CARNIVORE EATER (2014, Tanachporn Nakprom, 21min, A+30)

 

CARNIVORE EATER (2014, Tanachporn Nakprom, 21min, A+30)

ป่าหลังบ้านของเหมียว (ธนัชพร นาคพรหม)

 

ดูหนังเรื่องนี้แล้วนึกถึงสิ่งต่างๆดังต่อไปนี้

 

1.เป็นหนังสยองขวัญที่สุดยอดมากๆสำหรับเรา ทำได้ถึงมากๆ ลุ้นระทึกมากๆ คุมบรรยากาศได้ดีมากๆ คุมจังหวะได้ดีมากๆ

 

2.เป็นหนังสยองขวัญแบบที่เล่นกับความกลัวที่เกิดจากการกระตุ้นจินตนาการของคนดู แทนที่จะเล่นกับความตกใจหรือความน่าขยะแขยง เพราะในหนังเรื่องนี้เราแทบไม่ได้เห็นผีหรือสัตว์ประหลาดตรงๆเลย แต่หนังกระตุ้นให้คนดูจินตนาการไปเองเกี่ยวกับผีหรือสัตว์ประหลาดตัวนี้ ซึ่งมันเป็นวิธีการที่ดีมากๆ ในขณะที่หนังสยองขวัญบางเรื่องไม่สามารถทำสิ่งนี้ได้สำเร็จ และหันไปใช้วิธีทำให้คนดู “ตกใจ” ด้วยการปล่อยจังหวะตุ้งแช่ หรือหันไปใช้วิธีเน้นสร้างความน่าขยะแขยงด้วยการสร้างภาพแหวะๆแทน

 

หนังเรื่องนี้ประสบความสำเร็จมากๆในการสร้างรูปเงาของความน่ากลัวในห้วงจินตนาการของคนดู

 

3. ก่อนที่ผีในหนังเรื่องนี้จะปรากฏตัวออกมา เราจินตนาการไปว่าผีตัวนี้อาจรูปร่างเหมือนผู้ร้ายใน JEEPERS CREEPERS (2001, Victor Salva, A+30)

 

4.ฉากที่ชอบที่สุดในหนังเรื่องนี้ ซึ่งคงติดอันดับหนึ่งในฉากที่ชอบที่สุดในปีนี้ คือฉาก “เงา” เป็นฉากที่น่ากลัวโคตรๆ น่ากลัวมากๆๆๆๆๆๆๆๆ ดูแล้วฉี่แทบราด ดูแล้วเสียวสันหลังวาบจริงๆ ทั้งๆที่เป็นฉากที่เกิดขึ้นในตอนกลางวันแสกๆ ฉากนี้ทำให้เรานึกไปถึงหนังผียุคเก่าที่ชอบมีการเล่นกับเงาได้อย่างน่าประทับใจ อย่าง NOSFERATU (1922, FW Murnau) และ VAMPYR (1932, Carl Theodor Dreyer) ด้วย

 

เราขอแนะนำให้เพื่อนทุกคนที่มีโอกาสดูหนังเรื่องนี้ จงดูฉาก “เงา” นี้ในห้องนอนคนเดียวตอนเที่ยงคืน 55555

 

5.พอดูจบแล้วก็อยากให้มีการเอาหนังเรื่องนี้ไปขยายเป็นหนังใหญ่หรือละครทีวีแบบ TWIN PEAKS (David Lynch) มากๆ เพราะหนังเรื่องนี้สร้างบรรยากาศของหมู่บ้านนี้ได้หลอนมากๆ เราก็เลยนึกไปถึง TWIN PEAKS ที่มีการสร้างบรรยากาศของเมืองเล็กๆในชนบทได้หลอนมากๆ และมีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องเหนือธรรมชาติและอาชญากรรมเหมือนกัน แต่ถ้าหากเอาไปขยายแบบ TWIN PEAKS หนังคงต้องสร้างผีตัวอื่นๆ และเรื่องลึกลับอื่นๆในหมู่บ้านเข้าไปด้วย ซึ่งเราว่าเป็นสิ่งที่น่าทำมากๆ