THE SLOW BUSINESS OF GOING (2000, Athina Rachel Tsangari, Greece/USA, A+30)

 

THE SLOW BUSINESS OF GOING (2000, Athina Rachel Tsangari, Greece/USA, A+30)

 

1.ในที่สุดเราก็ได้ดูหนังของผู้กำกับคนนี้เสียที หลังจากที่ได้ยินชื่อเสียงของเธอมานาน พอดูจบแล้วก็กราบตีนไปเลย นึกว่าเกือบทุกฉากในหนังเรื่องนี้คือฉากคลาสสิค

 

2.ชอบความ limitless cinema ของมันมาก ๆ ทั้งในส่วนของ “เนื้อเรื่อง” และ “สไตล์” คือรู้สึกว่าเนื้อเรื่องของมันไร้ขีดจำกัดมาก ๆ และสไตล์ของมันก็ไร้ขีดจำกัดเช่นกัน

 

3.ตอนที่เราดูหนังเรื่องนี้ เรานึกว่าตัวละครนางเอกเป็น “มนุษย์” นะ แต่พอดูจบแล้วมาอ่านเรื่องย่อ ถึงค่อยรู้ว่ามันเป็น cyborg 55555

 

4.ปรากฏว่าช่วงนี้เราได้ดูหนังที่รู้สึกว่า เป็น “ยำใหญ่ใส่สารพัด” 3 เรื่องในเวลาไล่เลี่ยกัน ทั้ง TAKLEE GENESIS, MEGALOPOLIS (2024, Francis Ford Coppola, A+30) และ THE SLOW BUSINESS OF GOING คือเรารู้สึกว่าหนังทั้ง 3 เรื่องนี้ผสมเอาอะไรหลาย ๆ อย่างเข้ามาไว้ด้วยกันแบบยำใหญ่ ซึ่งเราก็ชอบหนังทั้ง 3 เรื่องนี้มาก ๆ แต่เราชอบ THE SLOW BUSINESS OF GOING มากที่สุด ถึงแม้มันจะเป็นเพียงแค่หนัง thesis ของนักศึกษาก็ตาม

 

ซึ่งก็อาจจะเป็นเพราะว่า THE SLOW BUSINESS OF GOING มันมีความเป็น “หนังทดลอง” อยู่ในตัวสูงมากก็ได้มั้ง เหมือนมันผสมอะไรหลาย ๆ อย่างเข้าด้วยกันแบบตามใจฉันอย่างเต็มที่ โดยไม่ต้องถูกกดทับด้วย message, สารทางการเมือง หรืออะไร พอเราดูหนังแบบนี้เราก็เลยรู้สึกโปร่งโล่งสบายใจมาก ๆ รู้สึกเป็นอิสระอย่างเต็มที่

 

ส่วน TAKLEE GENESIS ก็อย่างที่เราเขียนไปแล้ว ว่าเราชื่นชมหนังเรื่องนี้มาก ๆ แต่ไม่ได้ชอบเป็นการส่วนตัว ส่วน MEGALOPOLIS นั้น เราชอบแต่ “สไตล์” ของหนัง โดยเฉพาะการตัดต่อ/สีสัน/องค์ประกอบ บางช่วงของหนังที่ทำให้นึกถึงหนังทดลองในทศวรรษ 1950 พวกหนังของ Kenneth Anger อะไรทำนองนี้ แล้วก็ชอบพวก production design ต่าง ๆ ที่ทำให้นึกถึงหนังเงียบในทศวรรษ 1920 มาก ๆ ทั้ง METROPOLIS, THE INHUMAN WOMAN (1924, Marcel L’Herbier, France, A+30), PARIS QUI DORT (1925, Rene Clair, France, A+30), etc. แต่เราเฉย ๆ กับ “เนื้อเรื่อง” ของ MEGALOPOLIS

 

ก็เลยขอยกให้ THE SLOW BUSINESS OF GOING เป็นผู้ชนะในดวงใจของเราไปในบรรดาหนังยำใหญ่กลุ่มนี้

 

5.ดู THE SLOW BUSINESS OF GOING แล้วนึกว่าต้องฉายควบกับ UNTIL THE END OF THE WORLD (1991, Wim Wenders) และ THE LIMITS OF CONTROL (2009, Jim Jarmusch)

 

6.เราดูหนังเรื่องนี้ออนไลน์จาก LE CINEMA CLUB ซึ่งหนังจะเปิดฉายจนถึงราว ๆ เที่ยงวันศุกร์ที่ 4 ต.ค.

https://www.lecinemaclub.com/now-showing/the-slow-business-of-going/

 

PARIS QUI DORT (1925, René Clair, France, A+30)

VS. MEGALOPOLIS (2024, Francis Ford Coppola, A+30)

 

ไม่แน่ใจว่า “การหยุดเวลา” ใน MEGALOPOLIS นี่เป็นการจงใจพาดพิงถึง PARIS QUI DORT หรือเปล่า 55555

 

 

พอดู MEGALOPOLIS (2024, Francis Ford Coppola, A+30) แล้วก็เลยนึกถึงพวก production design ใน THE INHUMAN WOMAN (1924, Marcel L’Herbier, France, A+30) มาก ๆ ซึ่งหนังสองเรื่องนี้ห่างกัน 100 ปีพอดี