CHAPPIE (2015, Neill Blomkamp, A+30)

CHAPPIE (2015, Neill Blomkamp, A+30)

--หลังจากผิดหวังอย่างรุนแรงกับ ELYSIUM (2013, B+ ) ตอนนี้ Neill Blomkamp กอบกู้ศรัทธากลับคืนมาได้หมดแล้ว

--สิ่งหนึ่งที่หนังเรื่องนี้ทำให้เราคิดถึงโดยที่หนังไม่ได้ตั้งใจก็คือว่า หุ่นยนต์ในหนังเรื่องนี้มันลอกเลียนแบบคำพูดและการกระทำของมนุษย์ได้ มันวาดภาพเลียนแบบสิ่งที่เห็นตรงหน้าได้ แต่เราอยากรู้ว่า มันจะสามารถประดิษฐ์ “ศัพท์” ใหม่ๆขึ้นมาได้เองเพื่อสื่อถึงความรู้สึกของตัวเองได้ไหม

คือเราเชื่อว่าในอนาคตมันคงมีหุ่นยนต์ที่สามารถเลียนแบบคำพูดและการกระทำของมนุษย์ได้จริงน่ะ แต่เราอยากรู้ว่ามันจะมีโปรแกรมคอมพิวเตอร์แบบไหนที่มันจะกระตุ้นให้หุ่นยนต์คิดศัพท์ใหม่ได้เองหรือเปล่า และถ้าหุ่นยนต์คิดศัพท์ใหม่ได้เอง ศัพท์ที่หุ่นยนต์คิดขึ้นมาเองมันจะเป็นแบบไหน

คือเรานึกถึงเพื่อนๆมัธยม+มหาลัยของเราที่ชอบคิดศัพท์ใหม่ๆขึ้นมาสื่อสารกันเองน่ะ ประเภท “อีเล็กโทนโอลามีน”, “ถวายจิ๋ม ยิ้มด้วยแคม”, “อีจ๊วกเนรคุณ”, “ปาฐกกระโถน”, “วาทศิลป์บิณฑบาต”, “อาตมาฮิตเต็ง”, “เฉิ่มเสลิ่นเปิ่นตระหนก”, “เดินฉ่ำฉีบานหีหลุด” อะไรพวกนี้ แล้วก็เลยสงสัยว่า ถ้าหากหุ่นยนต์มีความสามารถเหมือนมนุษย์ หุ่นยนต์ก็น่าจะคิดศัพท์ใหม่ๆขึ้นมาเองได้ แล้วศัพท์ใหม่ๆที่หุ่นยนต์คิดขึ้นมาเอง มันจะเป็นยังไง มันจะให้อารมณ์ยังไงเมื่อเราได้ยินมัน

--ชอบที่ผู้หญิงในหนังเรื่องนี้มีแค่ Sigourney Weaver กับ Yolandi Visser คือปกติแล้วในหนังพวกนี้มันจะมีตัวละครประเภทเมียพระเอกที่เป็นสาวสวยตามขนบอยู่ด้วยไง แต่หนังเรื่องนี้มันไม่มีสาวสวยตามขนบอยู่ในหนังเลย เราก็เลยชอบมาก

--ชอบบุคลิกของ Yolandi Visser มากๆ รู้สึกว่าเธอกับนินจาได้บทที่เหมาะกับตัวเองมากพอสมควร เราก็เลยสงสัยว่า บทหนังเรื่องนี้เขียนขึ้นมาก่อน แล้วค่อยเลือก Die Antwoord มาแสดง หรือว่าผู้เขียนบทรู้มาก่อนว่า Die Antwoord จะมาเล่น แล้วเลยเขียนบทที่เข้ากับบุคลิกของสองคนนี้มากๆออกมา

--ดูแล้วคิดถึง OLIVER TWIST 555 คือตัว Chappie มันเหมือนเด็กกำพร้าที่ต้องผจญกับโลก+สังคมโหดร้ายน่ะ และตัวแชปปี้ก็เข้าไปพัวพันกับแก๊งอาชญากรรมที่พยายามจะใช้ประโยชน์จากมันด้วย เราก็เลยนึกถึงโอลิเวอร์ ทวิสต์ในแง่นี้

--เราว่าหนังเก่งในการสร้างบุคลิกแบบเด็กๆให้กับแชปปี้ มันทำให้แชปปี้ดูแตกต่างจากตัวละครหุ่นยนต์ในหนังเรื่องอื่นๆอีกหลายเรื่อง

แต่ตัวละครหุ่นยนต์ที่เราชอบที่สุดในบรรดาหนังที่ได้ดูมาก็ยังคงเป็นตุ๊กตาหมีใน A.I. (2001, Steven Spielberg) 555  ส่วนตัวละครหุ่นยนต์ที่ฝังใจเรามากๆคือหุ่นยนต์กระป๋องที่ทำงานเป็นคนใช้ในละครโทรทัศน์เรื่อง “ขบวนการคนใช้” (1977, ภัทราวดี ศรีไตรรัตน์) น่ะ ฉากที่ติดตาเราตอนเด็กๆคือฉากที่หุ่นยนต์กระป๋องตัวนี้แกว่งเปลเด็กแล้วก็เต้นเพลง LADY BUMP ไปด้วย คือตอนนี้ผ่านมา 30 กว่าปีแล้ว ฉากนี้ยังฝังใจเราอยู่เลย 555

https://www.youtube.com/watch?v=ouDgALzL3Co