FOR TRAILBLAZING FILMS/STAGE PLAYS/ART

Favorite quote from Sonthaya Subyen:

 

(from the book THE 2ND BANGKOK EXPERIMENTAL FILM FESTIVAL (1999))

 

“ของที่แปลกใหม่ล้ำยุคจริงๆ มักจะถูกปฏิเสธ ต้องผ่านการทดสอบ (อันเจ็บปวด) และเรียกใช้เวลาในการทำให้คุ้นเคยยาวนานเสมอ ก่อนจะกลมกลืนกลายเป็นของปกติ ลองนึกถึงหนังอย่าง PEEPING TOM หรือ PINK FLAMINGOS ดูก็ได้ หนังทั้งสองเรื่องที่เคยฉีกรูปแบบใหม่ผ่านการพิสูจน์ของยุคสมัย จากหนังน่ารังเกียจกลายเป็นหนังคลาสสิคไปแล้วในที่สุด การลุยมาก่อนของมันช่วยแบ่งเบาอุปสรรคให้หนังเรื่องอื่นๆที่บ้าบิ่นวิ่งตามมา โล่งใจได้บ้าง”

 

อ่านสิ่งที่คุณสนธยาเขียนแล้วก็นึกถึงหนังที่ตัวเองชอบที่สุดในชีวิตสองเรื่อง ซึ่งก็คือ SOMBRE (1998, Philippe Grandrieux) กับ BIRTH OF THE SEANEMA (2004, Sasithorn Ariyavicha) เพราะนอกจากหนังทั้งสองเรื่องนี้จะเป็นสองเรื่องที่เราชอบที่สุดในชีวิตแล้ว หนังทั้งสองเรื่องนี้ยังเหมือนกันในแง่ที่ว่า มีคนดูเดินออกเยอะมากตอนที่เราดูหนังสองเรื่องนี้ครั้งแรก โดย SOMBRE นั้นยังคงครองแชมป์ตำแหน่งหนังที่มีคนดูเดินออกอย่างรุนแรงที่สุดเท่าที่เราเคยเจอมาในชีวิต ตอนนั้นเราดูหนังเรื่องนี้ที่เซ็นทรัลพระราม 3 แล้วก็รู้สึกว่าหนังมันสุดขีดมากๆ แต่เราก็เห็นคนดูเดินออกจากโรงกันอย่างรุนแรงเกือบตลอดทั้งเรื่อง เพื่อนเราบางคนก็ด่าทอหนังเรื่องนี้อย่างรุนแรงมากๆ ส่วนเราก็เขียนชมหนังเรื่องนี้ลง imdb.com

http://www.imdb.com/title/tt0166808/reviews-5

 

ส่วน BIRTH OF THE SEANEMA นั้น ตอนที่หนังเรื่องนี้ฉายที่สี่แยกคอกวัวในปี 2004 หนังมีการพักครึ่งตอนกลางเรื่อง แล้วก็มีเพื่อนเราอย่างน้อย 3 คนที่ไม่ชอบหนังเรื่องนี้ พอพักครึ่งพวกเขาก็เลยออกไปเลย ไม่กลับมาดูหนังเรื่องนี้ต่อในช่วงครึ่งหลัง แต่เราไม่รู้ว่าจริงๆแล้วนอกจากเพื่อนเรา 3 คน มีอีกกี่คนที่ทำแบบนั้นด้วย แต่ก็คงจะมีบ้างเหมือนกัน ส่วนเราก็ยกให้หนังเรื่องนี้ติดอันดับหนึ่งประจำปีในปีนั้น

http://sensesofcinema.com/2005/34/world_poll3-2/#phokaew

 

ที่เขียนมาก็เพื่อจะบอกว่า นอกจากหนังสองเรื่องนี้ที่เราชอบที่สุดในชีวิตแล้ว ก็มีหนังที่เราชอบสุดๆอีกหลายเรื่องเหมือนกันที่เราเห็นคนดูเดินออกอย่างรุนแรง โดยเฉพาะ RUHR (2009, James Benning) และ PSYCHOHYDROGRAPHY (2010, Peter Bo Rappmund) และเราก็ขอกราบขอบคุณผู้สร้างหนังเหล่านี้ที่กล้าสร้างหนังที่ถูกปฏิเสธจากผู้ชมบางกลุ่มอย่างรุนแรง ขอบคุณที่พวกเขาคำนึงถึงผู้ชมอย่างเราที่ชื่นชอบหนังแบบนี้ และเลือกที่จะขัดใจผู้ชมกลุ่มอื่นๆ ขอบคุณที่พวกเขายอมผ่านการทดสอบอันเจ็บปวด (จากเสียงก่นด่าประณามของผู้ชมบางกลุ่ม) เพราะการลุยมาก่อนของพวกเขา ช่วยแบ่งเบาอุปสรรคให้หนัง/ละครเวที/งานศิลปะอื่นๆที่บ้าบิ่นวิ่งตามมา รู้สึกโล่งใจได้บ้าง :-) :-) :-)