TAMAYANTEE

 

ตอนมัธยม (หรือช่วงทศวรรษ 1980) เราชอบอ่านนิยายมาก ก็ต้องยกให้ทมยันตีเป็นหนึ่งในนักประพันธ์ที่เราชื่นชอบผลงานมากที่สุดในชีวิตนะ แน่นอนว่าเป็นการชื่นชอบจากตัวนิยายที่ได้อ่านตอนที่เราเด็ก ๆ ถึงแม้พอเราโตขึ้นแล้วได้รู้เรื่องราวบทบาททางการเมืองของแก เราจะมีความเห็นตรงข้ามกับแกอย่างรุนแรงในเรื่องนี้ก็ตาม แล้วพอเราโตขึ้น เราก็เลิกอ่านนิยายด้วย หันมาดูหนังเป็นหลักแทน เพราะฉะนั้นตำแหน่งนักประพันธ์ที่เราชื่นชอบมาก ๆ ก็เลยเหมือนถูก freeze ไว้ในทศวรรษ 1980

สาเหตุนึงที่ชอบทมยันตีอย่างสุด ๆ ในช่วงนั้น เป็นเพราะ “นางเอก” ในนิยายของทมยันตีหลายเรื่องเป็นประเภทที่อาจจะเรียกได้ว่า “มีความสามารถในการฆ่าคน” หรือมีศักยภาพที่จะทำอะไรรุนแรง ๆ น่ะ โดยเฉพาะนางเอกใน “ล่า” ซึ่งจะแตกต่างจากนางเอกในนิยายโรแมนติกโดยทั่วไปของไทย โดยเฉพาะนางเอกในนิยายของโสภาค สุวรรณ ที่เราไม่สามารถ identify ด้วยได้ คือถ้าเอา “ฟ้าจรดทราย” ของโสภาค สุวรรณ มาเทียบกับ “รัศมีจันทร์” ของลักษณวดี (อีกนามปากกาของทมยันตี) แล้ววัดกันที่ศักยภาพในการฆ่าคนของนางเอกสองเรื่องนี้แล้ว ก็จะเข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมเราถึงอินกับนางเอกของรัศมีจันทร์ และนิยายของทมยันตี แต่ไม่อินกับฟ้าจรดทรายหรือนางเอกนิยายไทยที่มาในสไตล์แบบนี้

เสียดายที่ตอนเด็ก ๆ เราไม่ได้จดรายชื่อนิยายที่เราเคยอ่านเอาไว้ เพราะฉะนั้นก็จะมีนิยายหลายเรื่องของทมยันตีที่เราเคยอ่านไปแล้ว แต่เราจำชื่อเรื่องไม่ได้ เสียดายมาก ๆ

กลุ่มนิยายของทมยันตีที่เราชื่นชอบสุด ๆ
1.เพลงชีวิต (น่าจะเป็นหนึ่งในนิยายที่เราร้องห่มร้องไห้หนักที่สุดในชีวิต)
2.ล่า
3รัศมีจันทร์
4.คลื่นชีวิต
5.แนวสุดท้าย
6.ทิพย์
7.โซ่สังคม
8.ใบไม้ที่ปลิดปลิว
9.อันธการ
10.วันที่รอคอย (ไม่แน่ใจว่าใช่เรื่องนี้หรือเปล่า ที่เป็นเรื่องน้องสาวที่ถูกพี่ชายแท้ ๆ abuse)

กลุ่มนิยายของทมยันตีที่เราชอบมาก แต่มีปัญหากับมัน (คือมีจุดที่ไม่ชอบอย่างมาก ๆ อยู่ด้วย)
11.พิษสวาท (จริง ๆ แล้วชอบมาก แต่มีปัญหากับตรรกะของเรื่อง)
12.กฤตยา (จริง ๆ แล้วชอบมาก แต่มีปัญหากับตรรกะของเรื่อง)
13.เมียน้อย (จริง ๆ แล้วชอบมาก แต่มีปัญหาอย่างรุนแรงกับทัศนคติทางการเมืองในนิยาย)
14.ร่มฉัตร (ตอนที่อ่านชอบมาก แต่พอเราโตขึ้น เราก็มีปัญหาอย่างรุนแรงกับทัศนคติทางการเมืองในนิยายเรื่องนี้)
15.คู่กรรม
16.เลือดขัตติยา

