BLUES HARP (A-)

21 OCT 2003

วันนี้ชอบเรื่อง Blues Harp (1998, Takashi Miike) (A-) มากที่สุดค่ะ ชอบความสัมพันธ์ระหว่างพระเอก 2 คนของเรื่องนี้ แล้วก็ชอบบรรยากาศของหนังด้วย เนื้อเรื่องรู้สึกน่าเบื่อหน่อยๆ เพราะตัวเองไม่ชอบเรื่องของยากุซ่า แต่ชอบจังหวะของเรื่อง

อันดับ 2 ของวันนี้คือ My Sweet Little Village (1985, Jiri Menzel) (B) หนังน่ารักและตลกดี ชอบฉากขวดเกลือมาก ความสัมพันธ์ระหว่างพระเอก 2 คนในเรื่องก็น่ารักดี แต่ตัวละครเยอะไปหน่อย เยอะในที่นี้ไม่ได้หมายถึงว่าทำให้รู้สึกสับสน แต่รู้สึกว่าการที่ตัวละครในเรื่องนี้เยอะเลยทำให้ขาดโอกาสที่จะทำความรู้สึกผูกพันกับตัวเอกของเรื่องมากเท่าที่ควร แล้วตัวประกอบหลายตัวในเรื่องนี้ก็ไม่มีตัวใดที่ทำให้รู้สึกผูกพันด้วยเท่าใดนัก หนังเรื่องนี้มีมุขตลกเยอะมาก มีการใส่มุขตลกเข้ามาตลอดเวลา แต่ตัวเองไม่ค่อยถูกโฉลกกับหนังตลกเท่าไหร่ เลยทำให้หนังเรื่องนี้ไม่ใช่หนังในแนวทางที่ตัวเองชอบเท่าใดนัก

พอดีเพิ่งดู Cutting It Short ของ Jiri Menzel ที่ห้องสมุดธรรมศาสตร์เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน รู้สึกชอบ Cutting It Short มากกว่าหน่อยนึง คงเพราะตัวละครน้อยกว่า และมีเสน่ห์กว่า ฉากใน Cutting It Short ที่ประทับใจมากๆคือฉากที่นางเอกปีนปล่องไฟที่สูงลิบลิ่วขึ้นไป หนังของจิริ เมนเซลมีการใส่ความหมายทางสังคม/การเมืองเข้าไปด้วยหรือเปล่า ดิฉันก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ (แ

ต่เดาว่าน่าจะมี) แต่เท่าที่ดูหนังของเขามา 3 เรื่อง รู้สึกว่าหนังของเขาน่ารักมากและตลกดี ดูเพลินดี และดูมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองชอบหนังของเขาในระดับประมาณ A- จนถึง B แต่ไม่ใช่หนังประเภทที่ทำให้ดิฉันรู้สึกซาบซึ้งกินใจหรือมีอารมณ์ร่วมด้วยอย่างรุนแรง ซึ่งนั่นไม่ใช่ความผิดของหนังแต่อย่างใด เพียงแต่สไตล์หนังของเขากับสไตล์หนังที่ดิฉันชอบสุดๆไม่ตรงกันเท่านั้น

อันดับ 3 ของวันนี้คือ Sound of Brazil (2002, Mika Kaurismaki) (B-) ชอบหนังเรื่องนี้ในระดับไม่มากเท่าใดนัก ซึ่งไม่ใช่เพราะว่าหนังสารคดีเรื่องนี้ไม่ดี แต่เป็นเพราะว่าตัวเองไม่ค่อยสนใจดนตรีบราซิลเท่าไหร่ หนังแนะนำนักดนตรีเยอะมาก ช่วงที่ชอบมากคือช่วงของผู้ชายสองคนที่ร้องเพลงคล้ายๆเพลงแร็ป กับเรื่องของกลุ่มสาวนักเต้น เพิ่งรู้ว่าบราซิลก็มีต้นมะเฟืองเหมือนๆกับบ้านเรา บ้านเมืองเขาดูเหมือนเมืองไทยในหลายๆจุด โดยเฉพาะสลัมและคลองน้ำครำ

หนังสารคดีเกี่ยวกับดนตรีที่ตัวเองชอบที่สุดตอนนี้น่าจะยังคงเป็น Buena Vista Social Club ฉากที่ชอบมากคือฉากที่นักดนตรีชาวคิวบาบางรายได้ไปเยือนนิวยอร์คเป็นครั้งแรกและรู้สึกตื่นตาตื่นใจกับนิวยอร์ค

ส่วน Cool and Crazy (2001, Knut Erik Jensen) ที่เคยมาฉายศาลาเฉลิมกรุงในปีที่แล้วก็เป็นหนังที่ชอบพอสมควร แต่ปรากฏว่าฉากที่ชอบที่สุดในหนังคือฉากที่ถ่ายคลื่นลมในท้องทะเล ไม่ใช่ฉากร้องเพลงหรือฉากเกี่ยวกับชีวิตของนักร้องในเรื่อง ดูหนังเรื่องนี้จบแล้วนึกถึงชื่อหนังเรื่องนึง หนังเรื่องนั้นมีชื่อว่า " I Prefer the Sound of the Sea" เพราะประโยคนี้คือความรู้สึกของตัวเองที่ได้จาก Cool and Crazy

