A WOMAN UNDER CONSCIOUSNESS (2000, A+)

A WOMAN UNDER CONSCIOUSNESS (2000, Samart Imkham, 40 min, A+)

หนังเรื่อง A WOMAN UNDER CONSCIOUSNESS เคยเปิดฉายครั้งหนึ่งที่หอศิลป์ตาดู สมัยที่หอศิลป์ตาดูยังอยู่ที่ RCA แต่พอดีดิฉันได้รับความอนุเคราะห์ดีวีดีจากคุณสามารถ อิ่มขำ ผู้กำกับหนังเรื่องนี้ (เขาเคยกำกับ ROUGH NIGHT (2001, A+++++)) ก็เลยทำให้ได้มีโอกาสดูหนังเรื่องนี้ ข้อความข้างล่างนี้เป็นความรู้สึกคร่าวๆของดิฉันที่มีต่อหนังเรื่องนี้ โดยตัดทอนมาจากจดหมายฉบับหนึ่งของดิฉัน

หนังเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับนักฆ่าหญิงที่หลงรักนักฆ่าชายในองค์กรเดียวกัน แต่เธอได้รับคำสั่งให้ฆ่านักฆ่าชายคนนั้น

(ดิฉันจะใช้สรรพนามว่า “ผม” ในข้อความข้างล่างนี้)

ผมได้ชม A WOMAN UNDER CONSCIOUSNESS แล้วครับ ชอบมากๆเลยครับ หนังมันประหลาดมากๆ ผมว่าผมเคยดูหนังประหลาดๆมามากแล้ว แต่ A WOMAN UNDER CONSCIOUSNESS ก็ทำให้ผมรู้สึกว่าผมไม่เคยดูหนังแบบนี้มาก่อนเลย ตอนนี้ผมยังชอบหนังเรื่องนี้น้อยกว่า ROUGH NIGHT แต่หนังสองเรื่องนี้ก็ทำให้ผมรู้สึกว่าคุณสามารถเป็นคนที่มีความสามารถในการทำหนังที่ไม่ซ้ำแบบใครจริงๆ เขามีความเป็นตัวของตัวเองสูงมาก และไม่ประนีประนอมดีด้วย

ฉากที่ผมชอบที่สุดใน A WOMAN UNDER CONSCIOUSNESS คงเป็นฉากฝันกลางเรื่องที่เป็นภาพเนกาทีฟ ที่เป็นจุดต่างๆวิ่งวนไปวนมา แล้วความเคลื่อนไหวของภาพนามธรรมนั้นก็ทวีความเร็วขึ้นเรื่อยๆจนก่อให้เกิดความรู้สึกที่รุนแรงมากๆ แต่ผมก็ไม่รู้หรอกนะครับว่าฉากดังกล่าวมีความหมายว่าอะไร ผมรู้แต่ว่ามันก่อให้เกิดความรู้สึกที่รุนแรงดี

ผมชอบที่ A WOMAN UNDER CONSCIOUSNESS มีความเป็นหนังเงียบด้วยครับ แต่เป็นหนังเงียบในสไตล์ของตัวเอง ไม่ใช่การเลียนแบบสไตล์หนังเงียบในยุคเก่า และความที่หนังเกือบทั้งเรื่องเต็มไปด้วยความเงียบ “เสียงปืน” ในช่วงท้ายเรื่องจึงยิ่งทรงพลังมากๆ

เป็นเรื่องที่ยากมากพอสมควรสำหรับผมที่จะเขียนถึง A WOMAN UNDER CONSCIOUSNESS เพราะมันเป็นหนังที่ไม่ได้ตกอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์ของหนังทั่วๆไปที่ผมเคยดูมา พล็อตคร่าวๆของหนังเรื่องนี้อาจจะคล้ายกับหนัง FILM NOIR, หนัง GANGSTER หรืออาจจะทำให้นึกถึงแม้แต่ MR. & MRS. SMITH แต่ถึงแม้พล็อตของหนังเรื่องนี้อาจจะดูไม่ใหม่ แต่สไตล์การนำเสนอของหนังเรื่องนี้แปลกมากๆสำหรับผม

ผมคาดเดาเนื้อหาในหนังเรื่องนี้ไม่ออกด้วยครับ เดาไม่ถูกจริงๆว่านางเอกของเรื่องจะตัดสินใจยังไง

ฉากที่ชอบมากๆอีกฉากนึงคือฉากที่นางเอกจูบกับคนรักในช่วงท้ายเรื่อง ที่มีการ REPEAT ฉากดังกล่าวซ้ำไปซ้ำมาหลายๆครั้ง ดูแล้วให้อารมณ์ที่ดีมากๆ

ชอบการจัดการกับนักแสดงในเรื่องด้วยครับ ผมรู้สึกว่านักแสดงในหนังเรื่องนี้ไม่ได้เน้นการแสดงแบบสมจริง แต่ใช้สไตล์การแสดงแบบไม่สมจริงซึ่งทำให้ดูแปลกตาดี นักแสดงในเรื่องนี้แสดงออกเพียงน้อยมาก แต่ก็ทำให้มันดูน่าสนใจมาก

การตัดสลับระหว่างฉากขาวดำกับฉากซีเปียสีน้ำตาลก็แปลกดีครับ

ชอบประโยคบางประโยคในหนังเรื่องนี้ด้วย ที่มันดูหลุดออกมาจากเนื้อเรื่อง อย่างเช่นในตอนที่ผู้ร้ายบอกให้นางเอกตัดสินใจตอนนี้ ไม่งั้นจะฆ่านางเอก แล้วอยู่ดีๆก็มีประโยคทำนองที่ว่า “ยังมีเวลาอีกเยอะ” หรืออะไรทำนองนี้ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันหมายความว่าอะไร แต่ผมชอบครับ