YOU & ME & ME (2023, Wanweaw Hongvivatana, Weawwan Hongvivatana, A+30)

 

YOU & ME & ME (2023, Wanweaw Hongvivatana, Weawwan Hongvivatana, A+30)

 

1.งดงามที่สุด สิ่งที่ชอบที่สุดในหนังเรื่องนี้ ก็คือการที่ส่วนหนึ่งของหนังมันเหมือนสะท้อนสายตาที่ “ผู้หญิงมองผู้ชาย” ได้ในแบบที่ทาบทับกับสายตาของเราเวลามองผู้ชายได้ตรงมาก ๆ คือเหมือน desire ของตัวละครหลักของหนังมันตรงกับ desire ของเราในระดับที่สูงมาก ๆ

 

เพราะฉะนั้นในฉากที่ตัวละครพยายามจะจ้องตาหนุ่มหล่อให้ได้ 8 วินาที แล้วกล้องมันแทนสายตาของตัวละครหญิง หนังก็เลยเปิดโอกาสให้ผู้ชมได้ “จ้องตาหนุ่มหล่อเป็นเวลานานหลายวินาที” ไปพร้อมๆ กับตัวละครหญิงด้วย ผลก็คือดิฉันตายคาโรงด้วยอาการน้ำลายฟูมปากในฉากนั้นไปด้วยเลยค่ะ การได้จ้องตาหนุ่มหล่อเป็นเวลานานหลายวินาทีในฉากนั้นไปพร้อม ๆ กับตัวละครหญิง มันเป็นอะไรที่ฟินมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

 

ซึ่งนี่แหละมันคือสิ่งที่ดิฉันเคยเขียนถึงมาแล้วหลายครั้งว่า มันคือ “หนึ่งในคุณค่าสูงสุดของภาพยนตร์” สำหรับดิฉัน เพราะในโลกแห่งความเป็นจริงนั้น การที่เกย์/กะเทยอย่างดิฉัน จะไปจ้องหน้าหนุ่มหล่อเป็นเวลานานหลายวินาทีตามท้องถนน มันก็เสี่ยงกับการที่จะต้อง “โดนต่อย” กลับมา เพราะฉะนั้นสิ่งที่ดิฉันทำได้อย่างปลอดภัย ก็คือการได้จ้องผู้ชายหล่อ ๆ ผ่านทางจอภาพยนตร์เท่านั้นแหละ ซึ่งหนังเรื่องนี้ก็ทำหน้าที่นี้ได้อย่างดีมาก ๆ

 

2.ซึ่งจริง ๆ แล้วในยุคปัจจุบัน หนังที่เปิดโอกาสให้ผู้ชมได้จ้องมองหนุ่มหล่ออย่างเต็มที่ มันมีเยอะมาก เหมือนหนังตั้งแต่ทศวรรษ 2000 เป็นต้นมา มันอาจจะเต็มไปด้วยหนัง female gaze, gay gaze, etc. และไม่ได้ถูก dominate ด้วย male gaze เหมือนหนังก่อนปี 2000 แต่สิ่งที่พิเศษในหนังเรื่องนี้ ก็คือว่ามันทำให้เรารู้สึกมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละครนำหญิงทั้งสองตัวมาก ๆ น่ะ คือเหมือนเวลาเรามองพระเอกในหนังเรื่องนี้ เราไม่ได้รู้สึกว่าเราเป็นเกย์วัย 50 ปีกำลังมองหนุ่มหล่อเหมือนเวลาที่เราดูหนังเรื่องอื่น ๆ แต่เรารู้สึกว่าเรากำลังเป็นเด็กสาวที่กำลังมองดูหนุ่มหล่อจริง ๆ คือเหมือนเวลาที่เรากำลังจ้องตาพระเอกในหนังเรื่องนี้ เรารู้สึกจริง ๆ ว่า

 

“Like a virgin
Touched for the very first time
Like a virgin
When your heart beats next to mine

Gonna give you all my love, boy

”

คือรู้สึกแบบนี้จริง ๆ ค่ะ การดูหนังเรื่องนี้ทำให้ดิฉันรู้สึกเหมือนตัวเองกลับไปเป็น virgin อีกครั้ง 555555

 

3.เหมือนเราดูแล้วรู้สึกเข้าใจตัวละครนำหญิงทั้งสองตัวมาก ๆ เลย คือเราอาจจะไม่ได้เห็นด้วยกับการตัดสินใจของยูกับมีในบางครั้ง แต่ก็รู้สึกเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกการกระทำและการตัดสินใจของยูกับมีในเกือบทุกฉากเลย คืออาจจะไม่ได้เห็นด้วย แต่ก็รู้สึกเข้าใจมาก ๆ