หนังสารคดีเกี่ยวกับดนตรีอีกเรื่องนึงที่ติดอยู่ในความทรงจำคือ Hang the DJ (1998, Marco La Villa, Mauro La Villa) ที่เคยมาฉายที่สมาคมฝรั่งเศส เพราะหนังเรื่องนี้พูดถึงดนตรีแดนซ์ที่ตัวเองชื่นชอบ แต่ก็ชอบหนังเรื่องนี้ในระดับประมาณ B เท่านั้น ฉากที่ติดตรึงอยู่ในความทรงจำมากที่สุดคือฉากสัมภาษณ์ Junior Vasquez กับ Danny Tenaglia ที่แสดงความเห็นในทางลบต่อกัน จ

ริงๆแล้วชอบดนตรีของ Junior Vasquez มากกว่า Danny Tenaglia อยู่หน่อยนึง แต่ดูหนังเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่า Junior Vasquez นิสัย Bitch ยังไงไม่รู้ ดูเหมือน Tenaglia นิสัยจะดีกว่า

มีหนังสารคดีเกี่ยวกับดนตรีคิวบาเรื่องนึงมาฉายที่แกรนด์อีจีวีในช่วงราวเดือนต.ค.ปีที่แล้วด้วย แต่นึกไม่ออกว่าชื่อเรื่องอะไร ถ้าเทียบกันแล้วรู้สึกชอบหนังคิวบาเรื่องนั้นมากกว่า Sound of Brazil มาก เพราะส่วนนึงของหนังคิวบาเรื่องนั้นคือการถ่ายทอดชีวิตและความรู้สึกของชาวบ้านคิวบา ไม่ใช่เน้นให้ข้อมูลเกี่ยวกับนักดนตรีเพียงอย่างเดียว ฉากที่ติดอยู่ในความทรงจำมากๆจากหนังคิวบาเรื่องนั้นคือฉากคุณยายวัยชราที่เต้นรำอย่างบ้าคลั่งโดยไม่มีใครจะมาหยุดยั้งเธอได้ และฉากที่ผู้หญิงผิวขาวในคิวบาคนนึงพูดถึงเรื่องการเหยียดผิว

เพิ่งดูสารคดีเกี่ยวกับนักดนตรีชื่อ Chico Hamilton ไปเมื่อช่วงต้นปี แต่จำอะไรจากหนังไม่ได้เลย แล้วก็เคยดูหนังสารคดีของ Carlos Saura เรื่อง Flamenco (ถ้าจำชื่อเรื่องไม่ผิด) ที่เอ็มโพเรียม เป็นหนังที่น่าตื่นตาตื่นใจและมีสไตล์ที่แปลกดี แต่ไม่ใช่หนังที่ตราตรึงในความทรงจำเท่าใดนัก ปัจจัยสำคัญคงเป็นเพราะตัวเองไม่ได้มีความรู้และไม่ได้สนใจในดนตรีแนวนี้จริงๆ

ส่วนสารคดีเรื่อง Kurt & Courtney ก็ชอบในระดับประมาณ B ค่ะ เพราะตัวเองไม่ใช่แฟน Nirvana ส่วนสารคดีเกี่ยวกับร็อบบี วิลเลียมส์เรื่อง Nobody Someday ก็รู้สึกเฉยๆ แต่ถ้าพูดถึงฉากการเล่นดนตรีที่ตัวเองประทับใจสุดๆจากหนัง ฉากดังกล่าวกลับไม่ได้มาจากหนังที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับดนตรีโดยตรง ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ฉากการเล่นดนตรีที่ฝังใจมากๆคือฉากใน Fata Morgana (กำกับโดยแวร์เนอร์ แฮร์โซก) ในช่วงที่ 3 ของเรื่อง เพราะมันเหมือนกับนักดนตรีในฉากนั้นถูกใครสาปให้ต้องเล่นดนตรีซ้ำๆซากๆไปจนกัลปาวสาน มันหลอนดีจริงๆ

ฉากการร้องเพลงที่ฝังใจตัวเองอย่างมากๆก็คือฉากที่คุณยายวัยชราคนนึงร้องเพลงในช่วงท้ายของหนังสารคดีเรื่อง Cold Homeland (เคยฉายที่สถาบันเกอเธ่) ถ้าจำไม่ผิด หนังเรื่องนั้นไม่ได้ขึ้นซับไตเติลว่าเนื้อเพลงเป็นอย่างไร แต่พลังอันเปี่ยมล้นของหนังมันทำให้ตัวเองต้องร้องไห้ออกมาโดยไม่จำเป็นต้องเข้าใจเนื้อร้องอะไรอีกต่อไปแล้ว

อันดับ 4 ของวันนี้คือ In the Forest Again (2003, Goutam Ghose) (B-) ค่ะ หนังดูเพลินดี แต่ไม่ชอบการแสดงของดารารุ่นใหม่เท่าไหร่ ชอบฉากที่หมอกลง

อันดับ 5 ของวันนี้คือ Bimba (The Image) (2003, Kavitha Lankesh) (C+) ชอบฉากมดกัดค่ะ ในช่วงแรกๆของหนังเรื่อง In the Forest Again มีการเอ่ยถึงทาร์ซาน และตัวละครคนนึงพูดถึงดาราที่เล่นหนังทาร์ซานชื่อ Johnny Weissmuller ก็เลยเอารูปของ Johnny Weissmuller มาฝากค่ะ