THERE IS NO SPACE FOR ME (2013, Anusorn Soisa-ngim, A)

THERE IS NO SPACE FOR ME (2013, Anusorn Soisa-ngim, A)

 

เคยดูรอบแรกตอนฉายที่สถาบันปรีดี พนมยงค์แล้วชอบในระดับประมาณ A- ครับ แต่วันนี้พอดูรอบสองแล้วชอบมากขึ้นในระดับ A

 

สิ่งที่ชอบที่สุดในหนังเรื่องนี้ก็คือฉากการพลอดรักกันของคู่รักเกย์ครับ 555 คิดว่าฉากนั้นเป็นฉากที่ไม่ค่อยเจอในหนังสั้นไทยทั่วๆไป มันก็เลยกลายเป็นฉากที่โดดเด่นและ unique ขึ้นมา ชอบการนำเสนอปัญหาเรื่องบทบาทรุกรับบนเตียงด้วย

 

ฉากการสัมภาษณ์คนต่างๆก็ชอบในระดับนึงครับ เป็นเรื่องที่น่าสนใจดีที่ได้เห็นว่า หลายๆคนยังคงยอมรับไม่ได้ถ้าหากประมุขของประเทศจะเป็นเกย์ หรือถ้าหากหลายคนเลือกได้ ก็คงเลือกให้มีแค่เพศชายเพศหญิงเท่านั้น

 

แต่โดยส่วนตัวแล้วคิดว่า การนำเสนอประเด็นเรื่องการเมืองผ่านทางคลิปต่างๆบนจอโทรทัศน์ในหนังเรื่องนี้ มันดูเหมือนแยกส่วนมากเกินไปจากเนื้อหาชีวิตเกย์น่ะครับ คือผมชอบ quote คำพูดของคุณคำ ผกาที่เอามาใส่ในหนังเรื่องนี้มากๆ แต่มันยังดูเหมือนไม่เข้ากับหนังเรื่องนี้ยังไงไม่รู้ โดยส่วนตัวแล้วก็เลยคิดว่าถ้าหากตัดประเด็นการเมืองหรือจอโทรทัศน์ออกไปจากหนังเรื่องนี้ หนังมันอาจจะเข้าทางผมมากยิ่งขึ้น

 

ส่วนที่ชอบน้อยที่สุดในหนังก็คือส่วนของผีกะเทยน่ะครับ มันดูลอยๆมากๆ โดยเฉพาะการที่ผีกะเทยบอกว่าตัวเองตายเพราะเป็นกะเทย คือประโยคนี้มันดูลอยๆ ขาดที่มาที่ไปยังไงไม่รู้ และมันก็เลยทำให้ฉากการร้องไห้ของดรัสพงศ์ในช่วงท้ายเรื่องมันดูลอยๆด้วย คือผมไม่รู้สึกเจ็บปวดอะไรไปกับตัวละครดรัสพงศ์หรือผีกะเทยเลย คือผมรู้สึกว่าความเจ็บปวดของตัวละครสองตัวนี้มันดูค่อนข้างไร้ที่มาน่ะครับ

 

แต่ชอบการถ่ายนิ่งๆในบางฉากนะครับ ทั้งฉากตัวละครเปลี่ยนชุดช่วงต้นเรื่อง, ฉากตัวละครไหว้แท่นบูชาบริทนีย์ช่วงต้นเรื่อง และฉากดรัสพงศ์ร้องไห้ คือผมชอบที่หนังถ่ายสามฉากนี้ด้วยการตั้งกล้องนิ่งๆน่ะครับ

 

สรุปว่าสิ่งที่ชอบที่สุดในหนังเรื่องนี้ก็คือการนำเสนอชีวิตบนเตียงของคู่เกย์ครับ แต่ผมว่าประเด็นการเมืองในหนังเรื่องนี้มันดูเป็นส่วนเกินสำหรับผม

 

แต่ผมชอบ “PRESENT PERFECT แค่นี้ก็ดีแล้ว” ในระดับ A+15 นะครับ เป็นหนังเกย์ที่โรแมนติกมากๆสำหรับผม :-) :-) :-)