BLOODY WAR IN SKYTRAIN

ตอบน้อง merveillesxx

--สิ่งนึงที่ชอบใน CASINO ROYALE ก็คือความรู้สึกที่มีต่อนังตัวร้าย เพราะในฉากแรกที่เห็นเธอ จะรู้สึกสงสารเธอมาก ที่เธอจะโดนตัดแขน แต่หลังจากนั้นหนังก็แสดงให้เราเห็นว่าความสงสารคนบางคนเป็นสิ่งที่ผิดพลาดอย่างมหันต์

ความรู้สึกกลับไปกลับมาระหว่าง เกลียด+สงสารคนร้าย เคยเกิดขึ้นกับดิฉันตอนที่ดูหนังเรื่อง THE LIVING DAYLIGHTS (1987, JOHN GLEN, A-/B+) ด้วยเหมือนกัน เพราะในตอนแรกรู้สึกเกลียดคนร้ายมากๆ แต่ในช่วงที่เขาตาย ก็รู้สึกสงสารเขามากๆ เพราะเขาไม่ได้ตายง่ายๆ แต่หนังปล่อยให้เราลุ้นอยู่พักนึงว่าพระเอกจะตัดสินใจช่วยชีวิตคนร้ายหรือจะฆ่าคนร้าย แต่พระเอกก็ตัดสินใจฆ่าคนร้าย ก็เลยสงสารคนร้าย (แต่จริงๆแล้วความสงสารเกิดจากการที่คนร้ายหล่อมากๆ บทนี้แสดงโดย ANDREAS WISNIEWSKI)


--อ่านเรื่อง “คนบ้าอยู่รอบตัวเรา” แล้วก็นึกถึงความรู้สึกอารมณ์เสียของดิฉันในช่วงนี้ที่เกิดจาก “คนแย่อยู่รอบตัวเรา” เพราะในช่วงก่อนหน้านี้ ดิฉันมักจะไปกินอาหารเย็นที่มาบุญครอง แล้วก็นั่งรถไฟฟ้าจากมาบุญครองมาลงที่สยาม เพื่อต่อรถไฟฟ้าอีกขบวนนึง แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร พอมาลงรถไฟฟ้าที่สยามทีไร แล้วจะเดินออกจากประตูรถ ก็มักจะพบว่ามีผู้โดยสารที่ยืนรอรถในสถานีกลุ่มนึงไม่ยอมเข้าคิวรอขึ้นรถอยู่ข้างๆประตูรถ แต่มายืนรอขวางอยู่ข้างหน้าประตู ทำให้คนเดินออกจากรถลำบากมาก ทั้งๆที่บริเวณที่ยืนรอก็ไม่ได้มีเสามาบังมาขวางแต่อย่างใด (บางจุดที่ยืนรอจะมีเสามาขวาง ทำให้ผู้โดยสารที่ยืนรอตรงจุดนั้นอาจจะเข้าคิวรอข้างๆประตูรถได้ลำบาก อันนี้ดิฉันเข้าใจค่ะ)

พอดิฉันเจออย่างนี้ ดิฉันก็จำเป็นต้องทำตัวแข็ง แล้วกระแทกผู้โดยสารที่อยู่ข้างนอกรถกลุ่มนั้นอย่างแรง เพื่อจะได้เดินออกไปจากรถไฟฟ้าโดยไม่สร้างความล่าช้าให้แก่ผู้โดยสารคนอื่นๆที่ยืนรอจะลงจากรถอยู่ข้างหลังดิฉัน จริงๆแล้วดิฉันไม่อยากทำอย่างนั้นเลย แต่ก็จำเป็นต้องทำ ทำไปแล้วก็รู้สึกแย่ ตอนหลังพอดิฉันต้อง “กระแทกแรงๆ” แบบนี้บ่อยๆเข้า ก็เลยเซ็ง ในที่สุดก็เลยตัดสินใจไม่ขึ้นรถไฟฟ้าจากมาบุญครองมาลงสยามแล้ว แต่ตัดสินใจใช้สองตีนเดินจากมาบุญครองมาขึ้นรถไฟฟ้าที่สยามเลย จะได้ลดความเสี่ยงในการต้องกระแทกคนลงได้บ้าง

ผู้โดยสารที่ชอบไม่ยืนรอเข้าคิวอย่างเป็นระเบียบนี้ ส่วนใหญ่ที่เจอมักจะเป็นผู้หญิง ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เคยเจอผู้ชายบ้างเหมือนกัน แต่ไม่บ่อยเท่าผู้หญิง

แต่บางครั้งก็ไม่ได้กระแทกเหมือนกันค่ะ เวลาเจอผู้หญิงท้อง หรือเจอคนที่หน้าตาบ้านนอกมากๆ แบบที่พอเห็นแล้วก็รู้ว่าเขาไม่ได้เข้าคิวเพราะเขาไม่รู้อีโหน่อีเหน่จริงๆ

อ้อ อีกเหตุการณ์นึงที่เจอบนรถไฟฟ้าเมื่อไม่นานมานี้ ก็คือเจอผู้ชายวัยกลางคนคนนึงตดบนรถไฟฟ้า ตอนแรกดิฉันได้ยินเสียงดัง “ปุ๊ด” ก็ไม่แน่ใจว่าเสียงตดหรือเปล่า แต่ในอีก 5-10 วินาทีต่อมา ก็ได้ “กลิ่น” ที่ยืนยันว่าดิฉันไม่ได้หูฝาดไปจริงๆ ส่วนคนตดก็ทำหน้านิ่งเฉยเป็นทองไม่รู้ร้อนต่อไป ไม่รู้ว่าทำได้ยังไง

ถ้าจำไม่ผิด เหมือนเคยได้ยินพิธีกรรายการโทรทัศน์คนนึง บอกว่าเธอเคยตดบนรถเมล์ด้วย ตดเสร็จแล้วเธอก็หันไปมองหน้าคนที่นั่งข้างๆเธอ เพื่อให้คนอื่นๆบนรถเมล์เข้าใจผิดว่าคนที่นั่งข้างๆเธอเป็นคนตด