SNOW IN MIDSUMMER

 

บางครั้ง “สถานที่ฉาย” ก็มีอิทธิพลอย่างรุนแรงต่อ “ความรู้สึกของตัวเราที่มีต่อหนังที่ได้ดู” จริง ๆ ซึ่งกรณีล่าสุดที่เกิดขึ้นกับเราก็คือ SNOW IN MIDSUMMER (2023, Keat Aun Chong, Malaysia, A+30) ที่เราเพิ่งได้ดูในวันที่ 11 พ.ย.ที่ “CENTRAL WORLD”

 

คือถ้าหากเราไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้ในโรงฉายที่ CENTRAL WORLD เราก็คงไม่ได้รู้สึกกับหนังเรื่องนี้แบบนี้ คือถ้าหากเราได้ดูหนังเรื่องนี้ที่โรงภาพยนตร์อื่นๆ เราก็คงชอบหนังเรื่องนี้อย่างสุด ๆ เหมือนเดิมแหละ แต่ “ความรู้สึกระหว่างที่ดูหนัง” ก็คงแตกต่างไปจากที่เรารู้สึกกับมันตอนดูที่ CENTRAL WORLD

 

คือหนังเรื่องนี้เล่าถึงเหตุการณ์เดียวกับในหนังเรื่อง THE TREE REMEMBERS (2019, Lau Kek Huat, Taiwan, about Malaysia, documentary, A+30) ที่หลายคนคงเคยดูไปแล้ว นั่นก็คือเหตุการณ์สังหารหมู่ชาวจีนในกรุงกัวลาลัมเปอร์ในปี 1969 ที่อาจจะมีผู้เสียชีวิตราว 600 คน โดยตัวหนัง SNOW IN MIDSUMMER นั้นนำเสนอทั้งเหตุการณ์สังหารหมู่ในปี 1969 และนำเสนอภาพปัจจุบันของ “สถานที่ที่เกิดเหตุการณ์สังหารหมู่” ด้วย ว่าพอเวลาผ่านมานานราว 50 ปีแล้ว สถานที่ที่เกิดเหตุการณ์สังหารหมู่มันกลายสภาพไปเป็นอะไรแล้วในยุคปัจจุบัน

 

แล้วพอเราดูหนังเรื่องนี้ในโรงภาพยนตร์ที่ CENTRAL WORLD ตอนดูหนังเราก็จะรู้สึกหลอนสุดขีดมาก ๆ น่ะ เพราะถึงแม้หนังเรื่องนี้มันไม่ได้ตั้งใจ ใจเราก็จะนึกไปถึงเหตุการณ์สังหารหมู่เสื้อแดงที่ราชประสงค์ในปี 2010 ในหลาย ๆ นาทีขณะที่เราดูหนังเรื่องนี้

 

มันเหมือนคราบเลือดที่อยู่ในจอภาพยนตร์ มันไม่ได้อยู่แค่ในจอภาพยนตร์ แต่มันอยู่ใต้เท้าของเราในขณะที่กำลังนั่งดูหนังเรื่องนี้อยู่ด้วย

 

ก็เลยรู้สึกว่าประสบการณ์การชมหนังเรื่อง SNOW IN MIDSUMMER ในโรงภาพยนตร์ที่ CENTRAL WORLD มันเป็นอะไรที่สุดขีดมาก ๆ สำหรับเรา ซึ่งถ้าหากเราได้ดูหนังเรื่องนี้ที่โรงภาพยนตร์อื่น ๆ เราก็คงไม่รู้สึกอะไรแบบนี้