THE ROMANTIC EXILES

Films I saw on Monday, January 30, 2017

1.THE ROMANTIC EXILES (2015, Jonás Trueba, Spain, A+30)

2.AMERICAN HONEY (2016, Andrea Arnold, A+30)

3.DIAMOND ISLAND (2016, Davy Chou, Cambodia, A+30)

4.THE CAT IN THE CLOSET (2016, Tseng Ying-ting, Taiwan, A+)

Films I saw in the 14th World Film Festival of Bangkok

(in preferential order)

1.MUSHROOM (2014, Oscar Ruiz Navia, Colombia, A+30)

2.RAILWAY SLEEPERS (2016, Sompot Chidgasornpongse, documentary, A+30)

3.THITHI (2015, Raam Reddy, India, A+30)

4.FIRE AT SEA (2016, Gianfranco Rosi, Italy, documentary, A+30)

5.SELF MADE (2014, Shira Geffen, Israel, A+30)

6.THE ROMANTIC EXILES (2015, Jonás Trueba, Spain, A+30)

7.THE HIGH PRESSURES (2014, Ángel Santos, Spain, A+30)

8.STAYING VERTICAL (2016, Alain Guiraudie, France, A+30)

9.SNAKESKIN (2014, Daniel Hui, Singapore, A+30)

10.FUNDAMENTALLY HAPPY (2015, Tan Bee Thiam, Lei Yuan Bin, Singapore, A+30)

11.THE WIND JOURNEYS (2009, Ciro Guerra, Colombia, A+30)

12.AMERICAN HONEY (2016, Andrea Arnold, A+30)

13.THE BLACK HEN (2015, Min Bahadur Bham, Nepal, A+30)

14.MARRIAGE ITALIAN STYLE (1964, Vittorio De Sica, Italy, A+30)

15.MY LIFE AS A ZUCCHINI (2016, Claude Barras, Switzerland, animation, A+30)

16.SWORN VIRGIN (2016, Laura Bispuri, Italy, A+30)

17.MRS. (2016, Adolfo Alix Jr., Philippines, A+30)

18.DIAMOND ISLAND (2016, Davy Chou, Cambodia, A+30)

19.500,000 YEARS (2016, Chai Siris, 15min, A+30)

20.THE CLAN (2015, Pablo Trapero, Argentina, A+30)

21.GABO: THE CREATION OF GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ (2015, Justin Webster, documentary, A+25)

22.AUTUMN WITHOUT BERLIN (2015, Lara Izagirre, Spain, A+25)

23.KEBAB AND HOROSCOPE (2014, Grzegorz Jaroszuk, Poland, A+20)

24.WASTELANDS (2016, Miriam Heard, Chile, A+15)

25.DEATH OF A FISHERMAN (2015, Gerardo Herrero, Spain, A+10)

26.RACING EXTINCTION (2015, Louie Psihoyos, documentary, A+)

27.THE CAT IN THE CLOSET (2016, Tseng Ying-ting, Taiwan, A+)

28.FIVE TO NINE (2015, A)

--China (Vincent Du, A+)

--Singapore (Tay Bee Pin, A)

--Japan (Daisuke Miyazaki, A+15)

--Thailand (Rasiguet Sookkarn, A)

29.THE SWEET PLACE (2016, Tsao Shih-han, Taiwan, A-)

THE HIGH PRESSURES

Films I saw on Sunday, January 29, 2017

1.THE HIGH PRESSURES (2014, Ángel Santos, Spain, A+30)

ร้องห่มร้องไห้อย่างรุนแรงกับฉากการเล่นหุ่นชักในหนังเรื่องนี้ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นหญิงสาวที่มีเมฆหมอกดำอยู่บนหัวในละครหุ่นชัก

รู้สึก identify ตัวเองกับพระเอกของหนังเรื่องนี้มากๆ นึกถึงตัวเองสมัยไปเที่ยว DJ Station

2.STAYING VERTICAL (2016, Alain Guiraudie, France, A+30)

3.MY LIFE AS A ZUCCHINI (2016, Claude Barras, Switzerland, animation, A+30)

4.RACING EXTINCTION (2015, Louie Psihoyos, documentary, A+)

Films I saw in the 14th World Film Festival of Bangkok

(in preferential order)

1.MUSHROOM (2014, Oscar Ruiz Navia, Colombia, A+30)

2.RAILWAY SLEEPERS (2016, Sompot Chidgasornpongse, documentary, A+30)

3.THITHI (2015, Raam Reddy, India, A+30)

4.FIRE AT SEA (2016, Gianfranco Rosi, Italy, documentary, A+30)

5.SELF MADE (2014, Shira Geffen, Israel, A+30)

6.THE HIGH PRESSURES (2014, Ángel Santos, Spain, A+30)

7.STAYING VERTICAL (2016, Alain Guiraudie, France, A+30)

8.SNAKESKIN (2014, Daniel Hui, Singapore, A+30)

