ตาโขน THE CURSED MASK (2025,
Puwadon Naosopa, A+30)
แน่นอนว่าเราไม่เน้นเขียนอะไรที่มีสาระทั้งสิ้น เราแค่อยากจดบันทึกว่า
“ตาโขน” ทำให้เรานึกถึงหนังเรื่องอื่น ๆ เรื่องใดโดยไม่ได้ตั้งใจบ้าง 55555
SPOILERS ALERT
--
--
--
--
--
--
--
--
--
--
1. เป็นหนังที่สนุกดี ชอบการสร้างบรรยากาศของหนังมาก
ๆ เพราะเราว่าบรรยากาศของหนังเรื่องนี้มันมีความหลอน ๆ บางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกถึง
“อันตราย” หรือความไม่น่าไว้วางใจที่อัดแน่นอยู่ในชั้นบรรยากาศรอบตัวละคร
2. เราว่าความรู้สึกสนุกที่เราได้รับจากหนังเรื่องนี้
ทำให้เรานึกถึงหนัง giallo โดยไม่ได้ตั้งใจ คือในความเป็นจริงนั้น
“ตาโขน” ห่างไกลจากความเป็นหนัง giallo มาก ๆ เพราะงานด้าน visual
และงานด้าน style ของหนังเรื่องนี้เป็นเหมือนหนังผีไทยหลาย
ๆ เรื่อง และไม่ได้มีความจัดจ้านฉูดฉาดทางสีสันแบบหนัง giallo ของอิตาลี
แต่การที่หนังเรื่องนี้ทำให้เรานึกถึงหนัง giallo
อาจจะเป็นเพราะว่า ตาโขนมันเป็นหนังเกี่ยวกับ “ฆาตกรลึกลับ”
ที่เน้นการสร้างบรรยากาศหลอน ๆ และผูกโยงกับ supernatual elements ด้วยน่ะ ซึ่งถ้าหากเราเข้าใจไม่ผิด ความหลอน ๆทางบรรยากาศนี้อาจจะเป็นสิ่งที่ทำให้หนัง
giallo แตกต่างจากหนัง “ฆาตกรลึกลับ” ของชาติอื่น ๆ
และแตกต่างจากหนังของ Alfred Hitchcock และหนัง slasher
ของฮอลลีวู้ดด้วย เพราะว่าบรรยากาศในหนังฮอลลีวู้ดมันไม่ได้หลอนแบบหนัง
giallo
สิ่งต่าง ๆ
ในหนังเรื่องนี้ที่ทำให้เรานึกถึงหนัง giallo และหนังอิตาลีโดยไม่ได้ตั้งใจ
2.1 คือเหมือนตอนที่เราดูหนังเรื่องนี้
เรารู้สึกถึง “อันตรายในบรรยากาศ” น่ะ ซึ่งอันตรายนี้อาจจะมาได้จากทั้งฆาตกรและสิ่งเหนือธรรมชาติ
และมันก็เลยทำให้เรานึกถึงหนังอิตาลีอย่าง DEEP RED (1975, Dario Argento) และ THE RED QUEEN KILLS SEVEN TIMES (1972, Emilio Miraglia)
อย่าง DEEP RED มันเป็นหนังเกี่ยวกับฆาตกรลึกลับ
แต่มันก็มีสิ่งเหนือธรรมชาติอยู่ในหนังด้วย ซึ่งได้แก่ตัวละคร “สาวพลังจิต”
เพราะฉะนั้นตอนที่เราดูหนังเรื่องนี้
มันก็เลยรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่หลอนมากเป็นพิเศษ
ส่วน THE RED QUEEN KILLS SEVEN TIMES ก็เป็นหนังเกี่ยวกับฆาตกรลึกลับ ที่ผูกโยงกับ “คำสาปอาถรรพณ์”
และจุดนี้ก็เลยทำให้นึกถึง ตาโขน ที่มีทั้งฆาตกรลึกลับ และความเชื่อเรื่องคำสาปอาถรรพณ์อยู่ในหนังเรื่องเดียวกัน
2.2 ตัวละคร จ่อย (มอสหลง
ภาณุวัฒน์ โสประดิษฐ) เคยเห็นพ่อตัวเองตายตอนที่จ่อยยังเป็นเด็ก
และเขาเชื่อว่าเขาเห็น “ผีตาโขน” เป็นคนฆ่าพ่อ
แต่ต่อมาเขาก็ต้องสำรวจตรวจสอบสิ่งที่เขาเห็นและสิ่งที่เขาเคยเชื่อในวัยเด็ก ว่าจริง
ๆ แล้วเขาเห็นอะไรกันแน่ในตอนนั้น
เราชอบปมของพระเอกตรงจุดนี้มาก ๆ มันทำให้เรานึกถึงหนัง
2 เรื่องโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งก็คือ
2.2.1 DEEP RED ที่พระเอกเคยเห็น
