วันพุธนี้เรากะว่าจะดู ROOM IN A CROWD
(John Torres, 42min), OPEN CALL 9, OPEN CALL 5 และ OPEN
CALL 14 ค่ะ
ดีใจสุดขีดที่จะได้ดูผลงานใหม่ของ John
Torres หลังจาก YEARS WHEN I WAS A CHILD OUTSIDE (2007,
John Torres, Philippines) เคยติดอันดับ 6 ในลิสท์หนังสุดโปรดของเราประจำปี
2008, REFRAINS HAPPEN LIKE REVOLUTIONS IN A SONG (2010, John Torres,
Philiipines) ติดอันดับ 20 ของเราประจำปี 2015
, TODO TODO TEROS (2006, John Torres, Philippines) ติดอันดับ 36
ของเราประจำปี 2015 และ PEOPLE POWER
BOMBSHELL: THE DIARY OF VIETNAM ROSE (2016, John Torres) ติดอันดับ
3 ของเราประจำปี 2017
++++++++++
เราไมได้ไปดูคอนเสิร์ตของ SO::ON DRY
FLOWER แต่เราขอถือโอกาสนี้รีโพสท์ว่า ผลงาน video
installation ของ Koichi Shimizu เคยติดอันดับหนึ่งในลิสท์ภาพยนตร์
(หรือ moving image) ที่เราชื่นชอบมากที่สุดที่ได้ดูในปี
2006 นะ
++++
ในงาน BEFF ปี 2025 นี้
มีการเอาหนังเก่าที่ดีงามมาก ๆ กลับมาฉายใหม่หลายเรื่อง ซึ่งบางเรื่องเราก็แน่ใจว่าเราเคยดูแล้ว
เพราะมันเป็นหนังที่ดีงามมาก ๆ ดูแล้วก็จดจำมันได้ตลอดมาแม้เวลาจะผ่านมานาน 25-26
ปีแล้ว แต่บางเรื่องเราก็ไม่แน่ใจว่าเราเคยดูแล้วหรือยัง โดยเฉพาะเรื่อง ZONE
(1995,Takashi Ito) และ I WILL DIE (2000, Yang Zhenzhong,
China)
เมื่อกี้ไปเช็คข้อมูลดู
เราก็พบว่าเรายังไม่เคยดู ZONE เพราะ ZONE เคยมาฉายในเทศกาลหนังอาร์ตปี 1997 แล้วตอนนั้นเวลาฉายมันชนกับเทศกาลหนังสเปน
เราก็เลยได้ดูเทศกาลหนังอาร์ตไม่ครบทุกเรื่อง เพราะเราต้องแยกร่างไปดูเทศกาลหนังสเปนที่ศาลาเฉลิมกรุงด้วย
เราก็เลยพลาดเรื่อง ZONE ไปในปี 1997
ส่วน I WILL DIE นั้น เคยมาฉายใน
BEFF ปี 2001 แต่เราไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้ในเทศกาลนั้น
อย่างไรก็ดี เราได้ดูหนังเรื่องนี้ในเวลาต่อมา
ตอนมันมีการจัดฉายหนังสั้นจากจีนที่อาคารอะไรสักอาคารใน RCA (ใกล้
ๆ โรงหนัง HOUSE RCA) โดยเราได้ดู I WILL DIE ในวันที่ 21 ธ.ค. 2002
+++++++++
กราบตีนหนังเรื่อง 315 (2023, Daniel
Jacoby, Netherlands/Peru, 15min, A+30) ที่เราได้ดูในงาน Bangkok
Experimental Film Festival อย่างรุนแรงที่สุด
เพราะหนังเรื่องนี้พูดถึงเหตุการณ์สำคัญที่เราไม่เคยรู้มาก่อน ซึ่งก็คือเหตุการณ์สังหารหมู่เกย์
8 คนในดิสโก้เธคในเมืองตาราโปโตในเปรูในวันที่ 31 พ.ค. 1989 โดยกองกำลังปฏิวัติทูแพค
อามารู เป็นเหตุการณ์ที่โหดเหี้ยมสะเทือนขวัญและน่ากลัวมาก ๆ
แต่เราไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย เพราะฉะนั้นพอเราดูหนังเรื่อง 315 จบปุ๊บ เราก็เลยต้องค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเหตุการณ์นี้ในทันที
ก่อนหน้านี้เราไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า
ชีวิตเกย์ในเปรูในยุคนั้นนี่มันต้องเสี่ยงกับอันตรายจากการถูกสังหารหมู่อะไรแบบนี้
เพราะเราจำได้ว่าในช่วงปลายทศวรรษ 1990 มันมีหนังเกย์เปรูที่ดังมากเรื่อง DON’T
TELL ANYONE (1998, Francisco J. Lombardi, Peru) ซึ่งถ้าหากเราจำไม่ผิด
หนังเกย์เปรูเรื่องนั้นก็ไม่ได้พาดพิงถึงเหตุการณ์สังหารหมู่อันนี้นะ
เพราะฉะนั้นพอเราได้ดูหนังเรื่อง DON’T TELL ANYONE ในยุคนั้น
เราก็เลยทึกทักเอาเองว่าสังคมเปรูน่าจะมีการแพร่หลายของวัฒนธรรมเกย์มากในระดับนึง
ถึงได้มีการผลิตหนังเกย์แบบนี้ออกมา นึกไม่ถึงเลยว่าจริง ๆ แล้วชีวิตเกย์ในเปรูนี่มันโหดร้ายรุนแรงมาก
ๆ
No comments:
Post a Comment