WHERE ARE THOSE MIDDLE-AGED TICKET SELLERS NOW?

This is my comment in WiseKwai’s blog:
http://thaifilmjournal.blogspot.com/2009/03/dead-and-dying-single-screen-cinemas-of.html


I also miss old theatres very much. This topic reminds me of a short Thai documentary called B-GRADE THEATRES (RONG NUNG SHUN SONG) (2005, Norachai Katchapanon, 12 minutes), in which the director interviews many people connected to a standalone theatre. It is sad to see that this kind of business can't survive in the modern world. And I wonder how the standalone theatres' employees earn their living now. From what I noticed, the ticket sellers in some standalone theatres in Bangkok were middle-aged women who had been working there for many decades. After all these standalone theatres shut down, how would they earn a living? You don't develop many skills by being a ticket seller for 30 years. How would they find a new job? Where are they now? These questions bother my mind because I used to frequent a big theatre called Mackenna in Bangkok during 1984-1996, and saw the same old faces at its ticket booth during those years. You can also notice that the ticket sellers at Scala, Lido, and Siam have been working there for more than ten years, unlike those multiplexes which always use new faces. Anyway, I just hope all those old ticket sellers are happy somewhere now.


----------------------------------


This is my comment in Twilight Virus’ blog:
http://twilightvirus.blogspot.com/2009/02/housekeeping.html


เคยเห็นภาพจากหนังเรื่องนี้ลงในนิตยสาร ENTERTAIN เมื่อราว 20 ปีก่อน ตอนนั้นดูไม่ออกว่าหนังเรื่องนี้เป็นแนวอะไรกันแน่ แล้วหลังจากนั้นก็ไม่เคยได้รับรู้อะไรเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้อีกเลย

เคยดู GREGORY’S TWO GIRLS (1999, Bill Forsyth, B+ ) แต่จำอะไรเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้แทบไม่ได้เลย สาเหตุนึงเป็นเพราะว่าได้ดูแบบไม่มีซับไตเติล แล้วเราก็ฟังสำเนียงอังกฤษในหนังเรื่องนี้ไม่ออก เราก็เลยนั่งบ้าใบ้ถือใยบัวขณะดูหนังเรื่องนี้ไปเรื่อยๆ

เรารู้สึกชอบ LOCAL HERO แค่ในระดับ A มั้ง เราไม่ได้รู้สึกจี๊ดอะไรกับหนังเรื่องนี้ตอนที่ได้ดูหนังเรื่องนี้เมื่อราว 20 ปีก่อน สาเหตุเป็นเพราะเราไม่เคยคิดที่จะช่วยเหลืออะไรสังคมอยู่แล้ว ฮ่าๆๆๆ จำได้ว่าช่วงนั้นหนังที่เราอินสุดขีดกรี๊ดคลั่งมากๆ คือ BETRAYED (Costa-Gavras) กับ CASUALTIES OF WAR (Brian De Palma) ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่า BETRAYED มีเนื้อหาเกี่ยวกับผู้หญิงที่ฆ่าผู้ชายที่เธอรัก ส่วน CASUALTIES OF WAR มีเนื้อหาเกี่ยวกับผู้ชาย (ไมเคิล เจ ฟ็อกซ์) ที่ส่งผู้มีพระคุณ (ฌอน เพนน์) ที่เคยช่วยชีวิตเขาไปเข้าคุก หนังสองเรื่องนี้ก็เลยกลายเป็นหนังในดวงใจในช่วงวัยรุ่นของเราในทันที

เคยดูหนังที่ Christine Lahti กำกับด้วย เรื่อง MY FIRST MISTER (2001, A-) จัดว่าเป็นหนังอินดี้ระดับปานกลาง เราดูแล้วไม่ค่อยอินเท่าไหร่ เพราะเราไม่ได้อินกับบทผู้ชายวัยกลางคนในหนังเรื่องนี้ และไม่อินกับบทเด็กสาวที่ไปหลงรักผู้ชายวัยกลางคนที่มีหน้าตาแบบนั้น เราก็เลยไม่รู้สึกว่าหนังอินดี้เรื่องนี้มีอะไรที่โดดเด้งเป็นพิเศษ