“ภาพวาด” ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ฆาตกรรมในช่วงต้นเรื่อง แต่ในช่วงต่อมาพระเอกก็ต้องทบทวนความทรงจำ
ทบทวนสิ่งที่ตัวเองเห็น เพื่อหาคำตอบให้ได้ว่า จริง ๆ แล้วภาพวาดที่ตัวเองเห็นนั้น
มันมีเงื่อนงำลึกลับอะไรกันแน่ และสิ่งที่เขาเคยเชื่อว่าตัวเองเห็นในช่วงต้นเรื่อง
จริง ๆ แล้วมันเป็นอย่างที่เขาเชื่อหรือเปล่า
2.2.2 TRAUMA (1993, Dario Argento)
นางเอกเห็นพ่อกับแม่ของตัวเองถูกฆาตกรฆ่าตัดหัวตายในช่วงต้นเรื่อง
แต่ต่อมานางเอกก็ต้องเผชิญกับคำถามที่ว่า สิ่งที่ตัวเองเห็นนั้น
มันเชื่อถือได้มากน้อยแค่ไหน
2.3 ตัวละครพระเอกของตาโขน เจอ “ห้องลับ”
และในห้องลับนั้น มี “ศพของคนที่เคยถูกฆ่าตายเมื่อหลายปีก่อนซุกซ่อนไว้”
จุดนี้ก็ทำให้นึกถึง DEEP RED และ TRAUMA โดยไม่ได้ตั้งใจเช่นกัน 55555
สรุปว่า ชอบ “บรรยากาศของอันตราย
และความไม่น่าไว้วางใจ” ใน “ตาโขน” มาก ๆ เราว่าจุดนี้มันทรงพลังสำหรับเรามากพอ ๆ
กับหนัง giallo ของอิตาลี ถึงแม้ว่าจริง ๆ แล้ว ตาโขนไม่ได้มีงานด้าน
visual และ style ที่คล้ายคลึงกับหนัง giallo
เลยแม้แต่นิดเดียว
3. ตอนแรกที่เราดูหนังเรื่องนี้จบ เราจะตั้งคำถามว่า
การที่หนังให้สิ่งเหนือธรรมชาติมาช่วยแก้ไขปัญหาในช่วงท้ายของหนัง มันเป็นวิธีการแก้ไขปัญหาที่ง่ายเกินไปหรือเปล่า
แต่พอเรานึกย้อนไป เราก็พบว่า หนังมันก็บอกอยู่แล้วว่ามันมีสิ่งเหนือธรรมชาติเป็นตัวละครอยู่ในหนังด้วย
เพราะเราว่าสิ่งที่ช่วยนำทางพระเอกไปจนเจอจั่นในห้องลับในช่วงกลางเรื่อง
ก็น่าจะเป็นสิ่งเหนือธรรมชาติเช่นกัน คือเหมือนสิ่งเหนือธรรมชาติปรากฏตัวชัด ๆ
ในหนังเรื่องนี้อย่างน้อยก็ตั้งแต่ช่วงกลางเรื่องแล้ว ไม่ได้โผล่มาเพื่อแก้ไขปัญหาในช่วงท้ายเรื่องเพียงอย่างเดียว
(ถ้าหากเราเข้าใจไม่ผิด)
4. แต่เราว่าความสนุกในช่วง climax ของหนังมันน้อยไปหน่อย เหมือนมัน “ลุ้น” น้อยเกินไปหน่อยสำหรับเรา 55555
เราก็เลยอาจจะชอบ ท่าแร่ THA RAE: THE EXORCIST (2025, Taweewat Wantha) มากกว่าหนังเรื่องนี้นิดนึงตรงจุดนี้
5. แฟรงค์ ธนัตถ์ศรันย์ ซำทองไหล น่ารักมาก ๆ
ฉันรักเขา
6. แอบขำที่หนังเรื่องนี้มีจุดพ้องกับหนังไทยอีก
2 เรื่องที่ออกฉายในปีเดียวกัน โดยไม่ได้ตั้งใจ 55555 ซึ่งได้แก่
6.1 THE LEGEND OF PHI TAKHON MASK ตำนานหน้ากากผีตาโขน (2025, Tang Stuntman แต่ง
สตั้นแมน, 104min, C )
แต่ยังดีที่ “ตำนานหน้ากากผีตาโขน” เป็น “หนังบู๊อภินิหาร”
หนังสองเรื่องนี้ก็เลยพ้องกันแค่ในส่วนของการพูดถึง “หน้ากากผีตาโขน” แต่
genre ของหนังสองเรื่องนี้ไม่ได้เหมือนกันแต่อย่างใด
6.2 ลบหลู่ DISPARAGE (2025, Chomlaman Srikum, Asadaporn
Pakdeenarong, C- )
ตัวละคร “ย่าถิน” (นกน้อย อุไรพร) ในตาโขน
ทำให้เรานึกถึงพระเอกของ DISPARAGE โดยไม่ได้ตั้งใจ เพราะตัวละครทั้งสองตัวนี้ต้องการท้าทายสิ่งศักดิ์สิทธิ์
และพยายามทำลายศาลเจ้าอะไรต่าง ๆ เหมือนกัน
7. ขำที่ปีนี้ไทยมี “หนังสยองขวัญ 2 พยางค์”
ออกมาหลายเรื่องมาก ซึ่งในบรรดาหนังกลุ่มนี้ เราอาจจะชอบ
