THE RETURN (2014, Surawee Woraphot, A+5)
หวน (สุระวี วรพจน์)
SPOILERS ALERT
--
--
--
--
--
ความรู้สึกที่มีต่อภาพยนตร์เรื่องนี้
ชอบการพลิก genre ของหนังเรื่องนี้มากๆ คือตอนแรกเรารู้สึกว่า
1. ช่วงต้นของหนังเรื่องนี้เป็นหนังสยองขวัญที่ใช้ได้เลย การได้ยินเสียงก็อกๆแก็กๆในบ้านตนเองนี่เป็นอะไรที่น่ากลัวมากๆ
2. ช่วงกลางของหนังเป็นหนังสยองขวัญที่ lame มาก
เพราะผีใส่ชฎาในหนังเรื่องนี้ดู cliche มากๆ
และดูไม่น่ากลัวเลย ตอนที่เราดู เราก็เลยแอบเดาล่วงหน้าว่า
เดี๋ยวมันคงจะจบแบบหักมุม ด้วยการเฉลยว่าจริงๆแล้วคนที่ตายคือแม่ แล้ววิญญาณแม่กลับมาหาลูก เจอลูกรำใส่ชฎาอยู่
อะไรทำนองนี้
3. แต่ปรากฏว่าหนังจบในแบบที่เราชอบ
เพราะมันไม่ได้หักมุมในแบบที่เราคาด
แต่มันกลับกลายเป็นหนังที่ให้อารมณ์แบบดราม่าแทน
การจบแบบนี้ก็เลยทำให้เราชอบหนังเรื่องนี้ขึ้นมามากๆ และทำให้เราเข้าใจว่าทำไมช่วงกลางเรื่องมันถึงไม่น่ากลัว
เพราะหัวใจของหนังเรื่องนี้ไม่ใช่ความสยองขวัญและการหลอกให้คนดูกลัว
และผีลูกที่กลับมาก็ไม่ได้ตั้งใจกลับมาหลอกแม่ให้กลัว แต่กลับมาลาแม่
เพราะฉะนั้นการที่ช่วงกลางเรื่องมันดูไม่น่ากลัว มันก็สมเหตุสมผลแล้ว
สรุปว่าเราชอบการผสม genre ในหนังเรื่องนี้น่ะ
ทำให้นึกถึงหนังประเภท DARK WATER (2005, Walter Salles, A+30) ที่ตอนแรกนึกว่ามันจะเป็นหนังสยองขวัญ แต่พอดูไปดูมาแล้วก็พบว่า
แก่นของหนังจริงๆมันเป็นหนังดราม่าที่ใช้ได้เลย เพียงแต่มันเอาฟอร์มหนังสยองขวัญมาสวมหลอกคนดูไว้
No comments:
Post a Comment