SAMPAWESEE

สัมภเวสีเป็นนิยายเรื่องแรกของตรี อภิรุมที่ได้อ่าน พออ่านแล้วก็ตกตะลึงพรึงเพริดไปเลย เพราะรู้สึกถูกโฉลกกับจักรวาลของตรี อภิรุมอย่างมากๆ คือก่อนหน้านั้นเราชอบ “นิยายผีๆ” หรือนิยาย horror อยู่แล้ว ประเภทนิยายของจินตวีร์ วิวัธน์ และ แก้วเก้า น่ะ แต่นิยายประเภทนี้มันมักจะมีตัวเอกเป็นคนธรรมดา และต้องเผชิญหน้ากับผีหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์กลุ่มนึง คือมันเหมือนเป็นเรื่องระหว่างพระเอก-นางเอก ปะทะกับภูตผีปีศาจที่เฉพาะเจาะจงตัวนึงหรือกลุ่มนึงน่ะ มันเลยเหมือนเป็นอะไรที่ “แคบๆ”

แต่สัมภเวสีมันเป็นเรื่องของนางเอกที่มีพลังจิต และต้องปะทะกับภูตผีปีศาจอะไรก็ไม่รู้มากมายเต็มไปหมด โดยมีกฎ, กติกา หรือมีหลักเกณฑ์อะไรต่างๆมากมายในการปะทะกัน คือมันเป็น “จักรวาล” ที่น่าเข้าไปเล่น หรือมีพื้นที่ต่างๆมากมายให้เราจินตนาการอะไรเพิ่มเติมได้น่ะ คือ “จักรวาล” ของตรี อภิรุม มันเหมือนเปิดพื้นที่ให้เราจินตนาการถึง “เวมาณิกเปรต”, “สามเณรีเปรต”, เทพชั้นจาตุมหาราชิกาที่เป็นอันธพาล, เครื่องรางของขลังต่างๆที่มีอิทธิฤทธิ์ต่างๆกันไป, คุณไสยต่างๆที่มีอิทธิฤทธิ์ต่างๆกันไป, อีเป๋อ, การเจิมหัว, รักยม, อาฏาฏิยปริตร, ขันธปริตร ฯลฯ คือนิยายของตรี อภิรุมมันตั้งอยู่บนโลกไสยศาสตร์ที่มีอะไรต่างๆนานาน่าสนใจ, น่าเล่น, น่าจินตนาการถึงมากมายเต็มไปหมด ในขณะที่นิยายของจินตวีร์ วิวัธน์ กับแก้วเก้ามันเป็นเรื่องของ “พระเอก-นางเอก ปะทะกับภูตผีปีศาจร้าย” แต่มันไม่ได้เชื่อมโยงกับโลกไสยศาสตร์ที่มีอะไรน่าสนใจมากมายแบบนิยายของตรี อภิรุม