โรงเรียนผี (2016, Manussanan Pongsuwan, B+ )
--รู้สึกว่าเป็นหนังที่ตั้งใจทำมากกว่าหนังผีไทยทั่วไป
นักแสดงหลายคนก็เล่นใช้ได้เลย แต่เราไม่รู้สึกตลกหรือน่ากลัวไปกับตัวหนังน่ะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเราจูนไม่ติดกับหนังเรื่องนี้เลย
คือการจูนไม่ติดกับพาร์ทตลกนี่อาจจะเป็นเรื่องปกตินะ
เพราะเรามักจะไม่มีอารมณ์ร่วมกับหนังตลกไทยอยู่แล้ว แต่ในส่วนของพาร์ทน่ากลัว
เราก็เฉยๆ
--เหมือนมันมีองค์ประกอบบางอย่างที่น่าจะเข้าทางเรานะ
อย่างเช่น “การสืบหาคนที่เคยยืมหนังสือเล่มเดียวกันมาก่อน”, “ความหวาดกลัวพัดลมเพดานจะร่วงตกลงมา”,
“การไม่กล้าเปิดหน้าต่าง เพราะกลัวจะมองออกไปแล้วเห็นอะไร”, “การล้อมวงกันเล่าเรื่องผี”
คือเราชอบ 4 อย่างนี้น่ะ
แต่รู้สึกว่าหนังไม่สามารถใช้ประโยชน์อย่างเต็มที่ได้จากองค์ประกอบ 4 อย่างนี้
--ถ้าเทียบกับ “บองสรันโอน” (2015) ของผู้กำกับคนเดียวกัน
เราชอบบองสรันโอนมากกว่าเยอะเลย
--ถ้าหากถามว่า หนังผีไทยแบบไหนที่เราดูแล้ว “กลัว” เราก็ต้องตอบว่า
หนังผีแบบ 10 AUDIENCES (2016, Jakkrapan Sriwichai) และถ้าหากถามว่าหนังผีไทยแบบไหนที่สอดแทรกอารมณ์ตลกในแบบที่เข้าทางเรามากที่สุด
เราก็ต้องตอบว่า “ฝันสามบาท” (2016, Sompong Soda) จ้ะ
No comments:
Post a Comment