KOSIT JUNTARATIP'S EJACULATION ON CANVAS

Matthew Hunt (http://www.matthewhunt.com/blog ) has left very interesting comments in my blog below:
http://celinejulie.blogspot.com/2007/08/are-they-thai-auteurs.html


This is my reply to Matthew Hunt and some further thoughts of mine:


Thank you very much for your comment, Mat. Your comment is very useful for me and it is thought-provoking.

As for Thai directors who keep making films in the same genre, another one that I think is very interesting is Panu Aree. He directed many wonderful documentaries. But I can't figure out what is his unique filmic style, if he has one. His documentaries range from the straightforward, such as IN BETWEEN (2006, A), to the experimental, such as MAGIC WATER (A+). But as I said above, I'm glad enough that he keeps making good documentaries. It doesn't matter if he has unique filmic styles or not.

There are also some other Thai directors that I wonder if they are auteurs or not, such as Araya Rasdjarmrearnsook, Montri Toemsombat, or Santiphap Inkong-ngam. I have seen very few films of these artists-directors, so I can't figure out what may be their unique filmic styles.

Talking about this topic also makes me think about some great directors who make films which are very different from each other. For example, I have to confess that if no one tells me the name of the director, I would never have guessed by myself that THE GOSPEL ACCORDING TO ST. MATTHEW (1964, A+) and SALO OR THE 120 DAYS OF SODOM (1975, A+) are directed by the same person.


--I have seen only two Kubrick films—A CLOCKWORK ORANGE and THE SHINING. I like them very much, but I saw THE SHINING when I was too young. I have to see it again to be able to fully appreciate it.

There is a shot of Kubrick that I like very much. It is in BARRY LYNDON (1975). I haven’t seen this film, but I saw a scene of this film in the documentary A PERSONAL JOURNEY WITH MARTIN SCORSESE THROUGH AMERICAN MOVIES (1995). It is a scene of a lady walking slowly. This scene is very impressive.

--As for directors who work in many different genres, I’m interested in Howard Hawks. I have seen only ONLY ANGELS HAVE WINGS (1939) and THE BIG SLEEP (1946). I have heard that he was admired very much as an American auteur, though I don’t know what is the important characteristic of his films.

--Thank you very much for your comment on Pasolini. I also like his ARABIAN NIGHTS (1974, A+) very much. I always think there’s something unique in ARABIAN NIGHTS, something which makes it very different from other films dealing with myths or fairy tales, but I can’t figure out what it is. I think it might be what you said. There’s a verite-style realism in it, though most directors wouldn’t have chosen this style for a story like that. Pasolini might be one of very few directors who choose this style to film such a story as ARABIAN NIGHTS, and can do it successfully. This kind of style wouldn’t be strange if used in a film like ACCATTONE (1961), which deals with working class people. But it looks strange to me when used in a film like ARABIAN NIGHTS. Strange means good in this case, though.

--Thank you very much for your comment on Araya. I like her works very much. I really agree with you that Araya is a video artist. I think Montri Toemsombat is, too.

-----------------------------------------------------------


I apologize if my writing confuses my readers. I hope all of you don’t mind that in my writing I usually don’t differentiate between video artists and film directors, nor differentiate between video arts and films. It is because differentiating between them will give me a great headache. I think it’s very good and totally right for other people to differentiate between them, but I can’t do it because I can’t tell by myself if this or that piece of work is a video art or an experimental film, or this piece of work is shot on video or shot on film, or something like that. So I call all of them ‘films’ just for my convenience, laziness, and stupidity.

Talking about video arts and Thai artists-directors also lead me to think about many things, including:

--I don’t know if I should call Sathit Sattarasart a video artist or a film director. I only know that I love his works.

--The Thai video artist that makes me very excited this year is Arin Rungjang with his video installation NEVER CONGREGATE, NEVER DISREGARD.

--I regret that I didn’t go to see CLOSET, which is the video installation of Wasan Riaoklang at Whitespace Gallery near Lido Theatre in late August. Did anyone go to see it? Is it good or not? I saw some short films by Wasan Riaoklang many years ago. He directed THE TREE (2003). His films are not my type, but I’m still interested to see what his video installation would be like.
http://www.whitespaceasia.com/gallery/work.html

A video of Wasan Riaoklang can be watched from the link below:
http://www.matraksiyon.com/izle,wasan_boom_performance,XRX8js3seNs.html


--Though I think of Michael Shaowanasai as one of my most favorite directors, I guess he can be called a video artist, too. He directed many films/videos in late 1990’s. But unfortunately in 2000’s I have seen very few films/videos by him. I think he directed a video satiring consumerism in 2001. I don’t know the name of this video, but I remember that it is very funny. It portrays three girls smiling and walking back and forth in a market. One of the girls has a broken neck and her neck has to be supported by a medical device or something like that. This video is a part of a video installation in Siam Discovery. I also saw PLAYGIRL (2005, Michael Shaowanasai, A+), which is a film/video specifically made to be shown at PLAYGROUND department store. I don’t know if this is an experimental film or a video art. I also saw NANG KWAK: EQUAL OPPORTUNITY? (2006, Sakarin Krue-On + Michael Shaowanasai, A+), which is a video installation.

--Some Thai films that I love are a bit like video arts, such as TWILIGHT VIDEO IN AFTERNOON (2007, Rachawadee Komolsut, A+) and LIVING DOLL OR A DEAD (2006, Kamolpan Chotvichai, A+). My most favorite film of Apichatpong Weerasethakul, WINDOWS (1999, A+), is also a bit like video art.

--I think some artists are not as successful in directing films as doing their own kind of works. For example, I think Cindy Sherman is a great artist in photography, but I think the film OFFICE KILLER (1997, Cindy Sherman, A-) is not as great as her photography.

--Another Thai artist who directed film is Kosit Juntaratip. I love his film very much. It’s called WHEN KOSIT WENT TO DEATH (2001, A+). I saw it only once and can’t remember any details in the film now. But I remember that the film is very very powerful. However, unlike Araya, Montri, or Santiphap, Kosit doesn’t make many films/videos that get to be shown in Bangkok. WHEN KOSIT WENT TO DEATH is still the only film of his that I’ve seen.

Apart from directing a film, Kosit creates many interesting pieces of art, such as

1.COPULATE WITH LOVE (1994), which is ejaculation on canvas.
http://www.khm.de/~kosit/html/copuB1_1.html

2.LOVE GARDEN (1996)
http://www.khm.de/~kosit/html/garden1_1.html

3.BODY TALKING (1998)
http://www.khm.de/~kosit/html/body1_1.html


More information on Kosit can be found here:
http://www.khm.de/~kosit/

----------------------------------------------------

These are some photo works by Montri Toemsombat, one of my most favorite Thai video artists.

http://farm2.static.flickr.com/1238/1285788357_d591e42e48_o.jpg
http://farm2.static.flickr.com/1439/1285788361_1369dc7a2f_o.jpg
http://farm2.static.flickr.com/1284/1285788381_8db79b5a26_o.jpg
http://farm2.static.flickr.com/1437/1285788371_e7feb42057_o.jpg
http://farm2.static.flickr.com/1175/1285788447_39eeeba1b8_o.jpg


This is a poster of WHEN KOSIT WENT TO DEATH
http://farm2.static.flickr.com/1190/1285788457_4445f42b3b_o.jpg

ARE THEY THAI AUTEURS?

Watching the films in the Spoken Silence program makes me wonder how many auteurs are working in the Thai independent cinema? Because many films in this program really reflect the distinct styles of each director, though they make films under the same theme. I don’t really know what ‘auteur’ means. So here in my blog I will give my own meaning to it. The word ‘auteur’ I use here means ‘a director who has distinct styles of his/her own’. I hope you understand that the meaning of the word ‘auteur’ I use here might differ from the real meaning of the word ‘auteur’ used by other persons.

What I write here is a question. I just wonder about it and think you might want to think about it, might want to answer it, provide more information about it, or discuss it. I don’t declare that the following directors are auteurs. I just ask, “Do you think they are auteurs or not?”. It’s you who can answer, not me.

I’m just an ordinary audience, so I can’t analyze deeply the distinct styles of each director. I can’t analyze how uniquely they compose a shot, or how uniquely they edit the scenes. I just think most of these directors repeatedly make films under the same themes. Some of them keep making films about lovely children. Some of them keep making films about politics. Some of them don’t really have to put their names in the films’ opening credits, because many viewers can guess by themselves like this-- “With this kind of scenes, with this kind of topics, with this way to tell a story, with this way to create atmosphere, with this style to film an object, or film a person, this must be the work of this one and only Thai director.”

THE THAI DIRECTORS WHO MAY OR MAY NOT BE AUTEURS INCLUDE:

(in alphabetical order)

1.Anocha Suwichakornpong
Female trouble

2.Chulayarnnon Siriphol
Camera as observer

3.Kullachat Jitkajornwanit
Cult films

4.Manussak Dokmai
Essay films, social issues with personal opinions, non-linear narrative

5.Michael Shaowanasai
Gay manic

6.Nathan Homsup + Dhan Lhaow
Cult films, non-linear narrative

7.Nuttorn Kungwanklai
Lovely children, absence of evil

8.Pimpaka Towira
Feminine cinema

9.Prap Boonpan
Essay films, political records with his personal opinions

10.Punlop Horharin
I think many of his images are not obviously surreal—the forest in EVERYTHING WILL FLOW, the views from a train in A HALF LIFE OF CARBON 14, the views in Bangkok in SILENCE WILL SPEAK--but he can make great surreal feelings out of them.

11.Sasithorn Ariyavicha
Indescribably atmospheric, extremely slow

12.Sathit Sattarasart
Atmospheric

13.Tanwarin Sukhapisit
Gay romantic

14.Thunska Pansittivorakul
Gay erotic, friendship, hybrid between fiction and documentary

15.Tosaporn Mongkol
Non-linear narrative

16.Tossapol Boonsinsukh
Loneliness, atmospheric, extremely slow. Some of his films are non-linear narratives.

17.Tulapop Saenjaroen
Semi-abstract

18.Uruphong Raksasad
Rural lifestyles

19.Zart Tancharoen
Atmospheric, romantic, non-linear narrative



I just put my questions here because I think it’s interesting. However, I want to point out that:

1.I’m not an expert in any directors above. So please correct me if I write anything wrong or understand anything wrong.

2.Many directors above don’t make films in one style. For example, Uruphong Raksasad also directed an animation and a romantic film shot by a mobile phone (if I remember it correctly.) Tanwarin Sukhapisit also directed experimental films.

3. I ask questions here just because I am curious. I don’t mean to encourage any directors to create a distinct style of his/her own, or stick to only one style of filmmaking. I think every director should make a film they feel happy to make, which may or may not mean the same style of films they used to make. It differs on each director and each situation in life.

I think each human being has many aspects inside oneself, so in order to express oneself, some of us might have to show these many aspects by making many different styles of films. It’s only the director who knows if he/she is really happy to stick with the same style of filmmaking at any time or not.

Many directors are great though they seem to have no obvious styles of their own—Louis Malle, Olivier Assayas.

Some directors seem to have distinct styles of their own—Poj Arnon, Yuthlert Sippapak. But I don’t know if they are great or not.

In conclusion, my questions about Thai auteurs are not important at all. It doesn’t matter to me if they are auteurs or not. I just want all of them to keep on making great films for us to see. And it doesn’t matter to me if they will or will not change their styles. I just want them to be happy in what they choose to do.

THE PARABOLIC DISH (2007, XAVI SALA, A+)

THIS IS MY COMMENT IN BIOSCOPE WEBBOARD
http://www.bioscopemagazine.com/smf/index.php?topic=492.120

ตอบน้อง merveillesxx

รู้สีกดีที่ตัวเองได้ดู THE PARABOLIC DISH (2007, Xavi Sala, A+) อีกรอบ เพราะรอบแรกไม่ได้สังเกตว่าภาพที่ขึ้นมาในจอทีวีหลายๆภาพมีเนื้อหาเกี่ยวกับศาสนาเป็นส่วนใหญ่ อย่างเช่นภาพแม่ชีทำมาสเตอร์เบชั่น, SOUTH PARK ตอนล้อเลียนบาทหลวง, I will survive เวอร์ชันศาสนา, เหตุการณ์ 9/11, ฮิตเลอร์ ซึ่งฆ่าคนนับถือศาสนายิว ภาพหลายๆภาพที่ขึ้นมาในจอทีวีมันให้ภาพของสถาบันศาสนาที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากภาพโป๊ปที่ครองจอทีวีในหมู่บ้านแห่งนี้ในตอนแรก

ไม่แน่ใจเหมือนกันว่า THE PARABOLIC DISH มีความหมายอะไรกันแน่ แต่คิดว่าสิ่งที่น่าสนใจในภาพยนตร์เรื่องนี้ก็รวมถึง

1.การที่อยู่ดีๆเสาอากาศก็รับภาพได้ เหมือนกับเป็นปาฏิหาริย์อย่างหนึ่ง แต่ปาฏิหาริย์นี้เกิดจากสัตว์ปีก (ไม่แน่ใจว่าเป็นตัวอะไรกันแน่) ไปโดนเสาเข้า ซึ่งจุดนี้ทำให้นึกถึงหนังของ LUIS BUNUEL ที่ชอบมีเป็ดไก่มาเดินเพ่นพ่านปรากฏตัวตามห้องนอนหรือร้านอาหารโดยไม่ได้รับเชิญ

2.ตอนที่พระเอกไปค้นหาคู่มือการติดตั้งเสาอากาศที่ห้องใต้หลังคา มีแสงส่องผ่านหน้าต่างห้องใต้หลังคาลงมา และการจัดแสงในฉากนั้นทำให้นึกถึงภาพเชิงศาสนายังไงไม่รู้

3.การที่หนังเรื่องนี้เกิดขึ้นในสเปน ซึ่งเป็นดินแดนที่เคยถูกศาสนาครอบงำอย่างรุนแรงในยุคกลาง และสเปนก็เพิ่งพบกับความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ครั้งหนึ่งเมื่อเร็วๆนี้เมื่อเกิดเหตุการณ์ระเบิดรถไฟสเปนในช่วงต้นปี 2004 จนส่งผลให้พรรครัฐบาลในยุคนั้นต้องพ่ายแพ้การเลือกตั้งและพรรค PSOE ได้ขึ้นมาเป็นรัฐบาล และพรรคนี้ก็ออกกฎหมายที่ท้าทายสถาบันศาสนาอย่างเช่นการให้เกย์แต่งงานกันได้ คือจริงๆแล้วประเด็นนี้อาจจะไม่เกี่ยวข้องโดยตรงกับหนัง THE PARABOLIC DISH นะ แต่ว่าเราดูหนังเรื่องนี้แล้วเราก็คิดเรื่อยเปื่อยไปเรื่อยๆจนมาถึงประเด็นนี้


ตอบคุณ TAXI_ARNON

--สำหรับเรื่องวิธีการจำหนังนั้น ส่วนใหญ่แล้วเวลาที่ดิฉันดูหนังสั้นแต่ละรอบจบ ดิฉันจะรีบจดเกรดความชอบลงไปในหนังสือหรือกระดาษทันทีค่ะ ไม่เช่นนั้นจะลืมว่าชอบหนังเรื่องไหนในระดับมากเท่าไหร่ และถ้าหากมีเวลา ดิฉันขอแนะนำว่าก่อนจะเข้านอนในคืนนั้น ให้นึกทบทวนถึงหนังสั้นที่ตัวเองเพิ่งดูมาในวันนั้นอีกรอบเพื่อย้ำใส่สมองตัวเองว่าหนังสั้นเรื่องนี้มันมีเนื้อเรื่องอย่างนี้ๆนะ แต่อันนี้เป็นข้อแนะนำนะคะ ไม่ใช่สิ่งที่ดิฉันปฏิบัติจริงๆเป็นกิจวัตร เพราะดิฉันเองก็แทบไม่เคยมีเวลาปฏิบัติตามข้อแนะนำนี้เหมือนกัน กลับถึงบ้านแล้วก็นอนสลบไปในทันที