กลุ่มนิยายของทมยันตีที่ชอบมาก
17.ทวิภพ
18.แก้วกลางดง
19.คุณหญิงนอกทำเนียบ
20.นางเอก
21.เงา
22.สตรีหมายเลขหนึ่ง
23.สองชีวิต
24.รอยลิขิต
25.ในฝัน

กลุ่มนิยายของทมยันตีที่เราไม่อิน
26.คำมั่นสัญญา
27.พี่เลี้ยง
28.สายรุ้ง (เหมือนเคยอ่านเรื่องนี้นะ ไม่แน่ใจ แต่เราอาจจะอ่านตอนเด็กเกินไป ก็เลยไม่อิน)
และนิยายอีกหลาย ๆ เรื่องของทมยันตีที่เราจำชื่อเรื่องไม่ได้แล้ว ที่ออกมาในแนวโรแมนติก

สิ่งหนึ่งที่คาใจมานาน 30 ปีกว่าปีแล้วก็คือว่า ทำไม “เพลงชีวิต” ซึ่งเป็นนิยายที่เราชื่นชอบที่สุดของทมยันตี, “สมมุติว่า เขารักฉัน” ซึ่งเป็นนิยายที่เราชื่นชอบที่สุดของกฤษณา อโศกสิน และ “สัมภเวสี” ซึ่งเป็นนิยายที่เราชื่นชอบที่สุดของตรี อภิรุม ถึงไม่เคยถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์หรือละครโทรทัศน์เลย

EDIT เพิ่ม:
เรามีปัญหากับ “เมียน้อย” ตรงที่มันเชิดชูสฤษดิ์ ธนะรัชต์น่ะ แต่ในนิยายเรื่องนี้ (หรือเรื่องไหนสักเรื่องของทมยันตี) มีจุดที่ชอบมาก ๆ ตรงบทสนทนาระหว่างนางเอกกับตัวละครเพื่อนกะหรี่สาวคนนึงมั้ง ที่กะหรี่สาวคนนึงที่หมดกำลังใจในการพัฒนาชีวิตตัวเองพูดว่า “เราจะพยายามหนีตัวเองไปทำไม เพราะโลกมันกลม เราพยายามวิ่งหนีตัวเองไปมากเท่าไหร่ เราก็จะวิ่งกลับมาอยู่ที่จุดเดิมอยู่ดี” แล้วนางเอกก็ตอบในทำนองที่ว่า “ถึงโลกมันกลม เราก็เลือกลากจุดวิ่งที่มันไกลที่สุดดูสิ ลากจุดวิ่งในแบบที่ว่า ต่อให้เราวิ่งจนเหนื่อยตายแค่ไหน เราก็ไม่มีทางได้กลับมาอยู่จุดเดิมได้อยู่ดี”

คือชอบมาก ๆ ที่บทสนทนาของกะหรี่สาวสองคนออกมาในแง่ปรัชญา และการอุปมาอุปไมยได้หนักขนาดนี้ คือถ้าคุณวิ่งรอบโลก แต่ไปวิ่งที่ขั้วโลกเหนือหรือขั้วโลกใต้ คุณก็วิ่งกลับมาอยู่ที่จุดเดิมได้อย่างรวดเร็ว แต่ถ้าคุณวิ่งรอบโลก แต่ไปวิ่งที่เส้นศูนย์สูตร คุณก็จะไม่มีทางได้วิ่งกลับมาอยู่ที่จุดเดิม เป็นบทสนทนาของสองกะหรี่สาวที่รุนแรงมาก ๆ

แต่เราอ่านนิยายเรื่องนี้มานาน 30 กว่าปีแล้วนะ ไม่แน่ใจว่าจำถูกหรือเปล่า ไม่แน่ใจว่าใช่เรื่อง "เมียน้อย" หรือเปล่า แต่มันต้องมาจากนิยายเรื่องใดเรื่องนึงของทมยันตีอย่างแน่นอน