A TYPEWRITER MAN (2014, Lunchakorn Charigphate, A+20)

จริงๆแล้วเราอยากฉาย DVD (2014, สิทธิชัย แซ่เล้า, A-) แล้วต่อด้วยหนังเรื่อง A TYPEWRITER MAN (2014, ลัญฉกร จาริกพัฒน์, A+20) นะ เพราะในแง่นึง เราคิดว่าหนังเรื่อง A TYPEWRITER MAN มันสามารถใช้ในการวิจารณ์หนังเรื่อง DVD ได้เลย โดยที่ผู้สร้างไม่ได้ตั้งใจ 555 เพราะ A TYPEWRITER MAN มันแสดงให้เห็นว่า นักประพันธ์ชาย/ผู้กำกับชายบางคน มันแต่งเรื่องหรือสร้างหนังขึ้นมาเพื่อตอบสนอง romantic need หรือ sexual need ของตนเองโดยสร้างตัวละครผู้หญิงในฝันขึ้นมา และก็ให้ตัวละครผู้หญิงคนนั้นมาหลงรักผู้ชายธรรมดาๆคนนึง (ซึ่งอาจจะเป็นตัวแทนของผู้ประพันธ์ชาย/ผู้กำกับชายคนนั้น) โดยไม่พยายามทำให้นางเอกในเรื่องแต่งของตนเป็น “มนุษย์” จริงๆแต่อย่างใด

 

เราว่าพฤติกรรมที่พระเอก A TYPEWRITER MAN ทำกับนางเอกของเรื่องนั้น มันสะท้อนสิ่งที่นักประพันธ์ชาย/ผู้กำกับชายบางคนทำกับ “นางเอก” ในเรื่องที่ตนเองแต่งน่ะ คือแทนที่จะทำให้นางเอกเป็นมนุษย์จริงๆที่มีชีวิตรอบด้าน ก็แต่งเรื่องให้นางเอกมาหลงรักผู้ชายธรรมดาๆอย่างตนเอง และบิดผันชีวิตของนางเอกเสียจนขาดความเป็นมนุษย์จริงๆไป ซึ่งเราว่าสิ่งนี้จริงๆแล้วปรากฏในหนังหลายเรื่อง ทั้งหนังนักศึกษาและหนังฮอลลีวู้ด แต่หนังเรื่อง DVD อาจจะเป็นหนึ่งในตัวอย่างที่เด่นชัดที่สุด เพราะพฤติกรรมของนางเอกในหนังเรื่อง DVD มันดูเป็น “ตัวละคร” ที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อตอบสนอง romantic need มากๆ มันดูไม่เป็นคนจริงๆเลย

 

แต่การสร้างหนังเพื่อตอบสนอง romantic need หรือ sexual need นี่ จริงๆแล้วมันไม่ผิดแต่อย่างใดนะ มันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง หรือเป็นสิ่งที่เราสนับสนุนให้ทำด้วยซ้ำไป เพราะคนดูอย่างเราก็ไปดูหนังเพื่อตอบสนอง romantic need หรือ sexual need เหมือนกัน มันขึ้นอยู่กับว่ารสนิยมทางเพศของเรากับผู้สร้างตรงกันหรือเปล่าเท่านั้นเอง เราไม่ได้ชอบหนังเรื่อง DVD มากนัก เพราะสาเหตุส่วนหนึ่งก็คือรสนิยมทางเพศของเรากับหนังเรื่องนี้มันไม่ได้ตรงกัน ก็แค่นั้น ในขณะที่หนังอย่าง “คิดถึงวิทยา” และ MY BROMANCE เป็นหนังที่เราไม่ชอบในหลายๆจุด แต่หนังสองเรื่องนี้มันตอบสนอง romantic need และ sexual fantasy ของเราได้อย่างตรงเป้ามากๆ 555

 

(แต่ถ้าหากพูดถึงหนังที่ตอบสนอง romantic fantasy ของเราได้อย่างตรงเป้ามากที่สุด อาจจะเป็น ALWAYS ของ Steven Spielberg)