7.1 + 7.2 “ท่าแร่” กับ “ตาโขน” มากเป็นอันดับหนึ่งเท่า
ๆ กันในตอนนี้ ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าชอบหนังเรื่องไหนมากกว่ากัน
7.3 พนอ ART OF THE DEVIL: BEGINNING
(2025, Putthipong Saisrikaeo, A+30) มากเป็นอันดับสาม
7.4 ห่าก้อม THE DARKNESS
OF THE SOUL (2025, Pongpat Wachirabunjong, A+25) มากเป็นอันดับ
4
7.5 คายอ้อ KAYAOR
DISRECPECTING FAITH AND SUPERNATURAL (2025, Phawat Panangkasiri, A+15) เป็นอันดับ 5
7.6 ลบหลู่ เป็นอันดับ 6
7.7 ผีเบล BRYAN BELL (2025, Stephan Yip
Tin-Hang, F) เป็นอันดับ 7
8. ในแง่หนี่ง เราก็รู้สึกว่า ตาโขน
เหมือนเป็นการสานต่อสิ่งที่คุณภูวดลเคยทำไว้ในหนังเรื่อง เนา-โสภา THE
LOCAL CURE (2019, Puwadon Naosopa, 30min, A+30) เพราะว่าหนังเรื่อง
THE LOCAL CURE ก็เริ่มต้นด้วยการทำท่าว่ามันอาจจะเป็นหนัง folk
horror ที่พูดถึงความสยองขวัญจากสิ่งเร้นลับเหนือธรรมชาติ
ก่อนที่จะคลี่คลายตัวเองไปเป็นหนังแนวอื่นในเวลาต่อมา ซึ่งจุดนี้ถือเป็นจุดที่น่าสนใจมาก
ๆ ทั้งสำหรับ THE LOCAL CURE และ THE CURSED MASK
THE LOCAL CURE เนาโสภา มีให้ดูในยูทูบนะ
เราชอบหนังเรื่อง ปฏิกุน PA-TI-KOON
(2020, Puwadon Naosopa, short film, A+30) มาก ๆ ด้วยเช่นกัน แต่เรายังไม่เคยดูละครที่กำกับโดยคุณ
Puwadon นะ เราก็เลยบอกไม่ได้ว่า เขามีลายเซ็นอะไรหรือไม่
แต่ก็ชอบหนังทั้งสามเรื่องของคุณ Puwadon ที่เราได้ดู ทั้ง เนาโสภา,
ปฏิกุน และตาโขน
9. พอเราเห็นว่ามีคุณ Tossaphon Riantong
ร่วมเขียนบทภาพยนตร์เรื่อง “ตาโขน” ด้วย
มันก็เลยทำให้เรานึกถึงหนังสั้นของคุณ Tossaphon อย่างรุนแรงมาก
เพราะว่า ตาโขน เป็นหนังแนว “ปริศนาฆาตกรรม” “ฆาตกรลึกลับ” และมันก็เลยทำให้เรานึกถึงภาพยนตร์แนว
thriller ที่คุณ Tossaphon Riantong เคยกำกับตอนที่เขาเรียนชั้นมัธยม
อย่างเช่นเรื่อง REMEMBER จำ (2008, 28min), MY BEST
FRIEND เพื่อน (2009, 25min) และ เมื่อฝนทิ้งช่วง
WHEN FON DUMPS CHUANG (2009, 27min)
ถ้าหากเราจำไม่ผิด
เราจำได้ว่าช่วงนั้นเรากับเพื่อน ๆ ตื่นเต้นมากพอสมควรที่เห็นเด็กมัธยมสามารถกำกับ+เขียนบทหนังแนว
thriller ที่มีความซับซ้อนรุนแรงขนาดนี้ แต่เสียดายที่เราไม่ได้ดูหนังเรื่อง
DARKSIDE อารมณ์ (2008, Tossaphon Riantong, 28min) นะ เราก็เลยไม่รู้ว่าหนังเรื่อง DARKSIDE เป็น thriller
ซับซ้อนเหมือนกันหรือเปล่า แต่เราเดาเอาเองว่าน่าจะเป็น thriller
เหมือนกัน
เพราะฉะนั้นพอเราได้เห็นบทภาพยนตร์ที่มีความซับซ้อน
มีลูกล่อลูกชน และสร้างความสนุกแบบ thriller + horror ได้อย่างน่าพึงพอใจมาก
ๆ ใน “ตาโขน” เราก็เลยนึกถึงหนังเรื่อง จำ, เพื่อน และ เมื่อฝนทิ้งช่วงที่คุณ
Tossaphon เคยกำกับในปี 2008-2009 มาก ๆ เหมือนเขามีแววทางนี้มาตั้งแต่ปี
2008 แล้ว 55555
Edit เพิ่ม: เราเพิ่งเติม
พนอ กับ ผีเบล เข้าไปทีหลังนะ เพราะเพิ่งนึกได้ทีหลังว่ามันเป็น “หนังสยองขวัญไทย
2 พยางค์” ในปีนี้ด้วย
