A FETUS’ DREAM (2014, Bo Kittiphon, stage performance, A+30)

A FETUS’ DREAM (2014, Bo Kittiphon, stage performance, A+30)

 

ชอบดนตรีประกอบของ Baptiste Mauerhan มากๆ มันเป็นดนตรีสไตล์แบบที่เราชอบเป็นการส่วนตัวน่ะ

 

ช่วงแรกๆที่เป็น 4 คนเต้นเรารู้สึกชอบในระดับปานกลางนะ แต่พอคุณโบ กิตติพร ออกมาเท่านั้นแหละ ความชอบของเราก็พุ่งพรวดถึงขีดสุดเลย เพราะเรารู้สึกว่าคุณโบดูทรงพลังมีออร่ามากๆ ในละครเรื่องนี้ การเคลื่อนไหวของคุณโบในละครเรื่องนี้มันมีพลังตราตรึงมากๆสำหรับเรา เวลาเราเห็นคุณโบในการแสดงนี้ เรานึกไปถึงพวกรูปปั้น fertility goddess ของชนเผ่าโบราณเมื่อหลายพันปีก่อนน่ะ มันเหมือนกับว่าเราได้เห็น goddess ของอาณาจักรโบราณมาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเราเพื่อทำพิธีกรรมอันลี้ลับบางอย่าง คือเราว่าการแสดงนี้มันดูขลังและมีมนต์เสน่ห์มากๆน่ะ

 

สรุปว่ามันยากจะบรรยายออกมาเป็นตัวอักษรได้นะ ว่าการแสดงของคุณโบในละครเรื่องนี้มัน overwhelm เราอย่างไรบ้าง แต่มันงดงามและทรงพลังสุดๆสำหรับเรา

 

อันนี้อาจจะไม่เกี่ยวกับ A FETUS’ DREAM โดยตรง แต่เรารู้สึกว่าแปลกดีที่เราไม่รู้สึกเป็นปฏิปักษ์กับการแสดงนี้ ในขณะที่เรามักจะรู้สึกเป็นปฏิปักษ์กับหนังหลายเรื่องที่เราเคยดูในอดีตที่จบลงด้วยการที่ “เด็กทารกถือกำเนิดขึ้นมา” เพื่อแสดงให้เห็นว่าหนังเรื่องนี้จบแบบ happy ending หรือเพื่อแสดงให้เห็นว่าการถือกำเนิดของทารกนี้แสดงให้เห็นว่ามนุษยชาติยังมีหวัง หรืออะไรทำนองนี้

 

เราว่าที่เราไม่รู้สึกเป็นปฏิปักษ์กับการแสดงนี้ เป็นเพราะว่า เราไม่เข้าใจว่าแต่ละโมเมนท์ในการแสดงนี้สื่อถึงอะไร คือเราเพลิดเพลินไปกับการแสดงนี้ โดยไม่ได้เข้าใจความหมายของมัน เพราะฉะนั้นเราจึงไม่รู้สึกว่าเราได้รับแนวคิด/ข้อความ/สารที่เราไม่เห็นด้วยจากละครเรื่องนี้ คือถ้าหากเราเข้าใจความหมายของแต่ละลีลาในการแสดงนี้ เราอาจจะไม่ได้ชอบมันมากเท่านี้ก็ได้นะ เพราะเราไม่แน่ใจว่าเราจะเห็นด้วยกับมันหรือเปล่า 55555 แต่พอเราไม่ได้เข้าใจมัน เราก็เลยเพลิดเพลินไปกับมันอย่างมากๆ ครรภ์ที่เราเห็นในการแสดงนี้ ก็เลยเป็นแค่ครรภ์ หรือเป็นสิ่งที่ทำให้เรานึกถึงเรื่องอะไรก็ได้ที่เราอยากจะนึกถึงในหัวของเรา โดยไม่จำเป็นว่าจะต้องเป็นสัญลักษณ์ของ “ความหวังของมนุษยชาติ” หรือ “อนาคตที่น่าจะดีขึ้น” แบบที่หนังบางเรื่องใช้กัน

 

แต่เราก็ไม่ได้เป็นปฏิปักษ์กับหนังทุกเรื่องที่จบด้วยฉากการถือกำเนิดของเด็กทารกนะ เพราะหนังอย่าง DR. T & THE WOMEN (2000, Robert Altman) และ LES CREATURES (1966, Agnes Varda, A+30) ก็จบด้วยฉากการถือกำเนิดของเด็กทารกเหมือนกัน แต่เราก็ชอบหนังสองเรื่องนี้ เพราะเรารู้สึกว่าตอนจบของหนังสองเรื่องนี้มันไม่ได้สร้างความรู้สึก happy ending แบบน่าสะอิดสะเอียนให้แก่เรา