17 (2017, Nottapon Boonprakob) is so minimal, yet every second of
it screams out in pain and sorrow. There is no blood shown in the film, but why
do I feel as if a bucket of blood was thrown at me? And now I am covered in
blood from head to toe. Like SOUTH (1999, Chantal Akerman), LETTERS FROM THE
SILENCE (2006, Prap Boonpan), EUROPA 2005 – 27 OCTOBER (2006, Jean-Marie Straub
+ Danièle Huillet), and RAJPRASONG (2011, Nok Paksnavin), this is a kind of
films which are born out of misery, injustice, and unbearable pain in the
heart. The sound of the shots in this film will keep on reverberating, echoing,
because the dead hasn’t finished dying, until the truth is revealed, and
justice has been restored.
Thursday, March 30, 2017
Sunday, March 12, 2017
.ANTS IN THE LEGS (2016, Danielle Zorbas, Australia, 41min, A+30)
.ANTS IN THE LEGS (2016, Danielle
Zorbas, Australia, 41min, A+30)
(This is the English translation of
what I wrote in Thai on Saturday, with some added comments)
You can watch the film from the link
below. When I saw this film, I couldn’t help crying out “Oh my god!” every
minute. The film overwhelms me completely. It certainly will be in the list of my
top ten most favorite films I saw in 2017. I can’t decide which scene in this
film is the weirdest scene. One of my most favorite scenes is the scene in
which the characters are practising in a yoga lesson while playing something
like a ouija board at the same time (around minute 7-8 in the film). The moment
that I like the most in this film occurs in minute 15. It is the moment when
the film cuts suddenly from a scene which looks funny but cheap like a scene in
Poj Arnont’s films (the scene which portrays a mad woman harassing some people
in public or something like that) to a romantic scene which portrays a man and
a woman wearing sunglasses and dancing in a club. The atmosphere or feeling of
this romantic scene reminds me of Wong Kar-wai’s or Claire Denis’ films. How
could any filmmaker in this world dare to connect a scene which feels like Poj
Arnont’s films to a scene which feels like Wong Kar-wai’s films?!?!?! The
juxtaposition of these two scenes is the kind of thing I have never seen
before. So the moment in minute 15, when these two scenes collide with each
other, is one of my most favorite “editing” moments of all the films I have
ever seen in my entire life.
Two of my most favorite scenes in
this film are the scene in which the two women keep bumping onto each other in
a gallery, and the scene in which the woman tries some sunglasses.
This film reminds me of two of my
most favorite films of all time. One is I-BE AREA (2007, Ryan Trecartin),
because both ANTS IN THE LEGS and I-BE AREA are extremely funny and energetic,
and portray the filmmakers in various styles. The other film is VIDEO 50 (1978,
Robert Wilson), because both VIDEO 50 and ANTS IN THE LEGS put scenes which seem
to be unrelated to each other with each other, and sometimes this kind of weird
juxtaposition results in one of the most hilarious moments I have ever
experienced in my life.
Moreover, ANTS IN THE LEGS reminds
me of some “bad films which are full of unintentionally funny moments”, such as
GUARDIANS (2017, Sarik Andreasyan) and BOXING IN LOVE (2016, Rearngsak Meesiri
+ Kriangsak Pintusornsri). The difference is that for ANTS IN THE LEGS, the fun
is intentional, not unintentional like in those bad films.