ที่ดิฉันแนะนำอย่างนี้ ก็เพราะว่าเวลาที่ดิฉันไปดูหนังสั้นในรอบมาราธอนของแต่ละปี มักจะมีปัญหาว่า ตื่นนอนตอนเช้าขึ้นมาเมื่อไหร่ ก็จะพบว่าตัวเองลืมเนื้อหาของหนังสั้นที่เพิ่งดูไปเมื่อวานมาแล้วอย่างน้อย 1 เรื่อง และก็ไม่สามารถหาข้อมูลเกี่ยวกับหนังสั้นเรื่องนั้นๆใน INTERNET ได้ด้วย ดิฉันต้องรอจนกว่าสูจิบัตรงานหนังสั้นออก แล้วก็ดูรูปกับเรื่องย่อในสูจิบัตรนั้น ถึงค่อยจดจำได้อีกทีว่าหนังสั้นที่ตัวเองดูไปในรอบมาราธอนแล้วลืมไปในช่วงข้ามคืนมันคือเรื่องอะไรกันแน่

อีกวิธีนึงที่ช่วยในการจดจำหนังเรื่องต่างๆได้ดีก็คือการคุยกับเพื่อนๆเกี่ยวกับหนังที่ตัวเองได้ดูมา ดิฉันพบว่าถ้าหากดิฉันได้คุยกับเพื่อนๆถึงหนังเรื่องไหน มันจะช่วยในการจดจำจุดเด่นของหนังเรื่องนั้นๆได้ดีมาก เพราะเรามักจะจำได้ดีว่าเพื่อนเคยพูดกับเราว่ายังไงและเราเคยพูดกับเพื่อนว่ายังไงบ้าง

--สำหรับเรื่องการเป็น beta screener นั้น ดิฉันต้องขอกราบขอบพระคุณคุณ TAXI_ARNON เป็นอย่างมากค่ะที่จะให้โอกาสดิฉัน แต่ดิฉันคงต้องขออภัยเป็นอย่างยิ่งนะคะที่คิดว่าคงไม่สะดวกทำหน้าที่นี้ในตอนนี้ หวังว่าคุณ TAXI_ARNON คงไม่ว่าอะไรดิฉันนะคะ

--เห็นคุณ TAXI_ARNON เขียนว่า “ผมว่าผมเริ่มเก็ตหนังของนัฐแล้วล่ะ ดูเรื่องนี้แล้วรักหนังเรื่องอื่นๆของเขาขึ้นอีกเป็นกอง”


ก็เลยทำให้นึกขึ้นมาได้ว่าคุณ NUTTORN KUNGWANKLAI กำกับหนังเยอะมาก แต่ดิฉันได้ดูหนังของเขาน้อยมาก อย่างไรก็ดี สิ่งหนึ่งที่ประทับใจดิฉันจาก THE DUCK EMPIRE STRIKES BACK ก็คือฉาก “ผู้ก่อการ” ที่เป็นภาพเด็กผู้หญิงน่ารักๆโผล่มาแว้บนึง (ถ้าดิฉันจำไม่ผิด) คือดิฉันรู้สึกว่าภาพเด็กผู้หญิงที่โผล่มาแว้บนึงนี่แหละ มันคือลายเซ็นของเขา คือถ้าหากให้นักดูหนังสั้นคนไหนมาดู THE DUCK EMPIRE STRIKES BACK แต่ไม่บอกว่าใครเป็นคนกำกับหนังเรื่องนี้ นักดูหนังสั้นส่วนใหญ่ก็น่าจะเดาได้ในทันทีว่าใครเป็นคนกำกับหนังเรื่องนี้ตอนมีภาพเด็กผู้หญิงน่ารักๆโผล่ออกมา

จริงๆแล้วดิฉันได้ดูหนังสั้นของคุณ NUTTORN น้อยมากๆ ถ้าหากดิฉันเข้าใจอะไรผิดก็ต้องกราบขออภัยด้วยนะคะ แต่ดิฉันเดาเอาจากหนังที่ได้ดูเพียงแค่ไม่กี่เรื่องนี่แหละว่า บางทีจุดเด่นในหนังของเขาอาจจะเป็นอารมณ์น่ารักๆ, เด็กน่ารักๆ และตัวละครที่มีจิตใจดีงามเป็นส่วนใหญ่

การได้ดูหนังสั้นในโปรแกรม THE SPOKEN SILENCE โดยเฉพาะ THE DUCK EMPIRE STRIKES BACK ทำให้ดิฉันเกิดสงสัยขึ้นมาว่า จริงๆแล้วในวงการหนังอิสระของไทยก็อาจจะมี “ผู้กำกับที่มีแนวทางภาพยนตร์โดดเด่นเฉพาะเป็นของตนเอง” หลายคนก็ได้นะ ดิฉันขอเรียกสั้นๆเพื่อความสะดวกของตัวเองในที่นี้ว่าผู้กำกับกลุ่มนี้เป็น AUTEUR แล้วกันนะคะ จริงๆแล้วดิฉันก็ไม่แน่ใจหรอกว่า AUTEUR แปลว่าอะไร บางทีดิฉันอาจจะเข้าใจคำว่า AUTEUR ผิดไปจากความเป็นจริงก็ได้ แต่ขอให้ผู้อ่านเข้าใจก็แล้วกันว่าดิฉันใช้คำว่า AUTEUR ในความหมายที่ดิฉันกำหนดขึ้นมาเองอย่างไรในที่นี้

REMEMBER...WHAT YOU HAVE DONE IN 24 HOURS

MY FAVORITE MUSIC FOR THE MOMENT


1.JAMES YORKSTON
http://www.myspace.com/jamesyorkston

My favorite song is A MAN WITH MY SKILLS from the album ROARING THE GOSPEL.

ROARING THE GOSPEL (2007)
http://ec1.images-amazon.com/images/I/41pf-OuDMJL._SS400_.jpg

THE YEAR OF THE LEOPARD (2007)
http://ec1.images-amazon.com/images/I/61kGJ2uwsZL._SS500_.jpg


JUST BEYOND THE RIVER (2004)
http://ec1.images-amazon.com/images/I/41S19M9HPPL._SS500_.jpg

SOME PLACE SIMPLE (2003)
http://g-ec2.images-amazon.com/images/I/61F5C8V1ZEL._SS500_.jpg

MOVING UPCOUNTRY (2002)
http://ec1.images-amazon.com/images/I/41CM2VZDYVL._SS500_.jpg



2.THE CINEMATIC ORCHESTRA
http://www.myspace.com/thecinematicorchestras

I like the track “Channel 1 Suite Live” very much.

MA FLEUR (2007)
http://ec1.images-amazon.com/images/I/51JYnn08YvL._SS500_.jpg

MAN WITH A MOVIE CAMERA (2003)
http://ec1.images-amazon.com/images/I/31RYT8WTB7L._SS500_.jpg

EVERY DAY (2002)
http://ec1.images-amazon.com/images/I/41V87NM7VTL._SS500_.jpg

REMIXES 1998-2000 (2000)
http://ec1.images-amazon.com/images/I/61Y8QZ303QL._SS500_.jpg

-------------------------------------------------------

FILMS SEEN LATELY

1.200 POUNDS BEAUTY (2006, Kim Yong-hwa, A)
http://www.imdb.com/title/tt0940642/

2.THE INVASION (2007, Oliver Hirschbiegel, A/A-)

3.THE CONDEMNED (2007, Scott Wiper, A-/B+)
I think this is a kind of Grindhouse movie for this generation.

4.THE ONE (2007, Marut Sarowat, B+)


FAVORITE ACTRESS

Sarawanee Tanatanit in the dance performance REMEMBER…WHAT YOU HAVE DONE IN 24 HOURS (2007, A)
http://www.newswit.com/news/2007-08-20/0758-9807f0135855a80bdb3747ac70ea02df/

http://farm2.static.flickr.com/1117/1258716292_5b9355d652_o.jpg
http://farm2.static.flickr.com/1313/1258716284_851235def5_o.jpg


DESIRABLE ACTOR

1.Manu Bennett in THE CONDEMNED
http://www.imdb.com/name/nm0071847/
http://farm2.static.flickr.com/1021/1257930789_a3185418b7_o.jpg

2.JOO JIN-MO in 200 POUNDS BEAUTY
http://www.hancinema.net/korean_Joo_Jin-mo.php#pictures
http://farm2.static.flickr.com/1327/1257930843_8dd0642a50_o.jpg
http://farm2.static.flickr.com/1002/1257930819_b50e430174_o.jpg
http://farm2.static.flickr.com/1006/1257930797_10640ac2eb_o.jpg

FAMILY PICNIC (2006, Hong Seung-wan, A+++++)

INTERNATIONAL ANIMATIONS SEEN IN LATE AUGUST

1.BUTTERFLY (2002, Glenn Marshall, 10 min, A+)

2.POUR MAMAN (Matthieu Rouget, Canada, A+)

3.TO HAVE AND TO HOLD (2003, Emily Mantell, 3.52 min, A+)

4.GUY 101 (2005, Ian Gouldstone, 8 min, A+)
This film is about gays.

5.CAREFUL (2005, Damian Gascoigne, 6 min, A+)
http://farm2.static.flickr.com/1248/1257136403_c7b092fc65_o.jpg

6.EXTN. 21 (2002, Lizzie Oxby, 9.00 min, A+)

7.HOW MERMAIDS BREED (2002, Joan Ashworth, 9.41 min, A+)

8.NSPCC: CARTOON (2002, Frank Budgen + Russell Brooke, 1 min, A+)

9.RABBIT (2005, Run Wrake, 8 min, A+)

10.FISH NEVER SLEEP (2002, Gaelle Denis, 6.30 min, A+)

11.LITTLE THINGS (2003, Daniel Greaves, 11 min, A+)

12.GIFTED (2002, Emily Mantell, 3.12 min, A+)

13.PERPETUAL MOTION: IN THE LAND OF MILK AND HONEY (2004, AL+AL, A+)
Second viewing

14.MUM IS BORN (2006, John Chan, 22 min, Hong Kong, A+)
http://www.cgvisual.com/headlines/IFVA_fish/CGVheadlines_fish_p2.htm
http://farm2.static.flickr.com/1127/1258157496_ff1b554cb0_o.jpg

15.OBSERVER MAGAZINE: FROM ABBA TO ZAPPA (2004, Smith & Foulkes, 1 min, A+)

16.TAKUSKANSKAN (2003, Selina Cobley, 5.48 min, A+)

17.CARE (2005, Mario Cavalli, 1 min, A+)

18.MOTOROLA: GRAND CLASSICS (2005, Smith & Foulkes, 1.13 min, A+)


19.MINEMA CINEMA: REVENGE IS COLD (Tim Hope, 7 min, A+/A)

20.SLEEP WITH THE FISHES (2005, Belle Mellor, 4.30 min, A+/A)

21.SURVEY (2002, Joe King, 4.36 min, A+/A)

22.DAD’S DEAD (2003, Chris Shepherd, 6.36 min, A)

23.JOSEF M. (Juan Antonio Pascaul Albarranch, 4 min, Spain, A)

24.FBIZOO (2006, Yohann Angelvy + Julien Vray, 12.40 min, France, A)

25.CITY PARADISE (2004, Gaelle Denis, A)
Second viewing

26.TAPS (2003, Matthew Gravelle, 3.18 min, A)

27.THE GIRL AND THE HORSE (2003, Rebecca Manley, 3.15 min, A)

28.KILLING TIME AT HOME (2003, Neil Coslett, 3 min, A)

29.KAMINYA’S CORRESPONDENCE (Sumito Sakakibara, 7 min, A)

30.ATOMIC SPACE SHEEP (Guillaume David, France, A)

31.ASTRONUTS (2005, Matthew Walker, 8.30 min, A)

32.TERRENCE HIGGINS TRUST: CAVERN CLUB (2002, Manu Roig, 1 min, A)

33.THE CAGE (Gilles Lepore, Switzerland, A)

34.FETCH (Dana Dorian, Scotland, A)

35.MINEMA CINEMA: KEEP GOING (2004, Tim Hope, 7 min, A)

36.TARZANSE (Torben Meyer, Germany, A/A-)

37.HOW TO COPE WITH DEATH (2002, Ignacio Ferreras, 3.10 min, A/A-)

38.HOW TO FLY (Tibor Na’das, Hungary, A-)

39.TENNENTS: BODY ARMOUR (2002, Darren Walsh, 0.40 min, A-)

40.BUS STOP (Matthew Abbis, A-)

41.PLAY (2004, Matthew Abbis, A-)

42.MINEMA CINEMA: LOVE THEN FIRST FIGHT (2007, Tim Hope, 7 min, A-)

43.BAA TITLE SEQUENCE (Bob Cosford, 1.20 min, A-)

44.VODAFONE: MAYFLY (2005, Darren Walsh, 1 min, A-)

45.HONDA: GRRRR (2004, Smith & Foulkes, 1 min, A-)

46.SONY PSP: A DAY IN THE LIFE…(2005, Alex Rutterford, 1 min, A-)



INTERNATIONAL SHORT FILMS SEEN IN LATE AUGUST

1.FAMILY PICNIC (2006, Hong Seung-wan, South Korea, 24 min, A+)

This film should really be screened together with THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY (2007, Prap Boonpan), or this film can be retitled as THE KOREAN BOURGEOIS PICNIC. This film begins like a Thai melodramatic film, in which a lower-class girl might have a chance to be a bourgeois’ wife. But fortunately, the film doesn’t turn out to be a melodramatic one like that. In fact, what happens in this film really reminds me of a recent case of a Thai rich boy who killed poor people brutally.

Sometimes I wish a character in a film can jump into another film to do some justice. That’s what I feel after seeing FAMILY PICNIC. I wish Isabelle Huppert and Sandrine Bonnaire from LA CEREMONIE (1995, Claude Chabrol, A+) can jump into FAMILY PICNIC and punish the bourgeois family. And I wish Nadine and Manu from BAISE-MOI (2000, Virginie Despentes, Coralie Trinh-Thi, A+) can jump into TO BE TWENTY (1978, Fernando Di Leo, A+) to punish the murderers. That’s just my fantasy.


2.IN THE RANK (2006, Cyprien Vial, 14.45 min, A+)
This is a gay film.

3.TO WHOM IT MAY CONCERN (2007, Wakai Makiko, Japan, A+)
This is a lesbian film.

4.EXCEPT THE SILENCE (2006, Lea Fehner, 14 min, A+)

5.HEROS AND SCOUNDRELS (2007, Murielle Iris, France, 18 min, A+)

6.T’AS UN GERANIUM (Also, France, A+)

7.THIRTY YEARS (2006, Nicolas Lasnibat, 20 min, A+)

8.TWICE (Joseba Fuentes, 24 min, A+)

9.PAYSTATION (Also, France, A+)

10.BARKING TIE (Sophie Lagues, Czech, A+)

11.REVOLUTIONARY SONG (2005, Istvan Kantor, Canada, 9 min, A+)

12.THE SONG OF THE CRICKET (Dany Campos, 17 min, A+)

13.ABOUT ROMANCE OR SOMETHING ELSE (2007, Fong Wing Leung, Hong Kong, 14 min, A+)

14.THE CRAZY ON THE ROCKS (2007, Altaf Mazid, India, 15 min, A+)

15.DVD (Ciro Altabas, 17 min, A+)

16.THE PARABOLIC DISH (Xavi Sala, 12 min, A+)

17.HOMELESS (2006, Chen ChiaKuei, 21 min, Taiwan, A+)
You can watch a trailer of this film at:
http://tdb.berlinale-talentcampus.de/campus/garage/profile?tid=20072668

18.TRANSFERT (Alexandre Marcheguet, France, A+)

19.THE COMMUTER (Martin Pickles, England, A+)

20.UNDER THERE (Jeremy Lanni, USA, A+)

21.STONG (Dang-Thai Duong, France, A+/A)

22.ROADKILL (Jeroen Annokkee, Netherlands, A+/A)

23.LES PIEDS DEVANT (2006, Luc Meilland, 15.40 min, A+/A)

24.LONDRES LONDON (2007, Eva Tang, 10 min, A+/A)
This is a lesbian film.

