Favorite Actor: James Stewart – THE SHOOTIST (1976, Don Siegel, A+30)

 

Favorite Actor: James Stewart – THE SHOOTIST (1976, Don Siegel, A+30)

 

ได้ดูหนังเรื่องนี้ที่ห้องสมุดมหาลัยธรรมศาสตร์ ชอบสุดๆเลย เราเคยได้ยินชื่อ Don Siegel มานานแล้ว แต่ไม่เคยดูหนังของเขามาก่อน พอได้ดูจริงๆก็กราบตีนมากๆ

 

โมเมนต์ที่ชอบสุดๆในหนังเรื่องนี้ คือโมเมนต์ที่ตัวละครเด็กสาวคนนึงพูดว่า “วันนี้อากาศดีจังเลยนะคะ” เพราะโมเมนต์นี้และประโยคนี้ทำให้เราอยากร้องไห้อย่างรุนแรงมากๆ เรารู้สึกว่าประโยคนี้โดยตัวมันเองแล้ว มันเป็นประโยคที่ธรรมดามากๆ แต่พอมันถูกใส่เข้ามาในจังหวะที่ถูกต้องเหมาะสม ไอ้ประโยคที่ธรรมดาสุดๆนี่แหละ มันกลับกลายเป็นประโยคที่สะเทือนใจเราได้อย่างรุนแรงสุดๆอย่างคาดไม่ถึง

 

เรารู้สึกว่าโมเมนต์ “วันนี้อากาศดีจังเลยนะคะ” มันเป็นโมเมนต์ที่ทรงพลังมากๆสำหรับเรา เพราะความ irony ของมัน และมันทำให้เรานึกถึงหนังเรื่อง THE DEVIL, PROBABLY (1977, Robert Bresson) ด้วย เพราะใน THE SHOOTIST นั้น ตัวละครตัวหนึ่งตัดสินใจจะเดินทางไปฆ่าตัวตาย แต่เขาเจอกับเด็กสาวสวยใสระหว่างทาง และเด็กสาวคนนั้นก็พูดกับเขาอย่างร่าเริงว่า “วันนี้อากาศดีจังเลยนะคะ” เด็กสาวคนนั้นกำลังมองโลกอย่างสดใส เธอมีอนาคตที่รุ่งเรืองรออยู่ข้างหน้าเธอ มันเป็นความงดงามของโลกใบนี้ แต่ตัวละครตัวนั้นก็ทำเพียงแค่ชื่นชม brief glimpses of beauty นั้น แต่เขาไม่ได้เลิกล้มความตั้งใจที่จะฆ่าตัวตายแต่อย่างใด

 

โมเมนต์นั้นก็เลยทำให้เรานึกถึง THE DEVIL, PROBABLY เพราะตัวละครในหนังเรื่องนี้ตัดสินใจจะเดินทางไปฆ่าตัวตาย (ถ้าจำไม่ผิด) แต่เขาได้ยินเสียงดนตรีที่ไพเราะมากๆลอยออกมาจากสถานที่นึง เขาก็เลยไปยืนแอบฟังเสียงดนตรีที่ไพเราะนั้น แล้วเขาก็เดินทางไปฆ่าตัวตายต่อไป ความงดงามเล็กๆของโลกใบนี้ไม่สามารถเปลี่ยนใจเขาได้

 

ความ irony ของฉาก “วันนี้อากาศดีจังเลยนะคะ” ทำให้เรานึกถึง irony ที่เราชอบมากๆในหนังอีกสองเรื่องที่เราได้ดูในปีนี้ด้วย ซึ่งได้แก่

 

1.MEXICAN BUS RIDE (ASCENT TO HEAVEN) (1952, Luis Buñuel, Mexico, A+20)

ในหนังเรื่องนี้ มีตัวละครเด็กหญิงตัวเล็กๆคนนึงที่ช่วยผู้คนในรถบัสที่ติดอยู่ในแม่น้ำ เธอเป็นเด็กหญิงที่ประเสริฐมาก แต่พอเนื้อเรื่องดำเนินไป เราก็พบว่าในวันรุ่งขึ้นเด็กหญิงคนนี้ถูกงูกัดตาย เรารู้สึกว่าการตายในแบบไร้เหตุผลของคนดีๆแบบนี้มันเป็นสิ่งที่ irony มากๆ แต่มันก็สะท้อนความเป็นจริงของชีวิตมนุษย์ได้ดีมากๆ

 

2.ROUGH AUNTIES (2008, Kim Longinotto, documentary, A+30)

ในหนังสารคดีเรื่องนี้ เราเห็นผู้หญิงคนนึงที่ทำงานเป็นอาสาสมัครในกลุ่ม  Rough Aunties ด่าทอผู้หญิงอีกคนอย่างรุนแรง เพราะผู้หญิงคนที่สองเอาลูกของตัวเองที่เป็นเด็กทารกไปทิ้งในแบบที่เสี่ยงต่อการที่เด็กทารกคนนั้นจะตาย ตัวอาสาสมัครคนนี้รู้สึกโกรธมากที่ผู้หญิงอีกคนทำในสิ่งที่เรียกได้ว่าเป็นการฆ่าลูกของตัวเอง

 

แต่ในฉากต่อมา เราก็พบว่าอาสาสมัครคนนี้ร้องไห้คร่ำครวญปิ้มว่าจะขาดใจ เพราะลูกชายวัยไม่กี่ขวบของเธอตายเพราะความชั่วร้ายของบริษัทเหมืองแห่งหนึ่ง เราก็เลยรู้สึกว่ามัน irony มากๆ เพราะอาสาสมัครคนนี้พยายามช่วยเหลือชีวิตเด็กๆ โดยเฉพาะเด็กทารก แต่สิ่งที่เธอเจอในเวลาต่อมาก็คือลูกชายตัวน้อยๆของเธอตายเพราะความชั่วร้ายของบริษัทเหมือง คือสิ่งที่เธอเจอมันเหมือนเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับ “กฎแห่งกรรม” น่ะ เราก็เลยรู้สึกว่ามัน irony มากๆ และมันก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ ROUGH AUNTIES กลายเป็นหนึ่งในหนังสารคดีที่เราชอบมากที่สุดในปีนี้