Labels:
AUSTRALIA,
FEELINGS AND OPINIONS,
FEMALE ARTIST,
VIDEO ART
Tuesday, March 07, 2017
RAP SPAIN
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด น้ำตาไหลอาบแก้ม ร้องไห้หนักมาก นึกว่าอัลบัม “แร็พสเปน” (1993) ของ “สองสาวสเปน” หายสาบสูญไปจากโลกนี้แล้ว ปรากฏว่าวันนี้ลอง search
ดู พบว่ามีคนอัพโหลดอัลบัมนี้ไว้ในยูทูบจ้า ดีงามที่สุด
ฟังอัลบัมนี้ได้ที่
ว่ากันว่า ช่วงปลายทศวรรษ 1980-ต้นทศวรรษ 1990 วง girl group ของไทยที่ฮามากมีอยู่สามวง
ซึ่งได้แก่ สามสาวแครอท, สองสาวแร็พสเปน และสองสาวก้างปู ปรากฏว่าพอเวลาผ่านมาราว
25-30 ปี
อัลบัมของสองสาวแร็พสเปนกับสองสาวก้างปูก็ดูเหมือนจะหายสาบสูญไปจากโลกนี้แล้ว
ในขณะที่เพลงของสามสาวแครอทยังสามารถหาฟังได้ในยูทูบอยู่
ตอนนี้ก็เหลือแต่อัลบัมของสองสาวก้างปูเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในฐานะ “หายสาบสูญไปจากโลกนี้แล้ว”
เพลงดังของสองสาวนี้คือเพลงที่ร้องว่า “เขาว่าให้เอาห้าหาร ปากคนพาลเชื่อยาก
เชื่อยาก” ที่มิวสิควิดีโอถ่ายทำที่แดนเนรมิต (ถ้าจำไม่ผิด)
ถ้าหากใครพบเห็นมิวสิควิดีโอหรืออัลบัมของสองสาวก้างปู
ก็ได้โปรดนำมาเผื่อแผ่คนอื่นๆด้วย
คนอัพโหลดอัลบัมของสองสาวสเปนเป็นเจ้าของเพจ “มนต์เพลงเทปคลาสเซ็ท”
เมื่อกี้ลองเข้าไปอ่านเพจนี้ดู พบว่าแม้แต่ตัวศิลปินสองสาวสเปนเองก็ไม่มีอัลบัมนี้เก็บไว้
โดยตัวศิลปิน (Orawan Arkunken) ได้เขียนว่าตัวเธอนั้น “มีแต่โปสเตอร์หน้าปกเทปเองคะ
ส่วนเทปนั้นได้หายไปแล้วเมื่อครั้งน้ำท่วมกรุงเทพฯ เสียดายมากๆๆๆคะ ” และตัวศิลปินเองก็ดูเหมือนจะดีใจมากๆที่อัลบัมชุดนี้ยังไม่ได้หายสาบสูญไปจากโลก
อันดับความชอบเพลงในอัลบัมแร็พสเปน
1.ลุงลุยเธค (นาทีที่ 11.20)
2.หัวใจชา (นาทีที่ 34)
3.กลัวเสียฟอร์ม (รึไง) (นาทีที่ 7.30)
4.บอกให้รู้ไว้ (นาทีที่ 23.20)
ชอบเนื้อร้องท่อนที่ว่า
“ตกตอนเย็นเธอก็นอนแต่หัววัน เธอมาทำอย่างนี้ ฉันเซ็ง”
5.พูด ชุ่ย ชุ่ย (นาทีที่ 4.00)
เข้าใจว่าบางส่วนของเพลงนี้มาจาก TOO LEGIT TO QUIT (1991) ของ Mc Hammer
ฟังอัลบัมนี้แล้วรู้สึกว่าเหมือนมันรวมแนวเพลงในยุคนั้นไว้หลายแนว
ทั้ง rap,
freestyle, บางเพลงก็ออก easy listening แบบ Viktor
Lazlo และบางเพลงก็นึกถึง Mandy นักร้องในค่าย
Stock Aitken Waterman ด้วย
แน่นอนว่ามันไม่ใช่อัลบัมเพลงที่ “เพราะ” หรอก
แต่มันมีความฮาบางอย่างที่ทำให้เรารู้สึก nostalgic ดี
อย่าถามว่ามัน “สเปน” ยังไง เพราะเราก็ไม่รู้เหมือนกันจ้ะ
รูปมาจากเพจ “มนต์เพลงเทปคลาสเซ็ท”
Thursday, March 02, 2017
่JAPANESE DRAMA SONGS
Music Nostalgia: I FOR YOU (1998) – Luna Sea เพลงประกอบละครทีวีเรื่อง
GOD, PLEASE GIVE ME MORE TIME ที่นำแสดงโดย จินเฉิงอู่ กับ Kyoko
Fukada ที่หลายคนรู้จักดี พอเราคิดๆดูแล้วละครทีวีญี่ปุ่นนี่มีเพลงไตเติลฝังอยู่ในความทรงจำเรามากๆ
ทั้งละครเรื่องนี้, ละครทีวีที่นำแสดงโดย Momoe Yamaguchi และเธอมักจะร้องเพลงไตเติลเอง,
เพลง Kanashimi Monument ที่ร้องโดย Yoko
Minamino ที่ใช้ประกอบละครทีวี SUKEBAN DEKA PART 2, เพลง SAY YES (1991) ของ Chage & Aska ที่ใช้ประกอบ “101 ตื๊อรักนายกระจอก”, เพลง BETWEEN THE SKY AND
YOU (1994) ของ Miyuki Nakajima ที่ใช้ประกอบ ANGRY
INNOCENCE และสองเพลงที่เราชอบที่สุดอาจจะเป็นเพลง SORA MO
TOBERU HAZU ของ Spitz ที่ใช้ประกอบ “อดีตฝันวันวาน”
(1996) และ LOVE STORY WA TOTSUZEN NI ของ Kazumasa
Oda ที่ใช้ประกอบ TOKYO LOVE STORY (1991)
Subscribe to:
Posts (Atom)