CHULAYARNNON SIRIPHOL’S VIDEO INSTALLATION IN “THE OTHER ROOMS” (2014, A+10)

CHULAYARNNON SIRIPHOL’S VIDEO INSTALLATION IN “THE OTHER ROOMS” (2014, A+10)

 

อันนี้ก็อปปี้มาจากที่เขียนคุยกับเข้

 

เราชอบในระดับประมาณ A+10 จ้ะ เราว่างานมันน่าสนใจดี มันกระตุ้นความคิดเรา แต่ในที่สุดเราก็ตีความอะไรมันไม่ออกเลย 55555 และเราก็รู้สึกว่ามันไม่ได้กระทบใจอะไรเราอย่างรุนแรงเป็นการส่วนตัวด้วย แต่มันก็สวยและน่าจับตามอง น่าพินิจพิเคราะห์ในระดับนึงนะ ตอนแรกเราไม่ได้สังเกตว่าวิดีโอจอนึงมันเป็นเหมือนกล้องวงจรปิดที่ถ่ายแบบ real time แต่พอสังเกตว่ามันเป็น real time เราก็ต้องหาว่ากล้องวิดีโอนั้นมันซ่อนอยู่ที่จุดใดของห้อง โดยสังเกตเอาจากลูกกลมๆที่ปรากฏอยู่บนจอ แล้วก็หาไอ้ลูกกลมๆตรงนั้นจนเจอ

 

 

ส่วนภาพบนจอวิดีโอที่อยู่ตรงเรือดำน้ำนั้น มันเหมือนเป็นการนำเอา VANISHING HORIZON OF THE SEA (2014, Chulayarnnon Siriphol, A+30) กับ GHOST ORB (2007,  Chulayarnnon  Siriphol) มาผสมกัน ซึ่งผลที่ได้ก็คืออะไรที่งุนงง, เป็นปริศนา, กระตุ้นความคิด แต่เราตีความอะไรมันไม่ออกจ้ะ

 

อย่างไรก็ดี สาเหตุนึงที่เราชอบมันในระดับแค่ A+10 เป็นเพราะเราไม่สามารถดูมันได้นานๆด้วยแหละ เนื่องด้วยข้อจำกัดของสถานที่จัดงาน คือถ้าหากมันจัดในแกลเลอรี่จริงๆ และเราสามารถดูสิ่งต่างๆในห้องได้เป็นเวลานานๆ และดูวิดีโอบนจอเรือดำน้ำได้ตั้งแต่ 2 รอบขึ้นไป เราก็อาจจะมีอารมณ์ร่วมกับมันมากกว่านี้

 

แต่ในงานนี้นั้น เราไม่สามารถดูงานของเข้และงานในห้องอีกหลายห้องได้เป็นเวลานานๆน่ะ เพราะเราเกรงใจผู้ชมคนอื่นๆ คือเวลาเราเข้าไปในห้อง แล้วมีผู้ชมคนอื่นๆเข้ามาด้วย เราก็ไม่กล้าอยู่ในห้องนั้นนานเกินไป เพราะมันเหมือนเราไปเกะกะขวางทางผู้ชมคนอื่นๆ เราก็เลยดูวิดีโอบนจอเรือดำน้ำของเข้แค่รอบเดียวเท่านั้น และดูสิ่งต่างๆในห้องอย่างผ่านๆ แล้วก็รีบออกจากห้องไป เพื่อให้คนอื่นๆที่เข้ามาในห้องได้มีโอกาสดูด้วย เราว่าถ้าหากเราได้มีโอกาสดูงานของเข้ในแกลเลอรี่จริงๆ เราคงมีอารมณ์ร่วมกับผลงานได้มากกว่านี้

 

แต่เรื่องข้อจำกัดของสถานที่จัดงานนี่ เราก็ไม่แน่ใจว่ามันเป็นข้อดีหรือข้อเสียนะ 55555 คือข้อเสียของมันก็คือว่า เราไม่สามารถเข้าไปดูในหลายๆห้องได้ เพราะเราหาที่ยืนไม่ได้ มันมีคนมามุงดูกันตลอด หรือเราเข้าไปดูในห้องได้ แต่ก็ไม่กล้าอยู่นาน เพราะมันเกะกะผู้ชมคนอื่นๆ

 

แต่ข้อดีของมันก็คือว่า มันทำให้เราได้คิดว่า

 

1.มันเหมือนเรากำลังรุกล้ำเข้าไปใน privacy หรือห้องส่วนตัวของคนอื่นๆ ซึ่งบางห้องก็เปิดอ้าต้อนรับเราเต็มที่ แต่บางห้องเราก็ทำได้แค่มองผ่านเพียงแว่บๆเท่านั้น เหมือนกับชีวิตส่วนตัวของคนอื่นๆ ที่บางคนก็พร้อมจะเปิดเผย แต่บางคนก็เปิดแง้มแค่เล็กน้อย

 

2.มันทำให้เราได้รู้ว่า ห้องพักบางห้องในกรุงเทพนี่มันแคบจริงๆ และมันเป็นสถานที่ที่เราไม่อยากอยู่เลยแม้แต่น้อย ในแง่นึงมันก็ทำให้เรานึกถึง VILLA IN THE SLUMS (2013, Phil America + Orawan Arunrak, video installation, A+30) ในแง่ที่ว่า มันทำให้เราตระหนักรู้ถึงสภาพการใช้ชีวิตของคนบางคนในใจกลางกรุงเทพ ว่าสถานที่อยู่อาศัยของเขามันคับแคบมากเพียงใด

 

3.มันทำให้เรารู้สึกว่า มวลร่างกายของเรา มันเป็นปัญหา 55555 คือพอมันมีคนเข้าไปอยู่ในห้องเดียวกับเราเกิน 3 คนปุ๊บ เราก็จะรู้สึกว่าเราควรรีบออกไปจากห้องนั้นโดยเร็ว เหมือนเราเริ่มเป็นส่วนเกินของห้องนั้นไปแล้ว เหมือนกับมวลร่างกายของเรามันเป็นอุปสรรคต่อการดำรงอยู่ของชีวิตคนอื่นๆ ซึ่งเราพบว่ามันเป็นความรู้สึกที่ประหลาดดี และแทบไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับการชมงานศิลปะมาก่อน