อว่ามีหลายๆคนที่ทำคล้ายๆกันกับเรา
นั่นก็คือแสดง “เปลือกแห่งความสุข” ของตนเองออกมาทาง social media แต่ไม่ได้แสดง “บาดแผลในอดีตที่เจ็บปวด” ออกมา
ถึงแม้ว่าสิ่งนั้นอาจจะเป็นแก่นแท้ในตัวตนของคนคนนั้นก็ตาม
หนังเรื่อง MARY IS HAPPY, MARY IS HAPPY ทำให้เรานึกถึงจุดนี้ในตัวเราได้ในระดับนึง
โดยที่ผู้กำกับอาจจะไม่ได้ตั้งใจ เพราะในหนังเรื่องนี้
เราแทบไม่รู้ประวัติของแมรี่เลย เราไม่รู้ว่าชีวิตเธอในอดีตก่อนหน้านี้เป็นอย่างไร
ไม่รู้ว่าเธอเคยมีปัญหาอะไรมาก่อนหรือไม่
ไม่รู้ว่าเธอมีปัญหาร้ายแรงอะไรที่ไม่สามารถแสดงออกผ่านทาง social media ได้หรือไม่ เรารู้จักเธอเพียงแค่สิ่งที่เธอสามารถแสดงออกผ่านทาง social
media เท่านั้น
หนังเรื่องนี้ก็เลยทำให้เรานึกถึงขีดจำกัดของ social media ในจุดนี้
เพราะเมื่อเราทำความรู้จักใครสักคนผ่านทางการติดตาม social media ของเขา เราอาจจะได้เห็นกริยา “is happy” ของเขาบ่อยๆ
เมื่อเขาได้กินอาหารอร่อย, ได้เจอเพื่อน, ได้อ่านหนังสือที่ชอบ, ได้ดูหนังที่ชอบ
แต่เราจะไม่ค่อยได้เห็นด้านอื่นๆของเขา เพราะถ้าหากเขามีอดีตที่เจ็บปวด
เขาอาจจะแสดงมันออกมาผ่านทาง social media ไม่ได้
หรือถ้าหากเขาวางแผนจะฆ่าตัวตายหรือจะฆ่าศัตรูของเขา เขาก็ย่อมแสดงมันออกมาผ่านทาง
social media ไม่ได้เช่นกัน เพราะการแสดงสิ่งนั้นออกมาย่อมเป็นการขัดขวางไม่ให้เขาบรรลุเป้าหมาย
6.จุดนึงที่เราชอบหนังเรื่องนี้ เพราะเรารู้สึกว่ามันเป็นการบันทึกยุคสมัยได้ดีน่ะ
มันเป็นการบันทึกว่าคนในยุคนี้กลุ่มหนึ่งเล่น twitter และคนในยุคนี้รู้จักกันผ่านทาง
social media ซึ่งมีลักษณะต่างๆตามที่เราได้ระบุมาข้างต้น
เรามักจะชอบหนังที่บันทึกเทคโนโลยีการสื่อสารของยุคสมัยนะ อย่างเช่น
6.1 HARU (1996, Yoshimitsu Morita) ที่บันทึกโลกอินเทอร์เน็ตยุคเริ่มต้น
6.2 THE NET (1995, Irvin Winkler) ที่บันทึกโลกอินเทอร์เน็ต
6.3 THE LOVE MACHINE (1999, Gordon Eriksen) ที่บันทึกโลกอินเทอร์เน็ต
6.4 BANGKOK TANKS (2007, Nawapol Thamrongrattanarit, 6min) ที่เกี่ยวกับการแชท
6.5 STATUS (2013, Chantana Tiprachart) ที่เกี่ยวกับเฟซบุ๊ค
6.6อวสานโลกสวย (2013, Pun Homchuen + Onusa Donsawai) ที่เกี่ยวกับเน็ตไอดอล
เราว่าหนังกลุ่มนี้มันบันทึกความเปลี่ยนแปลงของโลกได้ดี และ MARY IS HAPPY, MARY IS HAPPY ก็เป็นหนึ่งในหนังกลุ่มนี้ด้วย
7.พอดู MARY IS HAPPY, MARY IS HAPPY กับ EVIDENCE
(2013, Olatunde Osunsanmi, A+25) ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับการสืบหาฆาตกรผ่านทางคลิปวิดีโอหลายๆคลิปแล้ว
เราก็จินตนาการขึ้นมาว่า อยากให้มีคนเอา LE DOSSIER 51 (1978, Michel
Deville) ซึ่งเป็นหนึ่งในหนังที่เราชอบที่สุดในชีวิตมารีเมคใหม่
LE DOSSIER 51 เป็นหนังเกี่ยวกับองค์กรลับที่พยายามสืบค้นประวัติของคนๆนึง
โดยผ่านทางข้อมูลที่ได้มาด้วยวิธีการต่างๆ
อย่างเช่นการสอบถามจากเพื่อนของคนๆนั้นหรือคนรักเก่าของคนๆนั้น
โดยตลอดทั้งเรื่องนี้เราจะไม่ได้เห็นตัวองค์การลับและไม่เห็นตัวเป้าหมายขององค์การลับเลย
แต่เราจะได้รับรู้ข้อมูลเกี่ยวกับตัวบุคคลเป้าหมายนี้ทีละน้อยโดยผ่านทางคำบอกเล่าของคนต่างๆ
ถ้าหากมีการนำ LE DOSSIER 51 มารีเมคใหม่ในยุคปัจจุบัน
มันคงน่าสนใจดี โดยอาจจะนำมาดัดแปลงเป็นเรื่องของตำรวจที่พยายามสืบหาฆาตกรผ่านทาง Facebook,
twitter, socialcam, instagram ก็ได้ เพราะข้อมูลที่ปรากฏผ่านทาง social
media เหล่านี้
มันมีทั้งความจริงและความลวงปะปนกันอยู่อย่างน่าสนใจมาก การนำข้อมูลจาก social
media มาปะติดปะต่อเข้าด้วยกันและคัดกรองเอาความเท็จออกไป
มันคงเป็นภารกิจที่น่าสนใจดี
สรุปว่าชอบ MARY IS HAPPY, MARY IS HAPPY อย่างสุดๆจ้ะ
เพราะหนังเรื่องนี้มันแปลกใหม่มากสำหรับเรา
และมันทำให้เรานึกถึงลักษณะอะไรหลายๆอย่างของการสื่อสารผ่าน social media ในยุคปัจจุบัน ทั้งการแสดงให้เห็น fragments ในชีวิตที่ไม่ปะติดต่อกัน,
แง่มุมธรรมดาของชีวิต, ความปนเปกันระหว่างความจริงกับความลวง, ความปนเปกันทั้งเหตุการณ์ข้างนอกและข้างในใจของคน,
การได้เห็นเพียงแค่ภาพ sketch ในชีวิตของคนๆนั้น,
การพร่ำเพ้อของคนๆนั้น และสิ่งที่คนๆนั้นไม่สามารถแสดงออกได้ทาง social
media
Subscribe to:
Posts (Atom)