9.FUNDAMENTALLY HAPPY (2015, Tan Bee Thiam, Lei Yuan Bin, Singapore, A+30)

10.THE WIND JOURNEYS (2009, Ciro Guerra, Colombia, A+30)

11.THE BLACK HEN (2015, Min Bahadur Bham, Nepal, A+30)

12.MARRIAGE ITALIAN STYLE (1964, Vittorio De Sica, Italy, A+30)

13.MY LIFE AS A ZUCCHINI (2016, Claude Barras, Switzerland, animation, A+30)

14.SWORN VIRGIN (2016, Laura Bispuri, Italy, A+30)

15.MRS. (2016, Adolfo Alix Jr., Philippines, A+30)

16.500,000 YEARS (2016, Chai Siris, 15min, A+30)

17.THE CLAN (2015, Pablo Trapero, Argentina, A+30)

18.GABO: THE CREATION OF GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ (2015, Justin Webster, documentary, A+25)

19.AUTUMN WITHOUT BERLIN (2015, Lara Izagirre, Spain, A+25)

20.KEBAB AND HOROSCOPE (2014, Grzegorz Jaroszuk, Poland, A+20)

21.WASTELANDS (2016, Miriam Heard, Chile, A+15)

22.DEATH OF A FISHERMAN (2015, Gerardo Herrero, Spain, A+10)

23.RACING EXTINCTION (2015, Louie Psihoyos, documentary, A+)

24.FIVE TO NINE (2015, A)

--China (Vincent Du, A+)

--Singapore (Tay Bee Pin, A)

--Japan (Daisuke Miyazaki, A+15)

--Thailand (Rasiguet Sookkarn, A)

25.THE SWEET PLACE (2016, Tsao Shih-han, Taiwan, A-)

FUNDAMENTALLY HAPPY

Films I saw on Saturday, January 28, 2017

1.FUNDAMENTALLY HAPPY (2015, Tan Bee Thiam, Lei Yuan Bin, Singapore, A+30)

2.THE WIND JOURNEYS (2009, Ciro Guerra, Colombia, A+30)

3.THE CLAN (2015, Pablo Trapero, Argentina, A+30)

4.WASTELANDS (2016, Miriam Heard, Chile, A+15)

Films I saw in the 14th World Film Festival of Bangkok

(in preferential order)

1.MUSHROOM (2014, Oscar Ruiz Navia, Colombia, A+30)

2.RAILWAY SLEEPERS (2016, Sompot Chidgasornpongse, documentary, A+30)

3.THITHI (2015, Raam Reddy, India, A+30)

4.FIRE AT SEA (2016, Gianfranco Rosi, Italy, documentary, A+30)

5.SELF MADE (2014, Shira Geffen, Israel, A+30)

6.SNAKESKIN (2014, Daniel Hui, Singapore, A+30)

7.FUNDAMENTALLY HAPPY (2015, Tan Bee Thiam, Lei Yuan Bin, Singapore, A+30)

8.THE WIND JOURNEYS (2009, Ciro Guerra, Colombia, A+30)

9.THE BLACK HEN (2015, Min Bahadur Bham, Nepal, A+30)

10.MARRIAGE ITALIAN STYLE (1964, Vittorio De Sica, Italy, A+30)

11.SWORN VIRGIN (2016, Laura Bispuri, Italy, A+30)

12.MRS. (2016, Adolfo Alix Jr., Philippines, A+30)

13.500,000 YEARS (2016, Chai Siris, 15min, A+30)

14.THE CLAN (2015, Pablo Trapero, Argentina, A+30)

15.GABO: THE CREATION OF GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ (2015, Justin Webster, documentary, A+25)

16.AUTUMN WITHOUT BERLIN (2015, Lara Izagirre, Spain, A+25)

17.KEBAB AND HOROSCOPE (2014, Grzegorz Jaroszuk, Poland, A+20)

18.WASTELANDS (2016, Miriam Heard, Chile, A+15)

19.DEATH OF A FISHERMAN (2015, Gerardo Herrero, Spain, A+10)

20.FIVE TO NINE (2015, A)

--China (Vincent Du, A+)

--Singapore (Tay Bee Pin, A)

--Japan (Daisuke Miyazaki, A+15)

--Thailand (Rasiguet Sookkarn, A)

21.THE SWEET PLACE (2016, Tsao Shih-han, Taiwan, A-)

SNAKESKIN

Films I saw on Friday, January 27, 2017

1.SNAKESKIN (2014, Daniel Hui, Singapore, A+30)

2.SWORN VIRGIN (2016, Laura Bispuri, Italy, A+30)

3.500,000 YEARS (2016, Chai Siris, 15min, A+30)

4.AUTUMN WITHOUT BERLIN (2015, Lara Izagirre, Spain, A+25)

5.DEATH OF A FISHERMAN (2015, Gerardo Herrero, Spain, A+10)

Films I saw in the 14th World Film Festival of Bangkok

(in preferential order)

1.MUSHROOM (2014, Oscar Ruiz Navia, Colombia, A+30)

2.RAILWAY SLEEPERS (2016, Sompot Chidgasornpongse, documentary, A+30)

3.THITHI (2015, Raam Reddy, India, A+30)

4.FIRE AT SEA (2016, Gianfranco Rosi, Italy, documentary, A+30)

5.SELF MADE (2014, Shira Geffen, Israel, A+30)

6.SNAKESKIN (2014, Daniel Hui, Singapore, A+30)

7.THE BLACK HEN (2015, Min Bahadur Bham, Nepal, A+30)

8.MARRIAGE ITALIAN STYLE (1964, Vittorio De Sica, Italy, A+30)

9.SWORN VIRGIN (2016, Laura Bispuri, Italy, A+30)

10.MRS. (2016, Adolfo Alix Jr., Philippines, A+30)

11.500,000 YEARS (2016, Chai Siris, 15min, A+30)

12.GABO: THE CREATION OF GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ (2015, Justin Webster, documentary, A+25)

13.AUTUMN WITHOUT BERLIN (2015, Lara Izagirre, Spain, A+25)

14.KEBAB AND HOROSCOPE (2014, Grzegorz Jaroszuk, Poland, A+20)

15.DEATH OF A FISHERMAN (2015, Gerardo Herrero, Spain, A+10)

16.FIVE TO NINE (2015, A)

--China (Vincent Du, A+)

--Singapore (Tay Bee Pin, A)

--Japan (Daisuke Miyazaki, A+15)

--Thailand (Rasiguet Sookkarn, A)

17.THE SWEET PLACE (2016, Tsao Shih-han, Taiwan, A-)

SELF-MADE

Films I saw on Thursday, January 26, 2017

1.SELF MADE (2014, Shira Geffen, Israel, A+30)

2.MRS. (2016, Adolfo Alix Jr., Philippines, A+30)

3.KEBAB AND HOROSCOPE (2014, Grzegorz Jaroszuk, Poland, A+20)

4.FIVE TO NINE (2015, A)

--China (Vincent Du, A+)

--Singapore (Tay Bee Pin, A)

--Japan (Daisuke Miyazaki, A+15)

--Thailand (Rasiguet Sookkarn, A)

Films I saw in the 14th World Film Festival of Bangkok

(in preferential order)

1.MUSHROOM (2014, Oscar Ruiz Navia, Colombia, A+30)

2.RAILWAY SLEEPERS (2016, Sompot Chidgasornpongse, documentary, A+30)

3.THITHI (2015, Raam Reddy, India, A+30)

4.FIRE AT SEA (2016, Gianfranco Rosi, Italy, documentary, A+30)

5.SELF MADE (2014, Shira Geffen, Israel, A+30)

6.THE BLACK HEN (2015, Min Bahadur Bham, Nepal, A+30)

7.MARRIAGE ITALIAN STYLE (1964, Vittorio De Sica, Italy, A+30)

8.MRS. (2016, Adolfo Alix Jr., Philippines, A+30)

9.GABO: THE CREATION OF GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ (2015, Justin Webster, documentary, A+25)

10.KEBAB AND HOROSCOPE (2014, Grzegorz Jaroszuk, Poland, A+20)

11.FIVE TO NINE (2015, A)

--China (Vincent Du, A+)

--Singapore (Tay Bee Pin, A)

--Japan (Daisuke Miyazaki, A+15)

--Thailand (Rasiguet Sookkarn, A)

12.THE SWEET PLACE (2016, Tsao Shih-han, Taiwan, A-)

MUSHROOM

Films I saw on Wednesday, January 25, 2017

1.MUSHROOM (2014, Oscar Ruiz Navia, Colombia, A+30)

มีสิทธิติดอันดับหนึ่งประจำปี

2.RAILWAY SLEEPERS (2016, Sompot Chidgasornpongse, documentary, A+30)

3.MARRIAGE ITALIAN STYLE (1964, Vittorio De Sica, Italy, A+30)

4.GABO: THE CREATION OF GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ (2015, Justin Webster, documentary, A+25)

Films I saw in the 14th World Film Festival of Bangkok

(in preferential order)

1.MUSHROOM (2014, Oscar Ruiz Navia, Colombia, A+30)

2.RAILWAY SLEEPERS (2016, Sompot Chidgasornpongse, documentary, A+30)

3.THITHI (2015, Raam Reddy, India, A+30)

4.FIRE AT SEA (2016, Gianfranco Rosi, Italy, documentary, A+30)

5.THE BLACK HEN (2015, Min Bahadur Bham, Nepal, A+30)

6.MARRIAGE ITALIAN STYLE (1964, Vittorio De Sica, Italy, A+30)

7.GABO: THE CREATION OF GABRIEL GARCÍA MÁRQUEZ (2015, Justin Webster, documentary, A+25)

8.THE SWEET PLACE (2016, Tsao Shih-han, Taiwan, A-)

THITHI

Films I saw on Tuesday, January 24, 2017

1.THITHI (2015, Raam Reddy, India, A+30)

2.FIRE AT SEA (2016, Gianfranco Rosi, Italy, documentary, A+30)

3.THE BLACK HEN (2015, Min Bahadur Bham, Nepal, A+30)

4.ASURA: THE CITY OF MADNESS (2016, Kim Sung-su, South Korea, A+15) (outside the film festival)

5.THE SWEET PLACE (2016, Tsao Shih-han, Taiwan, A-)

THE ATTIC (2017, Chanaphon Rinla, B+ )

THE ATTIC (2017, Chanaphon Rinla, B+ )

ถ้าเทียบกับหนังไทยเรื่องอื่นๆที่เข้าฉายเฉพาะที่ “เมเจอร์ สำโรง” ในช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมา THE ATTIC ก็ถือว่า “ดีกว่ามาตรฐาน” นะ เพราะมันเป็นหนังที่การถ่ายทำดูมีความตั้งใจจริงจังพอสมควรในระดับนึงน่ะ แต่เราก็ไม่ได้ชอบมากนัก เพราะเราว่าพล็อตหนังขาดความคิดสร้างสรรค์อย่างมากๆ คือพล็อตหนังดูแล้วแทบไม่มีอะไรใหม่เลย และพอพล็อตหนังมันน่าเบื่ออย่างนี้ ถึงแม้การถ่ายทำมันจะไม่ชุ่ย หนังมันก็ออกมาไม่น่าประทับใจอยู่ดี

สิ่งที่เราชอบที่สุดในหนังเรื่องนี้ ก็คือว่า เราว่าหนังมัน “ตอบสนองตัณหาของผู้ชายฝรั่ง” มากกว่า “ตอบสนองตัณหาของผู้ชายชนชั้นกลางไทย” น่ะ หนังมันก็เลยออกมาแตกต่างจากหนังไทยเมนสตรีมเรื่องอื่นๆ เพราะผู้หญิงในหนังเรื่องนี้ เป็น

”ผู้หญิงผิวคล้ำที่เน้นความเซ็กซี่ กล้ามีเซ็กส์ และมีความสุขกับเซ็กส์” ในขณะที่หนังไทยเมนสตรีมหลายเรื่องชอบสร้างภาพนางเอกเป็น “ผู้หญิงผิวขาว ไม่ค่อยกล้ามีเซ็กส์” เราก็เลยชอบที่ THE ATTIC ฉีกตัวเองออกมาผ่านทางภาพลักษณ์ของผู้หญิงในเรื่อง และแน่นอนว่าเรา identify ตัวเองกับนางเอกที่ “ผิวคล้ำ กล้ามีเซ็กส์ และมีความสุขกับเซ็กส์” แบบในหนังเรื่องนี้ มากกว่านางเอกในหนังไทยหลายๆเรื่องในยุคปัจจุบัน

LIVE BY NIGHT (2016, Ben Affleck, A+30)

LIVE BY NIGHT (2016, Ben Affleck, A+30)

1.รู้สึกว่ามันเป็น “ชีวิตมนุษย์” ดี 555 คือตอนแรกนึกว่ามันจะเป็นหนังฟิล์มนัวร์ หนังแก๊งสเตอร์ แต่ไปๆมาๆรู้สึกว่าชีวิตตัวละครมันไปเรื่อยๆ ของมันเองดี และไม่รู้ว่าเป็นเพราะ Ben Affleck กำกับดีหรือกำกับไม่ดี คือดูๆไปแล้วเราแทบเชื่อว่ามันสร้างจากเรื่องจริง มากกว่ามันจะสร้างจากนิยายน่ะ

มันเหมือนกับว่าในหนังที่ผู้กำกับมีฝีมือจัดจ้าน อย่าง Francis Ford Coppola, Martin Scorsese, Michael Man, Paul Thomas Anderson, James Gray เวลาดูหนังของผู้กำกับกลุ่มนี้ บางทีเราเพ่งความสนใจไปที่เทคนิคทางภาพยนตร์น่ะ ดูการตัดต่อ, การเคลื่อนกล้อง, การออกแบบซีน และถึงแม้ว่าหนังบางเรื่องของผู้กำกับกลุ่มนี้สร้างจากเรื่องจริง แต่เวลาดูหนังเราจะรู้สึกถึงความเป็นภาพยนตร์ของมันอยู่ตลอดเวลา คือเราดู “วิธีการถ่ายทอดเรื่องราวออกมาเป็นภาพยนตร์” มากกว่าที่จะดู “ชีวิตมนุษย์” ในหนังบางเรื่องของผู้กำกับกลุ่มนี้น่ะ

แต่ใน LIVE BY NIGHT มันเหมือนกับว่า Ben Affleck ไม่มีอะไรเด้งเข้าตาเราในเรื่องสไตล์การกำกับเลย เหมือนกับว่าเขาเล่าเรื่องไปเรื่อยๆอย่างตรงไปตรงมา ไม่มีเทคนิคแพรวพราวน่าจดจำอะไรทั้งสิ้นในทาง cinematic แต่ปรากฏว่าการทำเช่นนี้ทำให้เรามองข้ามเทคนิคทางภาพยนตร์ และรู้สึกผูกพันกับตัวละครมากขึ้นในฐานะมนุษย์ 555

ก็เลยไม่รู้ว่า Ben Affleck กำกับดีหรือไม่ดี บางทีเขาอาจจะกำกับไม่ดีก็ได้ แต่ “การขาดสไตล์จัดจ้าน” ในหนังเรื่องนี้กลับทำให้เราชอบหนังอย่างรุนแรงมาก ในขณะที่ “การขาดสไตล์จัดจ้าน” ใน KING COBRA (2016, Justin Kelly) กลับทำให้เรารู้สึกว่าหนังบกพร่อง

จริงๆแล้ว Ben Affleck ก็ไม่ใช่ผู้กำกับที่มีเทคนิคแพรวพราวในสายตาของเราอยู่แล้วนะ เพราะ GONE BABY GONE (2007, Ben Affleck) เราก็ชอบมากที่ attitude ของหนัง ไม่ได้ชอบที่ฝีมือการกำกับ ส่วน ARGO (2012, Ben Affleck) เราก็ชอบเพราะหนังมันดูสนุกมากสำหรับเรา ส่วน LIVE BY NIGHT นั้น เราไม่ได้ชอบที่ attitude หรือความสนุก แต่ชอบเพราะมันรู้สึกว่าชีวิตของตัวละครมันไปเรื่อยๆดี

2.ความรู้สึกที่ว่าชีวิตของตัวละครมันไปเรื่อยๆ เป็นเพราะว่า scope ของชีวิตตัวละครมันค่อนข้างกว้างกว่าหนังฟิล์มนัวร์ทั่วไปด้วยแหละ คือถ้าหากเป็นหนังฟิล์มนัวร์ทั่วไป หนังอาจจะเล่าแค่องก์แรกของเรื่องนี้ ที่เป็นเรื่องพระเอกแอบเป็นชู้กับเมียเจ้าพ่อ (ลองนึกถึง RUINED HEART: ANOTHER LOVE STORY BETWEEN A CRIMINAL & A WHORE ของ Khavn de la Cruz) หรือถ้าหากเป็นหนังแอคชั่นทั่วไป หนังอาจจะเจาะแค่องก์สุดท้ายของเรื่องนี้ ที่เป็นการยิงถล่มกันอย่างรุนแรง (ลองนึกถึง SMOKIN’ ACES ของ Joe Carnahan)

แต่เรารู้สึกชอบที่หนังเรื่องนี้มันครอบคลุมชีวิตตัวละครนานหลายปี และตัวละครเจออุปสรรคที่เราคาดไม่ถึงมาก่อน นั่นก็คือพวก Klu Klux Klan และนักเทศน์หญิง คือปกติในหนังแก๊งสเตอร์ เราจะเจอแค่ความขัดแย้งระหว่างแก๊งมาเฟียด้วยกัน และแก๊งมาเฟียกับตำรวจ แต่ในหนังเรื่องนี้เราเจอกับพวก Klu Klux Klan, ความเชื่อเรื่องศาสนา, ความขัดแย้งระหว่างชาวไอริชกับชาวอิตาลี, ความขัดแย้งระหว่างคาทอลิกกับโปรเตสแตนต์ และความรักข้ามสีผิวด้วย เราก็เลยรู้สึกชอบมากที่หนังแก๊งสเตอร์เรื่องนี้มันดูครอบคลุมอะไรมากกว่าหนังแก๊งสเตอร์เรื่องอื่นๆที่เราเคยดูมา

3.ชอบตัวละครนำหญิงทั้งสามตัวอย่างรุนแรงมากๆ ชอบทั้ง Loretta Figgis (Elle Fanning) ที่มีความเชื่อทางศาสนาอย่างแรงกล้าในแบบของตัวเอง, Graciela (Zoe Saldana) ที่มีความรักข้ามสีผิว และที่ชอบที่สุดคือ Emma Gould (Sienna Miller) ที่เป็นหนึ่งในตัวละครสุดโปรดของเราไปเลย คือตอนแรกเธอดูเหมือน femme fatale ทั่วไป แต่ฉากที่เธอระบายความรู้สึกที่ว่า เธอถูกคนอื่นๆดูหมิ่นเหยียดหยามมาตลอดชีวิต นี่เป็นฉากที่ทำให้ตัวละครตัวนี้ได้ใจเราไปเลย และฉากท้ายๆของเธอก็ทำให้เรารู้สึกว่า “นี่แหละชีวิตมนุษย์” มากๆ

THE BYE BYE MAN (2017, Stacy Title, A+25)

1.ฉากเปิดสุดตีนมาก ชอบฉากเปิดมากๆ แต่พอหลังฉากเปิด มันก็เริ่มกลายเป็นหนังสยองขวัญวัยรุ่นธรรมดา

2.ชอบการที่ฆาตกรแต่ละคนในหนังเรื่องนี้ ต่างก็หลงนึกว่า ตัวเองกำลังทำดี หรือตัวเองกำลังช่วยกอบกู้โลกอยู่

3.ชอบแคสติ้งหนังเรื่องนี้ที่เหมือนเอาใจผู้ชมสามวัย 555 คือเอาใจวัยรุ่นด้วยนักแสดงวัยรุ่น, เอาใจผู้ชมวัยสามสิบด้วย Carry-Ann Moss และเอาใจผู้ชมวัย 40 กว่าปีขึ้นไปด้วย Faye Dunaway

SCHOOL TALES (2017, Pass Patthanakumjon, A+30)

SCHOOL TALES (2017, Pass Patthanakumjon, A+30)

เรื่องผีมีอยู่ว่า

SPOILERS ALERT

--

--

--

--

--

1.จุดแรกที่ชอบมากๆเลยก็คือหนังแทบไม่มีอารมณ์ตลกเลย หนังเรื่องนี้ก็เลยเข้าทางเรามากๆ เพราะโดยปกติแล้วเรามักจะไม่รู้สึกตลกกับมุกตลกในหนังไทยหลายๆเรื่องน่ะ หรือมักจะรู้สึกว่าโทนตลกในหนังไทย+หนังเอเชียหลายๆเรื่องมันไม่ถูกปากถูกลิ้น หรือไม่ตรงกับรสนิยมส่วนตัวของเราสักเท่าไหร่ โดยเฉพาะโทนตลกใน “มหาลัยเที่ยงคืน” (2016, A+15) และโรงเรียนผี (2016, Manusnun Pongsuwan, B+ ) เราก็เลยชอบมากๆที่ SCHOOL TALES เหมือนเข้าโทนซีเรียสตั้งแต่ช่วงแรกๆของหนังเลย และหนังก็ไม่พยายามแทรกอารมณ์ตลกเข้ามาในเรื่องเลยด้วย

2.เหมือนเราชอบการทวีความซีเรียสในช่วงแรกๆของหนังมากน่ะ คือหนังมันเริ่มซีเรียสตั้งแต่การเล่าเรื่องผี 3 เรื่องติดกันแล้ว แล้วหนังก็แสดงให้เห็นเลยว่า เมย์กับครีมมีเรื่องผิดใจกันอย่างรุนแรง และท็อปกับเน็ตก็มีเรื่องผิดใจกันอย่างรุนแรง เพราะฉะนั้นในช่วงแรกๆของหนัง เราก็เลยเผชิญกับความเครียดทั้งจากผี และความเครียดที่เกิดจากความเกลียดชังกันในจิตใจของตัวละครแต่ละตัวด้วย และเราชอบอะไรแบบนี้มากๆ คือเราต้องกลัวทั้งผี และกลัวทั้งคนไปด้วยในขณะเดียวกัน เพราะเราคาดเดาไม่ได้ว่า ตัวละครตัวไหนจะแอบวางแผนฆ่าเพื่อนคนไหนอะไรยังไงด้วย

3.มันเหมือนกับว่า ตั้งแต่ช่วงแรกของหนัง เราก็เห็นแล้วล่ะว่า หนังเรื่องนี้เข้าทางเรามากกว่าหนังผีไทยหลายๆเรื่อง เพราะมันคิดตัวละครมาดีมากๆน่ะ คือเรารู้สึกเลยว่า ตัวละครแต่ละตัวมันมีชีวิตของมันมาก่อนหนังเริ่มเรื่อง และมันดูเป็นธรรมชาติ ดูเป็นมนุษย์มากกว่าตัวละครเด็กวัยรุ่นในหนังผีไทยหรือหนังโรแมนติกไทยหลายๆเรื่องอีก

คือเรารู้สึกว่า ในหนังผีไทยหลายๆเรื่อง ตัวละครเหมือนกับเป็น “ตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้เจอผี พร้อมกับตอบสนองความต้องการของผู้ชมแต่ละกลุ่ม” แต่ในหนังเรื่องนี้ ตัวละครเหมือนกับเป็น “เด็กวัยรุ่นที่มีชีวิตของตัวเอง แต่อยู่ๆก็ต้องมาเจอผีในช่วงหนึ่งของชีวิต” เราก็เลยชอบการออกแบบตัวละครในหนังเรื่องนี้มากๆ

4.ชอบที่หนังมันเหมือนตั้ง “เกม” ขึ้นมาใหม่ พร้อมกับวางกฎกติกาในการเล่นเกมนั้นๆน่ะ และเราชอบหนังที่มีลักษณะเหมือนการเล่นเกมแบบนี้

5.ตัวประเด็นของมันก็น่าสนใจมากๆ ที่โยงผีเข้ากับ “ความเชื่อ” หรือ “อานุภาพของความเชื่อและเรื่องเล่า”

สิ่งที่หนังเรื่องนี้อาจจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ทำให้เรานึกถึงก็คือความจริงที่ว่า ในโลกทุกวันนี้ คนเราก็ฆ่ากันมากมายเพราะ “ความเชื่อ” ที่จริงๆแล้วอาจจะไม่ได้เป็นความจริงเลยแม้แต่นิดเดียว เหมือนคนเราถูกบอกให้เชื่อในสิ่งนึง แล้วก็เลือกที่จะเชื่อตามที่คนอื่นๆบอกมา แล้วก็ออกไปฆ่าคน, ทำร้ายคน หรือกดขี่คนอื่นๆเพราะความเชื่อนั้นๆ ทั้งที่จริงๆแล้วสิ่งที่คุณเชื่ออาจจะไม่ได้เป็นความจริงเลยแม้แต่น้อย

6.ชอบประโยคช่วงท้ายที่โอมพูดมากๆ ที่บอกว่า “เราจะไม่ลืมสิ่งที่คนอื่นๆทำกับภาวดี และจะไม่ลืมสิ่งที่ภาวดีทำกับปัน” เราว่ามันจริงดี

คือถ้าหากเป็นในหนังทั่วๆไปที่พยายามจบแบบอารมณ์สมานฉันท์ ทุกคน happy ให้อภัยกัน โอมจะไม่พูดว่า “จะไม่ลืมสิ่งที่ภาวดีทำกับปัน” น่ะ และเราว่าอารมณ์แบบนี้มันไม่ใช่เรา มันเป็นการเกลื่อนๆความจริงเพื่อความ fake ทางอารมณ์ในภาพยนตร์ในหนังทั่วๆไปน่ะ แต่โชคดีที่หนังเรื่องนี้ไม่ตกหลุมพรางนี้ เราก็เลยชอบมากๆ

7.ตั้ว เสฏฐวุฒิ อนุสิทธิ์ เล่นดีมากๆ

8.ฉากจับมือกันในห้องวิทย์ จริงๆแล้วเราไม่อินหรือไม่ identify ตัวเองกับตัวละครในฉากนี้เลยน่ะ แต่ทำไมดูแล้วนึกถึงอดีตของตัวเองตอนแอบชอบรุ่นพี่หนุ่มหล่อคนนึงในโรงเรียนมัธยมก็ไม่รู้ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉากนี้ถึง bring back memories ของเราได้อย่างรุนแรงมากๆ ทั้งๆที่เนื้อหาของฉากมันไม่ได้ใกล้เคียงกับอดีตของเราแต่อย่างใด แต่บางทีอาจจะเป็นที่ “อารมณ์ความรู้สึก” ของฉากก็ได้ ที่มันทำให้เรานึกถึงอดีตขึ้นมา

ประหลาดดีที่เราเคยดูหนังโรแมนติกของไทยมาเป็นร้อยๆเรื่อง แต่มันไม่สามารถ bring back romantic memories ของเราได้เลย แต่การดูหนังผีเรื่องนี้ กลับสามารถ bring back romantic memories ของเราได้

9.ถึงเราจะชอบหนังในระดับ A+30 แต่จริงๆแล้วก็มีจุดที่ “ไม่เข้าทางเรา” หลายจุดนะ อย่างเช่น เรารู้สึกว่าผีแต่ละตัวถูกปราบง่ายเกินไปจนไม่ “สนุกสุดขีด” น่ะ

คือ concept หนังมันดีมากแล้ว แต่การปราบผีแต่ละตัวมันดูง่ายๆเกินไปยังไงไม่รู้ โดยเฉพาะถ้าหากเทียบกับหนังอย่าง BEFORE I WAKE (2016, Mike Flanagan) คือที่เรานึกถึง BEFORE I WAKE ขึ้นมาเป็นเพราะว่า การปราบผีใน BEFORE I WAKE ก็ต้องอาศัย “การสืบหาความจริงที่ต้นตอของปัญหา” เหมือนกัน แต่ BEFORE I WAKE เหมือนยังมีภาวะที่ตัวละครเผชิญความยากลำบากในระดับหืดขึ้นคอก่อนจะคลี่คลายปัญหาได้ และตัวละครสำคัญบางตัวก็ถูกฆ่าตายด้วย แต่ใน SCHOOL TALES นั้น มันยังไม่เกิดภาวะ “หืดขึ้นคอ” ในระดับที่รุนแรงจริงๆน่ะ และตัวละครก็รอดชีวิตกันเกือบหมด คือถ้าหากหนังจบลงด้วยการที่ตัวละครรอดชีวิตแค่คนเดียว แทนที่จะจบลงด้วยการที่ตัวละครตายแค่คนเดียว บางทีหนังอาจจะสนุกหรือเข้าทางเรามากกว่านี้ก็ได้

10.อีกจุดที่เราว่าน่าเสียดาย ก็คือว่า จริงๆแล้วเนื้อเรื่องของผีแต่ละตัว มันมี “ความเจ็บปวด” อย่างรุนแรงมากๆอยู่ในนั้นน่ะ แต่พอมันเป็นหนังผี หนังก็เลยไม่สามารถสะท้อนความเจ็บปวดของตัวละครยักษ์, ภาวดี และบรรณารักษ์ออกมาได้ ทั้งๆที่จริงๆแล้วตัวละคร 3 ตัวนี้มีชีวิตที่เจ็บปวดสุดขีดมากๆ โดยเฉพาะตัวบรรณารักษ์นี่นึกถึงสปัน เสลาคุณเลย

แต่เราไม่ตำหนิผู้กำกับในจุดนี้นะ เราว่ามันเป็นเรื่องเงื่อนไขทางการตลาดน่ะ คือพอมันเป็นหนัง mainstream ของไทยที่ทำขึ้นเพื่อดึงดูดผู้ชมในวงกว้าง หนังก็เลยไม่สามารถสะท้อนศักยภาพที่แท้จริงของตัวผู้กำกับหรือผู้เขียนบทได้อย่างเต็มที่น่ะ

แต่จริงๆแล้วเนื้อหาของหนังเรื่องนี้มันสามารถนำไปพัฒนาเป็นหนังที่อาร์ตกว่านี้ได้สบายๆเลย คือสมมุติหนังไปเน้นที่ความเจ็บปวดของภาวดี, บรรณารักษ์ และยักษ์ เราก็อาจจะได้หนัง drama ที่รุนแรงมากๆก็ได้

11.อีกจุดที่เราสงสัยก็คือว่า บางทีการที่หนังเรื่องนี้ไปไม่สุดในความเห็นของเรา อาจจะเป็นเพราะว่า มันเชื่อในวิทยาศาสตร์มากเกินไปหรือเปล่า 555 คือหนังเรื่องนี้ตั้งกรอบกฎเกณฑ์กติกาเกี่ยวกับผีขึ้นมาใหม่ และพยายามแก้ไขปัญหาผีแต่ละตัวอย่างเป็นเหตุเป็นผลมากพอสมควรน่ะ มันดูเหมือนมีการใช้หลักเหตุผลแบบวิทยาศาสตร์เข้ามาคลี่คลายปัญหาในหนังเรื่องนี้มากกว่าหนังผีโดยทั่วๆไป ซึ่งในแง่นึงมันก็เป็นสิ่งที่ดีมาก

แต่ในอีกแง่นึง เราก็เชื่อว่ามนุษย์มัน “น่าสนใจ” และ “น่ากลัว” เพราะมนุษย์บางคนมันทำในสิ่งที่ไม่มีเหตุผล หรือ “ไม่มีทางเข้าใจได้” หรือ “อธิบายไม่ได้” น่ะ และพอหนังเรื่องนี้ใช้หลักเหตุผลเข้ามาแก้ปัญหาได้หมด หนังมันก็เลยไม่น่ากลัวแบบรุนแรงสำหรับเรา ในขณะที่หนังบางเรื่องมันเหมือนแตะ “ความไร้เหตุผลของมนุษย์และจักรวาล” หรือ “อำนาจมืดที่อยู่นอกเหนือคำอธิบายใดๆ” น่ะ และหนังกลุ่มหลังนี้มันก็เลยน่ากลัวอย่างรุนแรง เพราะมันแตะ “สิ่งที่อธิบายไม่ได้” ในขณะที่ SCHOOL TALES มันทำให้ “ผีเป็นสิ่งที่อธิบายได้”

12.ขอจบด้วยจุดที่เราชอบมากๆอีกจุดนึงในหนังก็แล้วกัน นั่นก็คือจุดที่ว่า ปัญหาหลายอย่างแก้ได้ด้วยการบอกความจริงและการสารภาพผิดน่ะ ทั้งปัญหาขัดแย้งระหว่างเมย์กับครีม ที่แก้ไขได้ด้วยการขอโทษ และปัญหาระหว่างโอมกับบรรณารักษ์ ที่แก้ไขได้ด้วยการสารภาพผิด

เพราะเราก็เชื่อเหมือนกันว่า ถ้าหากเราสารภาพผิดหรือพูดความจริงออกไป มันจะเป็นวิธีการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดน่ะ เราก็เลยชอบที่หนังเรื่องนี้นำวิธีนี้มาใช้แก้ปัญหาให้กับตัวละครบางตัวในเรื่อง