25.LES PETITS SABLES (Chloe Micout, France, A+/A)

26.THE CROSSING (2006, Maeva Poli, 12 min, A)

27.CARCAN (Stephane Levallois, France, A)

28.GOODBYE TO THE NORMAL (Jim Field Smith, UK, A)

29.MY DAY (2006, Bela Lukac, South Africa, 14 min, A)

30.BIR DAMLA SU (2006, Deniz Gamze Erguven, 18.57 min, A/A-)

31.SUPERMAN VA EN BAVER (Frog & Rosbeef, France, A/A-)

32.BEFORE AND AFTER KISSING MARIA (Ramon Alos, 7 min, A-)

33.E-MOTION CAPTURE (Alex Feil, Germany, A-)

34.WELCOME BACK (S. Schmidt + F. Becker, Germany, A-)

35.NOT SO SMALL TALK (K. Roeters + S. Kelly, USA, A-)

36.TICKET PLEASE (Lucas Figueroa, 14 min, A-)

37.DADDY’S LITTLE HELPER (Daniel Wilson, UK, A-)

38.SECOND CHANCE (2006, Wade Muller, Thailand, 11 min, B+)


MOST DESIRABLE ACTOR
The leading actor in TICKET PLEASE


FAVORITE ACTRESS
Dinara Drukarova in EXCEPT THE SILENCE

Drukarova also stars in SINCE OTAR LEFT (2003, Julie Bertucelli, A)
http://farm2.static.flickr.com/1342/1257466845_6cc86744f3_o.jpg

ALL THE CHAPTER OF THE SONG YOU ATE ME

THAI FILMS SEEN BETWEEN 19-24 AUGUST 2007

1.THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY (2007, Prap Boonpan, 28.51 min, A+)
Second viewing

2.LETTER FROM THE SILENCE (2006, Prap Boonpan, 5.11 min, A+)


3.FOURTH WORLD (2007, Chayanis Wongthongdee + Techanan Jirachotrawee, 13 min, A+)
Second viewing

4.THE OTHER WORLD (2007, Chutchon Ajanakitti, 16.05 min, A+)

5.DREAM WATCH FOR ANYONE WHO IS BELIEVED TO VIOLATE GOOD MORALITY (2007, Manussak Dokmai, 14 min, A+)

6.A STRANGER FROM THE SOUTH (2007, Phuttiphong Aroonpheng, 20 min, A+)
Second viewing

7.KANG KOW DUD KLUOY (2001, Kullachat Jitkajornwanit + Benjamin Traipipat, 22 min, A+)
Second viewing

8.WHEN THE MOVIE LISTENS (2007, Tulapop Saenjaroen, 11 min, A+)

9.THE SPECTRUM (2006, Yanin Pongsuwan, 48 min, A+)
This documentary has some parts concerning gays.

10.SAWADEEKA (1999, Kullachat Jitkajornwanich + Ruechai Pohkul, 6 min, A+)
Second viewing

11.MIDDLE-EARTH (2007, Thunska Pansittivorakul, 10 min, A+)

12.MOKEN, RIGHT? (2007, Phisan Sangjan + Taryart Datsathean + Nattawit Kaosri, A+)
This documentary has some parts concerning gays.

13.KRU KRUB…KRU (TEACHER…TEACHER) (2007, Panuwat Nilrak, 30 min, A+)
Second viewing

14.THE ROCKET (2006, Uruphong Raksasad, 19 min, A+)
Documentary, Second viewing

15.THE INSTRUCTIONAL MANUAL OF AERIAL VIDEOGRAPHY FOR WEDDING PRESENTATION (2007, Deja Piyavhatkul, 18 min, A+)
Documentary, Second viewing

16.A VOYAGE OF FORETELLER (2007, Jakrawal Nilthamrong, 8 min, A+)

17.3-0 (2006, Anocha Suwichakornpong, 8 min, A+)

18.ESCAPE FROM POPRAYA 2526 (2007, Paisit Punpruksachat, 9 min, A+)

19.HI (2006, Bundit Thianrat, 9.13 min, A+)

20.SILENCE IN D MINOR (2006, Chalida Uabumrungjit, 7 min, A+)

21.LIVE IN BANGKOK (2007, Unnop Saguanchat, 7 min, A+)
Third viewing

22.ALWAYS (2006, 17 min, Sivaroj Kongsakul, A+)


23.LOVE & LEARN (2007, 33 min, Matchima Ungsriwong + Nat Aphipongcharoen, A+/A)
Documentary, second viewing

24.(APPLICATION) (2007, Wanweaw Hongwiwat + Weawwan Hongwiwat, A+/A)
Second viewing

25.TAO TAI 11 (2007, Wimolrat Saekaw + Kullachat Jitkajornwanich, 6 min, A+/A)

26.APPARTEMENT THAI (2007, Satja Uasamanjit, 24 min, A+/A)
Second viewing

27.THE DAY BEFORE REVOLUTION (2007, Pass Patthanakumjon, 22 min, A)
Second viewing

28.BEHIND THE SCENE (2006, Rachanon Taweephol, 13 min, A)

29.A SERIES OF SALINEE EVENT (2007, Napat Treepalawisetkun, 14 min, A)

30.THE ZOMBIE CHICK (2007, Thitimon Mongkolsawat, 15 min, A)
Second viewing

31.TAM JAI (2003, Kullachat Jitkajornwanich + Nattapong Rungrueng, 15 min, A)
Second viewing

32.LA RERM RI LERK (2000, Kullachat Jitkajornwanich + Ruechai Pohkul, 3 min, A)

33.THE LOVE CULPRIT (2006, Sanchai Chotirosseranee, 6.30 min, A)

34.LOOK AT ME! (2007, Tanwarin Sukhapisit, 6 min, A)
Second viewing

35.THE REFLECTION REMAINS (2007, Deja Piyavhatkul, 18 min, A)

36.THE GREEN MILLION (2007, Panuwat Yuchung, 22 min, A)

37.SIN SEE (1997, Kullachat Jitkajornwanich + Ruechai Pohkul, 5 min, A)
Second viewing

38.MANG KON KIN ME (A DRAGON EATS NOODLE) (1998, Kullachat Jitkajornwanich + Ruechai Pohkul, 6 min, A)
Second viewing

39.SHE’S SO SILENCE (2006, Pison Suwanpakdee, 26 min, A)

40.BANGKOK TANKS (2007, Nawapol Thamrongrattanarit, 6 min, A)
Second viewing

41.THE JASMINE IN PATTANI (2007, Weangkwan Prasongmaninil, 8 min, A/A-)
Documentary

42.GOING HOME (2006, Pratchaya Lampongchat, 6 min, A/A-)

43.THE OTHER CHILDREN AND THIS CHILD (2007, Thip Tang, A/A-)

44.FAKE WORLD (2007, Tanwarin Sukhapisit, A-)

45.EVERYTHING MUST GO (2006, Patchara Eaimtrakul, 16.30 min, A-)

46.THE DUCK EMPIRE STRIKES BACK (2006, Nutthorn Kangwanklai, 2.30 min, A-)

47.MAN WITH A VIDEO CAMERA (2007, Jakrawal Nilthamrong, 9 min, A-)

48.EVER SEEN (2007, Pichaya Jarusboonpracha, 4.13 min, A-)

49.THE HIDDEN AFTER (2006, Chawalit Ahdhan, A-)

50.FORGOTTEN (2007, Pichaya Jarusboonpracha, 6.27 min, A-)

51.MEMORIES (2007, Sittipong Patchagoa, 12 min, A-)

52.SOUL MOMENT (2007, Supakit Seksuwan, 29.25 min, B+)

53.TWO WORDS TRUE WAY (2007, Nattaporn Wongchaksu, 9.27 min, B+)


THAI ANIMATIONS SEEN ON WEDNESDAY 22 AUGUST 2007

1.ALL THE CHAPTER OF THE SONG YOU ATE ME (2006, Arnont Nongyao, 9.40 min, A+)

2.ENOUGH (2007, Chawit Waewsawangwong, 3.45 min, A+)
Fourth viewing

3.HUMAN DESIRE (2006, Chatchai Ngamsirimongkhonchai, 5 min, A+)
Second viewing

4.PHEE NANO (2007, Thitiwat Dumrak, 10 min, A+)

5.PANDA (2007, Nathan Homsup, 4 min, A+)

6.WELA TEE MEE (THE TIME WE HAVE) (2006, Patwut Tosen, Romesilp Sookprasert, Annop Musikapodok, Anupas Premanuwat, 5 min, A+)

7.THE PLANET (2007, Uruphong Raksasad, 7.30 min, A)

8.BULLET (2007, Chat Tanaruangamorn, 4 min, A)

9.FAT ROOM (2007, Thawatchai Chunhachai, 6 min, A)

10.UNSEEN (2007, Orapim Chernkwansri, 9.44 min, A)
Second viewing

11.THE MOMENT (2006, Apid Busayasiri, 7 min, A)

12.LESSON (2006, Apid Busayasiri, 1.30 min, A/A-)

13.CIRCLE (2006, Sittisak Jiampotjaman, 2.10 min, A-)

14.PLAMEEKON – A LITTLE PIECE OF MEMORY (2007, Sittisak Jiampotjaman, 9.20 min, A-)

15.A WAY: A PATH TO A DREAM (2007, Sriprachum Kongwissawamitr, 8.52 min, B+)



VIDEO PAINTINGS AND ART FILMS BY SUCHART SAWASDSRI

All films were first shown in 2006.

1.THE LONG SILENCE (A+)

2.DON’T EVEN THINK ABOUT IT (A+)

3.DANCING MOON (A+)

4.THE BODY GATHERER (A+)

5.“RED” AT LAST (A+)

6.JOURNEY TO THE END OF THE NIGHT (A+/A)

7.THE KINGDOM OF THE SHADOWS (A)

8.IN THE LIGHT OF LOVE (A)

9.THE GIVING TREE (A)

10.TURN TURN TURN (A)

11.MIDSUMMER NIGHTMARE: THAI-AMERICAN MOVIES (A-)

12.SECRET GARDEN (A-)

13.AFTER THE RAIN FALL (A-)

14.SONG OF JOY (A-)

FILM AND REAL LIFE 5: THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY

--PARTIAL FILMOGRAPHY OF PRAP BOONPAN

1.TWO WORLDS IN ONE WORLD (TAWIPOP NAI EKAPOP) (2004, A+)

2.”POLITICAL” MOVIE (NANG GARNMUANG) (2005, 28 min)

I haven’t seen this film, but the synopsis says that “the film illustrates the meanings of ‘politic’ in Thai society through photographs of historically political events.”

3.THE SPECTRE: 16 YEARS LATER (NANG PHEE: 16 PEE HANG KWAMLANG) (2006, A+)

4.LETTER FROM THE SILENCE (JODMAI JAK KWAMNGIAB) (2006, 5.11 min, A+)

5.THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY (KWAM LUKLUN NAI NGAN RUENREANG) (2007, 28.51 min, A+)

(I used to refer to this film as AN INCONVENIENCE IN A HAPPY PARTY)

I don’t know if Prap Boonpan directed other films than these or not. It would be much appreciated if anyone can give more information.

-------------------------------------------------------


--THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY talks about many issues, one of which is the fear that there might be a war between the rich and the poor in Thailand.

Recently I just read an article in Prachatai.com which reminds me of THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY. The article is an interview with Attachak Sattayanurak, who talks about current class struggles in Thailand.


http://www.prachatai.com/english/news.php?id=159


Interview with Attachak Sattayanurak: The Meaning of Ten Million Votes: “The Poor and Class Consciousness”!

Papan Raksritong25 August 2007
News

The referendum on the draft 2007 constitution was not important just as a ritual to either accept or reject the supreme national charter. There are many hidden meanings in the tense, distorted and manipulative political manoeuvring by the powers that be in the past few months. Despite that, more than ten million voters dared to come out and voice their opposition to the powers that be.


Assoc. Prof. Attachak Sattayanurak from the Department of History, Faculty of Humanities, Chiang Mai University and a member of the Midnight University which has been a major force in the campaign to reject the draft 2007 constitution has this to say about this historic referendum.


Prachatai - What does the result of the referendum tell us?


Attachak - There are many interesting aspects about this referendum. First off, it took place amidst a vehement campaign to promote the endorsement of the draft 2007 constitution. Despite that, ten million people opted to challenge this campaign. It is remarkable how grassroots villagers rose up and I do not think their action could be attributed to the mobilization by the United Front of Democracy against Dictatorship (UDD) or our group (Midnight University).


Our campaign might influence a dozen people in Bangkok, whereas the UDD's campaign might reach a few more, but not all ten million people. In the North, including Chiang Mai and other areas I am familiar with, I heard nothing about allegations of vote buying by the Thai Rak Thai people. We ought to look beyond what the government or the CNS (Council for National Security) imagines. This is not just a matter of pro-Thaksin people.


The two red zones (in which the ‘no' votes were higher) in the North and Northeast are actually the constituencies of the poor whose livelihoods depend on agriculture on the one hand and the informal sector on the other. After 19 September 2006, their two-pronged livelihood has been seriously affected. Just go and ask any of the vendors on the street in Chiang Mai and everyone will tell you that their income has fallen by something in the range of 30-50% after 19 September 2006. As a result, they have vented their frustration and anger (in the referendum). They voted to reject the draft constitution as they felt that the coup and the draft constitution will continue wrecking the economy.


To put it plainly, many of them have not properly read the constitution. What they feel is that the constitution has been backed the army and that will lead political instability. Some may miss the 1997 constitution and as a result voted against the draft 2007 constitution. Nevertheless, this was a class struggle waged by the suffering poor.


It is a fact that our brothers and sisters in the Central Plains, the East or the South are wealthier than those in the North and Northeast. Therefore, if we look beyond the careless thinking put out by the army that their votes were the result of their support for Thaksin, the new government will really have to plan thoroughly on how to tackle income distribution and welfare for the poor. Here the class struggle began, and conflict between the classes will become even more intense.


Class issues are always there and poor people do exist. But now, the poor are starting to become conscious of class issues, and the new government and civil society have to bear this in mind. The middle classes have to learn to understand the poor. Right now, the middle class in Bangkok thinks they are cleverer and use SMS to attack the poor folk on TV.


We have to think anew. Past development has left many poor people to their own devices. Now, these ten million people are yelling "you ought to take care of us, too".


P--All these "red zones" have had unique backgrounds and many of these areas have in the past rejected state authority. Did this play any role in their rejection of the draft constitution?


A--The North and Northeast are significantly different from the South. Of course, Northerners still retain the consciousness of being part of the Lanna Kingdom. But we have been annexed as part of Siam for so long that it is too difficult to resurrect the past. I tend to believe that their rejection of the draft constitution was largely due to their desire to make the agenda of the Northern poor known to the public. There are definitely those in some areas who voted against the draft constitution to show their loyalty to Thaksin, but I think they were the minority.


P--Did incidents from the past play any role in their current decision, such as the abduction of politicians in the Northeast or the Communist smear campaign?


