CATS DON’T COME WHEN YOU CALL (2016, Toru Yamamoto, Japan, A+30)

CATS DON’T COME WHEN YOU CALL (2016, Toru Yamamoto, Japan, A+30)

1.จริงๆแล้วรู้สึกว่าแมวในหนังเรื่องนี้ไม่ได้น่ารักในสายตาของเรานะ ซึ่งอาจจะเป็นเพราะว่าจริงๆแล้วเราเกลียดสัตว์เลี้ยง 555 คือเราชอบแมวมากกว่าหมา แต่ถ้าให้เราเลือกได้ เราจะไม่เลี้ยงสัตว์ใดๆทั้งสิ้น เพราะแค่ลำพังตัวเราเองคนเดียวเราก็หาเงินมาเลี้ยงตัวเองไม่พอแล้ว

2.แต่ปรากฏว่าเรากลับชอบหนังเรื่องนี้อย่างสุดๆถึงระดับ A+30 และชอบมากจนอาจจะถึงขั้นติดอันดับประจำปีด้วย เพราะเราอินกับความ loser ของพระเอกมากๆน่ะ อินมากกว่าพระเอก loser แบบใน AFTER THE STORM (2016, Hirokazu Koreeda) อีก เพราะพระเอกของหนังเรื่อง CATS DON’T COME WHEN YOU CALL นี้มันแทบไม่มีความผูกพันกับครอบครัวเลย คือความผูกพันทางใจระหว่างมันกับพี่ชายก็มีน้อยมาก และมันก็ไม่สามารถแบมือขอเงินจากใครในครอบครัวมันได้เลยด้วย การที่พระเอกของหนังแมวเรื่องนี้ไม่สามารถพึ่งพาครอบครัวตัวเองในทางการเงินได้เลย และไม่สามารถหา “ความอบอุ่นทางใจ” หรือ “ที่พึ่งทางใจ” จากครอบครัวตัวเองได้เลย ก็เลยเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้เราอินกับพระเอกในหนังเรื่องนี้มากกว่าพระเอก loser ในหนังเรื่องอื่นๆ

และสไตล์การใช้ชีวิตของพระเอกเรื่องนี้ก็ทำให้นึกถึงตัวเราเองมากๆเลยด้วย คือใช้ชีวิตอยู่ตามลำพังในห้องแคบๆ, ฐานะยากจน แต่ก็ขี้เกียจเล็กน้อย คือไม่ใช่คนจนที่ทำงานอย่างหามรุ่งหามค่ำ แต่เป็นคนจนที่ทำงานแบบพอประทังชีวิตไปวันๆ ส่วนที่พึ่งทางใจของพระเอกในหนังเรื่องนี้คือแมวสองตัว ส่วนที่พึ่งทางใจของเราคือตุ๊กตาหมีสองตัวในห้องของเรา

อีกจุดที่ทำให้อินกับพระเอกมากๆ ก็คือว่าช่วงนี้เรามีปัญหาเรื่องจอประสาทตาเหมือนพระเอกพอดีเลย 555 คือเราเป็นคนที่ร่างกายอ่อนแอน่ะ มักเจ็บป่วยด้วยโรคเหี้ยๆห่าๆตลอดเวลา  เราก็เลยชอบที่พระเอกของหนังเรื่องนี้มีปัญหาทางสุขภาพบางอย่างที่ส่งผลกระทบต่อชีวิตอย่างรุนแรงเหมือนกัน

3.เพราะฉะนั้นการได้ดู “ชีวิต” ของคนที่มีส่วนคล้ายกับเราไปเรื่อยๆแบบนี้ มันก็เลยทำให้เรามีความสุขมากๆ คือจริงๆแล้วชีวิตของพระเอกหนังเรื่องนี้ไม่ได้ คล้ายกับเรามากเท่าไหร่นะ แต่ก็จัดว่าคล้ายกับเรามากกว่าพระเอก-นางเอกในหนังอีกหลายเรื่องน่ะ (โดยเฉพาะพระเอก-นางเอกที่สามารถหา “ที่พึ่งทางใจ” จากครอบครัวของตัวเองได้ หรือสามารถขอเงินจากครอบครัวของตัวเองได้)

4.ชอบที่หนังเหมือนจับสังเกตแมวได้ละเอียดดีด้วย ชอบแววตาของแมวเวลามองออกไปนอกห้อง แต่ตัดสินใจไม่ออกไป ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่ มันเกลียดโลกภายนอกจนไม่อยากออกไปจากห้อง หรือมันแค่คิดว่าอยู่เฉยๆในห้องแบบนี้ก็มีความสุขดีแล้ว

5.ชอบประเด็นเรื่อง “ข้อเสียของการพยายามจะเป็นเจ้าถิ่น” ด้วย เพราะเราเป็นคนที่เกลียดการแข่งขันน่ะ ซึ่งประเด็นนี้เราเคยเขียนอย่างละเอียดไว้แล้วตอนที่เขียนถึงหนังเรื่อง NICE PEOPLE (2015, Karin af Klintberg + Anders Helgeson, Sweden, A+30)

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=10210988902301876&set=a.10210889274331239.1073741947.1333811571&type=3&theater

แต่เรายอมรับได้ที่พระเอกพยายามจะแข่งขันในช่วงท้ายเรื่องนะ เพราะมันไม่ใช่การแข่งขันเพื่อเสริมอัตตาของตัวเองน่ะ แต่มันเป็นการแข่งขันเพื่อความจำเป็นในการหาเงินมายังชีพมากกว่า เราก็เลยเอาใจช่วยพระเอกอยู่บ้างในช่วงท้ายเรื่องให้บรรลุความฝันของตนเอง