CELEBRATE PRIDE MONTH
12. A VIRUS KNOWS NO MORALS (1986, Rosa von Praunheim, West
Germany, 84min)
ในกลุ่มหนัง LGBTQ+ นั้น ยังมีกลุ่มย่อย ๆ แยกออกไปได้อีกมากมาย
และหนึ่งในกลุ่มย่อยนั้นก็คือหนังเกี่ยวกับผู้ติดเชื้อ HIV/ผู้ป่วยโรคเอดส์
ที่มีการผลิตกันออกมาเป็นจำนวนมาก โดยเฉพาะในช่วงทศวรรษ 1990 และเราก็ขอยกให้ A VIRUS KNOWS NO MORALS เป็นหนึ่งในหนังที่เราชอบที่สุดในบรรดาหนังกลุ่มย่อย
HIV/AIDS นี้ เพราะมันอาจจะเรียกได้ว่าเป็นหนังที่เฟียซหีที่สุดในบรรดาหนังกลุ่มนี้ก็ว่าได้
55555 ทั้ง ๆ ที่มันถูกสร้างออกมาในปี 1986 และถือเป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกของหนังกลุ่มนี้
คือกลายเป็นว่าหนังเรื่องแรก ๆ ของหนังกลุ่มนี้กลายเป็นหนังที่รุนแรงที่สุด,
ประสาทแดกที่สุด, บ้าบอคอแตกที่สุด, ไม่กลัวหน้าอินทร์หน้าพรหมมากที่สุด
ในขณะที่หนังเรื่องอื่น ๆ ที่ผลิตตาม ๆ กันมาในช่วง 30 กว่าปีที่ผ่านมา
เรียกได้ว่าเป็นหนังที่ “เชื่องมาก ๆ” ถ้าหากเทียบกับ A VIRUS KNOWS NO
MORALS
คือเราว่าหนังเกี่ยวกับ HIV/AIDS ส่วนใหญ่ที่ถูกสร้างออกมา
มักจะเป็นหนังดราม่าเศร้า ๆ น่ะ ซึ่งเราก็ชอบสุด ๆ นะ
และไม่เห็นว่ามันเป็นสิ่งผิดแต่อย่างใดทั้งสิ้นที่จะมีการผลิตหนังดราม่าเศร้า ๆ
เกี่ยวกับผู้ป่วยโรคเอดส์ออกมา เพียงแต่ว่าปัจจัยดังกล่าวมันก็เลยยิ่งส่งเสริมให้ A
VIRUS KNOWS NO MORALS กลายเป็นหนังที่ยิ่งโดดเด่นมากยิ่งขึ้นไปอีก
คือแค่อ่านเรื่องย่อ ก็สัมผัสได้ถึงความเฟียซหีของหนังเรื่องนี้แล้ว
555
เรื่องย่อจาก
imdb
Director Rosa vonPraunheim, an outspoken gay advocate (and,
despite that first name, certifiably male), uses nonprofessional actors in this
story of a debilitating effects the AIDS epidemic has on a mythical country
called Germany. VonPraunheim himself plays the owner of a gay sauna, whose only
concern vis-a-vis AIDS is that it will probably put him out of business. Things
get personal when both the owner and his lover contact the disease. From this
point on, things become as surreal as possible, with a newspaper editor
printing phony AIDS information to sell papers, a looney female scientist
conducting experiments amongst the African gorillas (one of whom rapes her), a
bisexual nurse deliberately infecting all her patients so that everyone will suffer,
and the government rounding up AIDS victims and herding them into remote
colonies.
