THE AGE OF SHADOWS (2016, Kim Jee-woon, South Korea, A+30)

THE AGE OF SHADOWS (2016, Kim Jee-woon, South Korea, A+30)

1.เหมือนสิ่งที่เราไม่ได้รับจาก RAILROAD TIGERS (2016, Ding Sheng, A+15) ได้รับการเติมเต็มจากหนังเรื่องนี้ คือหนังทั้งสองเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับการต่อต้านญี่ปุ่นเมื่อราว 80-100 ปีก่อนเหมือนกัน และเน้น “รถไฟ” เหมือนกัน แต่ RAILROAD TIGERS เป็น action comedy ในขณะที่ THE AGE OF SHADOWS เป็น serious drama และเราก็พบว่า THE AGE OF SHADOWS เข้าทางเรามากกว่าเยอะเลย เพราะใน RAILROAD TIGERS นั้น พอมันเป็นหนังตลก เราก็เลยไม่ค่อยแคร์ “ความเจ็บปวด” ของตัวละครน่ะ คือตัวละครใน RAILROAD TIGERS มันจะเจอความเจ็บปวดทางร่างกายยังไง เราก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดไปกับมัน เพราะความเป็นหนังตลกมันทำให้ความเจ็บปวดทางร่างกายของตัวละครมัน “ไม่จริง” สำหรับเรา แต่พอเป็นหนังแนวจริงจังปุ๊บ พอตัวละครถูกทรมานทางร่างกาย เราก็จะจินตนาการความเจ็บปวดทางร่างกายตามตัวละครไปด้วย และเราก็จะรู้สึกแคร์อารมณ์ความรู้สึกของตัวละครมากขึ้น มองตัวละครเป็นมนุษย์มากขึ้นตามไปด้วย (อันนี้ไม่ได้บอกว่า RAILROAD TIGERS ไม่ดี หรือ “หนังตลก” ไม่ดีนะ เราแค่จะบอกว่าทำไมหนังตลกถึงไม่ค่อยเข้าทางรสนิยมของเราเท่านั้นเอง)

2.ชอบ THE AGE OF SHADOWS มาก ดูแล้วรู้สึกว่ามันสามารถเทียบชั้นกับหนังสายลับอย่าง THE ARMY OF SHADOWS (1969, Jean-Pierre Melville), LUST, CAUTION (2007, Ang Lee) และ THE SILENT WAR (2012, Alan Mak + Felix Chong) ได้เลย

3.ถ้าเข้าใจไม่ผิด หนังที่มีเนื้อเรื่องคาบเกี่ยวกับหนังเรื่อง THE AGE OF SHADOWS ก็คือ MY WAY (2011, Kang Je-gyu) ที่เล่าถึงสภาพสังคมเกาหลีในยุคที่เป็นอาณานิคมของญี่ปุ่นเหมือนกัน โดยมีตัวละครชาวญี่ปุ่นใน MY WAY ที่ตายเพราะการวางระเบิดของกลุ่มเรียกร้องเอกราชเกาหลี คือเราเคยดู MY WAY เมื่อหลายปีก่อน และก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แต่พอมาดู THE AGE OF SHADOWS แล้ว ก็เลยทำให้สงสัยว่า เหตุการณ์ใน MY WAY กับเหตุการณ์ใน THE AGE OF SHADOWS มันคือเหตุการณ์เดียวกันหรือเปล่า

4.ตอนนี้ญี่ปุ่นกับเกาหลีใต้ก็ยังคงตบตีกันอย่างรุนแรงเพราะรัฐบาลญี่ปุ่นไม่ยอมรับความเลวร้ายที่ตัวเองเคยทำไว้ในอดีต พอเรามาดู THE AGE OF SHADOWS แล้วก็เลยยิ่งอินกับข่าวพวกนี้มากยิ่งขึ้นไปอีก

http://www.bbc.com/news/world-asia-38526914

5.สรุปว่าชอบสุดๆนะ แต่ไม่แน่ว่าจะติดอันดับประจำปี 2017 ของเราหรือเปล่า คือเราชอบที่ตัวละครบางตัวในหนังมีการลังเลว่า “จะสู้หรือไม่สู้ดี สู้ไปก็ดูเหมือนจะไม่มีทางชนะ แล้วจะสู้ไปทำไม” แต่เหมือนตัวละครในหนังจะไม่ลังเลว่า “การวางระเบิดจะทำให้มีคนบริสุทธิ์พลอยเสียชีวิตไปด้วยหรือเปล่า” อะไรทำนองนี้น่ะ ซึ่งความลังเลแบบนี้อาจจะพบได้ในหนังอย่าง  THE RIDER NAMED DEATH (2004, Karen Shakhnazarov) และ PARADISE NOW (2005, Hany Abu-Assad)

คือชอบสุดๆน่ะแหละ แต่มันเหมือนยังขาดอะไรอีกนิดนึงสำหรับเรา แล้วมันจะไปถึงขั้น THE ARMY OF SHADOWS คือเราว่าสิ่งที่เจ๋งมากสำหรับ THE ARMY OF SHADOWS ก็คือว่า ตัวละครมันเจ็บปวดกับการตัดสินใจฆ่าคนด้วย แต่ใน THE AGE OF SHADOWS นั้น ดูเหมือนตัวละครจะถูก glorify เป็น hero มากไปนิดนึงสำหรับเรา