A--There might be some remnant feeling from the cases of Mr. Thong-in Phuripat (Ubon Ratchathani 1906-1949), Mr. Chamlong Daorueang (1910-1949), Mr. Thawin Udon (Roi Et 1909-1949), Mr. Tiang Sirikhan (1909-1952) and Dr. Thongplew Chonlaphum (Samut Sakhon 1912-1949) from the Northeast. Their names still resound, but none from the North. During that time, the Northern MPs were politically less active than MPs in the Northeast including four Northeastern Ministers who were abducted.


In the Northeast, the feeling still remains and there have always been references made to the Phi Bun Uprising during the reign of Rama V, or the cases of the Northeastern MPs or the Communist campaign. But I do not think these historical facts play a more important role than their class consciousness.


P--With this sign of class consciousness, how should the state react?


A--The CNS and the government have to be more cautious and humble. With humility, candidates for the next Senate could be slightly better even though the recruitment structure is inherently weak. For the rest, they have to careful about their role in providing services and control.


One remnant from Thaksin is undeniably the reshaping of state mechanisms to provide extensive services to the villagers and the privatization of control or administration such as the introduction of CEO and marketing systems in place of bureaucratic systems.


This state reengineering cannot be undone. The new government has to live with it and ought to be aware that this state reengineering is not a personal matter of Thaksin or by Abhisit (Democrat Party leader). Don't pretend to say you can do better than Thaksin and that you can provide people with free education. Don't go looking for votes based on false promises. At least, you cannot now reject this legacy of state reengineering by Thaksin, so you simply have to capitalize on it and make it serve the people even better.


P--What should be the next political move?


A--Now that our poor brothers and sisters have voted against the draft constitution, we have to wait and see how the new state, new constitution or new political parties will react, how they will change their role in providing services and control.


To mobilize now is premature and may produce weak results. I have no idea what the thinking is of the student anti-coup group, or the 19 Sept group.


As for the Midnight University, we will keep monitoring the proposed laws related to the constitution, the draft Internal Security Act, etc. I would like to reiterate here that the Midnight University has not played that big a role in triggering the ten million votes.


P--Looking back to the past, coupled with an analysis of the current situation, what do you think will be the long-term changes?


A--If the new coalition, the military and those political factions behind the 2007 constitution, are clever enough and understand the dynamics of Thai society, then after they form a new government, the first thing they must do is to promote public participation. For example, if the villagers submit complaints to the Senate, they have to act promptly in order to minimize class tension. This is my dream. But I am not so hopeful as their previous actions have proven that they are not that clever.


If they do not perform well, their honeymoon period may last just five or six months. And we ought to keep a close watch. After that the conflicts will get heightened until the government or the coalition becomes too weak to do anything. I cannot think of what will happen then. It could be that all the rifts will get entangled across the board, or the villagers will rise up. Or there could be internal conflicts within the military and this may lead to another coup.


Therefore, if we want to contain military power, during the first six months after the election, we have to gradually ostracize their role in politics. We have to push them hard to return to the barracks. But to achieve that, we have to work with greater unity.


Translated by Pipob Udomittipong

SEEING SPACE AND HEARING SPACE (1974, VALIE EXPORT, A+++++)

http://www.medienkunstnetz.de/works/raumsehen/images/7/

BEING STILL, FEELING UNBEARABLY STRONG

Recently I have seen some films which have something in common: they show a character which is doing nothing except standing still or sitting still, or a character which is in a non-moving stage in life. However, by showing characters which is in a still mode, these films are not at all boring. In fact, they afftect my emotions very strongly very aggressively.

Films in this group may include:

1.SEEING SPACE AND HEARING SPACE (1974, Valie Export, A+)

This film shows a woman standing still in a room, but shows the image of this woman from various angles or from split screen techniques. The woman does nothing except standing still, but the exhilarating feelings I get from this film are nothing less than the excitement I got from watching extraordinary dance music videos or dance films such as IBERIA (2005, Carlos Saura, A+). This film really shows the power of the editing. You don’t have to move. You just stand still. Let the editor do the work for you. The editor can make your “still images” very very moving.

More innformation about this film from Medien Kunst Netz:
http://www.medienkunstnetz.de/works/raumsehen/images/7/

“Like in 'Split Reality', the personality conveyed by a medium in this performance tape appears to be schizophrenic. Two video cameras and a mixer make possible a closed-circuit action that demonstrates not only the differences in the way the viewers perceive a person who is physically present in the room and simultaneously electronically reproduced, but also how the image is manipulated by its electronic conveyance. The camera zooms in and out, subjecting the performer's monitor likeness to permanent alteration. Specific synthetic sounds are linked to the picture: optically close = loud sound and rapid tone repetition, optically remote = quiet sound and slow tone repetition. The work is arranged in 6 parts: 1. space position, 2. split images, 3. space position composition, 4. split image composition, 5. body, 6. body composition.”


2.WORLD MASTER (1994, Zoran Solomun, 71 min, Germany, A+)
http://www.imdb.com/title/tt0108545/

In this film, a young girl enters a music competition, but when it’s her turn to compete on the stage, her turn to show her ability to the world, she just sits still on the stage, refuses to play, and says, “Everything is fine.”

I can’t give you the solid reasons why she chooses to sit still like that and throws her chance of being famous away. But I think I understand her feelings. She just doesn’t want to do it, so she doesn’t do it. Maybe she feels too sad to play the music after many things happening in the film. Anyway, by choosing to sit still on the stage, the heroine makes this scene unforgettable for me.


3.THE FOURTH WORLD (2007, Chayanis Wongthongdee + Techanan Jirachotrawee, 13 min, A+)

One of my most favorite scenes this year is the scene of a girl sitting still in this film while the music seems to reach the highest point. The girl just sits there. Her face is covered in the dark, while the music gives the feeling of something very aggressive. There is nothing at all happening in this scene. But I feel as if the girl is about to get killed or transform into a monster or something like that. It’s the clever use of music, the clever use of lighting, and the stunning cinematography which make me feel like that. The camera doesn’t have to move. The girl doesn’t have to move. The music, combined with other elements in the scene, can take the audience to the brink of insanity.


4.WHEN THE MOVIE LISTENS (2007, Tulapop Saenjaroen, 11 min, A+)

This film shows a boy sitting still, facing the camera, willing to listen to anything the audience want to say to him. However, after watching the boy doing nothing except staring at the audience for about 5 minutes, I began to feel some kind of stress. And the stress keeps rising and rising until the film ends.


5.MY GRANDMOM (2007, Nawanont Wongkhajit, 5 min, A+)

Though many Thai directors have made documentaries about their old relatives, this film still makes me feel as if I saw something new. In this film, the grandmom does almost nothing. The camera doesn’t move. There is not an ounce of sentimentality.

I think the duration of the scene is really important in a scene in which nothing happens. I like the length of WHEN THE MOVIE LISTENS very much, because the length of the scene creates some kind of high tension for me. But I like the briefness of MY GRANDMOM very much, because the briefness of the scene prevents the scene from being too sentimental.


6.ESCAPE FROM POPRAYA 2526 (2007, Paisit Punpruksachart, A+)

The first scene of this film shows a little girl sitting and doing nothing except saying, “No”, “I won’t tell you”, and “I won’t go”. She keeps saying these three phrases many times. The girl tries to resist someone outside the frame. She does a strong resistance by sitting still and keeps saying no, no, and no. The scene is very funny, but at the same time, the character is very interesting in my point of view because of her strong will to fight, her disobedience, her spirit of rebellion. The viewers never know why the girl is like that or what really happens. It’s hard to decide whether to admire or hate this stubborn character because the film never tells you what the girl resists. Does she resist the command of a good person or a bad person? The viewer never knows and never be able to judge.


7.YOU’RE (2007, Sarun Srisingchai, 5 min, A+)

This film show some stunning images shot in black and white. The images are mostly dark. The viewers can only see the silhouettes of the characters posing in various ways. However, the film can create some strong and intense atmosphere. And that’s why I love it.


8.(APPLICATION) (2007, Wanweaw Hongwiwat + Weawwan Hongwiwat, A+/A)

The heroine in this film does many things, but she seems to really move nowhere. The film chooses to tell a part of her life which may be the most “undramatic” part of her life—being unemployed and waiting for a job. There’s nothing exciting happening in this film. But the charm of this film lies in the small details of the heroine’s activities in her boring daily life. The scenes that I like very much include the scene in which the heroine tries to pull out a certain dvd stuck in the middle of a high stack of dvds without causing the stack to fall down, and the scene in which she writes her name and surname in the same box in an application form and then erases her surname because she just notices that there is another box for surname. These are the kind of things that I do in daily life, but I hardly see them shown in other films.


9.APPARTEMENT THAI (2007, Satja Uasamanjit, A+/A)

This film also chooses to depict the most “undramatic” part in a woman’s life. The heroine of this film seems to experience something very bad before the film begins, but the film doesn’t show us that dramatic or exciting parts in her life. The film only shows us the part when she is waiting to go home. She really does nothing exciting. She talks to some people and seems to gain some wisdom. She has problems with her ways of washing clothes. She hangs clothes in her room. Does she really do anything meaningful in this film? I can’t remember, but the most important thing is that I don’t feel bored at all in this film. I just like looking at the heroine’s face. Her face seems sad, seems like the face of someone who really has bad life experience in the past.


MORE OF MY AWARDS

MOST FAVORITE ACTOR

The leading actor in A STRANGER FROM THE SOUTH (2007, Phuttipong Aroonpheng, A+)

THREE EMOTIONS OF THAI DOCUMENTARIES

THIS IS MY COMMENT IN FILMSICK’S BLOG
http://filmsick.exteen.com/20070828/when-a-woman-ascends-the-stair

แวะมาบอกสั้นๆว่า ดิฉันขอจอง TATSUYA NAKADAI ที่รับบทผู้จัดการร้านใน WHEN A WOMAN ASCENDS THE STAIRS ค่ะ เขาหล่อมากๆ

ถ้าจำไม่ผิด ดิฉันจำชื่อของ MIKIO NARUSE ได้เป็นครั้งแรก เพราะ SUSAN SONTAG (นักวิจารณ์ภาพยนตร์และอีกหลายอาชีพ) ชื่นชอบ MIKIO NARUSE มากๆ

ผู้กำกับภาพยนตร์ญี่ปุ่นยุคเก่าอีกคนหนึ่ง ที่ดิฉันอยากดูหนังของเขาอย่างมากๆคือ HIROSHI SHIMIZU (1903-1966) รู้สึกว่าหนังดังของเขาคือ JAPANESE GIRLS AT THE HARBOR (1933)

ถ้าชอบหนังญี่ปุ่นยุคเก่า ขอแนะนำบล็อกข้างล่างนี้ค่ะ
http://rozmon.blogspot.com


THIS IS MY COMMENT IN GRAPPA’S BLOG
http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=a-wild-sheep-chase&month=08-2007&group=4&date=22&gblog=84

ข้างล่างนี้เป็นอีเมล์ของคุณทศพล บุญสินสุขค่ะ เผื่อใครรอต่อคิวไม่ไหวและอยากติดต่อเขาโดยตรงเพื่อขอดูดีวีดี

pok_office(at)yahoo(dot)co(dot)uk

ดิฉันเขียน (at) แทน @ และเขียน (dot) แทน “.” ไว้ในเบอร์อีเมล์ข้างบนนะคะ เพื่อที่เบอร์อีเมล์ของเขาจะได้ไม่โดน automatic spam

ปีนี้มีหนังสั้นอีกเรื่องนึงที่น่าจะได้รับแรงบันดาลใจจาก MURAKAMI โดยตรง นั่นก็คือเรื่อง “สดับลมขับขาน” หรือ HEAR THE WIND SING (2007, Unnop Saguanchat, 7 min, A+) เป็นหนังที่เน้นถ่ายบรรยากาศโล่งๆ ของสถานที่ และเหมือนมีเสียงกระซิบบางอย่างลอยแว่วมาในสายลมเป็นระยะๆ หนังเรื่องนี้อยู่ในกลุ่มไทยอินดี้ค่ะ ถ้าใครสนใจจะดูหนังเรื่องนี้ อาจต้องลองติดต่อไปที่ http://thaiindie.com

ขอกราบขอบพระคุณคุณ grappa เป็นอย่างยิ่งค่ะที่ช่วยเขียนถึงหนังของคุณทศพล บุญสินสุข


THIS IS MY COMMENT IN BIOSCOPE WEBBOARD
http://www.bioscopemagazine.com/smf/index.php?topic=484.0

THIS IS DECHITO’S COMMENT ON “VATZLAV”
http://dechito.blogspot.com/2007/08/vatzslav-2007.html


http://www.bioscopemagazine.com/smf/index.php?topic=492.90

--ขอแสดงความเสียใจต่อครอบครัวของคุณสิทธิพงศ์ เปรมปรีดิ์ด้วยค่ะ

--THIS IS WISE KWAI’S COMMENTS ON THUNSKA PANSITTIVORAKUL
http://www.rottentomatoes.com/vine/journal_view.php?journalid=100000335&entryid=444125&view=public

--THIS IS MATTHEW HUNT’S COMMENTS ON THE SPOKEN SILENCE PROGRAM AND THUNSKA PANSITTIVORAKUL
http://www.matthewhunt.com/blog/2007/08/thai-short-film-video-festival-2007.html


ตอบน้อง merveillesxx

ขอบคุณมากค่ะที่ทำลิงค์ไปที่คลิปงานประกาศผลรางวัล ดิฉันจะได้ดูบรรยากาศในงานด้วย ปีนี้ดิฉันไม่ได้ไปร่วมงานประกาศผล เพราะไปดูการแสดง REMEMBER..WHAT YOU HAVE DONE IN 24 HOURS (2007, Jitti Chompee + Sarawanee Tanatanit, A) ที่ภัทราวดีเธียเตอร์แทน แต่ก็ดูเหมือนจะหนีผลงานของคุณ Uruphong Raksasad ไม่พ้นในคืนนั้น เพราะใน REMEMBER…WHAT YOU HAVE DONE IN 24 HOURS มีการฉายวิดีโอ POLLUTION AND HUMAN PROTECTION ที่มีการนำภาพ CLOUD FOOTAGE ของคุณ Urupong Raksasad มาใส่ไว้ด้วย

POLLUTION AND HUMAN PROTECTION เป็นผลงานวิดีโอของ Tanon Sattarujawong (ผู้กำกับหนังสั้นเรื่อง “โรค-ติด-ต่อ”) + Marco Steiner โดยตากล้องของวิดีโอนี้คือ Jakrawal Nilthamrong (ผู้กำกับ MAN WITH A VIDEO CAMERA, THE VOYAGE OF FORETELLER, DRIPPING, PATTERNS OF TRANSCENDENCE) กับ Sivaroj Kongsakul (ผู้กำกับ ALWAYS, DINNER)

รู้สึกดีที่เห็นผู้กำกับหนังสั้นหลายๆคนได้ทำงานศิลปะในรูปแบบต่างๆนอกเหนือจากงานโฆษณา ครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งแรกของดิฉันที่ได้เห็นผู้กำกับหนังสั้นมาทำวิดีโอประกอบการแสดงเต้นรำ และหวังว่าคงจะมีผู้กำกับหนังสั้นทำงานแปลกๆแบบนี้ออกมาอีก

จริงๆแล้วผู้กำกับหนังสั้นหลายคนก็มีการจัดแสดงงานศิลปะของตัวเองเป็นครั้งคราวเหมือนกัน แต่เนื่องจากดิฉันเป็นโรคขี้เกียจสันหลังยาว ดิฉันก็เลยไม่ได้ไปติดตามดูผลงานของผู้กำกับเหล่านี้เอง ล่าสุดที่ดิฉันพลาดไม่ได้ไปดูก็คืองานแสดงศิลปะของคุณศุภฤกษ์ คณิตวรานันท์ (ผู้กำกับ BLIND SPOT (2005, 16 min, A+)) ที่หอศิลป์แห่งชาติ เพราะมันตรงกับช่วง Bangkok International Film Festival พอดี

แต่ที่ดิฉันจะพยายามหาเวลาไปดูให้ได้ในช่วงนี้ ก็คืองาน “ไร้ชื่อ” ของคุณ Michael Shaowanasai ซึ่งจะจัดแสดงขึ้น ในวันที่ 18 สิงหาคม – 22 กันยายน 2550 ณ นำทอง แกลเลอรี่ 1129/29 อาคารสหกรณ์เคหะสถานกรุงเทพฯ, ถนนเทอดดำริ, เขตดุสิตกรุงเทพฯ 10300

โทรศัพท์/โทรสาร 02 243-4326

เปิดให้เข้าชมในวัน จันทร์ - วันเสาร์ เวลา 11.00 น. – 18.00 น.