เราได้ดูหนังเรื่องนี้ในงานฉายหนังของ FILMVIRUS ที่ห้องสมุดมหาลัยธรรมศาสตร์
และถือได้ว่ามันเป็นประสบการณ์การดูหนังที่ลืมไม่ลงครั้งนึงของเรา
เพราะตอนที่หนังเรื่องนี้เริ่มฉายนั้น เรานึกว่าเรากำลังดู trailer ก่อนหนังฉายอยู่ เพราะมันเต็มไปด้วยฉากสั้น ๆ แรง ๆ ฉากละประมาณ 10-15
วินาทีมาเรียงต่อกันไปเรื่อย ๆ เราก็เลยนึกว่ามันเป็น “หนังตัวอย่าง”
ก่อนที่จะเข้าสู่หนังจริง ปรากฏว่า พอผ่านไปได้สัก 5 นาที เราก็เริ่มงงว่า “เอ๊ะ
เมื่อไหร่หนังตัวอย่างมันจะจบสักทีวะ” แล้วเราก็เลยเพิ่งเกิดพุทธิปัญญาขึ้นมาว่า
อีที่ดูมา 5 นาทีเนี่ย มันไม่ใช่หนังตัวอย่างโว้ย มันคือหนังจริงแล้ว
เพียงแต่ว่ามันเป็นหนังแบบที่เราไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อน
นั่นก็คือหนังที่เล่าเรื่องเร็วปรื๋ออย่างสุด ๆ ผ่านทางฉากสั้น ๆ แรง ๆ เฟียซ ๆ
เรียงต่อกันไปเรื่อย ๆ ราวกับเป็นหนังตัวอย่าง
คือนอกจากเราจะประทับใจเนื้อหาของ A VIRUS KNOWS NO MORALS อย่างสุด ๆ แล้ว เรายังประทับใจกับ form ของหนังเรื่องนี้อย่างรุนแรงด้วยน่ะ
เพราะ form ของมันก็เป็นอะไรที่เราไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อนเหมือนกัน
มันทำให้เราได้รับรู้ว่า หนังแบบนี้ก็มีอยู่บนโลกใบนี้ด้วย
แต่เราเคยดูหนังเรื่องอื่น ๆ ของ Rosa von Praunheim มันก็ไม่ได้ประสาทแดกแบบหนังเรื่องนี้นะ
5555 เราเคยดู EINSTEIN OF SEX (1999) กับ QUEENS DON’T
CRY (2002, documentary) ของ Rosa von Praunheim มันก็เป็นหนัง queer ที่เล่าเรื่องในจังหวะปกติ
ไม่ได้มีอาการ “มดตะนอยต่อยจิ๋ม” แบบ A VIRUS KNOWS NO MORALS
ถ้าจำไม่ผิด เหมือนเราเคยอ่านจากที่ไหนสักแห่งว่า Rainer Werner Fassbinder, Werner
Schroeter กับ Rosa von Praunheim
เคยตบแย่งผู้ชายกันมาก่อนด้วย 55555 ทั้งสามมาจากยุค New German Cinema เหมือนกัน และเราก็ขอยกให้ทั้งสามเป็นผู้กำกับหนัง queer ชั้นนำของโลกทั้งสามคนเลย
ส่วนหนังเกย์กลุ่ม HIV/AIDS เรื่องอื่น ๆ
ที่เราชอบสุด ๆ ก็รวมถึง
12.1 LONGTIME COMPANION (1989, Norman René)
ร้องห่มร้องไห้หนักมาก
12.2 AND THE BAND PLAYED ON (1993, Roger Spottiswoode)
12.3 JEFFREY (1995, Christopher Ashley)
12.4 IT’S MY PARTY (1996, Randal Kleiser)
12.5 RED RIBBON BLUES (1996, Charles Winkler)
เรื่องนี้นำแสดงโดย RuPaul แต่จริง ๆ แล้วเราไม่ได้ชอบหนังเรื่องนี้มากนัก
แต่ก็ชอบเนื้อหาของหนังที่พูดถึงปัญหายาราคาแพง
12.6 MY BROTHER NIKHIL (2005, Onir, India, 120min)
12.7 A YEAR WITHOUT LOVE (2005, Anahí Berneri, Argentina, 95min)
12.8 THE WITNESSESS (2007, André Techiné, France)
12.9 COMING OF AIDS (2010, Waasuthep Ketpetch, 35min)
12.10 BPM (BEATS PER MINUTE) (2017, Robin Campillo, France)
No comments:
Post a Comment