A GOOD DECISION AND A BAD DECISION IN ONE DAY

 

รู้สึกว่าวันนี้ตัดสินใจทั้งถูกต้องและไม่ถูกต้องในวันเดียวกัน ก็เลยขอจดบันทึกความทรงจำไว้หน่อย

 

1.ตอนแรกเราต้องเลือกว่า จะไปดู “ฝนเลือด” BLOOD RAIN (2023, Achitaphon Piansukprasert, 73min, A+30) รอบสองที่ DOC CLUB ในรอบ 13.00 น.ดีหรือไม่ หรือว่าจะไปดู MERMAIDS DON’T CRY (2022, Franziska Pflaum, Austria) ในเทศกาลหนังอียูที่ HOUSE รอบ 12.00 น.ดี ซึ่งเราก็สองจิตสองใจ เพราะ MERMAIDS DON’T CRY น่าจะเป็นหนังที่เราอาจจะหาโอกาสดูอีกได้ยาก ส่วน BLOOD RAIN นั้นก็เป็นหนังที่เราเคยดูมาแล้วรอบนึง

 

แต่เราก็ตัดสินใจเลือกดู BLOOD RAIN ก็แล้วกัน เพราะรอบแรกที่เราดูนั้นเป็นการดูทางจอคอมพิวเตอร์ laptop แล้วเราก็ชอบหนังเรื่องนี้มาก ๆ และคิดว่าหนังมันน่าจะทรงพลังมากขึ้นเมื่อได้ดูในจอใหญ่

 

ซึ่งพอได้ดูในจอใหญ่ที่ DOC CLUB มันก็ทรงพลังมากขึ้นจริง ๆ นึกถึงประสบการณ์ตอนดู AGATHA AND THE LIMITLESS READINGS (1981, Marguerite Duras, France), WINDOWS (1999, Apichatpong Weerasethakul),  BIRTH OF THE SEANEMA (2004, Sasithorn Ariyavicha) และ RUHR (2009, James Benning) ในจอใหญ่ ซึ่งเป็นกลุ่มหนังที่มีความช้าเหมือนกัน และการได้ดูในจอใหญ่มันช่วยเสริมพลังด้าน “ภาพและเสียง” ของหนัง ให้มันช่วยสะกดจิตคนดูอย่างเราได้มากยิ่งขึ้น

 

และปรากฏว่า การเลือกของเราก็ได้รับการยืนยันว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกต้องที่สุดแล้ว เพราะ “มิตรสหายท่านหนึ่ง” ไปดู MERMAIDS DON’T CRY แล้วก็ส่งข้อความมาบอกว่า

 

“เสี่ยงเป็นตัวแทนหมู่บ้านไปดู Mermaid Don’t Cry ซะหน่อย กลายเป็นหนึ่งในประสบการณ์สุดแย่ไปเลย…  งงมากว่าอีพวกกเฬวรากพวกนี้มันโผล่มาจากหลุมไหนกัน”

 

ก็เลยคิดว่า เราตัดสินใจถูกต้องที่สุดแล้วล่ะที่เลือกมาดู BLOOD RAIN เพราะถ้าหากเราไปดู MERMAIDS DON’T CRY เราก็คงต้องตบตีกับคนดูในงานอย่างรุนแรง หรืออย่างน้อยเราก็ต้องอารมณ์เสียสุดขีดอย่างแน่นอน

 

2.แต่เราก็ตัดสินใจผิดพลาดในเวลาต่อมา เพราะเรากะว่าจะดูหนังที่ DOC CLUB ต่อรอบ 18.15 น. ซึ่งเป็นหนังไทยสองเรื่องที่เรายังไม่เคยดูมาก่อน เพราะฉะนั้นเราก็เลยต้องเลือกว่าเราจะทำอะไรดีระหว่างเวลา 14.30-18.15 น.

 

ซึ่งเราก็สามารถเลือกได้ว่า จะดูหนังที่ DOC CLUB ต่อไปดีหรือไม่ ซึ่งในช่วง 14.30-18.15 น.นั้น DOC CLUB + งาน WILDTYPE MIDDLECLASS จัดฉายหนังไทยที่เราชอบมาก ๆ 3 เรื่อง แต่เป็นหนังที่เราเคยดูมาแล้วทั้ง 3 เรื่อง

 

เราก็เลยตัดสินใจว่าจะไปตระเวนตาม gallery ต่าง ๆ เพื่อดูงาน video installation แทนแล้วกัน แล้วค่อยกลับมาดูหนังที่ DOC CLUB ตอน 18.15 น. เราก็เลยได้ไปดูงาน video installation ตาม gallery ต่าง ๆ ราว 8 ชิ้น ซึ่งมีบางชิ้นที่เราชอบสุดขีด ดีงามมาก ๆ ประทับจิตประทับใจ

 

แต่เราก็พบว่า การเดินทางไปตาม gallery ต่าง ๆ มันทำให้เราเหงื่อออกมากพอสมควรน่ะ เพราะเราเป็นคนที่เหงื่อออกง่ายมาก ๆ ถ้าหากเรากลับไปดูหนังที่ DOC CLUB เราก็กลัวว่าตัวเองจะตัวเหม็น เราก็เลยเข้าสามย่านมิตรทาวน์ ไปซื้อเสื้อยืดใหม่ที่ MUJI ในราคา 690 บาท กะว่าถ้าหากเปลี่ยนเสื้อยืดใหม่ มันน่าจะลดกลิ่นเหงื่อของเราลงได้

 

แต่พอเราเข้าห้องน้ำสามย่านมิตรทาวน์ เพื่อจะเปลี่ยนเสื้อยืด เราก็รู้สึกว่า ถึงเราจะใส่เสื้อยืดใหม่ มันก็มีเหงื่อเกาะตามแผ่นหลังของเราอยู่ดี ซึ่งเราก็ไม่รู้หรอกว่า ตัวเราเหม็นหรือไม่เหม็น คือเราไม่รู้สึกเหม็น แต่เรารู้ว่าเราเหงื่อออกเป็นระยะ ๆ ในช่วง 2-3 ชั่วโมงที่ผ่านมา และคนอื่น ๆ อาจจะรู้สึกเหม็นก็ได้ เราก็เลยนึกภาพออกเลยว่า ถ้าหากเรากลับไปดูหนังที่ DOC CLUB เราก็จะแอบกังวลใจอยู่ตลอดเวลาที่นั่งดูหนังว่า “ตัวกูเหม็นเหงื่อหรือเปล่านะ” ซึ่งมันจะทำให้เรา “ไม่มีสมาธิในการดูหนัง” เพราะเราจะมัวแต่กังวลใจกับเรื่องนี้ตลอดเวลา

 

เราก็เลยตัดสินใจกลับอพาร์ทเมนท์ดีกว่า เพราะคิดว่าการต้องนั่งดูหนังพร้อมกับกังวลใจกับเหงื่อของตัวเองตลอดเวลา มันไม่ทำให้เรามีความสุขอย่างแน่นอน 55555

 

สรุปได้ว่า ถ้าหากเราไม่ “โลภมาก” ถ้าหากเราตัดสินใจอยู่ DOC CLUB ไปเรื่อย ๆ ทั้งวัน เหตุการณ์แบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น เราก็คงได้ดูหนังที่ DOC CLUB รอบ 18.15 น.ไปแล้ว 55555 สรุปว่าดิฉันได้รับบทเรียนแล้วค่ะ ดิฉันโลภมากเอง จบ