SAD BEAUTY

SAD BEAUTY เพื่อนฉัน ฝันสลาย (2018, Bongkoch Bencharongkul, A+30)

ชอบองก์สองของหนังอย่างสุดๆ แต่เหมือนองก์สามของหนังมันหาโทนหรืออารมณ์ที่เหมาะสมไม่เจอ พอดูจบแล้วก็เลยงงๆเล็กน้อย คือไม่ใช่งงว่าเกิดอะไรขึ้นในหนัง แต่เหมือนงงว่าเราจูนอารมณ์ไม่ถูกในองก์สามของหนัง เหมือนหนังเล่าเรื่องได้หมด แต่เรางงว่าเราควรทำอารมณ์อะไรยังไงตอนดูองก์สาม 555

แต่ก็ชอบหนังมากอยู่ดีนะ ชอบตัวละครนางเอกสองคนแบบนี้มากๆ คือถ้าหนังหาวิธีลงได้ดีกว่านี้ มันก็คงจะกลายเป็น “หนังสองสาวระดับคลาสสิค” แบบ THE DREAMLIFE OF ANGELS (1998, Erick Zonca), BAISE-MOI, TO BE TWENTY (1978, Fernando Di Leo, Italy), MESSIDOR (1979, Alain Tanner, Switzerland), etc. ได้เลย

สรุปว่าเราชอบ “การถ่ายภาพ” และ “การแสดง” มากๆ แต่เราว่าบทภาพยนตร์มีปัญหาในองก์สามน่ะ ก็เลยเสียดายนิดนึง มันเหมือนกับว่าองก์แรกของหนังมันงดงาม, องก์สองของหนังมันมหัศจรรย์ แต่องก์สามของหนังมันได้แค่ “เล่าว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง” น่ะ แต่มันไม่สามารถสร้าง magic moment ได้มากไปกว่าการให้ข้อมูลว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างกับชีวิตตัวละคร