สรุปว่าดูแผลเก่ามา 5 เวอร์ชั่น เรียงตามลำดับความชอบได้ดังนี้
1.ฝันเรียม (2006, ลัดดาวัลย์ สืบเพ็ง, 15min, A+30)
เป็นเวอร์ชั่นที่เสียสติที่สุด เวอร์ชั่นนี้สร้างโดยนิสิตของมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต
ชอบฉากที่ตัวละครพายเรือบนบกมากๆ
2.แผลเก่า (2014, Teeranit Siangsanoh, 13min, A+30)
เวอร์ชั่นนี้ทำให้นึกถึงวิธีการสร้างหนังของ Jean-Marie Straub, Martin Arnold,
Matthias Mueller อะไรพวกนี้ คือหนังของ Straub บางเรื่องมันเป็นการให้นักแสดงมาพูดบทต่อหน้ากล้อง มันเหมือนเป็นการตัด elements
บางอย่างทางภาพยนตร์ที่ Straub ไม่สนใจออกไป แล้วเอา
elements ทางภาพยนตร์บางอย่างมาใช้เท่านั้น หนังของ Teeranit
เรื่องนี้ก็เหมือนกัน มันเป็นการเอาประโยคบางประโยคจากหนังเรื่อง “แผลเก่า”
ของเชิด ทรงศรีมาใช้เท่านั้น และมันเอามาใช้ได้อย่างทรงพลังสุดๆสำหรับเรา
การเล่นกับ found footage, ภาพจากหนังเก่า,
เสียงจากหนังเก่าอะไรพวกนี้ ทำให้นึกถึงหนัง found footage ของ
Martin Arnold กับ Matthias Mueller ด้วย
3.แผลเก่า (1977, เชิด ทรงศรี)
จำได้แค่ว่าชอบในระดับนึง แต่จำรายละเอียดอะไรในหนังไม่ได้แล้ว
4.ขวัญ-เรียม (2001, สุทธากร สันติธวัช)
รู้สึกเฉยๆมากกับเวอร์ชั่นนี้ แต่ฉากนินนาท สินไชยแหวกว่ายอยู่ใต้น้ำติดตาดีจัง
5.แผลเก่า (2014, M.L. Bhandevanop Devakul, B+ )
No comments:
Post a Comment