BIRDMAN (2014, Alejandro González Iñárritu, A+25)
อยากฉายควบกับ LA FEMME PUBLIQUE (1984, Andrzej Zulawski,
A+30) เพราะหนังสองเรื่องนี้มันอีเล็กโทนโอลามีนเหมือนๆกัน
คือมันบ้าพลังเหมือนกัน และมันเกี่ยวข้องกับนักแสดงละครเวทีที่แยกไม่ออกระหว่างเรื่องจริงกับเรื่องแต่งเหมือนๆกัน
แต่จริงๆแล้ว BIRDMAN เป็นหนังที่เรา admire
นะ แต่ไม่ใช่หนังที่เราชอบเป็นการส่วนตัว
คือเราชอบความเป็นตัวของตัวเองของมันมากๆ
และชอบความรู้สึกที่เหมือนกับการอ่านนิยายแนว stream of consciousness ที่ไม่มีจุด full stop น่ะ
แต่ที่เราไม่ได้ชอบเป็นการส่วนตัว เพราะเราไม่ได้อินกับมันน่ะ
ซึ่งนั่นไม่ใช่ความผิดของหนังนะ คือเราอินกับหนังอย่าง MAPS TO THE STARS (2014, David
Cronenberg, A+30) อย่างรุนแรงมากๆ และฝังใจกับ “ภาพหลอน”
ของบรรดาตัวละครใน MAPS TO THE STARS มากๆ แต่ใน
BIRDMAN นั้น เราแค่เพลิดเพลินและสนุกกับมันน่ะ แต่มันไม่ได้ touch
เราอย่างรุนแรงแบบ MAPS TO THE STARS แต่นั่นไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับความดีงามของหนัง
มันเป็นเรื่องส่วนตัว
ฉากใน BIRDMAN ที่เราคิดว่ามี wavelength ตรงกับเรามากที่สุด ก็คือฉากที่ เมียเก่าของพระเอก (Amy Ryan) คุยกับพระเอกในช่วงท้ายเรื่องน่ะ
เราชอบการพูดถึงความทรงจำเก่าๆในฉากนี้มากๆ
No comments:
Post a Comment