DRIVING MISS DAISY (1989, Bruce Beresford, A+30)
1.ตอนแรกนึกว่ามันจะเน้นประเด็นสีผิว แต่ปรากฏว่าประเด็นนี้ในหนังมันไม่เด่นชัดมากเท่าที่คาดไว้ โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับหนังในยุคเดียวกันอย่าง MISSISSPPI BURNING (1988, Alan Parker) และ LOVE FIELD (1992, Jonathan Kaplan) หนังเรื่องนี้ดูเป็นหนังเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่าง “มนุษย์” กับ “มนุษย์” ที่ประเด็นเรื่องเชื้อชาติเป็น “แง่มุมหนึ่ง” ในหลายๆแง่มุมของชีวิตมนุษย์ แทนที่จะเป็นหนัง message ที่เน้นส่งสารทางสังคมแบบที่เราเคยเดาไว้ก่อนได้ดูหนัง
ดูแล้วนึกถึง PLACES IN THE HEART (1984, Robert Benton) ด้วย ที่สอดแทรกประเด็นเรื่องสีผิวเข้ามาในชีวิตของตัวละครหญิงผิวขาวคล้ายๆกัน
2.ชอบตอนจบของหนัง คือแทนที่ตอนจบมันจะพยายามสอนคนดูว่า “เราควรเปลี่ยนแปลงสังคมอะไรยังไง” แบบที่เราเคยเดาไว้ก่อนได้ดู ตอนจบของหนังเรื่องนี้กลับทำให้เรารู้สึกว่า “ชีวิตเราก็เท่านี้”
3.ไม่แน่ใจว่าหนังอย่าง THE HELP (2011, Tate Taylor) และ GREEN BOOK (2018, Peter Farrelly) ได้รับแรงบันดาลใจในเชิงต่อต้านจากหนังเรื่องนี้หรือเปล่า 555เพราะตัวละครพระเอกใน DRIVING MISS DAISY ดูเป็นชายผิวดำยากจนที่สงบเสงี่ยมเจียมตัว รับใช้คนยิวด้วยความจงรักภักดีมากๆ หนังอย่าง THE HELP และ GREEN BOOK ก็เลยอาจจะต้องการนำเสนอตัวละครคนดำที่มีบุคลิกแตกต่างจากแบบนั้น
4.ชอบฉากจับผิดการขโมยอาหารกระป๋องมากๆ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment