MENSTRUAL SYNCHRONY (2014, Jirassaya Wongsutin, A+30)

 

ได้ดูหนังเรื่อง MENSTRUAL SYNCHRONY (วันนั้นของเดือน) (2014, Jirassaya Wongsutin, A+30) เมื่อวานนี้ สิ่งหนึ่งที่ทำให้ชอบหนังเรื่องนี้มากๆก็คือเรารู้สึกว่ามันละเอียดอ่อนมากๆในการนำเสนออารมณ์ความรู้สึกของตัวละคร โดยเฉพาะความเคลื่อนไหวทางอารมณ์ความรู้สึกที่มีการเปลี่ยนแปลงเล็กๆน้อยๆในแทบจะทุกๆประโยคที่ตัวละครพูดโต้ตอบกัน

 

หนังเรื่อง MENSTRUAL SYNCHRONY ทำให้เรานึกถึงสิ่งที่ Ray Carney เคยเขียนถึงหนังของ John Cassavetes ในย่อหน้าต่อไปนี้ ซึ่งแน่นอนว่าสิ่งที่เขียนในย่อหน้าต่อไปนี้ไม่สามารถนำมา apply ใช้กับหนังเรื่อง MENSTRUAL SYNCHRONY ได้ทั้งหมด แต่เรารู้สึกว่าประโยคสุดท้ายของย่อหน้านี้มันเป็นสิ่งที่หนังเรื่อง MENSTRUAL SYNCHRONY สามารถทำได้ใกล้เคียงมาก หรืออย่างน้อยหนังเรื่องนี้ก็สามารถเข้าใกล้ประโยคสุดท้ายของย่อหน้านี้ได้มากกว่าหนังอีกหลายเรื่องในเทศกาลมาราธอนที่เราได้ดูมา :-)

 

“Specifically, Cassavetes trains us to watch the faces, bodies, and voices of his characters with unusual acuity. No filmmaker has done more to make the subtlest nuances of body language the fundamental building blocks of meaning. Every film might be said to be acted, but virtually no film is acted to the extent Cassavetes’ are—none relies more heavily on the viewer’s ability to read the tiniest facial flickers of emotion or listen to tonal demisemiquavers with greater sensitivity. It is as if the very atoms of the soul were put under a microscope and made visible as they vibrated in place or darted back and forth between characters.”

http://people.bu.edu/rcarney/JCinsecure/love.shtml