 

4.ความดีงามทางภาพยนตร์ของหนังเรื่องนี้ เราคงปล่อยให้คนอื่น ๆ เป็นฝ่ายเขียนถึงแล้วกัน เพราะเราไม่ถนัด แต่อีกสิ่งหนึ่งที่ชอบมาก ๆ ในหนังเรื่องนี้ ก็คือการที่หนังมันทำให้นึกถึงยุคปี 1999 จริง ๆ โดยเฉพาะ

 

4.1 การถอนเงินออกจากธนาคาร เพราะตอนนั้นกูก็ทำ แต่ตอนนั้นกูมีเงินในบัญชีทั้งหมดแค่ราว 2 หมื่นบาทเองมั้ง เพราะฉะนั้นการที่เราถอนเงินที่มีอยู่เพียงน้อยนิดออกมาจนหมด ก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกเสียดายดอกเบี้ยที่ควรจะได้รับแต่อย่างใด

 

4.2 ความรู้สึกว่า “civilization” เข้ามาเยือนกรุงเทพแล้ว เมื่อเริ่มเปิดเดินรถไฟฟ้าในช่วงปลายปี 1999

 

4.3 นิตยสาร “เธอกับฉัน” ที่เราขอยอมรับว่ามีอิทธิพลต่อความเงี่ยนของเราอย่างรุนแรงมาก แต่เป็นในช่วงทศวรรษ 1980 เพราะตอนที่เราเป็นวัยรุ่นในทศวรรษ 1980 นั้น เราก็เคยซื้อนิตยสาร “เธอกับฉัน” หลายฉบับ และหนึ่งใน “ผู้ชายในฝัน” ของเราในยุคนั้น ก็คือนายแบบที่ชื่อ “มาร์ค มาร์โลว์” ที่ถ่ายแบบลงนิตยสาร “เธอกับฉัน” อยู่ 2-3 ครั้งมั้ง ซึ่งนายแบบคนนั้นก็มีส่วนคล้ายพระเอกหนังเรื่องนี้ในบางจุดเหมือนกัน และถ้าหากเราจำไม่ผิด เขาก็เป็นลูกครึ่งฝรั่ง/ไทย เหมือนกัน

 

แต่น่าเสียดายที่เขาหายสาบสูญไปเลยหลังจากนั้น คือเหมือนเขาถ่ายแบบลง “เธอกับฉัน” แค่ไม่กี่ครั้ง แล้วก็หายสาบสูญไปจากวงการ เราเคยซื้อเล่มที่เขาถ่ายแบบขึ้นหน้าปก น่าจะประมาณปี 1987 แต่เราไม่มีนิตยสารเล่มนั้นเก็บไว้แล้ว เพราะปลวกกินนิตยสารเธอกับฉันที่เราเคยซื้อไว้ในยุคนั้นไปหมดแล้ว

 

 

ก็เลยรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้ บันทึกยุคสมัยเอาไว้ได้ดีทีเดียวค่ะ 555

 

5.ชอบที่หนังเรื่องนี้สะท้อนความรู้สึกนึกคิดของคู่แฝดออกมาได้อย่างละเอียดอ่อนมาก ๆ ด้วย

 

คือเหมือนพอนึก ๆ ดูแล้ว หนัง/ละครเกี่ยวกับแฝดส่วนใหญ่ที่เราชอบ มักจะไม่ได้ออกมาในแนว “สมจริง” แบบนี้นะ 55555 โดยคู่แฝดแบบ fiction ที่เราชอบมาก ๆ ก็มีเช่น

 

5.1 โอบเดือน - เอื้อมดาว ใน “บ้านสอยดาว” ที่เป็นสองแฝดหญิงที่ incest กันเอง ถ้าจำไม่ผิด

 

5.2 Eve กับ Alexandra ใน MASTER OF THE GAME (1984, 6HOURS 53MINS, miniseries, จากบทประพันธ์ของ Sidney Sheldon) ซึ่งเราขอยกให้ Eve ในมินิซีรีส์เรื่องนี้เป็นหนึ่งในตัวละครหญิงที่เราชื่นชอบมากที่สุดในชีวิต เพราะเธอหนักมากจริง ๆ ไม่ทราบชีวิตอะไรอีกต่อไป

 

แต่พวกตัวละครแฝดหญิงเหล่านี้ก็ไม่ได้มาแนว “สมจริง” น่ะ เราก็เลยชอบมากที่หนังเรื่องนี้เหมือนพาเราไปสำรวจความรู้สึกนึกคิดของคู่แฝดได้ในแบบที่ละเอียดอ่อนมาก ๆ