เมื่อกี้ลองโทรไปถามทางแกลเลอรี่แล้ว เขาบอกว่าตึกของเขาอยู่ตรงข้ามสถานีรถไฟสามเสน เป็นตึกเก่าๆ แกลเลอรี่อยู่ที่ชั้นสองของตึก

ดูโปรแกรมงานแสดงศิลปะอื่นๆที่น่าสนใจได้ที่
http://www.fineart-magazine.com/event2.html


ตอบน้อง NANOGUY

พี่เป็นโรคจิต ชอบทำอะไรที่ไม่มีสาระ ตอนที่ดู THE ROCKET ของ Uruphong Raksasad พี่เลยนั่งนับเล่นๆว่ามันมีการยิงบั้งไฟประมาณกี่ครั้งในหนังเรื่องนี้ นับได้ประมาณ 50 ครั้ง แต่ไม่แน่ใจว่า 50 ลูกหรือเปล่า เพราะบางลูกอาจจะถูกนำเสนอ 2 ครั้งในการถ่ายระยะใกล้ครั้งนึงกับระยะไกลครั้งนึงหรือเปล่า อันนี้ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน อย่างไรก็ดี ข้อมูลเหล่านี้ไม่มีความสำคัญใดๆทั้งสิ้น พี่นั่งนับเล่นๆเพื่อความสนุกของตัวเอง

ไม่รู้ว่ามีหนังไทยเรื่องไหนเคยนำเสนอพิธี “แห่นางแมวขอฝน” บ้างหรือเปล่า อยากเห็นเหมือนกัน

ตอนที่ดูหนังสารคดี ก็แอบแบ่งอารมณ์ที่ได้จากหนังออกเป็นกลุ่มๆเหมือนกัน นั่นก็คืออารมณ์ “ซึ้งๆ” ที่ได้จากหนังเรื่อง ONE TRUE THING กับ THE SPECTRUM, อารมณ์ต่อต้านความซึ้งที่ได้จาก THE INSTRUCTIONAL MANUAL OF AERIAL VIDEOGRAPHY FOR WEDDING PRESENTATION (จริงๆแล้วหนังเรื่องนี้ก็แอบซึ้งตอนจบนะ แต่มันแทบไม่ได้ถูกเน้นย้ำมากเท่ากับส่วนที่ล้อเลียนความซึ้งในวิดีโองานแต่งงาน) ส่วนอารมณ์ที่ได้จาก THE ROCKET มันเป็นอารมณ์ที่ดีมากๆ มันจะซึ้งก็ไม่ใช่, ต่อต้านความซึ้งก็ไม่ใช่ เราสามารถเรียกอารมณ์แบบนี้ว่าอารมณ์อุเบกขาได้หรือเปล่า

ได้ดูหนังสั้นจากอินเดียเรื่อง THE CRAZY ON THE ROCKS (2007, Altaf Mazid, 15 min, A+) ในงานหนังสั้นครั้งนี้ เราว่ามันให้อารมณ์แบบที่ไปกันได้กับหนังของคุณ Uruphong นะ มันเป็นการถ่ายทอดสภาพชีวิตในชนบทด้วยความรักในสิ่งที่ตัวเองกำลังถ่าย โดยไม่ได้มุ่งเน้นไปที่การเล่าเรื่อง


ตอบคุณ TAXI_ARNON

ดีใจมากค่ะที่คุณ TAXI_ARNON ให้รางวัลกับ A STRANGER FROM THE SOUTH เมื่อกี้ดิฉันลองเปิดสูจิบัตรของงานดูเล่นๆ พบว่าคุณพุทธิพงษ์ อรุณเพ็ง กำกับหนังเรื่อง “ผมสาบาน..มันไม่ใช่โฆษณาชวนเชื่อ” (I SWEAR…IT’S JUST A COMMERCIAL FILM” (2007, 4.32 min) ด้วย น่าเสียดายที่ดิฉันไม่ได้ดูหนังเรื่องนี้ในรอบมาราธอน แต่ก็อยากดูมากๆ

สูจิบัตรบอกว่าหนังเรื่องนี้เป็น “Three commercial films inspired by Thai Rak Thai, the most famous political party in Thailand.” ท่าทางคุณพุทธิพงษ์จะสนใจทำหนังการเมืองแฮะ


ตอบน้อง ENNISDELMAR

เออ ลืมชื่อเพลงประกอบหนังของคุณมานัสศักดิ์ ดอกไม้เหมือนกัน ถ้าจำไม่ผิด คุณมานัสศักดิ์บอกว่าเพลงนี้มาจากภาพยนตร์เรื่อง “เกาะสวาท หาดสวรรค์” (1969, พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าอนุสรณ์มงคลการ) นำแสดงโดยสมบัติ เมทะนี และอรัญญา นามวงศ์

ชอบ WHEN THE MOVIE LISTENS มากๆเหมือนกัน เรารู้สึกว่าช่วงท้ายๆของเรื่อง อารมณ์ของเราพุ่งสูงมากๆ เพราะการจ้องหน้าคนเป็นเวลานานๆ มันทำให้เกิดความเครียดบางอย่างมากขึ้นเรื่อยๆๆ เราชอบความยาวของหนังเรื่องนี้มากๆเลยนะ เพราะถ้าหนังเรื่องนี้มันสั้นเกินไป อารมณ์ของเราจะไม่ไปถึงจุดที่เกิด “ความเครียด” น่ะ จริงๆแล้วผู้กำกับอาจจะไม่ได้ตั้งใจให้เราเครียดนะ แต่เราเกิดความเครียดขึ้นมาเอง และเราก็ชอบความเครียดนี้มากๆเลย

ช่วงนี้เราได้ดูหนังหลายๆเรื่องที่ตัวละครทำตัวนิ่งๆหรืออยู่ในภาวะหยุดนิ่งอะไรบางอย่าง แต่หนังกลุ่มนี้มันทำให้เราอารมณ์พุ่งปรี๊ดถึงขีดสุดมากๆ และ WHEN THE MOVIE LISTENS ก็เป็นหนึ่งในหนังกลุ่มนี้

FILMS WHICH ARE LIKE "BRUTALITY IN STONE"

THIS IS MY COMMENT IN BIOSCOPE WEBBOARD
http://www.bioscopemagazine.com/smf/index.php?topic=492.90

อยากเห็นคุณ taxi_anon และทุกๆคนมาโพสท์ถึงหนังในดวงใจเหมือนกันค่ะ เพราะเดาว่าหนังในดวงใจของทุกคนต้องแตกต่างกันแน่ๆ

ส่วนตัวดิฉันนั้น เดี๋ยวกะว่าว่างๆแล้วค่อยมาโพสท์อันดับหนังต่างชาติ เพราะกะว่าวันนี้จะไปดูโปรแกรมรอบ 16.00-18.00 น.ก่อน แล้วค่อยจัดอันดับหนังต่างชาติอีกที

ส่วนอันดับหนังในดวงใจของดิฉันนั้น จริงๆแล้วมันเป็น GUILTY PLEASURES หมดทุกอันเลยแหละ มีหนังหลายเรื่องที่ดิฉันชอบมาก เพราะมันทำให้ดิฉันร้องไห้ อย่างเช่น LETTER FROM THE SILENCE และ SEAPORT ซึ่งหนังประเภทที่ทำให้คนดูร้องไห้นี่ จริงๆแล้วมันอาจจะไม่ใช่หนังดีก็ได้นะ แต่ดิฉันยึดเอาอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองเป็นสำคัญ หนังดีหรือไม่ดีก็ไม่รู้ แต่ถ้ามันทำให้ดิฉันร้องไห้ได้นี่ ดิฉันก็จัดให้มันเป็นหนังในดวงใจในทันที

ส่วนหนังของคุณสุชาติ สวัสดิ์ศรีนั้น ได้ดูเป็นรอบที่สองเมื่อวานนี้ มีเรื่องนึงที่รู้สึกสนใจมากขึ้นเมื่อได้ดูรอบสอง ซึ่งก็คือ “RED” AT LAST (2006, Suchart Sawasdsri, A+) เพราะมันมีการพูดถึงขั้นบันไดหรืออะไรสักอย่างที่ดูธรรมดามากๆในปัจจุบัน แต่มันเคยเป็นสถานที่ที่เกิดเหตุการณ์น่าสังเวชใจมากๆในอดีต

ดิฉันคิดว่า “RED” AT LAST อาจจะจัดให้อยู่ในหนังกลุ่มเดียวกับ BRUTALITY IN STONE ได้ เพราะหนังกลุ่มนี้จะพูดถึงเหตุการณ์ที่ไม่ค่อยดีนักในอดีต แต่มองผ่านภาพของสถานที่แห่งเดียวกันนั้นในปัจจุบัน

หนังกลุ่ม BRUTALITY IN STONE (หรือบางทีอาจจะเรียกหนังกลุ่มนี้ได้ว่า IF THESE STONES COULD TALK)

1.BRUTALITY IN STONE (1960, Alexander Kluge + Peter Schamoni, 12 min, A+)

หนังเรื่องนี้เป็นการสำรวจแนวคิดของนาซี โดยผ่านทางภาพสถานที่ที่อันใหญ่โตน่าเกรงขามที่นาซีเคยใช้จัดประชุม ถ้าจำไม่ผิด ในหนังเรื่องนี้เราจะไม่ได้เห็นฉากการประชุมของนาซีโดยตรง แต่จะได้เห็นภาพของสถานที่แห่งนั้นในปัจจุบัน หรือภาพสถานที่แห่งนั้นในอดีต สถานที่ที่ดูสงบเงียบและดูธรรมดาในปัจจุบัน มันเคยมีส่วนร่วมในการก่ออาชญากรรมที่ร้ายแรงที่สุดต่อมนุษยชาติในอดีตมาแล้ว

สิ่งหนึ่งที่สำคัญมากสำหรับหนังเรื่องนี้ ก็คือการที่หนังเยอรมันส่วนใหญ่ในทศวรรษ 1950 ทำตัวหลงลืมประวัติศาสตร์ของตัวเองกันหมด หนังเยอรมันส่วนใหญ่ในทศวรรษ 1950 พยายามปฏิเสธประวัติศาสตร์ที่แท้จริงของประเทศตัวเอง ดังนั้น BRUTALITY IN STONE จึงถือเป็นหนังเยอรมันที่กล้าหาญมากๆเรื่องนึงในยุคนั้น ที่ทำตัวตีแสกหน้าประเทศของตัวเองอย่างไม่ไว้หน้า
http://www.anthologyfilmarchives.org/schedule/?festival_id=16


Kluge's first film (in cooperation with Peter Schamoni) attemps to analyse the Nazi system on the basis of its architecture, using pictures of the "Reich party conference area" in Nuremberg and plans of a gigantic congress hall in the Roman style.
"BRUTALITY IN STONE is not only an interesting source of information and enlightenment about a chapter in German history ... but also a document on the first steps towards a renewal in post-war German films." (Ulrich Gregor)


2.EUROPA 2005 – 27 OCTOBER (2006, Jean-Marie Straub + Daniele Huillet, A+)

3.SOUTH (1999, Chantal Akerman)

4.”RED” AT LAST (2006, Suchart Sawasdsri, A+)

5.RE-PRESENTATION (2007, Chai Chaiyachit + Chisanucha Kongwailap, 29.08 min, A+)


ฉากที่พระเอกเดินผ่านท้องสนามหลวงในปัจจุบัน แล้วตัดสลับกับเหตุการณ์ที่ท้องสนามหลวงในอดีต ดิฉันคิดว่ามันให้อารมณ์แบบ BRUTALITY IN STONE อย่างมากๆ

ไม่รู้ว่ามีหนังไทยเรื่องอื่นๆอีกหรือเปล่าที่ออกมาในทำนองนี้ ตอนนี้นึกออกแค่สองเรื่องข้างต้น

MY FAVORITE FILMS IN THAI SHORT FILM FEST

MY FAVORITE LISTS FOR THE THAI SHORT FILM FESTIVAL 2007

NOTE:
1.This list is meaningless. The rankings only indicate the pleasures I gain from the films.

2.Excluding some films which I saw for the first time before 2007, such as some films by Suchart Sawasdsri, Kullachat Jitkajornwanit, Chawit Waewsawangwong, and Chatchai Ngamsirimongkhonchai)

3.Including films I saw in the Marathon Festival


FAVORITE THAI FILMS

1.THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY (2007, Prap Boonpan, 28.51 min, A++++++++++)

2.LETTER FROM THE SILENCE (2006, Prap Boonpan, 5.11 min, A++++++++++)

3.FIREFLIES (2005, Chawit Waewsawangwong, 4.12 min, A++++++++++)

4.FOURTH WORLD (2007, Chayanis Wongthongdee + Techanan Jirachotrawee, 13 min, A++++++++++)

5.THE OTHER WORLD (2007, Chutchon Ajanakitti, 16.05 min, A++++++++++)

6.LITTLE PLANT AT THE OLD HOUSE (2007, Sasikan Suvanasuthi, 5 min, A++++++++++)

7.DREAMWATCH FOR ANYONE WHO IS BELIEVED TO VIOLATE GOOD MORALITY (2007, Manussak Dokmai, 10 min, A++++++++++)

8.MEMORY OF THE LAST DECEMBER (2007, Artit Choatsajanant, 41 min, A++++++++++)

9.DHAMMA (2007, Watthana Rujirojsakul, 22.20 min, A++++++++++)

10.ALONE (2006, Teera Prachumkong, 20 min, A++++++++++)

11.A STRANGER FROM THE SOUTH (2007, Phuttipong Aroonpheng, 20.20 min, A+++++)

12.RE-PRESENTATION (2007, Chai Chaiyachit + Chisanucha Kongwailap, 29.08 min, A+++++)

13.TWILIGHT VIDEO IN AFTERNOON (2007, Rachawadee Komolsut, 17.22 min, A+++++)

14.OUR WAVES (2006, Tulapop Saenjaroen, 12 min, A+++++)

15.NEGATIVE THINKING (2007, Satit Ngerntong + Nattapong Kumpuengoun, 20 min, A+++++)

16.THE ORGANISATION (2007, Thanapol Chaowanich, 15 min, A+++++)

17.FAT GIRL (2007, Chanchana Akjiratikarl + Chayanuch Akjiratikarl, 11.30 min, A+++++)

18.WHEN THE MOVIE LISTENS (2007, Tulapop Saenjaroen, 11 min, A+++++)

19.BROTHERS (2007, Jiraporn Jaipang + Paisit Punpruksachart, 9.66 min, A+++++)

20.KRASOB (2006, Nitipong Thinthapthai, 12 min, A+++++)

21.KRU KRUB…KRU (TEACHER…TEACHER) (2007, Panoowat Nilrak, 30 min, A+)

