FILMS SEEN IN "MOVIE SEASON" EVENT

Films seen in “MOVIE SEASON” event by Bangkok University

1.ONE YEAR AT THE END OF FEBRUARY, ONE DAY IN MARCH (2014, Natthavee Hanvilai, A+30)

ปีหนึ่งในปลายกุมภาพันธ์ วันหนึ่งในเดือนมีนาคม

ไม่แน่ใจว่าหนังเกี่ยวกับอะไร หรือต้องการจะสื่ออะไร รู้แต่ว่าดูแล้วชอบสุดๆ รู้สึกอิ่มเอมมากๆ และก็ชอบด้วยที่พอดูจบแล้วพบว่า แต่ละคนอาจจะตีความหนังเรื่องนี้ต่างๆกันไป

สำหรับเราแล้ว หนังเหมือนจะถ่ายทอดห้วงเวลา, ห้วงอารมณ์ หรือห้วงชีวิตของหญิงสาววัย 20 กว่าปีคนหนึ่ง กับเด็กหนุ่มมัธยมปลายคนหนึ่ง แล้วก็จบลงโดยที่ทั้งสองไม่ได้เจอกันแต่อย่างใด คือตอนที่เราดูหนังเรื่องนี้ เรามีความสุขกับการจิ้นไปเองน่ะว่า ในอนาคตทั้งสองอาจจะได้มาเจอกันแล้วเป็นแฟนกัน ซึ่งมันจะตอบสนองแฟนตาซีทางเพศของเรามากๆที่มันเป็นความสัมพันธ์ระหว่างหญิงสาวกับชายหนุ่มที่ฝ่ายหญิงแก่กว่าฝ่ายชาย

แต่พอเราดูจบแล้ว เราก็พบว่า คนดูบางคนตีความว่าชายหนุ่มกับหญิงสาวในเรื่องนี้อาจจะเป็นคนๆเดียวกันก็ได้ ซึ่งเราพบว่ามันเป็นการตีความที่น่าสนใจมากๆ

ไม่ว่าหนังเรื่องนี้จะสื่ออะไร เราก็รู้สึกว่าหนังมันถ่ายทอดห้วงขณะของตัวละครออกมาได้อย่างงดงามทางความรู้สึกมากๆสำหรับเรา และฉากที่เราชอบที่สุดในหนังเรื่องนี้ ก็คือฉากที่กล้องถ่ายแช่ทางโค้งตรงลานจอดรถแห่งหนึ่ง (ถ้าเราเข้าใจไม่ผิด) เป็นเวลาระยะหนึ่ง ก่อนที่เราจะเห็นรถของนางเอกแล่นเข้ามาในทางโค้งนี้ เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉากนี้ต้องการจะสื่ออะไร เรารู้แต่ว่าฉากนี้มันให้ความรู้สึกที่งดงามกับเรามากๆ

หนังเรื่องนี้อาจจะเป็น narrative ก็จริง แต่เรามองว่าผู้กำกับหนังเรื่องนี้มีความสามารถในเชิงกวีสูงมากด้วยนะ เพราะการคว้าจับห้วงขณะต่างๆมาร้อยเรียงกันได้อย่างงดงามแบบนี้ มันเป็นความสามารถเชิงกวีน่ะ

ดูหนังเรื่องนี้แล้วนึกถึงหนังเรื่อง “รักเธอครั้งแรก รักเขาครั้งสุดท้าย” (FIRST LOVE FIRST LAST) (2009, Wachara Kanha) ด้วย เพราะ “รักเธอครั้งแรก รักเขาครั้งสุดท้าย” ก็เป็นหนังเกี่ยวกับชีวิตของชายหนุ่มคนหนึ่ง กับชีวิตของหญิงสาวคนหนึ่ง โดยที่ทั้งสองไม่ได้รู้จักกัน แล้วก็ไม่ได้เกี่ยวข้องกัน แล้วอยู่ดีๆหนังก็จบไปเลย โดยที่ทั้งสองไม่ได้เจอกันแต่อย่างใด แต่ “รักเธอครั้งแรก รักเขาครั้งสุดท้าย” จะไม่ได้กระทบอารมณ์ความรู้สึกของเราอย่างรุนแรงแบบหนังเรื่องนี้

