I CARRIED YOU HOME (2011, Tongpong Chantarangkul, A+25)

I CARRIED YOU HOME (2011, Tongpong Chantarangkul, A+25)

1.เรารู้สึกอินกับหนังเรื่องนี้อย่างสุดๆเลยจ้ะ เพราะมันมีบางส่วนที่ทำให้นึกถึงชีวิตของเราเอง และครอบครัวของเราเอง ไปๆมาๆเราชอบหนังเรื่องนี้มากกว่าหนังอย่าง P-047 อีกนะ เพราะ I CARRIED YOU HOME นี่มันโดนความรู้สึก ในขณะที่ P-047 เหมือนมันกระทบสมองเรามากกว่าความรู้สึก

2.เรารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกในขณะที่ดูหนังเรื่องนี้ ซึ่งก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้ความรู้สึกปลอดโปร่งสบายใจนี่มันเกิดจากอะไร บางทีมันอาจจะเกิดจากการที่หนังไม่ค่อยมีเนื้อหามากนักก็ได้

3.ชอบความอึดอัดและเข้ากันไม่ได้ของคนสามคนที่ต้องเดินทางไปด้วยกันมากๆ

4.แต่สาเหตุที่ทำให้ยังไม่ให้ A+30 กับหนังในตอนนี้ เพราะเราอยากให้สองพี่น้องคืนดีกันไม่ได้มากกว่า และเราว่าตอนจบมันดูซึ้งเกินไปหน่อยสำหรับชีวิตเรา คือมันอาจจะไม่ซึ้งเกินไปสำหรับชีวิตตัวละครนะ แต่มันซึ้งเกินไปหน่อยสำหรับตัวเราเอง

5.ฉากที่ชอบที่สุดในเรื่องคือฉากที่สองพี่น้องคุยกันที่บันไดหนีไฟในโรงแรม เราไม่รู้ว่าเพราะอะไรเราถึงรู้สึกได้ถึง "ความชื้น" และ "ความเย็น" ในฉากนั้น บางทีเราอาจจะบ้าไปเอง หรือมันแค่พ้องกับประสบการณ์บางอย่างในชีวิตเรา แต่เราชอบฉากนั้นมากๆนะ และก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉากนั้นทำให้เรารู้สึกได้ถึง "อุณหภูมิ" กับ "ความชื้นในบรรยากาศ" ด้วย

แต่ก็ประหลาดใจเหมือนกันที่ตัวเองชอบหนังเรื่องนี้มากขนาดนี้ เพราะ WINGS OF BLUE ANGELS (2008, Tongpong Chantarangkul) นี่เราชอบแค่ในระดับ A+/A แต่ไม่สามารถจำอะไรใน WINGS OF BLUE ANGELS ได้เลยแม้แต่นิดเดียวในตอนนี้