22.THINKING…OF MY FATHER! (2006, Thip Tang, Teera Prachumkhong, Chutchai Chantanawong, 9 min, A+)

23.HEAR THE WIND SING (2007, Unnop Saguanchat, 7 min, A+)

24.MY GRANDMOM (2007, Nawanon Wongkhajit, 5 min, A+)

25. “__” (2006, Tulapop Saenjaroen, 8 min, A+)

26.A VOYAGE OF FORETELLER (2007, Jakrawal Nilthamrong, 8 min, A+)

27.LITTLE ANGEL (2007, Kitisak Koonpetch, 22 min, A+)

28.IMAGINED LANDSCAPE (2007, Wannisa Aiamlaong, 20 min, A+)

29.3-0 (2006, Anocha Suwichakornpong, 8 min, A+)

30.THE EVERLASTING REPLICATION OF TIME (2007, Zart Tancharoen, 20 min, A+)



FAVORITE THAI DOCUMENTARIES
1.SEAPORT (2006, Attapon Pamakho + Benya Poowarachnan, 22.31 min, A+)

2.ONE TRUE THING (2007, Vichart Somkaew, 80 min, A+)

3.THE SPECTRUM (2006, Yanin Pongsuwan, 48 min, A+)

4.THE ROCKET (2006, Uruphong Raksasad, 18.30 min, A+)

5.ADMIT (2007, Natthapon Timmuang, 19 min, A+)


FAVORITE THAI ANIMATIONS
1.ALL THE CHAPTER OF THE SONG YOU ATE ME (2006, Arnont Nongyao, 9.40 min, A+)

2.PHEE NANO (2007, Thitiwat Dumrak, 10 min, A+)

3.PANDA (2007, Nathan Homsup, 4 min, A+)

4.WELA TEE MEE (THE TIME WE HAVE) (2006, Patwut Tosen + Romesilp Sookprasert + Annop Musikapodok + Anupas Premanuwat, 5 min, A+)

5.THE PLANET (2007, Uruphong Raksasad, 7.30 min, A)


OBVIOUSLY AND UNASHAMEDLY GUILTY PLEASURES

1.UNDISCOVERED HEART (2007, Tanwarin Sukhapisit, 22 min, A+)

2.MIDDLE EARTH (2007, Thunska Pansittivorakul, 10 min, A+)

3.MOKEN, RIGHT? (2007, Phisan Sangjan + Taryart Datsathean + Nattawit Kaosri, 40 min, A+)

4.NORTH COLD (2006, Veramon Liptawat, 24 min, A+)

5.HI (2006, Bundit Thianrat, 9.13 min, A+)


MOST DESIRABLE ACTOR
Itthipat Jirasukprasert -- THE GREEN MILLION (2007, Panuwat Yuchung, 22 min, A)
http://www.gsquare.tv/gj.php?id=24


FAVORITE ACTRESS
1.Gritsana Kunajitpimol in (APPLICATION) (2007, Wanweaw Hongwiwat + Weawwan Hongwiwat, A+/A)

2.Leading actress in APPARTEMENT THAI (2007, Satja Uasamanjit, 24 min, A+/A)

3.Leading actress in DEK CHAI JAK TANG DAN (2007, Tosaporn Mongkol, 20 min, A+)

BARKING DOG IN "EUROPA 2005 -- 27 OCTOBER"

THIS IS MY COMMENT IN BIOSCOPE WEBBOARD


http://www.bioscopemagazine.com/smf/index.php?topic=521.0


--ดิฉันเพิ่งดู EUROPA 2005 – 27 OCTOBER ไปรอบเดียวเองค่ะ แต่ดิฉันคิดว่าถ้าหากได้ดูอีกรอบ ความรู้สึกและจินตนาการที่มีต่อหนังเรื่องนี้ก็อาจเปลี่ยนไปอย่างมากก็ได้ เพราะดิฉันคิดว่าหนังเรื่องนี้มันโล่งมากๆ เพราะฉะนั้นมันจึงเปิดโอกาสให้ความคิดของเราเป็นอิสระอย่างเต็มที่ต่อตัวหนัง

ส่วนจินตนาการของดิฉันเรื่องวิญญาณแค้นสิงสถิตอยู่ในโรงไฟฟ้านั้น ดิฉันคิดไปคิดมา เดาว่าจินตนาการของดิฉันอันนี้อาจมีที่มาจาก “ความลักลั่นในงานรื่นเริง” (THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY) ค่ะ เพราะ THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY ก็มีเรื่องวิญญาณแค้นสิงสถิตเหมือนกัน เพราะฉะนั้นพอดิฉันได้ดู EUROPA 2005 – 27 OCTOBER ไปรอบเดียว ก็เลยเกิดจินตนาการที่คล้ายๆกันต่อหนังเรื่องนี้

ส่วนเรื่องเสียงหมาเห่านั้น ดิฉันสังเกตเหมือนกันค่ะว่ามันไม่เหมือนกันในบางครั้ง แต่ไม่ได้สังเกตว่ามันแตกต่างกันในทั้ง 5 ครั้งหรือเปล่า ดิฉันไม่ทันนึกมาก่อนค่ะว่ามันคือเสียงคร่ำครวญของคนชั้นล่าง ในความเห็นส่วนตัวของดิฉันจากการดูเพียงรอบเดียว ดิฉันกลับนึกไปถึงหมาตำรวจหรือหมาเฝ้าบ้านของคนรวยค่ะ คือรู้สึกเหมือนกับว่าเสียงหมามันเป็นปฏิปักษ์กับวิญญาณของดิฉันที่ยังคงวนเวียนอยู่ แต่ก็มีความเป็นไปได้มากว่าเสียงหมาอาจมีความหมายอย่างที่คุณ FILMSICK ว่าก็ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่หมาไม่ปรากฏตัวในภาพยนตร์เรื่องนี้เลย แต่กลับส่งเสียงทำลายบรรยากาศอันดูเหมือนจะสงบสุขในหนังเรื่องนี้ เสียงของมันเป็นตัวบ่งชี้ว่าภายใต้ฉากหน้าอันดูสงบสุขนี้ มีอะไรบางอย่างที่ไม่ได้สงบสุขอย่างที่คิด

การที่หนังการเมืองเรื่องนึงทำให้คนตีความกันไปได้หลากหลายเช่นนี้ ทำให้นึกถึง A STRANGER FROM THE SOUTH (2007, Phuttiphong Aroonpheng, 20.20 min, A+) ที่ฉายในเทศกาลหนังสั้นครั้งนี้ ดิฉันชอบหนังเรื่องนี้อย่างสุดๆเลยค่ะ ถึงแม้จะไม่เข้าใจหนังเรื่องนี้ก็ตาม

--ดิฉันคิดว่า Jean-Marie Straub + Daniele Huillet เป็นผู้กำกับที่ใส่ใจในรายละเอียดมากๆ และคงมีรายละเอียดเยอะแยะมากมายในหนังเรื่องนี้ที่ดิฉันไม่เข้าใจถึงความลึกซึ้งของมัน

เคยดูหนังของสองสามีภรรยาคู่นี้ไปแค่เรื่องเดียว ซึ่งก็คือ CHRONICLE OF ANNA MAGDALENA BACH (1968, A+) ดูแล้วก็เหวอมากๆ เพราะมันเป็นหนึ่งในหนังชีวประวัติที่พิสดารที่สุดในชีวิตเท่าที่เคยดูมา แต่เป็นความพิสดารที่สุดที่เกิดจากความเรียบง่ายที่สุด นั่นก็คือหนังแทบไม่ให้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับชีวิตของ Johann Sebastien Bach เลย แต่ให้เราดูการแสดงดนตรีของ Bach เกือบตลอดทั้งเรื่อง

ดิฉันได้ดู CHRONICLE OF ANNA MAGDALENA BACH ไปแค่รอบเดียว และไม่ได้สังเกตเรื่อง “การจัดองค์ประกอบภาพ” ในหนังเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย เพราะฉะนั้นดิฉันก็เลยรู้สึกทึ่งมากพอมาได้อ่านสิ่งที่คุณ Zach Campbell เขียนไว้ใน BLOG ของเขาเกี่ยวกับ “การจัดองค์ประกอบภาพ” ในหนังเรื่องนี้
http://elusivelucidity.blogspot.com/2007/05/chronik-der.html

http://ec1.images-amazon.com/images/I/51PP3WB1YWL._SS500_.jpg

อันนี้เป็นโปสเตอร์ THESE ENCOUNTERS OF THEIRS (2006, Jean-Marie Straub + Daniele Huillet) จาก http://www.allocine.fr/

http://farm2.static.flickr.com/1249/1232246543_0fe13dac86_o.jpg

PRAP BOONPAN, STRAUB, HUILLET, AKERMAN

THIS IS MY COMMENT IN BIOSCOPE WEBBOARD
http://www.bioscopemagazine.com/smf/index.php?topic=492.60

รู้สึกมีความสุขกับโปรแกรมวันนี้มากๆเหมือนกัน

ข้างล่างนี้เป็นอาการพร่ำเพ้อไร้สาระของดิฉัน โปรดอย่าอ่านถ้าหากต้องการอะไรที่มีสาระ (ดิฉันจะเปลี่ยนสรรพนามแทนตัวเองไปๆมาๆด้วย เพื่อเน้นย้ำถึงความมีสติไม่อยู่กับร่องกับรอยของดิฉัน)


โดยส่วนตัวแล้ว ดิฉันถูกโฉลกกับหนังของคุณปราปต์ บุนปานมากๆค่ะ ตอนนี้ LETTER FROM THE SILENCE (2006, Prap Boonpan, A+) ขึ้นไปครองอันดับสองของหนังไทยที่ดิฉันชอบที่สุดในปีนี้ไปแล้ว ไม่รู้เป็นไง ดูแล้วร้องไห้ จนขณะดู “จำเลยรัก” (A) และ “สาม-สูญ” (A+) ดิฉันก็ยังคงร้องไห้ให้ LETTER FROM THE SILENCE อยู่ จนกระทั่งมาถึงหนังของคุณมานัสศักดิ์ ดอกไม้นั่นแหละ ถึงค่อยหยุดร้อง

จริงๆแล้วก็เคยอ่านเนื้อหาในจดหมายสองฉบับที่อยู่ใน LETTER FROM THE SILENCE มาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้วนะ รู้สึกว่าจะได้อ่านจากเว็บประชาไท แต่ตอนที่อ่านจากเว็บประชาไท ก็ไม่ได้รู้สึกอยากร้องไห้มากเท่านี้

บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าหนังมันทำให้เกิด “พื้นที่ทางจินตนาการ” ในหัวดิฉันได้มากกว่า “ตัวหนังสือ” บนจอคอมพิวเตอร์หรือบนหน้ากระดาษก็ได้นะ พอได้ดู LETTER FROM THE SILENCE แล้ว ถึงได้เกิดจินตนาการต่างๆมากมายในหัว ซึ่งอาจจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับชาวบ้านบ่อนอก-หินกรูด และคุณนวมทองโดยตรง คือหนังเรื่องนี้มันทำให้เรารู้สึกเชื่อมโยงกับตัวละครสมมุติที่อยู่ในจินตนาการเราเองน่ะ LETTER FROM THE SILENCE อาจจะเป็นสารคดีนะ และผู้สร้างก็อาจจะไม่ได้มีจุดประสงค์ที่จะทำให้ผู้ชมเกิดอาการแบบที่เราเป็น แต่อาการที่เราเป็นก็คือเราจินตนาการตัวละครสมมุติขึ้นมาในหัวของเรา เขาเป็นคนที่ทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้วกับการถูกกระทำจากอำนาจรัฐ เขารู้สึกสิ้นหวังกับการเมือง เขาอาจจะเคยมีความหวังอยู่สักระยะนึง แต่ความหวังอันสวยงามของเขาก็ถูกทำลายลงในที่สุด เขาจึงคิดว่าตายเสียดีกว่า เรารู้สึกสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดของตัวละครสมมุติในหัวของเราน่ะ มันเจ็บปวดมากๆจนต้องร้องไห้ออกมา คือเราจินตนาการมันขึ้นมาเอง เจ็บปวดเอง และก็ร้องไห้เอง และก็คิดถึงมันอีก แล้วก็ร้องไห้อีก โดยมีหนังเรื่อง LETTER FROM THE SILENCE เป็นตัวกระตุ้น โดยตัวละครที่เราจินตนาการถึงมันอาจจะไม่ได้คล้ายคลึงกับคุณนวมทองตัวจริงก็ได้ เราก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้เรารู้สึกอยากใช้เวลาว่างไปกับการจินตนาการถึงชีวิตของตัวละครสมมุติเหล่านี้ จินตนาการว่าชีวิตของเขาตั้งแต่เด็กมันเป็นยังไง มันเคยพบกับความอยุติธรรมมาอย่างไรบ้าง เราอยากจะจินตนาการถึงความเจ็บปวดในแต่ละช่วงชีวิตที่ตัวละครสมมุติของเราเคยประสบมาน่ะ เราไม่รู้เหมือนกันนะว่าทำไมหนังเรื่องอื่นๆถึงไม่ได้กระตุ้นจินตนาการของเรามากเท่านี้

ความรู้สึกส่วนนึงของเราที่มีต่อ LETTER FROM THE SILENCE มันคล้ายๆกับความรู้สึกของเราที่มีต่อเพลง ANOTHER DAY IN PARADISE ของ PHIL COLLINS ด้วยเหมือนกัน เพลง ANOTHER DAY IN PARADISE เคยทำให้เราร้องห่มร้องไห้จนแทบเป็นบ้า และทำให้เรารู้สึกว่าชีวิตเราโชคดีมากเกินไปถ้าหากเทียบกับเพื่อนมนุษย์หลายๆคนบนโลกนี้

สรุปว่าถึงแม้ LETTER FROM THE SILENCE จะเป็นหนังเงียบ แต่สำหรับดิฉันแล้ว หนังเรื่องนี้เต็มไปด้วยเสียงตะโกนด้วยความคั่งแค้นและเสียงร้องไห้ เสียงเหล่านี้มันดังอึงอลอยู่ในหัวของดิฉันอย่างรุนแรงมาก และเสียงที่ดิฉันจินตนาการขึ้นมาเองเหล่านี้ มันคงจะดังก้องอยู่ในหัวของดิฉันต่อไปเป็นเวลานาน (หรือจนกว่าปัญหาของชาวบ้านบ่อนอก-หินกรูดจะทุเลาเบาบางลง)


หรือบางทีดิฉันอาจจะอารมณ์ค้างจากการดู EUROPA 2005 – 27 OCTOBER (2006, Jean-Marie Straub + Daniele Huillet, A+) เมื่อวานนี้ จากคลิปวิดีโอข้างล่างนี้ที่โพสท์ไว้ในอีกกระทู้นึง
http://video.google.fr/videoplay?docid=-3238754652290051467&q=cinetract

จริงๆแล้วหนังของคุณปราปต์ บุนปาน กับของ JEAN-MARIE STRAUB + DANIELE HUILLET ไม่ได้คล้ายคลึงกันเลยนะ แต่พอดีเราได้ดูหนังสองเรื่องนี้ในวันไล่เลี่ยกัน และมันก็ส่งผลกระทบอย่างเดียวกันกับตัวเรา นั่นก็คือมัน “ติด” อยู่ในหัวเรามากๆ และมันก็กระตุ้นจินตนาการเราอย่างรุนแรงมาก รุนแรงมากเกินไปด้วย