2.BE-LOVED (2014, Nuttachai Jiraanont, A+25)

อันนี้ก็ชอบมากๆ โดยที่ไม่เข้าใจหนังแต่อย่างใดเหมือนกัน แต่เราดูแล้วจะนึกถึงความสัมพันธ์แบบทั้งรักทั้งเกลียดระหว่างคนในครอบครัวเดียวกันน่ะ คนที่ต้องทนอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน เป็นสมาชิกครอบครัวเดียวกัน ทั้งที่จริงๆแล้วอยากฆ่ากัน แต่ในบางขณะก็รักกัน

ดูหนังเรื่องนี้แล้วจะนึกถึง “มนต์รักร้านชำ” (GROCERY, MY LOVE) (2010, Meathus Sirinawin) ในแง่ที่ว่า มนต์รักร้านชำ ก็เป็นหนังเกี่ยวกับปัญหาทางความสัมพันธ์ระหว่างชายหนุ่มหญิงสาวที่นำเสนอออกมาในแบบ surreal และมีการใช้สัญลักษณ์เหมือนกัน โดยที่เราดูแล้วก็อาจจะตีความสัญลักษณ์ไม่ค่อยออกเหมือนกัน แต่ก็ชอบมากๆอยู่ดี

ดู BE-LOVED แล้วนึกถึงเสน่ห์ของหนังแนว magical realism ด้วยนะ เพราะตัวละครประเภทที่ดูเหมือนตายไปแล้ว แต่กลับมาหลอกหลอน และใช้ชีวิตอยู่กับมนุษย์ปกติ ทั้งที่ดูเหมือนตายไปแล้ว อะไรพวกนี้ เราอาจจะพบได้ในหนังแนว magical realism หลายๆเรื่องน่ะ โดยที่ปรากฏการณ์ผิดธรรมชาติพวกนี้ มันจะไม่มีคำอธิบายแต่อย่างใด คือถ้าหากเป็นหนัง “ลึกลับ” แบบปกติ มันจะมีคำอธิบายว่า เพราะเหตุใดถึงเกิดเหตุการณ์ผิดธรรมชาติแบบนี้ขึ้น (อย่างเช่นแม่น้ำนี้เป็นแม่น้ำวิเศษที่ชุบชีวิตคนตายได้) แต่ถ้าหากเป็นหนังแนว magical realism มันจะไม่มีคำอธิบาย

แต่ถ้าพูดกันจริงๆแล้ว BE-LOVED ก็ไม่ใช่หนัง magical realism นะ เพียงแต่เราคิดว่ามันมีเสน่ห์ใกล้เคียงหนังแนวนั้น เพราะถ้าเราเข้าใจไม่ผิด เหตุการณ์ผิดปกติต่างๆในหนัง magical realism มันมักจะไม่ได้เป็นสัญลักษณ์เพื่อสื่อความหมายด้วย มันเป็นเหตุการณ์ผิดปกติ ผิดธรรมชาติ ที่ไม่มีทั้งคำอธิบาย และไม่มีความหมายชัดเจน แต่เราว่าเหตุการณ์ผิดปกติต่างๆใน BE-LOVED จริงๆแล้วมันอาจจะมีความหมายหรือเป็นสัญลักษณ์แทนอะไรบางอย่าง

ส่วนสาเหตุที่ตอนนี้เราชอบ BE-LOVED แค่ A+25 ยังไม่ถึง A+30 เป็นเพราะว่าเราไม่ได้รู้สึกอินสุดขีดในขณะที่ดูน่ะ (แต่เราอาจจะชอบหนังเรื่องนี้มากขึ้นเรื่อยๆเมื่อเวลาผ่านไปในอนาคต) ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเราไม่เคยมีประสบการณ์รักแรง-เกลียดแรงแบบคู่รักในหนังเรื่องนี้ด้วยหรือเปล่า  เราก็เลยอาจจะสนใจคู่พ่อ-ลูกที่โผล่มาในช่วงท้ายมากเป็นพิเศษ เพราะความสัมพันธ์แบบพ่อแม่ลูกเป็นสิ่งที่เราคุ้นชินมากกว่าความสัมพันธ์แบบคู่รัก

