MEMORIES OF SOME THAI SHORT FILMS

MEMORIES OF SOME THAI SHORT FILMS

เนื่องจากเรายังไม่เคยจดบันทึกชื่อหนังที่เราเคยดูในยุคแรกๆเลย ก็เลยถือโอกาสนี้จดบันทึกไว้บ้างดีกว่า เผื่อจะง่ายในการค้นข้อมูลในภายหลัง

ถ้าหากพูดถึงหนังสั้นไทยแล้ว เราไม่ได้จดบันทึกไว้หรอกว่า หนังสั้นไทยเรื่องแรกๆที่ได้ดูคือเรื่องอะไร แต่คิดว่าส่วนหนึ่งของหนังสั้นไทยเรื่องแรกๆที่เราได้ดู ก็คงจะเป็นหนังสั้นในงาน BANGKOK INTERNATIONAL ART FILM FESTIVAL 1997 หรือเทศกาลภาพยนตร์ทดลองกรุงเทพครั้งแรก โดยหนังสั้นไทยที่เราได้ดูในเทศกาลนี้ในช่วงปลายเดือนมี.ค.-ต้นเดือนเม.ย. 1997 ก็มีเรื่อง

1.TRIUMPH IN HIS FACE (1997, Chai Bulakul)

2.8:00 O’CLOCK (1996, Kajitkwan Kitwisala)

3.STILLNESS IN TIME (1996, Jibby Yunibandhu)

4.THE BUGS (1995, Navajul Boonpucknawig)

5.MY LADY BLUE (1995, Chatchaval Somprasertsuk)

6.001 6643 225 059 (1994, Apichatpong Weerasethakul)

7.DRIFTER (1993, Sasithorn Ariyavicha)

8.LAND OF LAUGH (1991, Manit Sriwanichpoom)

จำได้ว่าชอบ DRIFTER, 001 6643 225 059 และ TRIUMPH IN HIS FACE มากๆ เหมือนตอนที่เราดู DRIFTER นั้น เราแทบไม่เคยเจอหนังอะไรแบบนี้มาก่อนเลย เหมือน DRIFTER เป็นหนึ่งในหนัง “บรรยากาศ” เรื่องแรกๆที่เราได้ดู คือก่อนหน้านั้นเรามักจะได้ดูแต่หนัง narrative เป็นส่วนใหญ่น่ะ หรือไม่ก็หนังทดลองของ Peter Greenaway และ Derek Jarman ซึ่งถึงแม้มันจะเป็นหนังทดลอง แต่มันก็มีเนื้อเรื่อง มีประเด็น มีสัญลักษณ์ให้ตีความ อะไรทำนองนี้อยู่

แต่ DRIFTER นี่เหมือนมันไม่มีเนื้อเรื่อง ไม่มีประเด็น ไม่มีสัญลักษณ์ให้ตีความน่ะ และมันไม่บอกว่าเราควรรู้สึกอะไรยังไงกับภาพและเสียงในหนังด้วย เราก็เลยตกตะลึงกับมันมากพอสมควร แบบว่าหนังแบบนี้ก็มีบนโลกนี้ด้วย

ส่วนหนังของพี่เจ้ยนั้น เราก็ “งงๆ” เหมือนกันว่าหนังเรื่องนี้มันต้องการจะสื่ออะไร และมันต้องการให้เรารู้สึกยังไง คือตอนแรกที่ดู เราจะรู้สึกว่ามันมีอะไรบางอย่างคล้ายหนังสยองขวัญมากๆ มันมีความหลอกหลอนอะไรบางอย่าง แต่ เอ๊ะ ผู้กำกับมีจุดประสงค์เดียวกับหนังสยองขวัญจริงๆเหรอ เขาต้องการให้เรากลัวอะไรเหรอ มันก็แค่เสียงแม่ของเขา กับภาพต่างๆที่ตัดสลับกันไปมา แล้วเขาต้องการให้เรารู้สึกซึ้งกับแม่ของเขาเหรอ มันก็ไม่ใช่นี่นา มันเหมือนกับว่า หนังเรื่องนี้ก็เป็นหนังที่ท้าทายเรามากๆเช่นกันในตอนนั้น เพราะมันมีอะไรบางอย่างคล้ายหนังสยองขวัญ แต่มันก็ไม่ใช่ มันเป็นอะไรที่เราไม่สามารถ pinpoint มันได้

ส่วน TRIUMPH IN HIS FACE นั้น ดูเหมือนจะเป็นหนังเล่าเรื่อง แต่เราดูจบแล้วก็ไม่รู้เรื่องอะไรอยู่ดี จำได้แต่ว่าหนังมันเล่ากิจกรรมประหลาดๆของคนกลุ่มนึงในห้องๆนึง มีความเวียร์ดๆคัลท์ๆบางอย่าง ที่อาจจะทำให้นึกถึงหนังของ Derek Jarman และ Kenneth Anger มั้ง ถ้าจำไม่ผิด

น่าเสียดายที่คุณ Chai Bulakul ผู้กำกับหนังเรื่องนี้ เหมือนจะไม่ได้กำกับหนังทดลองอะไรอีกเลยมั้ง เหมือนเขาหายจากวงการหนังสั้นไปเลย

ส่วน THE BUGS นั้น เป็นหนังที่ memorable มาก และหลายคนคงเคยดูหนังเรื่องนี้ไปแล้ว เพราะมันชนะรางวัลในเทศกาลหนังสั้นในเวลาต่อมา แต่เราดูแล้วเฉยๆ

น่าเสียดายที่เราจำอะไรใน 8:00 O’CLOCK, STILLNESS IN TIME กับ MY LADY BLUE ไม่ได้แล้ว