เราได้ดูคลิปวิดีโอ EUROPA 2005 – 27 OCTOBER แล้ว เราไม่รู้เหมือนกันนะว่าผู้กำกับเขาต้องการสื่ออะไรที่เฉพาะเจาะจงบ้าง คือเวลาเราดูหนัง เรายึดความบันเทิงของตัวเองเป็นหลักน่ะ เราเป็นผู้ชมที่แย่มากๆ คือเราไม่ค่อยสนเท่าไหร่หรอกว่าผู้กำกับเขามีเจตนายังไง หรือหนังมันมีคุณค่าทางศิลปะยังไงบ้าง เราสนแค่ว่าหนังเรื่องนั้นมันให้ความบันเทิงหรือความสุขกับเรามากแค่ไหน ไม่ว่าผู้กำกับเขาจะจงใจให้เกิดผลกระทบอย่างนั้นหรือไม่ก็ตาม

เราดู EUROPA 2005 – 27 OCTOBER แล้วมันหลอนเรามากๆ มันทำให้เรารู้สึกเหมือนกับว่าเราเป็นดวงวิญญาญของชายที่ตายในสถานที่นั้นน่ะ แล้วมันวนเวียน มันไปไหนไม่ได้ มันออกจากสถานที่นั้นไม่ได้ มันเป็นดวงวิญญาณของคนที่ตายด้วยความเจ็บปวด ดวงวิญญาณของชาวต่างชาติที่ใช้ชีวิตอยู่ในฝรั่งเศส แล้วต้องเจอกับความอยุติธรรมมาตลอดทั้งชีวิต แล้วเขาก็ต้องตายลงเพราะความอยุติธรรมนั้น เขาทุกข์ทรมานมาแล้วตลอดทั้งชีวิต และก็ต้องตายลงเพราะความอยุติธรรมอีก และดวงวิญญาณของเขาก็คงจะไปไหนไม่ได้ จนกว่าความอยุติธรรมที่ชาวต่างชาติในฝรั่งเศสได้รับจะทุเลาเบาบางลง

คือคนที่ได้ดู EUROPA 2005 – 27 OCTOBER คงจะเห็นน่ะนะว่าหนังมันไม่ได้มีผีวิญญาณอะไรโผล่ขึ้นมาเลย ความรู้สึกของเราข้างต้นมันเกิดจากจินตนาการของเราเองล้วนๆ โดยมีหนังเป็นตัวกระตุ้นขึ้นมา แต่พอเราจินตนาการแล้ว เราก็หยุดมันไม่ได้นะ เรายังคงรู้สึกว่าเราเป็นดวงวิญญาณอันเจ็บแค้นที่ติดอยู่ในโรงไฟฟ้าแห่งนั้นอยู่

พูดถึงหนังแนวกระตุ้นจินตนาการแล้ว ก็มีหนังเรื่องนึงที่เราอยากดูมากๆ นั่นก็คือเรื่อง SOUTH (1999, Chantal Akerman) ที่เป็นหนังสารคดีเกี่ยวกับการสำรวจสถานที่ที่เคยเกิดเหตุฆาตกรรมชายผิวสีอย่างโหดเหี้ยมทางภาคใต้ของสหรัฐ เราเดาล่วงหน้าว่าถ้าหากเราได้ดูหนังเรื่องนี้ มันอาจจะ “เปิดพื้นที่ทางจินตนาการ” ในหัวของเราแบบ LETTER FROM THE SILENCE และ EUROPA 2005 – 27 OCTOBER ก็ได้

เนื้อหาเกี่ยวกับ SOUTH หรือ SUD (1999, Chantal Akerman, 70 min) สามารถอ่านได้ที่
http://www.sensesofcinema.com/contents/00/6/south.html

Chantal Akerman เขียนถึงหนังเรื่องนี้ว่า

“At the heart of this journey is the murder of James Byrd Jr, and his presence haunts the entire film. This is not an anatomy of his murder, nor the autopsy of a black man lynched by three young white males, but more an evocation of how this event fits in to a landscape and climate as much mental as physical.”

“How do the trees and the whole natural environment evoke so intensely death, blood and the weight of history? How does the present call up the past? And how does this past, with a mere gesture or a simple regard, haunt and torment you as you wander along an empty cotton field or a dusty country road?”

ในช่วง 15 นาทีแรกในหนังสารคดีเรื่อง SUD ผู้ชมจะได้ชมชีวิตประจำวันของคนในภาคใต้ของสหรัฐ ได้เห็นบางคนออกมาตัดหญ้าหน้าโบสถ์ และเห็นคนหลายๆคนทำงานต่างๆของตัวเอง โดยไม่มีบทบรรยายใดๆทั้งสิ้น หลังจากนั้นหนังก็จะค่อยๆนำเสนอเรื่องราวของการสังหาร JAMES BYRD ซึ่งเป็นชายผิวดำในปี 1998 โดยกลุ่ม WHITE SUPREMACISTS โดยที่คนกลุ่มนี้จับเจมส์ เบิร์ดมามัดไว้กับท้ายรถบรรทุก และขับรถลากเขาถูลู่ถูกังไปกับพื้นถนนเรื่อยๆจนเขาถึงแก่ความตาย โดยที่อวัยวะต่างๆจากตัวเขาหล่นอยู่กระจัดกระจายตามท้องถนนตลอดระยะทาง 3 ไมล์ที่เขาถูกลากตัวไปและเมื่อผู้ชมได้รับรู้ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นนี้ ความรู้สึกของผู้ชมที่มีต่อ “ภาพชีวิตประจำวัน” ของผู้คนในเมืองแจสเปอร์ รัฐเท็กซัส ที่ได้เห็นในช่วงต้นเรื่อง ก็จะเปลี่ยนไปในทันที ภาพชีวิตประจำวันที่ดูน่าเบื่อหน่าย ได้กลายเป็นอะไรบางอย่างที่น่าสยดสยองพองขนไปแล้ว

ในช่วงท้ายของหนังเรื่องนี้ กล้องของชองตาล แอคเคอร์มานจะพาผู้ชมไปสำรวจดูท้องถนนตลอดระยะทาง 3 ไมล์ที่ร่างกายของชายผิวดำคนนี้เคยถูกลากไป โดยผู้ชมจะรู้สึกเหมือนตัวเองได้สัมผัสกับทุกตารางนิ้วบนถนนมรณะสายนั้น

ภาพท้องถนนที่ว่างเปล่าและยาวนาน คงเป็นภาพที่น่าเบื่ออย่างสุดๆ แต่ในหนังเรื่องนี้นั้น ทุกๆวินาทีที่กล้องลากเราไปบนถนนสายนี้ คือเสียงกรีดร้องของความเจ็บปวดทุกข์ทรมาน(แปลจากบทวิจารณ์หนังเรื่อง SUD ใน TIME OUT FILM GUIDE) http://www.filmfestivals.com/cannes99/html/quinzaine8.htm

สรุปว่าพรุ่งนี้ดิฉันควรจะไปพบจิตแพทย์ (หล่อๆ) อาจจะเป็นการดีเหมือนกัน ฮ่าๆๆๆๆ


THIS IS MY COMMENT IN BIOSCOPE WEBBOARD
http://www.bioscopemagazine.com/smf/index.php?topic=521.0

หนังใหม่ของ STRAUB + HUILLET ใน GOOGLE

ก่อนอื่นต้องขออภัยทุกคนด้วยนะคะที่ช่วงนี้ไม่ได้เข้าไปตอบกระทู้หนังสั้นกับกระทู้หนังใหม่ที่ได้ดูเลย เพราะช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเข้าร้านอินเทอร์เน็ตคาเฟ่ค่ะ แต่ก็ตามอ่านสิ่งที่ทุกคนเขียนอยู่เสมอ นอกจากนี้ ช่วงนี้ดิฉันยังไม่ค่อยอยากเขียนอะไรด้วย เพราะต้องการไว้ทุกข์ให้กับ ROB SAGER นายแบบคนโปรดของดิฉัน ดิฉันเพิ่งรู้จากนิตยสาร MEN’S WORKOUT ว่าเขาเสียชีวิตเมื่อต้นปีนี้ด้วยอายุเพียง 29 ปีเท่านั้น จากอาการหัวใจวาย

ROB SAGER
http://farm2.static.flickr.com/1439/1214462175_26b755f74a_o.jpg


วันนี้ดิฉันเพิ่งรู้จากคุณ HARRYTUTTLE (http://screenville.blogspot.com ) ค่ะว่า หนังใหม่ของ JEAN-MARIE STRAUB + DANIELE HUILLET มีเผยแพร่ตามเว็บไซท์ต่างๆ โดยคุณ HARRYTUTTLE เขียนถึงเรื่องนี้เอาไว้ใน BLOG ของคุณ GIRISH SHAMBU
http://www.girishshambu.com/blog/2007/08/tiff-2007.html

ภาพยนตร์เรื่องนี้มีชื่อว่า EUROPA 2005 – 27 OCTOBER (A+) โดยสร้างขึ้นเพื่อเป็นการไว้อาลัยให้กับวัยรุ่นชายสองคนที่หลบหนีตำรวจฝรั่งเศสในวันที่ 27 ต.ค. ปี 2005 พวกเขาหนีตำรวจด้วยการเข้าไปหลบในโรงงานผลิตกระแสไฟฟ้าและถูกไฟช็อตตาย และการตายของวัยรุ่นชายสองคนนี้ก็เป็นชนวนก่อให้เกิดเหตุการณ์จลาจลครั้งใหญ่ในฝรั่งเศส


ภาพยนตร์เรื่องนี้เปิดโอกาสให้เราได้จ้องมองย่านที่เกิดเหตุการณ์นั้น และรำลึกถึงการเสียชีวิตของสองคนนั้น นอกจากนี้ ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังคงความเป็น STRAUB + HUILLET เอาไว้อย่างครบถ้วน นั่นก็คือเป็นภาพยนตร์ที่มีการปรุงแต่งน้อยมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


รายละเอียดเกี่ยวกับเหตุการณ์ครั้งนั้น สามารถอ่านได้ที่
http://en.wikipedia.org/wiki/2005_civil_unrest_in_France

The 2005 civil unrest in France of October and November was a series of riots and violent clashes, involving mainly the burning of cars and public buildings at night starting on October 27, 2005 in Clichy-sous-Bois. Events spread to poor housing projects (the cités HLM) in various parts of France. A state of emergency was declared on November 8, 2005. It was extended for three months on 16 November by the Parliament.[1][2][3] The biggest riots since the May 1968 unrest were triggered by the accidental death of two teenagers, Zyed Benna and Bouna Traoré, in Clichy-sous-Bois, a working-class commune in the eastern suburbs of Paris, who were chased by the police and tried to hide from the police in a power substation where they were electrocuted.


ดิฉันชอบคำวิจารณ์ของคุณ OLAF MOLLER ที่มีต่อภาพยนตร์เรื่องนี้มากๆค่ะ โดยเขาเขียนไว้ในนิตยสาร CINEMASCOPE ว่า
http://www.cinema-scope.com/cs29/spot_moller_queiloro.html

“Only 12 minutes long, Europa 2005 - 27 Octobre is obviously an incidental work, but it’s nevertheless/therefore important, for it reminds us that Huillet and Straub are political artists who recurrently tackled very real, precise, and timely political subjects, something too many of their self-appointed acolytes couldn’t be bothered with. And even if Straub’s overly judgmental musings get on one’s nerves, they’re still preferable to the docile, “understanding” silences or demagogic ravings which make up the present style of political non-discussions: with Huillet and Straub one can at least fight. They possess unquiet hearts and minds, unreconciled, unconsoled, hopeful. They care. “

ไม่รู้เป็นไง อ่านคำวิจารณ์ STRAUB + HUILLET ข้างบนแล้ว นึกถึงผู้กำกับภาพยนตร์ไทยบางคน

ชมภาพยนตร์เรื่องนี้ได้ที่
http://video.google.fr/videoplay?docid=-3238754652290051467&q=cinetract

http://www.dailymotion.com/video/xvv0z_europa2005web_news


THIS IS MY COMMENT IN BIOSCOPE WEBBOARD

http://www.bioscopemagazine.com/smf/index.php?topic=524.0

ตอบน้อง merveillesxx

รู้สึกว่า “คนตัดหญ้า” เคยเข้าประกวดมูลนิธิหนังไทยปีที่แล้วด้วย แต่เราไม่ได้ดู เคยอ่านเรื่องย่อของหนังเรื่องนี้ในสูจิบัตรปีที่แล้ว รู้สึกอยากดูมาก เพราะมีตัวละครชื่อ “ปิยะพงศ์ ขำห่วย” (ห้ามผวน)

เราชอบหนังของ NATHAN HOMSAP + DHAN LHAOW มากๆเลยนะ เคยดู “โตเต้” (2005, A+) กับ “ซัมเป้” (2005, A+/A) แล้วชอบมาก มาปีนี้ได้ดู “อาจารย์ฃวด” (2007, A+/A) ก็ฮามากๆเหมือนกัน ฉากเด็ดที่ชอบมากใน “อาจารย์ฃวด” คือฉากที่ชายหนุ่มหญิงสาวไปหาอาจารย์ฃวด ซึ่งเป็นหมอดู เพื่อให้ทำนายดวง อาจารย์ฃวดก็ทำนายว่าทั้งสองจะได้รักกันไปจนวันตาย ชายหนุ่มกับหญิงสาวก็ดีใจกันยกใหญ่

แล้วอาจารย์ฃวดก็บอกว่า “พวกแกจะได้รักกันไปจนวันตายแน่ๆ เพราะวันนี้คือวันตายของพวกแกยังไงล่ะ” แล้วอาจารย์ฃวดก็เอามีดมาแทงทั้งสองตาย (ไม่รู้คิดมุกตลกนี้ขึ้นมาได้ยังไง ขอกราบงามๆสักที)

เราหวังว่าย่อหน้าข้างบนคงไม่เป็น SPOILER มากนักนะ เพราะหนังเรื่อง “อาจารย์ฃวด” ยังมีอะไรฮาๆอีกเยอะมาก นอกเหนือจากฉากข้างบนที่กล่าวมา


เราเคยจัดให้หนังของ NATHAN HOMSAP + DHAN LHAOW กับหนังเรื่อง “ค้างคาวดูดกล้วย” ติดอันดับ MY MOST FAVORITE THAI WEIRD COMEDY MOVIES ในเดือนเม.ย.ที่ผ่านมาด้วย
http://celinejulie.blogspot.com/2007/04/im-not-girl-who-misses-much.html

STRANGE POLITICAL FILMS

THIS IS MY COMMENT IN BIOSCOPE WEBBOARD
http://www.bioscopemagazine.com/smf/index.php?topic=492.30

--อ่านกระทู้นี้แล้วมีความสุขมากๆ เพราะดิฉันคิดว่าหนังแต่ละเรื่องสร้างขึ้นมาเพื่อผู้ชมกลุ่มเป้าหมายที่แตกต่างกัน และก็เป็นเรื่องที่น่าดีใจมากๆที่ดูเหมือนหนังหลายๆเรื่องได้พบผู้ชมกลุ่มเป้าหมายของตัวเองในงานนี้ และดิฉันก็หวังว่าการที่พวกเราได้แสดงความเห็นต่อหนังในดวงใจของตัวเองแตกต่างกันไป จะเป็นแรงกระตุ้นให้มีการผลิตหนังไทยหลากหลายแนวต่อไป

