A QUARTER DEMOCRACY

The opinion below belongs to Charnvit Kasetsiri. I copied it from the website below:

http://www.charnvitkasetsiri.com/Q&A2.htm

30:70 = การเมืองใหม่ = อประชาธิปไตย = ความไม่เสมอภาค = ความรุนแรง/ปฏิวัติรัฐประหาร/อำนาจนอกนิติธรรม

A Quarter Democracy: New Politics-Thai Style

(1)
ข้อเสนอ 30-70 นี้มองได้จาก “ชนชั้น” (class)
มองได้จาก “ชาติพันธุ์” (ethnicity)
หรือแม้กระทั่ง “เชื้อชาติ” (race)

(2)
ข้อเสนอเช่นนี้ส่วนหนึ่ง น่าจะมาจาก
ความเชื่อว่า "คนไม่เท่าเทียมกัน"
เช่น "กฏุมพีชาวกรุง" และคนในเมือง เชื่อว่า
"คนเหนือ" หรือ "คนอีสาน" (โดยเฉพาะคนในชนบท)
มีค่า = ngo หรือ "โง่"

(3)
ดังนั้น การที่มีสิทธิมีเสียงเลือกตั้งในระบอบประชาธิปไตย คือ
"หนึ่งคน ต่อหนึ่งเสียง" จึงไม่ถูกต้อง
ไม่สมควรแก่ “ความเป็นไทยๆ”
ยังไม่ถึงเวลา
ใจร้อนเกินไป
เป็นการชิงสุกก่อนห่าม
จึงทำให้มีการ "ซื้อสิทธิ ขายเสียง" กันได้ง่าย

(4)
ดังนั้น ทางออกที่เป็น “ไทยๆ” คือข้อเสนอ 30-70
หรือ "ประชาธิปไตยหนึ่งสลึง"
a quarter-democracy หรือ ¾ dictatorship
ในอดีตก็เคยใช้มาแล้ว เช่น "ครึ่งใบ"
ดังที่ปรากฏอยู่ในรัฐธรรมนูญหลายๆฉบับของอำมาตยาเสนาธิปไตย
หากจะให้ได้ผล คราวนี้ต้องขอเพิ่มมากกว่า 50-50

(5)
ความเชื่อของ "กฎุมพีชาวกรุง" และคนในเมือง
เมื่อไม่เชื่อว่า
คนเท่าเทียมกัน
(นิ้วสิบนิ้ว ยังไม่เท่ากันเลย)
ก็เกิดความรังเกียจ และดูถูกเหยียดหยาม

(6)
การใช้ศัพท์แสงทาง "ชาติพันธุ์" หรือ “เชื้อชาติ” เช่น
"ลาว" หรือ "ขะเหมน" (แต่ก่อนเคยใช้คำว่า "เจ๊ก" ด้วย)
ที่เราได้ยินจาก "ตลกคาเฟ่" (โจ๊ก) ราคาถูกและรสนิยมต่ำนั้น
เราจะได้ยินจากเกมส์การเมืองของการ "โค่นรัฐบาลสมัคร" กับ
"ล้มระบอบทักษิณ" โดย "ลัทธิพันธมิตร" ในขณะนี้อยู่ตลอดเวลา
(โดยเฉพาะเมื่อปลุกระดมด้วย “ปราสาทเขาพระวิหาร”) รวมทั้งจาก
สื่อมวลชนกระแสหลัก

(7)
ดังนั้น วาทกรรม "ลูกจีนกู้ชาติ" จึงเกิดขึ้นในบริบทของ
ความเชื่อในเรื่อง "ความไม่เท่าเทียม" กันของ "คน"
"ความไม่เสมอภาค" กันของ "คนบ้านนอก" ในภาคเหนือและอีสาน
กับคนกรุงและเครือข่ายของคนในเมือง
กับความเป็น "ลาว" เป็น "ขะเหมน"
กับความเป็น "ไทย" และความเป็น "ชาติ"

(8)
เรื่องนี้ลึกล้ำ ซับซ้อน และยุ่งเหยิง
และน่าวิตกอย่างยิ่ง
เป็นทั้งเรื่องของ "ชนชั้น" กับ "วรรณะ-ชาติพันธุ์" หรือแม้กระทั่ง "เชื้อชาติ"
เป็นทั้ง class และเป็นทั้ง "ethnicity" หรือแม้กระทั่ง "race"
อันจะนำไปสู่การใช้ “ความรุนแรง” อนาธิปไตย การจลาจล
ซึ่งไม่เป็นผลดีต่อ “ประชาธิปไตย” ของชาติแต่อย่างใด

(9)
Father Forgive Them, They Know Not What They Do
(or rather: They Know Exactly What They Are Doing?)

ชาญวิทย์ เกษตรศิริ
ธนบุรี สยามประเทศ(ไทย)
9 กันยายน 2551