CRAZY RICH ASIANS (2018, Jon M. Chu, A-)

CRAZY RICH ASIANS (2018, Jon M. Chu, A-)

เชิญพวกมึงรวยกันให้สะใจไปเลยค่ะ อีเหี้ย อีสัตว์ 555 นึกว่าพวกมึงต้องเจอกับ “เวฬุรีย์” จากเพลิงพ่าย

แน่นอนว่าดูแล้วไม่อินเลย และพอดูจบแล้วก็สงสัยตัวเองว่า ทำไมเราถึงหลงใหลตัวละครหนุ่มหล่อรวยอย่าง “เบน” ใน BURNING (2018, Lee Chang-dong) มากๆ แต่กลับรู้สึกขยะแขยงคนรวยในหนังเรื่องนี้มากๆ ทำไมเบนถึงมีเสน่ห์ดึงดูดเราอย่างรุนแรง แต่คนรวยในหนังเรื่องนี้ถึงดูเป็นอะไรที่เรารังเกียจอย่างไม่มีสาเหตุ หรือจริงๆแล้วเราไม่ได้หลงใหลเบนที่ความรวยแต่อย่างใด มันเป็นเพราะอะไรอย่างอื่นที่เราไม่เข้าใจต่างหากที่ดึงดูดเราเข้าหาเบน

เราชอบ “การ์ตูนพาฝัน” ของญี่ปุ่นที่เราอ่านตอนประถมมากกว่าหนังเรื่องนี้หลายร้อยเท่านะ ทั้งๆที่มันดูเหมือนจะเป็นพล็อตแนวซินเดอเรลล่าเหมือนกัน เราหมายถึงการ์ตูนพาฝันอย่าง CANDY CANDY (1975, Yumiko Igarashi) และ GEORGIE! (1982, Yumiko Igarashi) น่ะ คือในการ์ตูนสองเรื่องนี้ นางเอกจะมีฐานะยากจนสุดๆ นางเอกของแคนดี้เป็นเด็กกำพร้าในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ส่วนจอร์จี้เป็นลูกนักโทษในออสเตรเลีย (ถ้าจำไม่ผิด) แล้วนางเอกทั้งสองก็ได้พบรักกับ “หนุ่มหล่อรวยนิสัยดี” และแน่นอนว่าฐานะของนางเอกกลายเป็นอุปสรรคสำคัญที่ขัดขวางความรักของนางเอก

แต่เราอินกับการ์ตูนพาฝันของญี่ปุ่นที่เราอ่านตอนประถมมากๆ เพราะ “โลกแม่งโหดร้ายสุดๆ” น่ะ “หนุ่มหล่อรวยนิสัยดี” ที่รักนางเอกอย่างจริงใจในแคนดี้และจอร์จี้ ต่างก็ตายห่าหรือพลัดพรากจากนางเอกไปในช่วงกลางเรื่อง และชีวิตนางเอกก็สมบุกสมบัน เผชิญความยากลำบากอย่างสุดๆ และกว่าจะถึงตอนจบของเรื่อง ตัวละครประกอบก็ทยอยกันตายเหี้ยตายห่าไปแล้วราวสิบตัว คือ “โลกพาฝัน” ในจอร์จี้และแคนดี้ จริงๆแล้วมันโหดร้ายสุดๆน่ะ คือกว่านางเอกของการ์ตูนสองเรื่องนี้จะหาผัวใหม่ได้ในตอนจบ ชีวิตก็ไม่รู้แล้วว่าต้องเผชิญกับทุกข์ยากขวากหนามลำเค็ญอะไรบ้าง

สรุปได้เลยว่า CRAZY RICH ASIANS ไม่ใช่หนังสำหรับเรา ตัวละครในหนังมันโชคดีมากเกินไป

แต่ก็ดีใจสุดๆที่ได้เห็น Pierre Png เราเคยเงี่ยนเขามากๆตอนเขาแสดงเป็น “สมชาย” ใน 1+1 = 0 (2002, Danny Pang) ดีใจที่พบว่า เขายังหล่อยั่วเย็ดอย่างสุดๆสำหรับเรา ถึงแม้เขาอายุ 44 ปีแล้ว