ดูหนังเรื่องนี้แล้วทำให้นึกถึงหนังเรื่อง WE WON’T GROW OLD TOGETHER (1972, Maurice Pialat) ด้วย เพราะหนังของเปียลาต์เรื่องนี้พูดถึงหญิงชายคู่หนึ่งที่รักกันแล้วก็เลิกกัน แล้วก็คืนดีกัน แล้วก็เลิกกัน แล้วก็คืนดีกัน แล้วก็เลิกกัน สลับไปมาอย่างนี้เป็นสิบรอบได้มั้ง ซึ่งเราก็รู้สึกว่า WE WON’T GROW OLD TOGETHER เป็นหนังที่ดีมากๆ แต่ดูแล้วก็ไม่อินสุดๆเช่นกัน เพราะเราไม่เคยมีประสบการณ์มีผัว แล้วก็หย่ากับผัว สลับกันไปมา แบบในหนังเรื่องนี้

เห็นด้วยกับคุณชาญชนะมากๆที่บอกว่า หนังของคุณ Nuttachai ทำให้นึกถึงแนวทางหนังของ David Cronenberg ที่มีการใช้ความรุนแรงในแบบที่โต้งๆในตอนแรก แต่หนังในยุคต่อๆมาจะมีการใช้ความรุนแรงในแบบที่ซับซ้อนมากขึ้นเรื่อยๆ และลงลึกทางจิตใจมากขึ้นเรื่อยๆ

นอกจาก David Cronenberg แล้ว หนังของคุณ Nuttachai ทำให้เรานึกถึงหนังของ Kiyoshi Kurosawa ด้วยเหมือนกัน เพราะ Kiyoshi ก็เคยทำหนังฆาตกรโรคจิตแบบ THE GUARD FROM UNDERGROUND (1992) ในยุคแรกๆ ซึ่งเป็นหนังเลือดสาดแบบตรงไปตรงมา แต่พอในยุคต่อๆมา หนังของคิโยชิก็เริ่มพิศวงงงงวยมากขึ้นเรื่อยๆ และมีความเป็นปรัชญามากขึ้นเรื่อยๆ

3.UCHUANALAI (2014, Rawikan Makkasem, A+20)

อุชุอนาลัย

หนังเกี่ยวกับครูและนักเรียนในโรงเรียนแห่งหนึ่ง ที่มีการพร่ำสอนเรื่องคุณธรรมความดีงามต่างๆ และในเวลาต่อมา ตัวละครทั้งครูและนักเรียนต่างก็เผชิญกับ moral dilemma ที่ตัดสินใจได้ยาก

เราชอบหนังเรื่องนี้มากๆนะ และเราไม่มีปัญหากับฉากที่ครูมาพร่ำสอนเรื่องความดีงามต่างๆเป็นเวลายาวนานน่ะ เพราะเรามองว่า ฉากพร่ำสอนนี้ มันอาจจะไม่ใช่ “สาร” ที่ผู้กำกับต้องการสื่อถึงคนดูโดยตรงน่ะ แต่มันอาจจะเป็นฉากแนว “เย้ยหยัน” มากกว่า เพราะในที่สุดแล้ว พวกคนที่พร่ำสอนเรื่อง “ความดี” เหล่านี้นี่แหละ ที่กลายเป็นคนที่ทำชั่วซะเอง เพราะฉะนั้นเราก็เลยรับฉากพร่ำสอนเหล่านี้ได้ เพราะเรามองว่าผู้กำกับอาจจะไม่ได้ต้องการสอนคนดูผ่านฉากเหล่านี้ แต่ผู้กำกับอาจจะต้องการเย้ยหยัน “คนดี” ผ่านฉากเหล่านี้

4.PANG! (2014, Chanatip Wongpoltree, A+10)

ผ่าง!

