LONGLEGS

 

รายงานผลประกอบการประจำวันเสาร์ที่ 3 ส.ค. 2024

 

1. MAXXXINE (2024, Ti West, A+30)

 

ดูที่ HOUSE รอบ 10.15

 

ชอบสุดขีด ตั้งแต่

 

1.1 texture ของภาพในฉากที่สองที่ทำให้นึกถึงยุค 1980 มาก ๆ ดูแล้ว nostalgia อย่างรุนแรงมาก

 

1.2 ตัวละครนางเอกที่ "ไม่มีความ helpless ใด ๆ ทั้งสิ้น" นึกถึงพวกตัวละครนางเอกในหนังของ Paul Verhoeven และ Wes Craven ที่ฤทธิ์แรงพอ ๆ กัน

 

2. PEARL (2022, Ti West, A+30)

 

ดูที่ HOUSE รอบ 13.55

 

นันทนา วีระชน มาก ๆ นึกว่า เธอมาเพื่อตบกับ "เพลิงพ่าย" ของนันทนา วีระชน เพียงแต่เป้าหมายของนางเอกหนังเรื่องนี้ไม่ใช่ ผัว แต่เป็น "การเป็นดารา"

 

สาเหตุที่ดู PEARL แล้วทำให้นึกถึง "เพลิงพ่าย" นันทนา วีระชนมาก ๆ เป็นเพราะว่า

 

2.1 นางเอกมีพ่อป่วยเป็นอัมพาตเหมือนกัน

 

2.2เวฬุรีย์ มี "พี่สาว" ส่วน Pearl มี "น้องสะใภ้" ที่แสนดีและดูเหมือนจะได้ทุกอย่างที่นางเอกต้องการเหมือนกัน

 

2.3 นางเอกของทั้งสองเรื่องมีแง่มุมที่ "น่าสงสาร" ในตัวเหมือนกัน

 

2.4 นางเอกของ นันทนา วีระชน และ PEARL ฆ่าทุกคนที่ขวางหน้าเหมือนกัน นางเอกของทั้งสองยึดคติ "ใครเป็นตายไม่สน" เหมือน ๆ กัน

 

3.LONGLEGS (2024, Osgood Perkins, A+30)

 

ดูที่ House รอบ 1550

 

ติด top three หนังที่เราชอบที่สุดประจำปีนี้ไปเลย ร่วมกับ PERFECT DAYS (2023, Wim Wenders) และ "กะจั๊วมีปีก" (2022, Wairun Akarawinake)

 

บอกได้เลยว่า ทั้ง FEBRUARY (2015, Osgood Perkins) และ LONGLEGS คือ "ประสบการณ์ทางจิตวิญญาณ" สำหรับเรา ซึ่งมันไม่มีความเกี่ยวข้องแม้แต่นิดเดียวกับประเด็นที่ว่า หนังสองเรื่องนี้ดีหรือไม่ดี แต่มันเป็นเรื่องของ wavelengths ของผู้กำกับที่ตรงกับเราอย่างที่สุด, gaze ของหนังสองเรื่องนี้ที่ตรงกับใจเรา, การที่หนังสองเรื่องนี้พูดถึงประเด็นที่เราสนใจได้อย่างถูกใจเรากว่าหนังเรื่องอื่น ๆ, การที่หนังสองเรื่องนี้สามารถทิ้งความเยียบเย็นบางอย่างไว้ในจิตใจเราได้หลังดูจบ และการที่หนังสองเรื่องนี้ล้วงลึกเข้ามาแตะจิตวิญญาณเราได้ในแบบที่หนังเรื่องอื่น ๆ ทำไม่ได้ โดยเฉพาะ FEBRUARY ที่โอบอุ้มจิตวิญญาณเรามาก ๆ

 

I WORSHIP OSGOOD PERKINS

 

4. TRAP (2024, M. Night Shyamalan, A+30)

 

ดูที่ HOUSE รอบ 1850

 

5. OPERATION UNDEAD (2024, Kongkiat Komesiri, A+30)

 

ดูที่ House รอบ 2045

 

มีฉากท้ายเครดิตนะ

 

5.1 สรุปว่าชอบหนังทั้ง 5 เรื่องในวันนี้มาก ๆ แต่ชอบ OPERATION UNDEAD น้อยสุด รู้สึกว่ามันไม่ค่อยสนุกสำหรับเรา ซึ่งส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะว่า มันไม่มีตัวละครให้เราอินหรือเอาใจช่วย 55555 แต่ชอบไอเดียของหนังอย่างสุด ๆ ที่พลิกแพลงซอมบี้ของหนังเรื่องนี้ให้แตกต่างจากหนังซอมบี้ทั่ว ๆ ไป และพลิกให้ซอมบี้กลายเป็นฝ่ายดี และมนุษย์บางกลุ่มเป็นฝ่ายผู้ร้าย ซึ่งจุดนี้เราไม่ค่อยเจอในหนังเรื่องอื่น ๆ ยกเว้น THE GIRL WITH ALL THE GIFTS (2016, Colm McCarthy, UK, A+30)

 

