ถ้าเข้าใจไม่ผิด หนังส่วนใหญ่ในยุคปัจจุบัน “กรอบภาพ”
จะไม่ค่อยเปลี่ยนมากนักในขณะที่หนังฉายไป เท่าที่เรานึกออกก็มีแค่เรื่อง NOW SHOWING (2008, Raya Martin),
MOMMY (2014, Xavier Dolan) กับ THE ASSASSIN (2015, Hou
Hsiao-hsien) ที่กรอบภาพในหนังจะยืดหดในบางช่วง
แต่กรอบภาพก็ยังคงเป็น “สี่เหลี่ยม” อยู่
เพียงแต่ว่าเป็นสี่เหลี่ยมที่มีสัดส่วนแตกต่างกันไปในแต่ละช่วงของหนัง
พอได้มาดูหนังยุคเก่า ก็เลยพบว่า ยุคนั้นผู้กำกับบางคนมันคงทดลองเรื่อง
“กรอบภาพ” กันอย่างสนุกสนาน เพราะในหนังของ Ernst Lubitsch อย่างเช่นเรื่อง
ANNA BOLEYN (1920, A+) นั้น กรอบภาพเปลี่ยนบ่อยมาก เดี๋ยวเป็นสี่เหลี่ยมที่เกือบจะจัตุรัส,
เดี๋ยวเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าแนวยาว, เดี๋ยวเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้าแนวตั้ง,
เดี๋ยวเป็นวงกลม, เดี๋ยวเป็นรูปหัวใจ ส่วนในรูปนี้เป็น “กรอบภาพแปดเหลี่ยม”
ในช็อตนึงใน ANNA BOLEYN
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมหนังยุคปัจจุบันถึงไม่เล่นสนุกกับกรอบภาพแบบหนังยุคเมื่อ
100 ปีก่อนอีก
No comments:
Post a Comment