LEITFADEN: PANUT (Theeraphat Ngathong, documentary, B+)

ดู LAST DAY กับ LEITFADEN: PANUT แล้ว เราก็เลยนึกถึงสิ่งที่ Filmsick พูดไว้ว่า คนกำกับหนังสารคดีที่ทรงพลังบางคน มันต้อง “ใจร้าย” กับ subject ที่มันถ่ายน่ะ คือเราว่า LAST DAY กับ LEITFADEN: PANUT มันมีความน่าเบื่ออยู่บ้างสำหรับเรา เพราะว่า

 

1.มันดูผิวเผินเกินไปกับสิ่งที่มันถ่าย

 

2.เราอยากเห็น “ความเลว” หรือ “ความ controversial” ของ subject ของหนังน่ะ แต่หนังสองเรื่องนี้ดูเหมือนจะนำเสนอแต่ด้านดีของ subject มันก็เลยทำให้พลังของหนังมันลดลงไปสำหรับคนดูที่ติดใจสิ่งชั่วๆอย่างเรา

 

มันมีหนัง “สารคดีชีวิตเพื่อน” ที่เราชอบมากๆนะ อย่างเช่น “เรื่องธรรมดา” ของเมธัส ศิรินาวิน หรือ “สุทธ์” ของพัฒนะ จิระวงศ์ แต่หนังสองเรื่องนี้มันมีความใจร้ายกับ subject ของมันมากพอสมควร เพราะ “เรื่องธรรมดา” มันเป็นการแอบตั้งกล้องถ่ายเพื่อนโดยเพื่อนไม่รู้ตัวเป็นเวลานานหลายเดือน ส่วน “สุทธ์” ก็นำเสนอความผิดปกติทางจิตของเพื่อนอย่างเต็มที่ หนังสองเรื่องนี้ก็เลยทรงพลังมากๆสำหรับเรา ในขณะที่ LEITFADEN: PANUT จะไม่ได้เป็นแบบนั้น

 

แต่สิ่งที่เราชอบใน LEITFADEN: PANUT ก็คือการที่หนังบอกว่า subject ที่มันถ่ายเป็นคนธรรมดาที่อาจจะกลายเป็นคนดังในอนาคต ซึ่งเราว่าตรงนี้มันน่าสนใจมากๆ เพราะหนังสารคดีทั่วๆไปจะถ่ายคนที่ “โด่งดังอยู่แล้ว” คือ “ความโด่งดังของบุคคลคนนั้น” เป็นสิ่งที่เกิดก่อน “หนังสารคดีเกี่ยวกับบุคคลคนนั้น” ในขณะที่ LEITFADEN: PANUT ทำในสิ่งที่ตรงกันข้าม เพราะหนังสารคดีเรื่องนี้เกิดขึ้นก่อนที่ตัว subject จะโด่งดัง (หรือเปล่า) การสลับกระบวนการกันตรงจุดนี้เป็นสิ่งที่น่าสนใจดี แต่น่าเสียดายที่ภาพและเนื้อหาในหนังค่อนข้างน่าเบื่อสำหรับเราจ้ะ