หนังเรื่องนี้เป็นหนังผีตลก ซึ่งในทางทฤษฎีแล้ว หนัง genre นี้จัดเป็นหนึ่งในหนัง genre ที่ต่ำที่สุดในบรรดาหนังไทย เพราะมีการผลิตหนังไทยแนวนี้ออกมาเยอะมาก และหนังไทยแนวนี้ที่ออกมาแย่ก็มีเยอะมาก

แต่ในทางปฏิบัตินั้น เราว่าหนังเรื่องนี้ทำออกมาใช้ได้ในระดับนึงเลย เพราะมันตลกจริงในหลายๆฉาก และเราว่าแก๊งนักเรียนชาย 3 คนนี่เล่นเข้าขากันได้ดีมากๆ ต่อปากต่อคำกันเองได้ลื่นมากๆ หนังเรื่องนี้ก็เลยบันเทิงจริง ถึงแม้ว่าหนังอาจจะหนักมือไปหน่อยในบางจุด

5.ONCE UPON A TIME IN TUNGYALOUM (2014, Natthapat Kraitruadpol, A+)

กาลครั้งหนึ่ง ณ ทุ่งหญ้าหลุม

หนังไซไฟ/ตลกที่น่าสนใจมาก แต่เราอาจจะไม่ได้อินกับหนังไซไฟมากเท่าไหร่ อย่างไรก็ดี เราชอบความเป็น “หนังอิงหนัง” ของหนังเรื่องนี้มากๆ เราชอบที่หนังเรื่องนี้อ้างอิงถึง MARS ATTACKS, THE SIGNS

6.SWEET DREAM (2014, Prairung Panngam, A+)

หนังเกี่ยวกับหญิงสาวที่ฝันเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งเป็นประจำ เราว่ามันเป็นหนังโรแมนติกที่ดูทื่อๆไปหน่อย

7.DADDY (OR SOMETHING LIKE THAT) (2014, Thanadul Thanaviroj, A-)

คุณพ่อ (ประมาณนั้น)

หนังเกี่ยวกับชายหนุ่มคนหนึ่งที่พบว่าตัวเองเคยทำให้ผู้หญิงท้องตอนม. 5 และตอนนี้ตัวเองก็ต้องมาทำหน้าที่เป็นพ่อคนอย่างกะทันหัน

เราว่าหนังเรื่องนี้ดูแล้วขาดความละเอียดอ่อนทางอารมณ์ยังไงไม่รู้

8.WHO PLANTED THE LEMONGRASS? HAVEN’T I TOLD YOU THAT YOU CAN’T PLANT IT IF YOU ARE NOT VIRGIN? (2014, Anchisa Promsuwan, A-)

ใครปักตะไคร้...บอกแล้วใช่ไหม ไม่ซิงอย่าปัก

หนังตลกเกี่ยวกับคุณแม่หัวโบราณที่ลูกสาวกำลังจะแต่งงาน เราชอบการปะทะกันระหว่างแนวคิดแบบ liberal กับ conservative ในหนังเรื่องนี้นะ แต่เราว่าฝ่าย conservative มันดูโง่เกินไปน่ะ มันก็เลยทำให้หนังไม่ทรงพลัง คือเราชอบมากๆที่หนังเรื่องนี้ดูเหมือนจะเข้าข้างฝ่าย liberal นะ แต่เราว่าหนังหลายๆเรื่องมันจะทรงพลังก็ต่อเมื่อ มันสร้างฝ่ายผู้ร้ายที่ฉลาดมากๆหรือเก่งมากๆขึ้นมาน่ะ คือเราว่าคุณแม่ในหนังเรื่องนี้ดูบ้องตื้นเกินไปน่ะ  การปะทะกันทางความคิดในหนังเรื่องนี้มันเลยดูไม่น่าสนใจเท่าไหร่