ENDLESSLY (2014, Sivaroj Kongsakul, A+30)

--เราร้องไห้กับ ENDLESSLY ตรงฉากที่คุณยายจ้องมองมาที่กล้อง ส่วนหนังสั้นอีกเรื่องที่ทำให้เราร้องไห้อย่างรุนแรงในปีนี้คือ OLDS (วัชรพล แสงอรุณโรจน์) โดยเราร้องไห้ฉากที่พระเอกส่องกระจก รู้สึกประหลาดดีเหมือนกันที่หนังสองเรื่องนี้ทำให้เราร้องไห้ในฉากที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนกับว่าเราได้สบสายตาหรือได้เห็นสายตาของตัวละคร

 

--สิ่งหนึ่งที่ชอบมากใน ENDLESSLY คือการที่หนังทำให้เรารู้สึกเหมือนกับว่าเราได้สัมผัสกับจิตวิญญาณหรือสามารถจินตนาการถึงประวัติชีวิตของตัวละครทั้งๆที่หนังไม่ได้เล่าประวัติชีวิตของตัวละครออกมาตรงๆ โดย ENDLESSLY ทำให้เราจินตนาการถึงประวัติชีวิตตัวละครคุณยายโดยผ่านทาง

 

1.ตัวละครเด็กหญิง ที่น่าจะเหมือนกับคุณยายในวัยเด็ก

2.เนื้อเรื่องของข้างหลังภาพ

3.เนื้อเพลงที่ใช้ใน soundtrack

4.สิ่งของต่างๆภายในบ้าน ซึ่งรวมถึงผ้าม่าน, คราบบนฝ้า และผ้าพันคอ

 

ในแง่หนึ่ง ENDLESSLY ทำให้เรานึกถึงหนังเรื่อง “กิ่งอ่อนที่บ้านเก่า” (2007, ศศิกานต์ สุวรรณสุทธิ) ในแง่ที่ว่า ผู้กำกับหนังสองเรื่องนี้มีวิธีการมหัศจรรย์บางอย่างที่ทำให้เรารู้สึกเหมือนกับว่าเราได้สัมผัสกับจิตวิญญาณและเข้าใจประวัติชีวิตของตัวละคร ทั้งๆที่หนังไม่ได้เล่าประวัติชีวิตของตัวละครออกมาตรงๆ