PETER VON BAGH + GLITTERING HANDS

FILMS SEEN IN SALAYA DOC 7 ON SAT-SUN 18-19 MAR, 2017

1.THE END OF THE SPECIAL TIME WE WERE ALLOWED (2013, Shingo Ota, 151min, A+30)
2.YELLOWING (2016, Chan Tze-woon, Hong Kong, A+30)
3.FAKE (2016, Tatsuya Mori, A+30)
4.PETER VON BAGH (2016, Tapio Piirainen, Finland, A+30)

--ตอนนี้ตัดสินได้ยากมากว่าชอบเรื่องไหนมากที่สุดใน 4 เรื่องนี้ เพราะแต่ละเรื่องมีข้อดีข้อด้อยต่างกันไป คงต้องให้เวลาเป็นเครื่องตัดสินว่า หนังเรื่องไหนจะค้างคาใจเรามากที่สุดหลังจากเวลาผ่านไปแล้วหลายเดือน

--PETER VON BAGH เป็นหนังที่ “ธรรมดา” ที่สุดในกลุ่มนี้ เพราะมันเป็นเหมือน introduction ให้เรารู้จักกับปีเตอร์ ฟอน บากห์เท่านั้น แต่เนื่องจากเรารู้สึกถูกโฉลกกับตัว subject ในหนังอย่างมากๆ เราก็เลยมีความสุขมากๆในการดูหนังเรื่องนี้ คือแค่ฟังเรื่องราวของเขาอย่างตรงไปตรงมาก็พอแล้ว หนังไม่จำเป็นต้องใช้เทคนิคพิเศษอื่นใดในการนำเสนอเรื่องราวของเขา

อันนี้จะเป็นสิ่งเดียวกับที่เคยรู้สึกกับหนังอย่าง YOHJI YAMAMOTO: DRESSMAKER (2015, Ngo The Chau) และ “ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับนายโดม สุขวงศ์ ตอน ภัยเงียบ” (2005, Manussak Dokmai) ด้วยเหมือนกัน เพราะหนังสารคดีทั้ง 3 เรื่องนี้เป็นแค่การสัมภาษณ์ subjects อย่างตรงไปตรงมาเหมือนกัน เป็นแค่ talking heads พูดไปเรื่อยๆเกือบตลอดทั้งเรื่อง แต่เนื่องจากเรารู้สึกถูกโฉลกกับ subjects ในหนังทั้งสามเรื่องนี้อย่างมากๆ เราก็เลยมีความสุขมากๆกับการดู

--ดู PETER VON BAGH แล้วทำให้คิดได้ว่า ยังมีขุมทรัพย์หนังอีกมากมายในโลกนี้ที่เรายังไม่ได้ explore อย่างเช่นหนังฟินแลนด์ยุคเก่า เพราะเรารู้จักหนังฟินแลนด์ก็แค่หนังของ Aki Kaurismaki กับหนัง “ดีปานกลาง” ยุคใหม่ของฟินแลนด์ที่นำมาฉายในเทศกาลหนังยุโรปเท่านั้น ทั้งที่จริงๆแล้วฟินแลนด์มีหนังที่น่าสนใจเยอะมากๆ อย่างเช่นหนังของ Holger Harrivirta หรือหนังเรื่อง FAKTA HOMMA (1987, Jukka Virtanen, 95 min), FLYING FOOLS (1984, Spede Pasanen, 84 min), THE HARVEST MONTH (1956, Matti Kassila, 94min), KATYA’S AUTUMN (1991, Anssi Mänttäri, 91 min), LOUISA (1947, Valentin Vaala), REVOLUTION (2006, Jouko Aaltonen, documentary, 80 min), SF-PARADE (1940, Yrjö Norta, 86min), THE TRANSLUCENT HEART (1943, Ilmari Unho), TRUST (1976, Edvin Laine + Viktor Tregubovich, 95 min), THE WAY YOU WANTED ME (1944, Teuvo Tullio), WHITE ROSES (1943, Hannu Leminen, 102min) และ STOLEN DEATH (1938, Nyrki Tapiovaara, 101min)

--สรุปว่าโลกต้องการคนอย่าง Peter Von Bagh, Henri Langlois, คุณโดม สุขวงศ์ และฟิล์มซิคอีกเยอะๆค่ะ 555

GLITTERING HANDS (2015, Bora Lee-kil, South Korea, documentary, A+30)

--อยากได้น้องชายของผู้กำกับ

--ฉากพ่อแม่ผู้กำกับร้องคาราโอเกะเป็นฉากที่คลาสสิคมากๆ เพราะเราไม่เคยเห็นฉากคนหูหนวกร้องคาราโอเกะมาก่อน และมันเป็นฉากที่ก่อให้เกิดความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูกจริงๆ 

--ดูแล้วนึกถึงหนัง fiction อย่าง LA FAMILLE BÉLIER (2014, Eric Lartigau) และ BEYOND SILENCE (1996, Caroline Link) ที่พูดถึงลูกที่หูปกติ และต้องทำหน้าที่เป็นสื่อกลางให้กับพ่อแม่ที่หูหนวกในการสื่อสารกับคนอื่นๆ ซึ่งมันมักจะทำให้ลูกรู้สึกว่าตัวเองต้องแบกรับภาระที่หนักอึ้งเกินไป และอยากจะใช้ชีวิตอย่างเป็นอิสระโดยเร็ว