YOU AGAIN (2016, Natavan Tocharoenvasin, A+30)

YOU AGAIN (2016, Natavan Tocharoenvasin, A+30)

1.จริงๆแล้วไม่แน่ใจว่าหนึ่งในปัจจัยหลักที่ทำให้ชอบหนังเรื่องนี้อย่างสุดๆ เกิดจากปัจจัยนอกตัวหนังหรือเปล่า 555 คือตอนที่เราดูหนังเรื่องนี้ ในบางฉากเรารู้สึกอยากร้องไห้ ซึ่งส่วนหนึ่งเป็นเพราะการได้ดูแสงอาทิตย์ยามเย็นและทะเลมักทำให้เรารู้สึกเศร้าๆอยู่แล้ว และอีกส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนังเรื่องสุดท้ายของเทศกาลนี้ และเหมือนเป็นหนังเรื่องสุดท้ายของเทศกาลหนังสั้นมาราธอนด้วยในทางอ้อม และพอดีเรามีเรื่องที่เศร้ามากๆเข้ามาในชีวิตของเราพอดีในช่วงนี้ และในขณะที่ดูหนังเรื่องนี้ เราก็แอบนึกสงสัยขึ้นมาว่า เราจะได้มีโอกาสดูเทศกาลพี่ครับในปีหน้าหรือเปล่า เพราะมรสุมชีวิตในช่วงนี้ของเรามันหนักมาก สรุปว่า มันมีปัจจัยนอกตัวหนังหลายอย่างที่ทำให้เรารู้สึกเศร้าอย่างรุนแรงในขณะที่ดูหนังเรื่องนี้

2.ชอบ “บรรยากาศ” ในหนังมากๆ เราว่ามันถ่ายทอดความรู้สึกเอื่อยเฉื่อยของการไปเที่ยวทะเลได้ดีมากๆ คือดูแล้วมันทำให้เรานึกถึงบรรยากาศที่เราเคยสัมผัสขณะไปเที่ยวทะเลได้จริงๆ มันคงเป็นเรื่องของ wavelength ของหนังที่ตรงกับของเราพอดีน่ะ

คือทั้งแสงอาทิตย์ยามเย็น, ทุ่งหญ้า, ทะเล และแสงไฟนีออนที่ส่องอยู่เหนือตัวละครในฉากท้ายๆของหนัง มันทำให้เรารู้สึกสัมผัสมันได้น่ะ เราก็เลยรู้สึกว่าบรรยากาศในหนังเรื่องนี้มันกระทบเรามากๆ

3.ส่วนตัวเนื้อเรื่องความสัมพันธ์ของตัวละครนั้น จริงๆแล้วเราไม่อินหรือไม่เข้าใจมันซะทีเดียวนะ เรารู้สึกแต่ว่า มันเหมือนมีความเศร้าอาลัยโอบคลุมอยู่อย่างจางๆในแต่ละฉาก และเราชอบอะไรแบบนี้มากๆ คือเราว่ามันยากที่จะใส่อารมณ์บางอย่างสอดแทรกเข้าไปอย่างจางๆในมวลอากาศของแต่ละฉากน่ะ แต่หนังเรื่องนี้ทำได้ และมันทำให้นึกถึงหนังของ Natchanon Vana เรื่อง “สิ้นแสงสุรีย์” และหนังเรื่อง “ปลาทู” ของ Sivaroj Kongsakul ที่มีการถ่ายฉากริมทะเล และสามารถสอดแทรกอารมณ์จางๆเข้าไปในมวลอากาศของแต่ละฉากได้เหมือนกัน แต่ในกรณีของปลาทูจะเป็นอารมณ์โรแมนติก