5.2 อีกจุดที่ชอบใน OPERATION UNDEAD ก็คือการที่มันทำให้เราตั้งคำถามในหลาย ๆ ฉากเหมือนกันว่า ถ้าหากเราเป็นหนึ่งในซอมบี้ เราจะทำอย่างไรในแต่ละสถานการณ์นั้น ๆ

-+-+-+-

 

หนังทั้ง 5 เรื่องที่ดูในวันนี้เป็นหนังที่มีความ HORROR และ 4 เรื่องแรกเกี่ยวกับ SERIAL KILLERS และ 4 เรื่องแรกก็ทำให้นึกถึง ALFRED HITCHCOCK ด้วย 555 เพราะ MAXXXINE นั้นมีฉาก tribute ให้ PSYCHO อย่างชัดเจน, PEARL ก็มีบางฉากที่ทำให้นึกถึง PSYCHO ส่วนOsgood Perkins นั้นก็เป็นลูกชายของ Anthony Perkins และช่วงครึ่งแรกของ TRAP ก็เหมือนล่อให้เราเอาใจช่วยผู้ร้าย คล้าย ๆ กับหนังหลายเรื่องของ Hitchcock

 

ตอนนี้ชอบ LONGLEGS อันดับหนึ่ง, PEARL อันดับสอง, MAXXXINE อันดับสาม และ TRAP อันดับสี่ของวันนี้

 

คือรู้สึกว่า TRAP เขียนบทเก่งมาก ดูแล้วลุ้นระทึกมาก แต่ทำไมเราดูแล้วเราไม่รู้สึกว่า "มือเราเปื้อนเลือด" หรือ "จิตใจเราแปดเปื้อนด้วยบาป" ก็ไม่รู้ ถึงแม้หนังอาจล่อให้เราเอาใจช่วยคนร้ายในช่วงแรก ๆ ก็ตาม มันเหมือนกับว่า “ปีศาจที่ซ่อนอยู่ในจิตใจตัวละคร” ในหนังเรื่องนี้ เป็นปีศาจคนละตัวกับที่อยู่ในใจเรามั้ง เราก็เลยดูหนังเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่า ฉันเป็นคนดี ฉันไม่ได้มีอะไรเหมือนผู้ร้ายในหนังเรื่องนี้ 55555 หนังเรื่องนี้ก็เลยสนุกสุดขีด แต่ห่างไกลจากจิตวิญญาณของเราในระดับนึง

 

ส่วน PEARL กับ MAXXXINE นั้น เรารักตัวละครอย่างรุนแรงมาก เราก็เลยชอบมันมากกว่าหนังที่ “สนุกลุ้นระทึก” แบบ TRAP เพราะตัวละครของ PEARL กับ MAXXXINE มันเข้ามาครองใจเราแล้ว และการที่ตัวละครในหนังสองเรื่องนี้มันครองใจเราได้ มันก็ทำให้เรารู้สึกว่ามือเราเปื้อนเลือด หรือจิตใจเราแปดเปื้อนด้วยบาปในระดับนึงด้วย ซึ่งเราชอบความรู้สึกแบบนี้ 55555

 

ส่วน LONGLEGS นั้น คือประสบการณ์ทางจิตวิญญาณของเราจริง ๆ คือพอเปรียบเทียบกับหนังเรื่องอื่น ๆ ที่เราได้ดูในวันนี้ เรารู้สึกว่า OPERATION UNDEAD ดูไกลตัวเรามากที่สุด ถึงแม้มันเป็นหนังไทย ส่วน TRAP นั้น พูดถึงฆาตกรโรคจิตที่อาจจะพบได้ในชีวิตจริงก็จริง แต่มันดูเหมือนเป็น “ความชั่วร้าย” ที่ห่างไกลจากจิตใจเรายังไงไม่รู้ 5555 ในขณะที่ PEARL กับ MAXXXINE นั้น มันเข้าใกล้ความชั่วร้ายในใจเรามากกว่า คือเหมือนเรา “สะใจ” ที่ได้เห็นนางเอกในหนังสองเรื่องนี้ทำอะไรแรง ๆ แต่เราก็รู้สึก “ผิดบาปกับความสะใจ”ของเราในเวลาเดียวกัน ส่วน LONGLEGS กับ FEBRUARY นั้น มันทำให้เรารู้สึกราวกับว่า เราสัมผัสได้ถึงความชั่วร้ายในบรรยากาศ ในอณูของอากาศ ในแสงไฟสลัวราง ในสิ่งของธรรมดาต่าง ๆ ในบ้าน มันเหมือนมีความชั่วร้ายที่เรามองไม่เห็น ล่องลอยอยู่รอบ ๆ ตัวเราตลอดเวลา ทั้งในยามมืดและยามสว่าง ยามหลับและยามตื่น ในคนต่าง ๆ รอบตัวเรา และในจิตวิญญาณของเราเอง เราก็เลย click กับ “มุมมองที่มีต่อความชั่วร้าย” ใน LONGLEGS และ FEBRUARY มากที่สุด เพราะเรารู้สึกราวกับว่า ความชั่วร้ายแบบที่อยู่ในหนังสองเรื่องนี้ มันอยู่ในบรรยากาศที่ล้อมรอบตัวเราตลอดเวลา หรือมันสอดคล้องกับจินตนาการของเรามากที่สุด 555