ดิฉันดีใจที่ได้ดูหนังเรื่อง “หนาวเหนือ” (NORTH COLD) ในเทศกาลนี้ ดีใจที่ได้รู้ว่าคุณ TAXI_ANON ชอบ A VOYAGE OF FORETELLER, น้อง merveillesxx ชอบ SOMEWHERE-IN-TIME, คุณ grappa ชอบ “ทะลุล้าน”, น้อง NANOGUY ชอบ THE ZOMBIE CHICK, คุณ TKO ชอบ “ความลักลั่นของงานรื่นเริง”, คุณ YUTTIPUNG ชอบ “แข่งบั้งไฟ” กับ “ดนตรีสนาม” (ถ้าดิฉันเข้าใจไม่ผิด), คุณ x6jo ชอบ THE DAY BEFORE REVOLUTION ดิฉันอาจจะไม่ได้ชอบหนังบางเรื่องมากเท่ากับผู้ชมบางคน เพราะดิฉันอาจจะไม่ใช่ผู้ชมกลุ่มเป้าหมายของหนังเรื่องนั้น แต่ก็รู้สึกดีใจอย่างสุดๆที่หนังเรื่องนั้นได้ให้ความสุขมากๆกับผู้ชมคนอื่นๆ หรือได้พบผู้ชมกลุ่มเป้าหมายของตัวเองในงานนี้ สรุปว่าอ่านกระทู้นี้แล้วมีความสุขมากๆค่ะ


ตอบคุณ taxi__anon

ได้ดู THE REFLECTION REMAINS (A) แล้ว ก็ชอบพอสมควรค่ะ ความรู้สึกส่วนตัวของดิฉันที่มีต่อหนังเรื่องนี้ก็รวมถึง

1.ตอนแรกนึกว่าเป็นหนังการเมือง เพราะเหตุการณ์ในเรื่องเหมือนจะเกิดในวันรัฐธรรมนูญ (ใช่หรือเปล่า)

2.ดูแล้วนึกถึงตัวเองอยู่เหมือนกัน เพราะดิฉันเคยทำแบบพระเอกในเรื่องนี้ ดิฉันเคยไปกินข้าวกับคนที่ชอบคนนึงในร้านอาหารแห่งนึง แล้วพอคนที่ดิฉันชอบคนนั้นเดินทางจากไป ดิฉันก็กลับไปกินอาหารคนเดียวที่ร้านอาหารแห่งนั้นเพื่อรำลึกถึงความหลัง

3.โครงสร้างของเรื่องก็น่าสนใจดี ที่ตัดสลับเหตุการณ์สองปีเข้าด้วยกัน

4.ชอบ “สไตล์” การแสดงของพระเอก เพราะมันดูนิ่งๆดี ไม่แสดงอารมณ์ออกมามากเกินไป

5.สิ่งที่ชอบมากที่สุดในหนังเรื่องนี้ อาจจะเป็นอารมณ์ที่ดิฉันรู้สึกว่ามันออกมา “พอดีๆ” คือดิฉันรู้สึกว่าเนื้อเรื่องแบบนี้ ผู้กำกับคนอื่นๆอาจจะทำออกมาให้ดู “ซึ้งเกินเหตุ”, “เลี่ยนเกินเหตุ” หรือ “ฟูมฟายเกินเหตุ” ได้ แต่หนังเรื่องนี้ไม่มีอารมณ์แบบที่ว่าเลย


ตอบน้อง NANOGUY และคุณ GRAPPA

--รู้สึกดีที่ THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY ทำให้แต่ละคนมีความคิดเห็นแตกต่างกันไป พี่อาจจะมีความเห็นต่อหนังเรื่องนี้แตกต่างจากน้องนิดนึงนะคะ แต่พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าพี่คิดถูกหรือเปล่า ตอนที่พี่ดู พี่ไม่ได้นึกนะว่าคุณเนมเขากลัวตาย ก็เลยไม่ช่วยผู้หญิงในเหตุการณ์สมมุติคนนั้น พี่นึกว่าที่เขาลังเลใจว่าจะช่วยดีหรือไม่ช่วยดี เพราะเขาเพิ่งพูดในทำนองที่ว่า ถ้าหากเกิดสงครามกลางเมืองระหว่างชนชั้นสูงกับชนชั้นกลางในกรุงเทพที่ได้เปรียบในการเข้าถึงทรัพยากรมาโดยตลอด กับชนชั้นล่างในชนบทที่ถูกเอารัดเอาเปรียบมาโดยตลอด ถ้าให้เขาเลือกว่าจะให้ฝ่ายใดฝ่ายนึงชนะ เขาก็อยากให้คนชนบทเป็นฝ่ายชนะมากกว่า แล้วผู้หญิงในงานปาร์ตี้ก็เลยลองสมมุติสถานการณ์อีกแบบนึงขึ้นมา เพื่อถามคุณเนมดูว่า ถ้าเป็นสถานการณ์แบบที่ว่า เขาจะเข้าข้างชนชั้นกลางหรือชนชั้นล่าง แล้วที่คุณเนมตอบว่าเป็น MORAL DILEMMA ก็เพราะว่าเขาตัดสินใจไม่ได้ว่าเขาจะทำอย่างไรดีในสถานการณ์แบบนั้น

ความประทับใจของดิฉันที่มีต่อฉากนั้น ไม่ได้เกิดจากดิฉันคิดเองค่ะ แต่เป็นเพราะได้คุยกับคุณ FILMSICK และคุณ FILMSICK ก็ได้ตั้งข้อสังเกตที่ดีมากๆกับฉากนี้ ข้อความต่อไปนี้เป็นความเห็นของคุณ FILMSICK ผสมกับของดิฉันค่ะ

ดิฉันรู้สึกว่าฉากนี้สำคัญมากๆ เพราะมันแสดงให้เห็นข้อเสียที่ร้ายแรงที่สุดของคุณเนม และมันทำให้หนังเรื่องนี้น่าสนใจมากขึ้น เพราะคุณเนมไม่ได้เป็น “พระเอก” ที่เป็นฝ่ายถูกต้องตลอดทั้งเรื่อง แต่เป็นฝ่ายที่มีข้อบกพร่องร้ายแรงเหมือนกัน และนั่นก็คือ “การติดอยู่ในกรอบความคิดบางอย่างเสียเอง” และคุณ FILMSICK ก็ให้ข้อสรุปที่ดีมากๆกับเหตุการณ์สมมุตินั้น เพราะเหตุการณ์สมมุตินั้นมันไม่ใช่เรื่องระหว่าง “ชนชั้นกับชนชั้น” อีกต่อไป แต่มันเป็นเรื่องระหว่าง “มนุษย์กับมนุษย์” แต่คุณเนมติดอยู่ในกรอบความคิดบางอย่างมากเกินไป จนไม่สามารถตัดสินใจได้ แต่ถ้าหากเขามองเหตุการณ์นั้นด้วยการมอง “มนุษย์” ไม่ใช่การมองภายในกรอบของ “ชนชั้น” เขาก็น่าจะตัดสินใจได้ทันทีว่าเขาควรจะช่วยผู้หญิงคนนั้น


--ชอบการตั้งข้อสังเกตของคุณ GRAPPA มาก ตอนแรกดิฉันก็ไม่ทันคิดว่าผู้หญิงในเรื่องดูโง่ไปหน่อย แต่พอได้คุยกับคุณ GRAPPA ก็เลยถึงค่อยสังเกตเห็นจุดนี้

ข้อความข้างล่างนี้เขียนขึ้นมาเล่นๆ ฮาๆ หวังว่าคงไม่มีใครคิดจริงจังกับข้อความข้างล่างนี้นะคะ ดิฉันแค่เขียนล้อเล่นเท่านั้นค่ะ

การได้คุยกับคุณ GRAPPA ได้จุดประกายให้ดิฉันสร้างโลกจินตนาการของตัวเองขึ้นมา (ซึ่งเป็นสิ่งที่ดิฉันทำบ่อยๆ) และก็เลยจินตนาการว่า อยากให้คุณ GRAPPA ตอบโต้หนังเรื่อง “ความลักลั่นของงานรื่นเริง” ด้วยการเป็นโปรดิวเซอร์สร้างหนังเรื่องนี้ภาคสอง ชื่อเรื่องอาจจะประมาณว่า “ความลักลั่นของงานรื่นเริง EPISODE 2: THE EMPIRE STRIKES BACK” หรืออะไรทำนองนี้ โดยเนื้อเรื่องจะเป็นทำนองว่า ผีคุณเนมยังคงสิงอยู่ในคอนโดแห่งนั้น ก็เลยต้องมีการเชิญหมอผีหญิงสามคนมาปราบ ด้วยการพูดคุยปะทะคารมกับผีอย่างรุนแรง โดยคราวนี้หมอผีหญิงจะต้องฉลาดมากๆ โดยผู้ที่มารับบทหมอผีหญิงอาจจะเป็น

1.คุณสุภิญญา กลางณรงค์

2.คุณภัควดี วีระภาสพงษ์

3.คุณสฤณี อาชวานันทกุล

หรืออะไรทำนองนี้ โดยที่คราวนี้บทสนทนาในเรื่องอาจจะเน้นการด้นสด (improvisation) เป็นหลัก คิดว่าถ้าหากหนังภาคสองออกมาอย่างนี้ หนังต้องออกมามันส์มากแน่ๆ


--ดู THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY รอบสองแล้วเพิ่งสังเกตว่า ตอนต้นเรื่อง จะมีฉากปฏิทินแว่บเข้ามาสองฉาก เหมือนจะบอกว่าเหตุการณ์สองเหตุการณ์ในเรื่องเกิดขึ้นในวันใดบ้าง แต่ดิฉันดูไม่ทันว่ามันเป็นวันอะไร ดูออกแค่ว่ามันเป็นเดือนอะไร ถ้าเข้าใจไม่ผิด ดิฉันเข้าใจว่าเหตุการณ์ฆาตกรรมอาจจะเกิดในเดือนเม.ย. ส่วนเหตุการณ์ผีหลอกเกิดขึ้นในเดือนพ.ค.

--ได้คุยกับเพื่อนคนนึงที่เพิ่งได้ดูหนังเรื่องนี้ รู้สึกดีใจมากๆที่เพื่อนคนนี้มีความเห็นตรงกับดิฉันโดยบังเอิญ โดยเขาบอกว่าดูหนังเรื่องนี้แล้วนึกถึงหนังไทยเรื่องนึง ซึ่งก็คือเรื่อง “วิธีคิด 1: ทหารลาวขอเปลี่ยนแนวคิดคนไทย” (2002, มานัสศักดิ์ ดอกไม้, 8 min, A+) (ถ้าดิฉันไม่ได้จำชื่อหนังของคุณมานัสศักดิ์สลับกันนะ) เพราะหนังเรื่องนี้ของคุณมานัสศักดิ์ก็เป็นหนังการเมืองเฮี้ยนๆเหมือนกัน หนังเรื่องนี้กับ “ความลักลั่นของงานรื่นเริง” ไมได้เป็นหนังที่คล้ายกันนะ แต่รู้สึกว่าระดับความเฮี้ยนมันพอๆกัน มันน่าจะไปด้วยกันได้

ลองกลับไปค้นข้อมูลของ “วิธีคิด 1: ทหารลาวขอเปลี่ยนแนวคิดคนไทย” ในสูจิบัตรเทศกาลหนังสั้นแล้วก็ตลกดี เพราะข้อมูลบอกว่าหนังเรื่องนี้อำนวยการสร้างโดย “บัวสีแดงจาง จาง” แบบว่าชื่อเก๋มากค่ะ


--ดู THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY แล้วก็ทำให้เกิดแรงกระตุ้น อยากหาหนังเฮี้ยนๆมาดูมากยิ่งขึ้น โดยหนังที่ดิฉันเดาว่าน่าจะเฮี้ยนในระดับไม่แพ้ THE BANGKOK BOURGEOIS PARTY น่าจะรวมถึง

1.THE HIMMLER PROJECT (2000, Romuald Karmakar, Germany)\

หนังเรื่องนี้มีความยาว 3 ชั่วโมงเต็ม โดยในหนังเรื่องนี้ นักแสดงคนหนึ่งจะมาอ่านบทพูดปราศรัยของไฮน์ริช ฮิมเลอร์ ผู้นำเกสตาโปของเยอรมนีให้ผู้ชมฟัง โดยบทพูดนี้นำมาจากการกล่าวสุนทรพจน์ต่อบรรดาผู้นำนาซีในวันที่ 4 ต.ค.ปี 1943 ถ้าจำไม่ผิด จุดเด่นของหนังเรื่องนี้คือการเปิดโอกาสให้ผู้ชมได้เข้าใจแนวคิดอันวิปริตของนาซี และสิ่งที่น่าสนใจในหนังไม่ได้มีเพียงแค่สิ่งที่คนๆนึงพูดเป็นเวลา 3 ชั่วโมงติดต่อกันเท่านั้น เพราะหนังเรื่องนี้ยังเต็มไปด้วยรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ อย่างเช่นการที่นักแสดงในยุคปัจจุบันอ่านบทพูดนี้ผิดพลาดในบางคำ ก็เป็นสิ่งที่กระตุ้นให้ผู้ชมนำไปคิดต่อได้อีกด้วย

http://www.imdb.com/title/tt0266624/plotsummary

Experimental feature, in which the actor Manfred Zapatka reads a three-hour-long famous speech by Gestapo leader Heinrich Himmler, held on the 4th of October 1943 in front of leading Nazi officers at the Golden Hall of Posen Castle; giving an impressive insight into the perversions of Nazi ideology.


2.WORKERS, PEASANTS (2001, Jean-Marie Straub + Daniele Huillet)

WORKERS, PEASANTS ให้นักแสดงสมัครเล่นกลุ่มนึงมายืนในป่าและอ่านบทพูดแบบ MONOLOGUES ติดต่อกันสองชั่วโมง โดยบทพูดนี้นำมาจากงานเขียนของ ELIO VITTORINI ซึ่งเป็นนักเขียนอิตาเลียนฝ่ายซ้ายที่มีชีวิตอยู่ระหว่างปี 1908-1966 และมีเนื้อหาเกี่ยวกับชาวอิตาเลียนกลุ่มหนึ่งที่ตัดสินใจสร้างสังคมใหม่ร่วมกันในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สอง โดยใช้หมู่บ้านร้างแห่งหนึ่งทางตอนเหนือของอิตาลีเป็นที่ตั้งของสังคมใหม่แห่งนี้

อย่างไรก็ดี หนังของ STRAUB + HUILLET ไม่ได้มีดีเพียงแค่บทพูดอันยืดยาว 2 ชั่วโมงเต็มเท่านั้น ดิฉันเดาว่าหนังของเขาคงมีอะไรอื่นๆน่าสนใจอีกมาก เพราะสองสามีภรรยาคู่นี้เคยพูดถึงหนังของตัวเองว่า
http://www.10bim.ch/02prog/bim/bim10/retrospectives.php?id=r02&lg=en

Straub and Huillet define their work this way: “The spoken text or words are no more important here than the very different rhythms and tempos of the actors and their accents… no more important than their particular voices, captured in the very moment, which struggle against the noise, the air, the space, the sun and the wind, no more important than the sighs they involuntarily heave, or the all the other of life’s little surprises recorded at the same time, like particular sounds that suddenly make sense; no more important than the effort actors make, the work they do and the risk they run, like tight-rope or sleep walkers, from one end to the other of long fragments from a difficult text; no more important than the frame, which the actors are enclosed in; than their movements or positions inside that frame, than the background against which they stand; than the changes and leaps of light and color; no more important in any case than the cuts, the changes of images and shots”

(the filmmakers’ foreword to Les yeux ne veulent pas en tout temps se fermer, 1969, an adaptation of Pierre Corneille’s Othon).


ดิฉันรู้สึกว่า JEAN-MARIE STRAUB + DANIELE HUILLET เป็นผู้กำกับที่น่าสนใจสุดๆ แต่ได้มีโอกาสดูหนังของเขาไปแค่เรื่องเดียวเท่านั้น

ได้อ่านบทสนทนาของ JEAN-MARIE STRAUB ในเว็บไซท์ ROUGE แล้วน่าสนใจดี โดยเขาพูดในทำนองที่ว่า “ปัญญาชน” เป็นหนึ่งในคนกลุ่มแรกที่ทำลายเยอรมนี
http://www.rouge.com.au/3/international.html