EIKA KATAPPA (1969, Werner Schroeter, West Germany, A+30)

EIKA KATAPPA (1969, Werner Schroeter, West Germany, A+30)

เป็นหนังที่ชอบสุดๆ และเตรียมชิงอันดับหนึ่งประจำปีนี้ แต่ไม่รู้จะเขียนอะไรดี ซึ่งสิ่งนี้เหมือนกับหนังเรื่องอื่นๆของ Werner Schroeter คือเขามักจะทำหนังที่ hyperbolic paraboloid มากๆ ดูฟุ้งฝันมากๆ และเราก็ enjoy กับมันมากๆ แต่ไม่รู้ว่าจะคว้าจับอะไรในหนังมาเขียนถึงดี มันเหมือนกับว่าผู้กำกับส่วนใหญ่ทำหนังที่เป็น “ของแข็ง”, ผู้กำกับอย่าง Apichatpong Weerasethakul ทำหนังที่เป็น “ของเหลว” ส่วนผู้กำกับอย่าง Werner Schroeter ทำหนังที่เป็น “อากาศ” น่ะ มันยากที่จะคว้าจับความงดงามในหนังของเขามาบรรยายถึงได้

เราเข้าใจว่าหนังเรื่องนี้เป็นการดัดแปลงมาจากโอเปร่าหลายเรื่อง ซึ่งเราก็ไม่มีความรู้เรื่องโอเปร่าเลย เราก็เลยดูอย่างงงๆไปเกือบตลอดทั้งเรื่อง ยกเว้นช่วงที่เป็นตำนาน The Valkyrie ของ Richard Wagner เพราะช่วงนี้เราพอรู้เนื้อเรื่องมาบ้างแล้วจากการดูหนังเรื่อง DIE NIBELUNGEN (1924, Fritz Lang) ที่เล่าถึงตำนานเดียวกัน

จริงๆแล้วหนังเรื่องนี้มีพูดถึงตำนาน Saint Sebastien ด้วยนะ แต่ตอนดูเราไม่รู้เลยว่ามันพูดถึง Saint Sebastien อยู่ ถึงแม้เราจะเคยดูหนังเรื่อง SEBASTIANE (1976, Derek Jarman) มาแล้วก็ตาม

ถึงเราจะแทบไม่เข้าใจเนื้อเรื่องในหนังเรื่องนี้เลย เราก็ชอบ “ลีลาท่าทาง” ของนักแสดงมากๆ มันเหมือนเป็นหนังที่เชิดชูความงดงามของ “การโพสท่า” “อากัปกิริยา” , “การทำหน้าทำตา” ของนักแสดงจริงๆ คือในหนังเรื่องอื่นๆนั้น “การโพสท่า” จะถูกลดทอนความสำคัญลงไป เพื่อให้มันด้อยกว่า “การเล่าเรื่อง” ที่มักจะอาศัยการแสดงแบบสมจริงเป็นหลัก แต่ในหนังเรื่องนี้นั้น การเล่าเรื่องถูกลดทอนความสำคัญลงไป และ “การโพสท่า” ถูกขับเน้นให้เด่นเป็นสง่าขึ้นมา และมันก็ทำออกมาได้สาแก่ใจเราจริงๆ

การใช้สีในหนังเรื่องนี้ก็งดงามมากๆ ซึ่งมันเป็นอย่างนี้กับหนังทุกเรื่องของ Werner Schroeter อยู่แล้ว

ฉากการวิ่งลงบันไดนี่ก็ถือเป็นฉากคลาสสิคได้เลย