WET13TH (2014, Pittawat Apinyanont, A+10)
เปียกสิบสาม (พิทวัส อภิญญานนท์)
ชอบมากๆ เพราะเรามักจะชอบหนังที่เก็บเกี่ยวความประทับใจของคนถ่ายที่มีต่อสิ่งที่ถูกถ่ายน่ะ
โดยที่คนถ่ายไม่จำเป็นต้องรู้ด้วยซ้ำไปว่าทำไมตัวเองถึงประทับใจต่อสิ่งที่เห็น
คือความประทับใจบางทีมันไม่จำเป็นต้องผ่านการกลั่นกรองของสมองก่อนน่ะ
คือพอเราเห็นอะไรที่เราประทับใจปุ๊บ เราก็ถ่ายมันเก็บไว้เลย
โดยที่เราไม่จำเป็นต้อง “เข้าใจ” ว่าทำไมเราถึงประทับใจมัน
เสร็จแล้วพอเวลาผ่านไประยะนึง
เราค่อยรวบรวมเอาสิ่งที่เราประทับใจนั้นมาตัดต่อเป็นหนัง
ซึ่งจะออกมาเป็นหนังที่ดีหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับว่าผู้ตัดต่อหนังมีความเป็นกวีอยู่ในตัวมากน้อยเพียงใด
คือคอนเซปท์ข้างต้นมันมาจากสิ่งที่พี่สนธยาเคยพูดถึงหนังเรื่อง BIRTH OF THE SEANEMA (2004,
Sasithorn Ariyavicha, A+30) ซึ่งเป็นหนึ่งในหนังที่เราชอบมากที่สุดในชีวิตน่ะ
คือหนังเรื่อง BIRTH OF THE SEANEMA, หนังบางเรื่องของ Teeranit
Siangsanoh, หนังบางเรื่องของ Wachara Kanha และอาจจะรวมไปถึงหนังบางเรื่องของ
Jonas Mekas มันมาจากสิ่งที่ “ถ่ายก่อนคิด”
ในขณะที่หนังส่วนใหญ่ในโลกนี้มักจะเกิดจากการ “คิดก่อนถ่าย”
เราว่าหนังเรื่อง WET13TH ก็ทำให้เรานึกถึงหนังประเภท
“ถ่ายก่อนคิด” เหมือนกัน คือมันเป็นการบันทึกภาพงานฉลองสงกรานต์ของคนงานก่อสร้างหรืออะไรทำนองนี้
แล้วก็นำมันมา superimpose กับภาพงานฉลองสงกรานต์ของชนชั้นกลาง
โดยที่ไม่มีการตัดสินคุณค่าหรือพยายามยัดเยียดความคิดความเชื่อใดๆให้ผู้ชม
มีแต่การนำเสนอความประทับใจของผู้ถือกล้องที่มีต่อสิ่งที่อยู่หน้ากล้องเท่านั้น
นอกเหนือจากประเด็นข้างต้นแล้ว
อีกปัจจัยที่ทำให้เราชอบหนังเรื่องนี้มากๆก็คือเรามีความอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับโลกของชนชั้นแรงงานด้วยแหละ
หนังเรื่องนี้ก็เลยตอบสนองความอยากรู้อยากเห็นของเราตรงจุดนี้ได้ในระดับนึง
ถ้าหากจะให้ฉายหนังเรื่องนี้ควบกับหนังเรื่องอื่นๆ เราก็คงจะฉายควบกับ
I DID NOT DREAM LAST NIGHT (2008,
Taiki Sakpisit, 10min, A+30) ที่เป็นเหมือนกับการลอบมองหนุ่มๆคนงานก่อสร้างกลุ่มนึง
โดยไม่ได้ให้ข้อมูลอะไรทั้งสิ้น มันเป็นเพียงการนำเสนอห้วงขณะนึงของคนกลุ่มนึงเท่านั้น
แต่จังหวะภาพและเสียงของหนังสามารถทำให้หนังออกมางดงามมากๆ
สรุปว่าชอบการนำเสนอ “ความรู้สึก” และ “ความประทับใจ”
ของผู้ถ่ายหนังใน WET13TH มากๆ และชอบมากๆที่ผู้สร้างหนังไม่พยายามยัดเยียดเนื้อเรื่องหรือคำสอนใดๆให้ผู้ชม
No comments:
Post a Comment