40 YEARS OF SILENCE: AN INDONESIAN TRAGEDY (2009, Robert Lemelson, documentary, A+30)

40 YEARS OF SILENCE: AN INDONESIAN TRAGEDY (2009, Robert Lemelson, documentary, A+30)

 

40 YEARS OF SILENCE reminds me of what Nicole Brenez wrote in the book the FRENCH CINEMA BOOK:

 

“Their films, such as CLASSE DE LUTTE (1969), IMAGES DE LA NOUVELLE SOCIÉTE (1969-1970) and SOCHAUX 11 JUIN 68 (1970), fully realise the project defined by Bruno Muel in these terms: ‘to show the cultural taboos that must be overcome, the knowledge that must be usurped, in order to give oneself the means to struggle on equal terms against those who believe that everyone should remain in their place’”

 

เราหวังว่าจะมีการผลิตหนังแบบที่ Bruno Muel พูดถึงออกมาอีกเยอะๆ โดยเฉพาะหนังไทยที่ทำขึ้นเพื่อต่อต้าน those who believe that everyone should remain in their place

 

ชอบ subject ของหนังเรื่อง 40 YEARS OF SILENCE: AN INDONESIAN TRAGEDY (2009, Robert Lemelson, A+30) มากๆ เพราะ subject คนนึงเป็นเด็กหนุ่มชื่อ Budi Santosa ที่เติบโตมาด้วยเพลิงแค้น เขากับพี่ชายถูกคนในหมู่บ้านรุมทำร้ายอย่างรุนแรง เขาเคยเห็นพี่ชายถูกทหารรุมซ้อมจนขี้ไหลออกมา และเขาก็ช่วยพี่ไม่ได้ เพราะเขาก็ถูกคนในหมู่บ้านรุมซ้อมเหมือนกัน

 

ฉากเปิดตัวของเขานี่สุดๆมากๆ เพราะในฉากนี้นักจิตวิทยาคนนึงคุยกับเขา และถามเขาถึงความรู้สึกตอนอยู่ในหมู่บ้านหรืออะไรทำนองนี้ เขาพยายามจะตอบ แต่ตอบไม่ได้ เขาก้มหน้าลง เราเห็นแต่เพียงเสี้ยวใบหน้าของเขาและเราก็รู้สึกว่าใบหน้าของเขามันบิดเบี้ยวเหยเกอย่างรุนแรง, น่ากลัว และน่าสงสารมากๆ ใบหน้าของเขาในตอนนั้นมันรุนแรงจริงๆ คือเขาไม่ได้ตอบคำถามของผู้สัมภาษณ์ด้วยคำพูด แต่ใบหน้าของเขาในตอนนั้นนี่มันสื่อถึงอารมณ์ความรู้สึกออกมาได้อย่างทรงพลังสุดๆ

 

ดูจบแล้วก็ได้แต่หวังว่า ชีวิตของ Budi คงดีขึ้น

 

เรื่องของ Budi ทำให้นึกถึงหนังเรื่อง THE POB’S HOUSE (2011, Ukrit Sa-nguanhai, 15min, A+30) ด้วย เพราะหนังเรื่องนี้พูดถึงความรุนแรงเชิงโครงสร้างเหมือนกัน